incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school

Moonlight

Hej allemaal.

Wat rot zo'n vakantie. Hoe kom je de tijd door. Heel de tijd maar gezellig doen tegen iedereen. Heb me daarom ook van de vakantie veel afgesloten. Heb zodoende bijna al mijn huiswerk voor havo 4 al af. Dat zal dan volgend jaar wel een heel saai jaar worden. Maar dat komt pas over een aantal weken pas.

Helaas is onze logee nu weg. Dat is de vriendin van me broer en ze slapen in de kamer naast me en omdat ze altijd net zo laat als mij naar bed gingen voelde ik me wel heel veilig. Maar nu is ze ziek en is ze met mijn broer naar haar huis. Dat vind ik echt niet leuk. Voel me niet zo veilig meer en hoop dat ze snel terug zijn. Mijn vriendin is de komende week nog op vakantie dus daar kan ik ook niet heen.

De vriendin van me broer is de enige die het is opgevallen dat ik heel erg afgevallen ben de laatste tijd. Daar was ik wel blij mee dat het iemand opvalt dat ik afval. Ik ben ook zo dik dat ik bang was dat die 12 kilo niet te zien waren maar blijkbaar valt dat dan wel mee. Ik zal ook zeker doorgaan tot ik een gewicht heb waar ik me prettig bij voel.

Vorrig jaar waren ze bij mij bang voor een eetstoornis terwijl ik veel te dik was/ben. Dat zorgde toen ook weer voor opschudding in het gezin terwijl het er toch al niet rustig was. Ik hoop dat ze dat dit jaar voor zich houden mochten ze zich zorgen maken. Vorrig jaar at ik op school niet en dat vonden ze toen zorgwekkend. In mijn ogen maakte dat niet uit want ik vind het gewoon niet prettig om te eten waar anderen bij zijn omdat ik dan het gevoel heb dat de mensen denken dat die dikke nu al weer zit te eten. En daarom at ik op school niet. Maar ik kan dus echt wel voor mezelf zorgen. Ik weet heus wel wanneer ik moet stoppen en thuis moedigen ze me ook aan om af te vallen. Dus het kan echt geen kwaad. Ik eet weinig maar heel gezond en ik sport veel. Daar is toch niets mis mee?

Iedereen die vakantie heeft, een hele fijne vakantie toegewenst!

groetekes, Moonlight

Veertje

Een beetje afvallen als je echt te dik bent is niet slecht. Als het maar niet te snel gaat, dat is een aanslag op je lichaam. Maar als je verder gezond eet is er denk ik niets aan de hand.

Vervelend dat de vakantie je voor problemen stelt, hou je taai, en hou je deur maar lekker op slot!

Sterkte!

ConocimientA

Meisje, wat heb jij toch een hoop verantwoordelijkheid op je schouders gekregen en genomen. Als ik jouw verhaal lees, krijg ik de indruk dat je het als jouw taak ziet ervoor te zorgen dat het hele gezin bij elkaar blijft, dat het goed gaat met je ouders, je broer en je broertje, dat je broer zich niet afreageert op anderen, dat de behoeften van je vader worden vervult en dat je zelf bovenop dit alles nog eens goed presteert op school. Hoe bewonderenswaardig het ook is dat je dit voor elkaar wilt krijgen, het is een onmogelijke taak, waarin je jezelf volledig kwijt dreigt te raken.

Kinderen leren door de manier waarop hun ouders met elkaar omgaan een heleboel over andere mensen en over zichzelf. De dingen die jij hebt geleerd, maken dat jouw eigenwaarde en het vertrouwen dat je hebt in anderen zo erg omlaag zijn gegaan, dat je het waarschijnlijk nog vanzelfsprekend vindt ook dat jouw geluk onder moet doen voor dat van anderen en dat iedere poging anderen te vertrouwen uitloopt in een mislukking. Daar komt nog eens bij dat alle hulpverleners die jij tot nu toe bent tegengekomen een beroep op jouw ouders en hun verantwoordelijkheden in die rol probeerden te doen en in jouw situatie is dat volgens mij onrealistisch. Hier moet ik wel aan toe voegen dat jouw neiging de mensen om je heen te beschermen het de hulpverleners moeilijk maakt jouw verhaal te filteren en het is verschrikkelijk voor je dat de meesten er uiteindelijk voor kozen het deel van jouw verhaal te geloven waarin je jouw ouders probeert te beschermen.

