Zijn sprookjes misschien slecht?

Moderator: Rhiannon

Reageer
Berichten: 142

Zijn sprookjes misschien slecht?

Ik ben net volwassen (volgens de wet tenminste), maar ik heb nog steeds zeer kinderlijke fantasieën.

Hoewel ik die fantasieën nu misschien op een andere manier benader zijn het nog wel steeds dezelfde onderwerpen, hele mooie ideeën (zoals peter pan en nooitgedachtland) die in realiteit nooit kunnen. Als ik in mijn eentje ben begin ik nog vaak over dit soort dingen te fantaseren.

En vandaag dacht ik opeens aan mijn jonge jeugd dat mij voor het eerst verteld werd over peter pan en nooitgedachtland. Ik weet niet meer waar wanneer of hoe mij dat verteld is, maar ik weet nog zeer goed wat ik ervan dacht. Ik vond het aan de ene kant een zeer mooi verhaal, vooral het vliegen natuurlijk, maar aan de andere kant was het voor mij ook een beetje deprimerend. En vandaag begreep ik pas weer waarom ik het deprimerend vond.

Als je namelijk leest of hoort van zo'n heel mooi verhaal dan wil je er deel van uitmaken. Ik verlangde opeens ontzettend om ook te kunnen vliegen en te leven op een magisch zwevend eiland. Misschien heb ik zelfs korte tijd geloofd dat ik kon vliegen, peter pan zei namelijk dat iedereen het kon. Ik wilde het in ieder geval geloven, maar ik werd teleurgesteld, ik zou nooit kunnen vliegen als peter pan en nooit kunnen leven op een magisch zwevend eiland.

Kort gezegd werd er mij dus een mooiere wereld voorgesteld dan degene waar ik in leef en daarna werd er duidelijk dat ik nooit deel zou kunnen uitmaken van die mooiere wereld. Ik denk dat ik geen uitzondering ben als ik zeg dat dat vrij deprimerend kan zijn. Zelfs vandaag als ik, in een moment voor mezelf, mij terug trek in die fantasiewereld in mijn hoofd dan eindigt het vrijwel altijd met "jammer dat het niet echt kan zijn".

Vandaag kwam ik dus tot de conclusie dat het misschien helemaal niet goed is om dergelijke sprookjes te vertellen aan kinderen. Het is algemeen bekend dat mensen die van arm naar middelmatig gaan zich (over het algemeen) beter voelen dan mensen die van rijk naar middelmatig gaan. Zolang de nieuwe situatie maar relatief beter is dan de oude, maakt het niet uit of die goed of slecht is. Dus zelfs al heb je een prachtig leven, als mensen je gaan vertellen over nog mooiere levens en je dan vertellen dat je daar geen deel van kunt uitmaken dan lijkt je eigen leven opeens ontzettend saai.

Ik zeg niet dat mooie verhalen allemaal weggegooid moeten worden, maar ik pleit ervoor om mooie verhalen te vertellen die echt kunnen gebeuren. Dan kun je tenminste proberen om het verhaal echt te maken, ipv te weten dat dat onmogelijk is.

let op, ik heb deze opinie pas vandaag gevormd, dus misschien zijn mijn argumenten niet zo goed doordacht.

Ik hoop dat er een goed onderbouwde discussie zal beginnen over de rol van sprookjes in de opvoeding.

Gebruikersavatar
Berichten: 182

Re: Zijn sprookjes misschien slecht?

Wat een leuk topic ;) Ik heb natuurlijk het een en ander op met sprookjes, eentje in het specifiek :P Ik ga graag op je vermoedens in.

Een stukje functionaliteit

Oke, for one, sprookjes zijn inderdaad de meer ideale wereld ten opzichte van onze reele wereld. Sprookjes zijn echter vooral metaforisch bedoeld. Er zit een moraal in ieder sprookje, in de meeste sprookjes zitten overigens vele moralen verwerkt. Zo leer je uit sneeuwwitje (toch wel mijn area of specialty) dat vluchten voor dingen waar je niet mee om kan gaan (een stiefmoeder) nog niet betekent dat je het probleem hebt opgelost (want ze komt achter je aan etc.). Ook zit er de 'les' in dat de goede dingen in het leven (de prins) vanzelf komen wanneer je het echt nodig zal hebben (als je dood bent). Enzovoorts enzovoorts.

