Aangezien het "lieg"-topic gesloten is, wil ik hier toch even op ingaan op de kwestie "de psycholoog is een leugenaar".
Troetel schreef:Iets kan totale onzin lijken, voor de desbetreffend psycholoog, maar er even vanuitgaande dat de client zijn waarheid zo beleeft, kun je dus als psycholoog niet gaan roepen, het lijkt mij totale onzin.
En dan nog even over het verdraaien van de waarheid naar een leugen, als de desbetrefende client zijn waarheid kenbaar maakt aan de psycholoog, kan er onmogelijk sprake zijn van exacte weergave van deze waarheid richting psycholoog, de psycholoog geeft er vanuit zijn visie ook nog eens een draai aan en de leugen is geboren.
De psycholoog gaat zijn visie in een dossier verwerken, wat op naam komt van de betreffende client en om het rampcenario compleet te maken gaat deze psycholoog na 2 maanden met pensioen/vakantie of vertrekt naar een andere werkgever/afdeling. De rest laat zich wel raden.....
Dus de psycholoog mag misschien de waarheid niet verdraaien tot een leugen....het gebeurt wel!!
wees gegroet,
Eerst en vooral zijn er ethische richtlijnen die een psycholoog moet volgen. Indien die ineens uit het niets na 2 maanden op pensioen of vakantie zou gaan zonder dit tijdig aan zijn cliënt te hebben gemeld of zonder voor die periode in overleg met de cliënt een alternatieve psycholoog aan te bieden, dan begaat de psycholoog een fout en zegt dat meer over die psycholoog in kwestie dan over psychologen in het algemeen.
In de context van therapie is het bovendien inderdaad niet zo dat een psycholoog een moreel of beoordelend standpunt mag innemen van dat is goed of dat is slecht. Dat neemt niet weg dat de psycholoog een moreel standpunt heeft. Zo'n moreel standpunt is geen enkel probleem indien het niet samenhangt met de problematiek waarmee een cliënt naar je toe komt. Zoals ik in een vorige reactie reeds heb gezegd, gaat het bovendien om wat je met je eigen kennis doet. Als je besef hebt van je eigen ervaringen en weet dat die ervaringen je perceptie kleuren, dan kan je je al meer voor fouten behoeden. Bovendien moet je eigen ervaringen niet noodzakelijk als slecht zien. Je kan dat ook zien als accumulatie van onderzoek, dat meer inzicht verschaft in bepaalde problematieken zoals bijvoorbeeld angststoornissen. Zolang die ervaringen niet worden aangewend als een soort van exhaustieve lijst en men rekening houdt met alternatieve verklaringen, dan zie ik het probleem er niet van in.
Troetel schreef:Ja, dat wil ik ook wel weten, wat motiveert je om de waarheid te verdraaien? En om deze leugen vervolgens nog eens als waarheid te gaan verkopen.
wees gegroet,
Het doel van een psycholoog is om zijn/haar cliënt te helpen. Het gaat niet om de waarheid te achterhalen, al kan het wel een onderdeel zijn om inzicht in de cliënt te krijgen. Een psycholoog moet ook geen zaken over zijn cliënt poneren, zoals "wat die cliënt zegt, is onzin". Het gaat erom wat de psycholoog doet met de informatie die hij/zij krijgt van de cliënt (of wat de cliënt zegt de waarheid is of niet terzijde). Wanneer de psycholoog met een cliënt wordt geconfronteerd waarin hij/zij het niet in zijn/haar mogelijkheid acht om te helpen, moet de psycholoog de cliënt doorverwijzen.
Ik zeg niet dat elke psycholoog dat doet, maar gezien het feit dat jullie je de vraag stellen "wat motiveert je om de waarheid te verdraaien" zonder er een antwoord op te kunnen geven, geeft aan dat jullie zelf weinig reden zien om dit te doen. Een psycholoog in therapeutische context wil iemand helpen, dus waarom zou de psycholoog liegen? Waarom zou een psycholoog waarheid als een leugen gaan verkopen, als het zijn cliënt niet zou voorthelpen?
En hierbij een mogelijk antwoord op de vraag:
een reden waarom een psycholoog zou kunnen liegen, is om de cliënt verder te helpen. Dit klinkt misschien counterintuïtief, maar het gebeurt inderdaad. Dit is in het verleden teruggekomen in de problematiek rond verkrachting en incest en dergelijke. Een cliënt die met problemen te kampen heeft, zoekt naar oorzaken van dat probleem, wil te weten komen waarom hij/zij zich voelt zoals ze zich voelt. Zowel de cliënt als de psycholoog kunnen hiervoor verklaringen aanreiken en de wederzijdse interactie tussen cliënt en psycholoog bepaalt mee wat er als verklaringen uitkomt. Zoals ik in een eerdere post heb aangegeven is in dit geval suggestiviteit vanuit de psycholoog een probleem en kan het dat psychologen via suggestieve vragen juist "hun verklaring" (of zoals jij zegt "waarheid") willen bevestigd zien.
Alleszins, om psychologen als leugenaars te bestempelen gaat ver. Dat getuigt van weinig inzicht in de psychologie en de opleiding die psychologen hebben gevolgd om hun te ondersteunen. Het is niet evident om iemand therapeutisch te behandelen en vooral vroeger waren er grote problemen wat betreft ethische kwesties en therapie, maar ondertussen is het inzicht in de psychologie geaccumuleerd en wordt dat inzicht aangewend om de psycholoog te behoeden van "fouten". In onderzoek worden assumpties gemaakt, net zoals psychologen assumpties maken. Het gaat erom dat men kan nagaan of wat men aanneemt correct is en dat men als psycholoog net als in onderzoek in het algemeen gaat zoeken naar factoren die je aanname ondersteunen, dan wel tegenspreken om van daaruit dan weer verder te kunnen werken naar de "waarheid", al gaat het zoals ik eerder zei niet zozeer om de "waarheid".
Illustratie: geval Kimberley met de 56 sterren
"Och dat verhaal van Kimberley is onzin"
Waarom is dat onzin?
Zitten er hiaten in het verhaal van Kimberley, inconsistentie? (vb. in slaap vallen versus flauwvallen)
Kan ik het echt beschouwen als onzin? Of zit er enige verklaring achter?
Druk ouders/oom? Angst? Vergissing?
In dit geval gaat het om een mogelijke leugen langs de kant van de cliënt, maar op dezelfde wijze moet je als psycholoog nagaan of zich leugens voordoen in je eigen gedachtenpatroon, al noem ik het eerder assumpties staven/weerleggen dan leugens.
Mijn excuses, zie net dat het terug afgesplitst is. Dus je mag dit ook verplaatsen naar het WSF café.
of je stelt de vraag aan de persoon "waarom vind je dat totale onzin", in de hoop dat er dan iets nuttiger/informatiever uitkomt.