Natuurlijk is het zo dat jouw ouders hun eigen dingen hebben meegemaakt en op hun manier beschadigd zijn, maar dit betekent niet dat jij de huidige situatie hebt verdiend of zelfs in de hand hebt gewerkt. Hoe moeilijk het ook is, ondanks jouw bewonderenswaardige pogingen, zal het jou niet lukken de mensen om je heen en hun gedrag te veranderen. Dit betekent niet dat je niets kunt doen om de situatie voor jou te veranderen. Maar het lijkt me zeer moeilijk, zo niet onmogelijk, om zoiets helemaal alleen te doen. Je zult hier echt hulp voor moeten zoeken. Je hebt al een zeer grote stap genomen door op dit forum zo open en eerlijk te vertellen over jouw ervaringen, maar zoals ook eerder al werd opgemerkt, wij kunnen je hier maar tot op zekere hoogte helpen. Ik weet dat het moeilijk voor je is de hulpverlening te vertrouwen en dat jouw angst voor een verkeerde afloop je tegenhoudt bij het zoeken naar hulp, maar ik denk toch dat je het risico moet nemen.

Ik ben zelf psycholoog, maar niet gespecialiseerd in incest en seksueel misbruik en aangezien ik je nooit persoonlijk heb gesproken, durf ik niet met zekerheid te zeggen dat het beeld dat ik krijg van jouw verhaal klopt. Wel ben ik aangesloten bij een landelijk netwerk van psychologen en als je het aandurft en de reisafstand niet te ver is, wil ik geheel vrijblijvend en kosteloos een afspraak met je maken om te kijken bij welke therapeut je het beste terechtkunt.

Farshad

Moonlight zou aangifte moeten doen bij de politie. Hiermee redt Moonlight niet alleen zichzelf, maar misschien ook anderen.

Dus ik raad je aan om aangifte te doen, je zult ook meteen hulp krijgen als het goed is.

Moonlight

Ik heb wel het gevoel dat het door mezelf komt. Zeker omdat hij heeft gezegd dat als ik iets niet wilde ik dat gewoon moest zeggen. Toen ik dat een keer deed vroeg hij waarom niet en daar kon ik geen antwoord op geven. Wist niet goed waarom niet en dacht dat het dan wel normaal was en dat je er een goede rede voor moest hebben en voelde me heel vreemd.

Ik wil wel hulp maar ben bang dat ik dan alles weer van voor af aan begint. Heb wel het idee dat de hulpverlener die ik nu heb het begint te begrijpen maar zij wilt nu alleen maar praten over wat er allemaal gebeurt is en dat kan ik nog niet. Ze zij ook dat ik waarschijnlijk een PTSS heb maar weet niet goed wat dat is. Durf het ook niet goed op te zoeken op internet omdat me pa om de zoveel tijd nakijkt waar we allemaal geweest zijn. Een site zoals wetenschapsforum vind hij niet interesant dus zal hij daar niet zo snel kijken maar voor de rest controleert hij het vaak wel.

