Waarom lopen er soms figuren rond in onze leefomgeving, die men moeilijk kan, of helemaal niet kan accepteren?
Waarom kunnen wij niet altijd elkaar accepteren zoals we zijn? (want ik zie vaak regelmatige conflicten, tussen mensen rondom ons heen).
Waarom kan een bepaald persoon soms niet iedereen accepteren, qua hoe ze zijn?
Zelf probeer ik aan degene aan te passen, maar dat gaat heel moeilijk..
Laatste berichten
-
10:25
Herleiden afmetingen vanaf een foto 1
-
07:53
Rotatie van het heelal 25
-
00:49
Ervaringen met "herontdekkingen" 11
-
21:28
hall effect in vloeistof gebruiken als stromingssensor 6
-
17:59
Gezocht: de/een naam voor een getallenrij met een cauchyrij als partieelsommenrij
-
17:28
Casus uit de praktijk: positief test THC 18
-
17 apr
speciale rel. theorie 4
-
17 apr
Vreemde stank in huis 11
-
17 apr
3 vragen over mijn rooskleurige r.berekening H2netGekoppeldeHBrflowbatterij.
-
17 apr
Interpretatie reactie-energie 3
-
17 apr
Logistic equation (Pierre Verhulst,Belgian Mathematician) 5
-
16 apr
vB 9
-
15 apr
Kunnen quantum Zonnecellen 190% quantum efficiënt zijn 1
-
15 apr
Python: sockets sluiten 4
-
14 apr
Een eenvoudige logische redenering waarom tijd niet kan bestaan 'daarbuiten' 6
-
14 apr
Hoe kun je op quantumwijze getallen vinden in een rij die kleiner zijn dan getal k 3
-
13 apr
Documentenverdwijnen uit onedrive 1
-
12 apr
Behoud van impulsmoment en energie 5
-
12 apr
INLOG STORING / TIPS 4
-
09 apr
[natuurkunde] systeemgrafen 1
Nieuwsberichten
-
04 mar
Een nieuw soort magnetisme: altermagnetisme
-
31 okt
AI kan via stem diabetes vaststellen 11
-
21 okt
Einstein krijgt wéér gelijk 45
-
07 feb
witter dan wit 20
-
19 jun
irrigatie en de aardas
Acceptatie
Moderator: Rhiannon
-
- Berichten: 293
Re: Acceptatie
we accepteren elkaar al zoals we zijn in de zin dat we elkaar tolereren (we schieten elkaar niet af).
Het is ook niet zo dat iedereen nou zo per sé de beste vrienden met elkaar moet zijn. Zou natuurlijk wel leuk zijn, maar we zijn het vaak niet met elkaar eens.
Soms druisen belangen tegen elkaar in en dan ontstaat een conflict (soms zelfs, druisen belangen onbewust tegen elkaar in). Soms zijn mensen overtuigd van een verschillende visie en ontstaat er conflict. De een denkt dat we as we de visie van de ander volgen we dan gedoemd zijn en de ander hetzelfde over de ander. Voor verbetering is eerst conflict nodig, dan pas kan getest worden welke stap het beste is. Dit is eigenlijk het principe van de evolutietheorie, dus we hebben het aan conflicten te danken, dat we er uberhaupt zijn.
Het is ook niet zo dat iedereen nou zo per sé de beste vrienden met elkaar moet zijn. Zou natuurlijk wel leuk zijn, maar we zijn het vaak niet met elkaar eens.
Soms druisen belangen tegen elkaar in en dan ontstaat een conflict (soms zelfs, druisen belangen onbewust tegen elkaar in). Soms zijn mensen overtuigd van een verschillende visie en ontstaat er conflict. De een denkt dat we as we de visie van de ander volgen we dan gedoemd zijn en de ander hetzelfde over de ander. Voor verbetering is eerst conflict nodig, dan pas kan getest worden welke stap het beste is. Dit is eigenlijk het principe van de evolutietheorie, dus we hebben het aan conflicten te danken, dat we er uberhaupt zijn.
Re: Acceptatie
[quote='Mat '64']Waarom lopen er soms figuren rond in onze leefomgeving, die men moeilijk kan, of helemaal niet kan accepteren?
Waarom kunnen wij niet altijd elkaar accepteren zoals we zijn? (want ik zie vaak regelmatige conflicten, tussen mensen rondom ons heen).
Waarom kan een bepaald persoon soms niet iedereen accepteren, qua hoe ze zijn?