Nu is de manier waarop die moralen zijn verwerkt natuurlijk 'sprookjesachtig', maar het zijn lessen en wetmatigheden die je in je dagelijks leven toe kan passen. In sprookjes maken de figuren de gekste dingen mee, soms gevaarlijk, en daar leren ze van. Kinderen die opgroeien met sprookjes leren die lessen als het ware van de tweede hand en hoeven niet zelf door schade en schande wijs te worden. Sprookjes zijn dan een soort manier om dingen te leren en vaardigheden te ontwikkelen zonder zelf de gevaarlijke of zelfs onbestaande situatie aan te hoeven gaan. Je kan dit vergelijken met de opvatting die sommige (evolutie)psychologen hebben over dromen: ze zijn er zodat je dingen kan leren over het leven zonder feitelijk schade op te lopen of te berokkenen.

Sprookjes zijn dus inderdaad een ideaalvoorstelling, maar de onderliggende boodschap laat zich wel vertalen naar het dagelijks of toch menselijk leven.

Neemt niet weg dat er inderdaad sprake is van een ideaalwereld. Jij vraagt je nu af of dat misschien (naast positief ook) schadelijk is, omdat de echte wereld nooit tegen het ideale van een sprookje op kan. Denk aan het bal van Assepoester, het snoephuis van Hans en Grietje etc. etc. Dat zijn kinderdromen. Het zou dan een klap zijn, in meer of mindere mate, voor het kind om te ontdekken dat de echte wereld niet alleen zo mooi niet is, maar ook nooit zo mooi kan worden.

Ik ben het niet eens met die redenering om meerdere redenen.

Is het wel zo ideaal?

Allereerst zijn sprookjes niet zo mooi. Er gebeuren best lompe en heftige dingen. In sprookjes worden mensen vermoord, gevangen gehouden, gebeten, vervloekt en vergiftigd. Om Assepoester weer aan te halen: het merendeel van het sprookje heeft zij het bar slecht, wordt ze vernederd en is de situatie uitzichtloos. Het enige mooie eraan is dat ze uitvluchten heeft in de zin van dieren waar ze mee kan praten en het happy end.

Sprookjes maken functioneel gebruik van opbouw om die negatieve inhoud te verbergen. Zo begint het altijd mooi ''er was eens'' en eindigt het altijd happy ''een leefden nog lang en gelukkig''. Het eerste zorgt voor het primacy effect en het laatste voor het recency effect. Beide effecten houden simpelweg in dat je - van een verhaal - het begin en het einde beter onthoudt dan de inhoud die daar tussenin zit. De theorie daarachter is dat je de eerste informatie nog grondig kan verwerken en op kan slaan en dat de laatste informatie nog vers in het geheugen zit.

Ik ben er echter van overtuigd dat wanneer je de balans opmaakt, sprookjes helemaal niet zo positief geladen zijn.

De downgrade

Verder heb je wel gelijk over wat je zegt dat rijke mensen het moeilijker hebben met het inleveren van hun sociaal-economische status dan armere mensen die upgraden. Dat is een emprisiche bevinding, net als dat mensen die 10 euro krijgen blijer zijn wanneer zij aanvankelijk niets kregen dan wanneer zij aanvankelijk 20 euro zouden krijgen. Dit heeft te maken met ankerwaarden, (sociale) vergelijking en soms zelfs dingen als het ought self. Wat ik daarmee wil zeggen is dat het in de menselijke aard zit om meer moeite te hebben met een downgrade dan met een upgrade.

Ik ben het er niet mee eens dat sprookjes per se tot een downgrade leiden. Zoals gezegd betwijfel ik de (volledige) positiviteit van sprookjes. Daarnaast is het zo dat het in mijn ogen juist de niet-sprookjes zijn die ons kunnen deprimeren. Juist de (waarheidsgetrouwe) documentaires, thrillers en filmdrama's zijn media die ons in een mindere stemming kunnen brengen. Ik zal niet zeggen dat de relatie tussen media en iemands stemming 1 op 1 is, maar negatief geladen media wordt wel gebruikt in onderzoek om de ene groep proefpersonen in een negatievere stemming te brengen dan bijvoorbeeld de controleconditie. Als sprookjes of vergelijkbare media over ideaalwerelden hier doeltreffend voor waren, werden zij wel gebruikt. Het is echter juist de media waarin de wereld slechter of congruent wordt voorgesteld die ons tijdelijk weet te deprimeren.

Het is dus maar de vraag of sprookjes inderdaad zo positief geladen zijn en of de teleurstelling van de echte wereld wel zo groot is.

To conclude

Samenvattend: ik denk dat sprookjes in de eerste plaats een manier zijn om dingen te leren over de echte wereld. Zij zijn een extreme voorstelling van situaties die je in real life meemaakt. Ieder sprookje heeft een of meerdere moralen en brengt een boodschap over. Dat is al een punt voor de stellingname dat sprookjes niet slecht zijn voor een kind.