Wat ik heel irritant vind is dat ik de laatste tijd zo moe ben. Hier thuis wordt ik gelijk bestempeld met lui en dat ik me aanstel maar dat is het niet. Heb gewoon het gevoel alsof ik net heel lang aan het sporten ben geweest. Ik slaap ook heel veel en ben echt moet. Ongeveer een jaar geleden heb ik pfeiffer gehad. Ik had het toen bijna tegelijk met me broer. Maar hem namen ze wel serieus en ze zijn toen met hem naar de dokter geweest en ze hebben toen bloed geprik waaruit bleek dat hij het had. Hij is toen echt een hele tijd in de watten geleg terijl ik dus meer moest gaan doen en voor hem dingen doen als hij iets nodig had. Dat vond ik niet erg en deed het graag maar kreeg wel vervelende dingen te horen als ze zagen dat ik ook kapotmoei was. Dan stelde ik me aan en kon ik het niet hebben dat me broer ziek was. Maar omdat het bleef is me moeder dan vooruit maar toch met mij naar de dokter geweest. Ze wou bewijzen dat ik me maar aanstelde maar toen ik ook bloed moest prikken kwam eruit dat één ding posities was en het ander negaties. Het kwam erop neer dat ik het ook gehad had maar dat me lichaam er al antistoffen tegen had gemaakt dus ik kon nog wel last hebben van de nasleep.

Me ouders hebben er toen niets meer over gezegd en me een tijdje genegeerd. Alsof ze boos waren dat ik ziek was. Vond dat toen zo stom en heb het daar ook wel moeilijk mee gehad. Zeker omdat ik op school ook die verklaring gaf als ik echt even niet meer kon omdat ik zo moe was. Maar als ik volgens hen echt pfeiffer had dan hadden me ouders wel naar school gebeld. Daar kon ik het dan mee doen.

Dat was niet echt leuk....

timwaagh

dat er nog mensen als moonlight rondlopen op deze wereld. ik had het nooit volgehouden denk ik.

Ik denk dat het om jou gaat en niet om je vader. hij hoeft niet de cel in en als de officiele instanties je verhaal namelijk niet geloven zit jij met de gebakken peren. Als je later nog eens wraak wilt(soms is dat zo dat die wens na verwerking nog komt), is daar ook buiten het officiele systeem wel wat aan te doen (nadeel is dan wel dat het dan crimineel is wat je doet). Ik denk het veel en veel belangrijker is dat jij van je pa verlost raakt, of in ieder geval minder afhankelijk van hem bent.

Ik denk dat er ook nog wel wat te verzinnen is dat hij het gewoon niet meer wil doen. Bijvoorbeeld geinfecteerd raken met een SOA die irritant is, maar niet heel schadelijk (schaamluis ofzo). Maar als je dit dan tegen hem zegt...dan heeft hij tenminste 1 goeie reden om het niet meer te proberen. of anders zoiets als de truc die kinderen van nagelbijten afhelpt. maar aan dat soort dingen kunnen anderen op dit forum je denk ik beter aan helpen.

ik had allang weggelopen denk ik. en dan bedoel ik: dan zou ik naar een club toegaan die me 24/7/365 beschermen wil (ik vermoed dat dat bij het leger wel kan...maar dan moet je je eigen identiteit zien te houden, of anders een sekte). of gewoon weglopen en iemands identiteit proberen te stelen.

Ik zal je een paar tips geven mbt het maskeren van je wegen op internet:

voor als je geen administrator-rechten hebt:

bootdisks:

zorg dat je een opstartdiskette of cd hebt. hiermee kan je een operating system opstarten zonder dat er ook maar naarje harddisk gekeken wordt en dan kan je dus alles verwijderen wat je wilt. Mischien is een knoppix cd aan te raden...moet je wel eerst weten hoe knoppix werkt natuurlijk...zou ook best kunnen dat knoppix van zichzelf al internet bevat...dan kan je gewoon surfen zonder dat er ook maar iets opgeslagen wordt.

Zodra je administrator rechten hebt:

gooi alle verdachte files uit de "windows/temporary internet files" map weg (als je op windows XP moet je ook nog documents and settings/ schoonvegen). doe daarna een zoekactie op dingen die in verdachte files staan en gooi alle bestanden weg die mensen op ideeen kunnen brengen of pas ze aan als het echt kritieke bestanden zijn die nodig zijn voor windows of internet explorer ofzo.

doe daarna een zoekactie op alle bestanden die verdachte woorden bevatten en zorg dat je deze bestanden zo aanpast met een programma dat hetzelfde doet als notepad (op knoppix denk ik een versie van Vi).