Zelf probeer ik aan degene aan te passen, maar dat gaat heel moeilijk..[/quote]
Zoek eens in google:
search for positive distinctiveness
Als je daarover leest zal je het misschien meer begrijpen
(Let op: ik behandel dit als een sociale fenomeen met als oorzaak dat de sociale identiteit een belangrijke bijdrage levert tot het zelfbeeld en de meta-identiteit)
Waarom kunnen wij niet altijd elkaar accepteren zoals we zijn? (want ik zie vaak regelmatige conflicten, tussen mensen rondom ons heen).
Waarom kan een bepaald persoon soms niet iedereen accepteren, qua hoe ze zijn?
Zelf probeer ik aan degene aan te passen, maar dat gaat heel moeilijk..[/quote]
Zoek eens in google:
search for positive distinctiveness
Als je daarover leest zal je het misschien meer begrijpen
(Let op: ik behandel dit als een sociale fenomeen met als oorzaak dat de sociale identiteit een belangrijke bijdrage levert tot het zelfbeeld en de meta-identiteit)
-
- Berichten: 1.349
Re: Acceptatie
Een biologische bijdrage:
Dominantie en territoraliteit kunnen voor conflicten zorgen. Niet iedereen bezit deze eigenschappen in dezelfde mate, en dat is maar goed ook. Echter als twee mensen met sterk ontwikkelde territorialiteit bijvoorbeeld dezelfde kamer moeten delen zullen er conflicten ontstaan (veel mensen met broertjes of zusjes zullen dit herkennen...).
Hetzelfde geldt voor dominantie. Als je twee mensen hebt die zich allebei als leider willen laten gelden tegenover de ander (let op: dit is vaak onbewust, en daarom lastig op te lossen) krijg je ook een conflict. Deze situatie lost zich pas op als de twee of uit elkaar buurt blijven, of als er eentje ergens als 'winnaar' uit naar voren komt.
Dan zijn er nog de 'misverstanden'. Soms schenden mensen de ongeschreven sociale regels. Bijvoorbeeld door niet terug te goreten, jezelf niet goed genoeg te verzorgen, of door geen rekening te houden met andermans gevoelens of handicaps. Ook dit is meestal niet expres, maar het roept wel veel spanningen op. Als iemand dit soort gedrag te vaak vertoont wordt hij/zij uiteindelijk niet meer geaccepteerd door de omgeving.
Dan nog even wat minder biologisch. Twee van de belangrijkste oorzaken zijn jaloezie en persoonlijkheid. Jaloezie heb ik niet veel over te zeggen, maar het komt heel veel voor (bijv. onaantrekkelijke vrouwen kunnen niet goed omgaan met aantrekkelijke, voor mannen geldt dit vaak ook wel, maar is succes vaak belangrijker). En vaak ook om de meest onverwachte redenen.
Dan persoonlijk: sommige mensen zijn gewoon vervelend. Mischien is iemand wel depressief of autistich (ik noem maar wat), maar als hij/zij voortdurend bot en lomp, minachtend of ongeinteresseerd tegen mij doet kan ik niet met hem omgaan. Ik zou ook enorm veel moeite hebben samen te werken met iemand die duidelijk vrouwen als minderwaardig beschouwt. En ik heb er een hekel aan als mensen me bespotten. (Maar ja, voor wie geldt dat niet??)
Dominantie en territoraliteit kunnen voor conflicten zorgen. Niet iedereen bezit deze eigenschappen in dezelfde mate, en dat is maar goed ook. Echter als twee mensen met sterk ontwikkelde territorialiteit bijvoorbeeld dezelfde kamer moeten delen zullen er conflicten ontstaan (veel mensen met broertjes of zusjes zullen dit herkennen...).
Hetzelfde geldt voor dominantie. Als je twee mensen hebt die zich allebei als leider willen laten gelden tegenover de ander (let op: dit is vaak onbewust, en daarom lastig op te lossen) krijg je ook een conflict. Deze situatie lost zich pas op als de twee of uit elkaar buurt blijven, of als er eentje ergens als 'winnaar' uit naar voren komt.
Dan zijn er nog de 'misverstanden'. Soms schenden mensen de ongeschreven sociale regels. Bijvoorbeeld door niet terug te goreten, jezelf niet goed genoeg te verzorgen, of door geen rekening te houden met andermans gevoelens of handicaps. Ook dit is meestal niet expres, maar het roept wel veel spanningen op. Als iemand dit soort gedrag te vaak vertoont wordt hij/zij uiteindelijk niet meer geaccepteerd door de omgeving.
Dan nog even wat minder biologisch. Twee van de belangrijkste oorzaken zijn jaloezie en persoonlijkheid. Jaloezie heb ik niet veel over te zeggen, maar het komt heel veel voor (bijv. onaantrekkelijke vrouwen kunnen niet goed omgaan met aantrekkelijke, voor mannen geldt dit vaak ook wel, maar is succes vaak belangrijker). En vaak ook om de meest onverwachte redenen.
Dan persoonlijk: sommige mensen zijn gewoon vervelend. Mischien is iemand wel depressief of autistich (ik noem maar wat), maar als hij/zij voortdurend bot en lomp, minachtend of ongeinteresseerd tegen mij doet kan ik niet met hem omgaan. Ik zou ook enorm veel moeite hebben samen te werken met iemand die duidelijk vrouwen als minderwaardig beschouwt. En ik heb er een hekel aan als mensen me bespotten. (Maar ja, voor wie geldt dat niet??)
Give a man a fire, and he's warm for a day. Set him on fire, and he's warm for the rest of his life!
-
- Berichten: 6.716
Re: Acceptatie
Als ik het allemaal zo lees, dan vraag ik me af het niet zou helpen als we als mensen wat meer zouden durven elkaar vragen over elkaars gedrag te stellen. Met andere woorden: proberen te begrijpen wat de ander beweegt. Dat kan alleen maar door de ander ertoe te bewegen zijn/haar gedrag toe te lichten, door er op een handige een vriendelijke manier naar te vragen. Het probleem is vaak dat het bijna niet uitmaakt hoe vriendelijk je het brengt, het zal meteen als kritiek worden opgevat. En mensen reageren meestal niet positief op kritiek. Het is dus erg moeilijk om het op een goede manier te doen. Mijn ervaring is wel dat als je in beginsel zelf de goede eigenschappen van iemand op een rijtje hebt en die ook noemt in je vraagstelling, dat dat de communicatie enorm bevordert. Ook als je de ander laat merken dat je je probeert in hem/haar te verplaatsen, helpt bij een gesprek. En het allerbelangrijkste: je moet zelf laten merken dat je weet dat je zelf ook niet zonder fouten bent. Maar je moet zo'n gesprek natuurlijk wel willen voeren.
I am not young enough to know everything - Oscar Wilde
-
- Berichten: 31
Re: Acceptatie
Wat jij zojuist hebt verteld komt mij heel erg bekend voor inderdaad (maar niet thuis met broer en zus), ik had een reis gemaakt met een groep van 12 mensen (met 2 begeleiders exclusief van de 12 mensen) die wij elkaar al heel lang kennen (z'n 5 jaar) om een heel land te zien/af te reizen/hoe-je-het-ook-noemt .Dominantie en territoraliteit kunnen voor conflicten zorgen. Niet iedereen bezit deze eigenschappen in dezelfde mate, en dat is maar goed ook. Echter als twee mensen met sterk ontwikkelde territorialiteit bijvoorbeeld dezelfde kamer moeten delen zullen er conflicten ontstaan (veel mensen met broertjes of zusjes zullen dit herkennen...).
Hetzelfde geldt voor dominantie. Als je twee mensen hebt die zich allebei als leider willen laten gelden tegenover de ander (let op: dit is vaak onbewust, en daarom lastig op te lossen) krijg je ook een conflict. Deze situatie lost zich pas op als de twee of uit elkaar buurt blijven, of als er eentje ergens als 'winnaar' uit naar voren komt.
Doel was niet alleen de hele land af te reizen, maar ook een goed groepsverband te krijgen, deze "evenement" duurde 5 weken. Daarvoor hadden wij een hoop trainingsweekenden en weken gehad, dat wij samen naar een kamp gingen, helaas was ik er niet bij.. (ik was toen erg jong, we maakten de reis toen ik 15 was ofzo, die kampen waren georganiseerd toen ik 10 was en op 14 jarige leeftijd was m'n laatste).
Hierdoor kon ik slecht tegen, tegen een aantal mensen in mijn groep, we konden opzich goed met elkaar omgaan, maar bij het kiezen en nemen van besluiten, waren wel 1 of 2 mensen daar een beetje de baas..