Ook is het niet heel moeilijk windows wachtwoorden te kraken....een wachtwoord met een klein aantal tekens is snel te kraken (tot 4 tekens volgens mij) en er is best een kans dat iemand in jouw gezin weinig tekens gebruikt in zijn/haar wachtwoord. of gebruik een nederlandse woordenboekkraker. maar hier heb ik verder weinig verstand van kraken. misschien weten anderen hier meer van.

als dze dingen niet kunnen lukken (bijvoorbeeld omdat een knoppix cd en handleiding op zouden vallen).

Anders is de enige optie: een internetcafe of de bibliotheek (tenminste bij de onze), een plek waar je kan internetten zonder nagtrokken te kunnen worden dus. wel ff zorgen dat je vader niet merkt dat je ingaat. anders zijn de eigenaren vermoedeijk wel bereid allerlei info aan hem te geven. nuja bij een bibliotheek waarschijnlijk minder snel.

p.s.:

ik weet dat ik niet erg subtiele/conventionele voorstellen doe...das mijn stijl gewoon niet. ik zie het leven meer als een oorlog dan als iets dat je volgens de regels moet spelen.

ConocimientA

Je hebt geen andere reden nodig dan dat jij het niet wilt. Zo belangrijk ben jij en zo belangrijk zou je je eigenlijk ook moeten voelen, al ben ik me ervan bewust dat dat op het moment erg moeilijk voor je is.

PTSS is een Post Traumatische Stress Stoornis. Dit krijgen mensen wanneer ze een traumatisch ervaring hebben meegemaakt en uit zich in herbelevingen; zichzelf opdringende gedachten, herinneringen of voorstellingen van de gebeurtenis; nare dromen over het gebeurde; een telkens terugkerend gevoel alsof de gebeurtenis opnieuw plaatsvindt (ook op momenten dat het niet zo is, dus je kan de angst, onzekerheid e.d. ook voelen op momenten dat je vader niet over je grenzen heen gaat); prikkelbaarheid; woedeuitbarstingen; verhoogde waakzaamheid; overdreven schrikreacties; verdringen van bepaalde aspecten van het gebeurde, etc. Je zult niet alle klachten hebben, maar dit zijn voorbeelden van dingen waaraan je kunt merken dat iemand een PTSS heeft. Mensen met een PTSS hebben vaak ook wat depressieve klachten, zoals slaapproblemen, concentratieproblemen, sombere stemming, het minder kunnen genieten van dingen en vermoeidheid.

Hoewel dit al eerder is benoemd, wil ik nog even benadrukken dat een vader niet aan zijn dochter hoort te zitten. De eerste stap komt telkens van hem en zelfs wanneer dit niet zo zou zijn geweest (dit komt wel eens voor wanneer jonge meiden van hun ouders onvoldoende meekrijgen wat de grenzen zijn in de omgang met anderen en de rolverdeling binnen een gezin onduidelijk is) dan nog zou het zijn fout zijn geweest als hij erop in zou zijn gegaan. Het kan dus nooit door jou komen. Hij moet de grenzen stellen, niet jij. Doordat jij enigszins een ouderrol aanneemt binnen het gezin (je wilt voor iedereen zorgen en ziet het als jouw verantwoordelijkheid dat het met iedereen goed gaat) zal je het misschien zien als jouw verantwoordelijkheid, maar hij gaat al de fout in door jou die ouderrol aan te laten nemen.

Dame Etna

Het kan aan mij liggen, maar ik vertrouw dit onderwerp niet zo. Moonlight lijkt me een intelligente meid die nadenkt over verschillende dingen, maar waarom dan niet inzien dat je vader fout zit en dat je daar weg moet uit dat huis? En ze gaat helemaal niet in op de adviezen die mensen geven.

Dit riekt naar aandacht vragen met een incestverhaal, maar als ik het fout heb dan mijn oprechte excuses.

ZVOO

Ik wil even reageren op het bericht van Dame Etna.