Hier kon ik dus moeilijk mee... gelukkig was voornamelijk still en had m'n mond dicht, want ik durfde niet in te grijpen. ik vraag mij af wat je hier mee kunt doen, aangezien ik zelf nooit z'n sociaal figuur was.
Daarom begin naar feesten te gaan enzovoort, ik weet niet of ik hiermee m'n Sociale vaardigheden kan verbeteren, maar het wordt wel steeds prettiger om met mensen die je eerst moeilijk kon weerstaan, om nu mee om te gaan.
is dit opzich een goed methode om zo op te bouwen? Ik lijk wel eigenlijk meer een iemand die altijd ingedreven zit in een hoek, en z'n mond dichthoud (was vroeger zowieso op school, een buitenbeentje).
ik heb het nog niet kunnen doen helaas, maar ik zal er zeker nog aankijken.Zoek eens in google:
search for positive distinctiveness
Als je daarover leest zal je het misschien meer begrijpen
(Let op: ik behandel dit als een sociale fenomeen met als oorzaak dat de sociale identiteit een belangrijke bijdrage levert tot het zelfbeeld en de meta-identiteit)
Re: Acceptatie
mensen moeten weten dat er verschillen bestaan, sterker nog ER MOETEn verschillen Bestaan,
de tweede stap is die verschillen Erkennen..
de moeilijkste stap is Accepteren,
met accepteren voel je je niet meer gedwongen om elkaar naar je zin te veranderen.
de tweede stap is die verschillen Erkennen..
de moeilijkste stap is Accepteren,
met accepteren voel je je niet meer gedwongen om elkaar naar je zin te veranderen.
-
- Berichten: 6.716
Re: Acceptatie
[quote='Mat '64']Hierdoor kon ik slecht tegen, tegen een aantal mensen in mijn groep, we konden opzich goed met elkaar omgaan, maar bij het kiezen en nemen van besluiten, waren wel 1 of 2 mensen daar een beetje de baas..
Hier kon ik dus moeilijk mee... gelukkig was voornamelijk still en had m'n mond dicht, want ik durfde niet in te grijpen. ik vraag mij af wat je hier mee kunt doen, aangezien ik zelf nooit z'n sociaal figuur was.[/quote] Dit is eigenlijk een kwestie van assertiviteit (het vermogen om voor jezelf op te komen). Ik ken het soort mensen wel: ze weten het altijd beter, ze hebben het allemaal wel bedacht, en als niemand z'n mond opendoet dan zullen zij wel even de knoop doorhakken en voor iedereen een beslissing nemen. Vragen stellen aan anderen: "wat wil jij, hoe zie jij het", dat doen dat soort mensen meestal niet. Ze gaan ervan uit dat
1. het vragen naar andermans mening te veel tijd kost en nergens toe leidt (teveel verschillende wensen, zo komen we nooit tot een beslissing wat we gaan doen)
2. hun eigen mening gewoon telt als niemand anders er iets tegen in brengt onder het mom van: "als iemand het er niet mee eens is dan kan hij/zij het toch gewoon zeggen?" terwijl ze er geen rekening mee houden dan hun houding er misschien voor zorgt dat andere mensen dichtklappen.
Toch is volgens mij de enige weg om daar iets aan te doen met een besliste en rustige toon te melden dat je eigenlijk iets anders in gedachte had en dat er misschien nog wel andere mensen zijn die ook liever iets anders doen dan het voorgestelde plan.
Je ziet het vaak in groepen gebeuren dat er 1 of 2 mensen zijn die de leiding nemen. Soms vinden de andere groepsleden dat wel prettig omdat zij dan zelf niet hoeven te beslissen over de gang van zaken. Maar als dat niet zo is....... ja, dan is het toch nodig dat in ieder geval 1 iemand zijn mond opendoet. Vaak zie je dan dat er meer mensen volgen...
Hier kon ik dus moeilijk mee... gelukkig was voornamelijk still en had m'n mond dicht, want ik durfde niet in te grijpen. ik vraag mij af wat je hier mee kunt doen, aangezien ik zelf nooit z'n sociaal figuur was.[/quote] Dit is eigenlijk een kwestie van assertiviteit (het vermogen om voor jezelf op te komen). Ik ken het soort mensen wel: ze weten het altijd beter, ze hebben het allemaal wel bedacht, en als niemand z'n mond opendoet dan zullen zij wel even de knoop doorhakken en voor iedereen een beslissing nemen. Vragen stellen aan anderen: "wat wil jij, hoe zie jij het", dat doen dat soort mensen meestal niet. Ze gaan ervan uit dat
1. het vragen naar andermans mening te veel tijd kost en nergens toe leidt (teveel verschillende wensen, zo komen we nooit tot een beslissing wat we gaan doen)
2. hun eigen mening gewoon telt als niemand anders er iets tegen in brengt onder het mom van: "als iemand het er niet mee eens is dan kan hij/zij het toch gewoon zeggen?" terwijl ze er geen rekening mee houden dan hun houding er misschien voor zorgt dat andere mensen dichtklappen.