Het is moeilijk in te schatten in hoeverre het verhaal zuiver is. Ik kan alleen vanuit mijn eigen ervaring zeggen dat het erg moeilijk is om te erkennen dat je eigen vader verkeerd bezig is. (loyaliteit) Het is ook erg moeilijk om de keuze te maken om weg te gaan uit huis. Ik ben ook altijd thuis blijven wonen terwijl er tussen mijn broer en mij van alles speelde. Waarom ik nooit weg ben gelopen begrijp ik zelf ook niet. Ik denk dat ik behoefte had/heb aan mijn eigen spullen, het huis en mijn omgeving. Ik zit natuurlijk in een andere situatie en kan wel van mijn ouders op aan.

Ik spreek nu vanuit mijn eigen ervaring en gevoel en ik weet niet of moonlight dit ook zo ervaart.

Ik hoop dat Moonlight niet teveel is gekwetst door dit bericht want dit zou ik erg jammer vinden...

ConocimientA

Ik vraag me af hoeveel het er toe doet of het verhaal zuiver is. Ook als dit niet het geval is, mag namelijk duidelijk zijn dat Moonlight niet lekker in haar vel zit, anders 'verzin' je zoiets niet. (Hiermee wil ik overigens niet zeggen dat ik geloof dat je het verzonnen hebt, wil alleen reageren op de post van Dame Etna). Er zijn mensen die emotionele mishandeling of verwaarlozing ervaren, maar dit naar buiten brengen als lichamelijke mishandeling, omdat dit voor de buitenwereld beter te begrijpen is. Je kunt je door allerlei ervaringen ontzettend beroerd voelen zonder dat je kunt aanwijzen wat nou precies maakt dat je je voelt zoals je voelt. Een door opvoeding of biologische oorzaken beperkte ontwikkeling van zelfreflectie, uitingsvaardigheden en moraalontwikkeling kan er dan voor zorgen dat mensen zich uiten door onwaarheden te vertellen. Dus zelfs wanneer dit verhaal zou voortkomen uit een roep om aandacht, doet iemand dat niet voor niets en verdient iemand de aandacht waar hij of zij om vraagt.

Even een zijweggetje: Ik geloof bijvoorbeeld ook dat veel criminaliteit voorkomen kan worden door het gelieg en bedrieg van jongeren te zien als een roep om aandacht en daar als zodanig mee om te gaan.

ZVOO

Even een zijweggetje: Ik geloof bijvoorbeeld ook dat veel criminaliteit voorkomen kan worden door het gelieg en bedrieg van jongeren te zien als een roep om aandacht en daar als zodanig mee om te gaan.

_________________

In deze stelling kan ik mij vinden. Ik heb zelf een jaar stage gelopen bij een ZMOK-school voor jongeren in het VSO. De gedragsproblemen van de jongeren zijn er niet zomaar. Vaak gaat er een behoorlijke complexe achtergrond achter schuil. Jongeren belanden niet zomaar in het criminele circuit. Het liegen en bedriegen is vaak een verbloeming van de daadwerkelijke gevoelens en emoties. Ik vind het erg fijn om te horen dat er toch iemand is die verder kijkt dan alleen maar naar de buitenkant.

Cassanne

Ik denk niet dat moonlight dingen loopt te verzinnen. Waarom zou ze anders zeggen dat ze ondanks alles nog van haar vader houdt?

Ik ben het er wel mee eens dat ze van huis weg zou moeten gaan, al is het maar voor een tijdje. Maar dat had ik al gezegd.

Moonlight

Ik heb aan het begin al aangegeven dat ik al wel een aantal keer gelogen heb over hetgeen er gebeurt is in de hoop dat iemand daar doorheen zou kijken. Eerst was het een groep jongens die mij slastig gevallen zou hebben. Daarna dankzij een hele lieve en betrouwbare leraar (man!) die doorhad dat het iemand kon zijn die dichter bij me staat zoals een broer of vader. Een jaar nadat het verhaal van die groep heb ik dus de waarheid verteld. Dat viel zo verkeerd en is me zo tegengevallen (wat ik ook al uitgebreid behandeld heb) dat ik vervolgens mijn verhaal heb ingetrokken. Ik wilde niet nog meer schade aanrichten en dacht dat het aan mij lag. Iedereen, waaronder ook de hulpverleners namen die verklaring gelijk voor waar aan zonder er ook nog maar 1 keer op terug te komen. Dat valt dan echt heel erg tegen. Daarna (alweer een jaar later) heb ik nog een keer een 'verhaaltje' verteld (alleen thuis en bij men hulpverlener) over weer een vreemde die over mijn grenzen zou zijn gegaan. En toen gingen pas de ogen van men hulpverlener open. Na drie jaar aanmodderen!

Maar ik begrijp het wel als mensen hier twijfelen aan de geloofwaardigheid want je kan tenslotte de persoon niet zien. Logies dus dat je een beetje wantrouwend bent wat ik heel goed vind. Ik neem het niemand kwalijk die het dan ook gewoon zeggen wat ze denken, Dame Etna. Ik ben wel wat gewend.

Maar helaas is het allemaal de harde werkelijkheid voor mij.

Ik blijf thuis omdat het alleen maar mijn vader is die over mijn grenzen gaat. Maar hij heeft ook zijn leuke en lieve kanten. Dat maakt het allemaal zo dubbel en zo moeilijk. Voor een buitenstander is het dan heel gemakkelijk om te zeggen dat je het huis uit moet maar ze vergeten dat je niet anders gewend ben. Dat wil niet zeggen dat je niet weet dat het niet goed is want dat besef ik me nu heel goed. Ik voel me heel verantwoordelijk voor het gezin en doe echt heel veel om alles maar in goede banen te leiden. Ik wil mijn moeder en broer en broertje niet achterlaten. Misschien komt er ooit een dag dat ik sterk genoeg ben om aangifte ofzo te doen. Maar tot die tijd probeer ik het thuis uit te zingen in mijn eigen omgeving. Ik slaap nogsteeds met mijn deur op slot en sindsdien heb ik dus echt een beetje rust als ik op mijn kamer zit of als ik lig te slapen. Wat niet wil zeggen dat ik goed slaap maar heb wel steeds meer het gevoel dat ik veilig ben, wat ook wel belangrijk is.

Ik ben nu 17 jaar en zal niet al te lang wachten met het uit huis gaan. Over drie weken weer naar school en dan ben ik op zijn vroegst om 4 uur thuis dus heb ik ook veel rust. Denk dat ik dat wel een tijdje vol houd. Zeker als ik het ook nog durf om mijn therapeut te bellen omdat ik een agfspraak gemist heb en ik moet dus een nieuwe afspraak maken. Dat vind ik wel eng.

ZVOO

Hallo Moonlight,

Ik vind het heel erg knap dat je er zo eerlijk en open voor uit durft te komen dat je een tijd terug gelogen hebt. Daar is veel lef voor nodig en daar heb ik respect voor! Het is erg genoeg dat je door je vader misbruikt wordt. Bel je therapeut gewoon op meisje het is helemaal niet erg dat jij een keer je afpraak gemist hebt. Dat kan iedereen overkomen!

Liefs ZVOO

Farshad

Als je echt weg wilt lopen, dan kun je altijd de hulpdienst bellen. Zij regelen een goede doorverwijzing naar de blijf van mij lif huizen of een jeugdinstellingen waar ze jou zullen helpen. Zie voor inf http://www.sp.nl/partij/praktijk/hulp.stm en contactinfo http://www.sp.nl/partij/afdelingen/

Ik denk dat het beste is om weg te gaan, als je vader zo doorgaat, dan zal je je hele leven traumatische problemen hebben van nu. En bel anders gewoon naar je therapeut, die zal het echt niet erg vinden dat je een afspraak gemist hebt.

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school

Re: incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school

Re: incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school

Re: incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school

Re: incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school

Re: incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school

Re: incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school

Re: incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school

Re: incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school

Re: incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school

Re: incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school

Re: incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school

Re: incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school

Re: incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school

Re: incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school

Re: incest, jaren misbruikt en nu veel problemen, ook op school