Toch is volgens mij de enige weg om daar iets aan te doen met een besliste en rustige toon te melden dat je eigenlijk iets anders in gedachte had en dat er misschien nog wel andere mensen zijn die ook liever iets anders doen dan het voorgestelde plan.
Je ziet het vaak in groepen gebeuren dat er 1 of 2 mensen zijn die de leiding nemen. Soms vinden de andere groepsleden dat wel prettig omdat zij dan zelf niet hoeven te beslissen over de gang van zaken. Maar als dat niet zo is....... ja, dan is het toch nodig dat in ieder geval 1 iemand zijn mond opendoet. Vaak zie je dan dat er meer mensen volgen...
I am not young enough to know everything - Oscar Wilde
Re: Acceptatie
Ik denk dat er met name twee oorzaken ten grondslag liggen aan het acceptatieprobleem: eerstens een quantificatie probleem, en tweedens een psychologische instelling. Met het eerstgenoemde bedoel ik complexe conflicten, waarbij een objectieve maatstaf ontbreekt, om iemands gelijk, met dat van iemand anders te meten. Je kunt een wet opstellen, een rechter aanstellen, een jury samenstellen, maar uiteindelijk zijn alle voortvloeiende beoordelingen, subjectief van aard. Het zijn interpretaties van mensen, ongeacht hun kunde of intensies, welke een subjectief oordeel vellen, in afwezigheid van een objectief model: een universele manier om gelijk te meten als een absolute waarde; als een wiskundige realiteit. En zolang een dergelijke maatstaf ontbreekt, zullen er oorlogen zijn, want mensen zullen zich immer onrechtvaardig behandeld-, en onbegrepen voelen.
Het tweede -- meer individuele -- aspect, komt voort uit een illusie die we allen najagen. Als kind krijgen we mee, dat we moeten concureren met anderen om erkenning te krijgen voor onze individuele uniekheid. Of je het "geld" noemt, of "de beste", of "de knapste", het herleidt allemaal tot dezelfde belofte: de illusie van erkenning. En het is die erkenning, die we proberen te ontvangen van anderen, via het afdwingen van respect. De meesten zijn hun leven lang bezig om dat respect van anderen te krijgen, hetzij via materiele impressie, hetzij door intellectuele pretentie, danwel via andersoortige indrukken. De meeste sociale conflicten komen voort uit een miscommunicatie van dat respect: het ontbreken van achting of eerbied in de ander, die we denken te verdienen. Met andere woorden, veel onze sociale problemen vloeien voort uit een illusie die we allen najagen in anderen. Respect, immers, is niet iets wat je kunt verkrijgen of ontvangen. Dat is iets wat we ons slechts hebben wijs gemaakt. In realiteit, is respect uitsluitend iets wat we kunnen geven aan iemand.
Het tweede -- meer individuele -- aspect, komt voort uit een illusie die we allen najagen. Als kind krijgen we mee, dat we moeten concureren met anderen om erkenning te krijgen voor onze individuele uniekheid. Of je het "geld" noemt, of "de beste", of "de knapste", het herleidt allemaal tot dezelfde belofte: de illusie van erkenning. En het is die erkenning, die we proberen te ontvangen van anderen, via het afdwingen van respect. De meesten zijn hun leven lang bezig om dat respect van anderen te krijgen, hetzij via materiele impressie, hetzij door intellectuele pretentie, danwel via andersoortige indrukken. De meeste sociale conflicten komen voort uit een miscommunicatie van dat respect: het ontbreken van achting of eerbied in de ander, die we denken te verdienen. Met andere woorden, veel onze sociale problemen vloeien voort uit een illusie die we allen najagen in anderen. Respect, immers, is niet iets wat je kunt verkrijgen of ontvangen. Dat is iets wat we ons slechts hebben wijs gemaakt. In realiteit, is respect uitsluitend iets wat we kunnen geven aan iemand.