Over het gat tussen een sprookje en de werkelijkheid: allereerst moet je je afvragen in hoeverre sprookjes wel echt ideaal zijn. Veel inhoud van sprookjes komt neer op kommer en kwel. Daarom moet je je afvragen of er wel sprake is van een downgrade. Daarvoor kan je niet alleen afgaan op jouw eigen ervaring. Vervolgens moet je je afvragen of sprookjes niet gewoon een vluchtwereld zijn en dat het juist de realistische media is die het in zich heeft om ons te deprimeren en aldus 'slecht' voor ons te zijn.

Filosofisch uitstapje

Over de slecht kwestie: ik wil geen uren besteden aan de definitie hoor. Je moet gewoon een term kiezen op het moment dat je wilt communiceren met elkaar, dus ik vind het prima dat je dan op het woord slecht komt. Waardoor ik het tussen haakjes zet, is omdat ik mij afvraag of een deprimerend verhaal op zijn tijd wel zo erg is. Het is mijn opvatting dat je als mens aan een dosis narigheid mag worden blootgesteld om ook die kant van het leven te ontmoeten. Wat is dat toch met die hele movement van we moeten ons maar goed voelen, het moet goed met ons gaan, als we ons naar voelen dan moeten we naar de positieve dingen kijken en positief denken? Nee, onzin, een sprookje mag best even pijn doen en de breuk met de realiteit mag best even wringen.

In je eigen fantasie zal je immers ook tegenkomen dat bepaalde dingen nooit werkelijkheid kunnen worden. In die zin durf ik zelfs te beweren dat sprookjes ons ook hier op jonge leeftijd mee om leren gaan..

Dat was 'm.
I'm anemic when I'm happy. I loose my way everyday. My memories of time are empty - ML

Gebruikersavatar
Berichten: 1.820

Re: Zijn sprookjes misschien slecht?

Dat was 'm.
Tja, een mooie heel erg uitgebreide en uitgewerkte uitleg... :P Veel heb ik daar dan ook niet op aan te merken, maar misschien toch hier en daar wat kleinere bemerkingen...
In sprookjes maken de figuren de gekste dingen mee, soms gevaarlijk, en daar leren ze van. Kinderen die opgroeien met sprookjes leren die lessen als het ware van de tweede hand en hoeven niet zelf door schade en schande wijs te worden. Sprookjes zijn dan een soort manier om dingen te leren en vaardigheden te ontwikkelen zonder zelf de gevaarlijke of zelfs onbestaande situatie aan te hoeven gaan.
Dat klopt zeker, al wil ik er toch aan toevoegen dat mogelijks veel van die lessen niet echt begrepen worden door kinderen zelf. Ik meen me te herinneren dat sprookjes in oorsprong bedoeld waren voor volwassenen (klopt dit?) en dat kan je ook wel halen uit zo'n sprookje zelf, denk ik. Want die moraliteit is inderdaad vaak nogal verdoken opgesteld en een volwassene zal dan ook veel meer uit een verhaal halen dan een kind. Ik maak daarbij zelfs even de vergelijking met een mythe.

Om eerlijk te zijn, ik herinner me dat ik als kind mij maar weinig vragen stelde naar de lessen die erachter zaten. Ik denk dat ik trouwens veel van die zaken niet begrepen zou hebben. Ze zouden té abstract geweest zijn. En abstraheren is nu eenmaal niet echt iets voor een kinderhoofdje.

Anderzijds blijven de lessen, die heel duidelijk aan bod komen, wél beter hangen, denk ik. Ik weet niet echt of dit nu de bedoeling is (lijkt me niet veel wetenschappelijks aan), maar wat ikzelf als kind wél onthield, waren bijvoorbeeld:

- kinderen die te ver van hun huis verwijderd raken, kunnen verdwalen in het bos

- opletten met het eten van 'vreemde appels', die zijn misschien wel giftig

- als je dreigt te verdwalen, kan je kruimeltjes (of iets anders) achter je strooien om de weg terug te vinden

-...

Al zegt dit natuurlijk ook wel iets over wat er in een kinderhoofdje sowieso al omgaat... ;)
Allereerst zijn sprookjes niet zo mooi. Er gebeuren best lompe en heftige dingen. In sprookjes worden mensen vermoord, gevangen gehouden, gebeten, vervloekt en vergiftigd.
Heel terecht! Hierbij moet ik trouwens denken aan het feit dat sprookjes soms ook een (tijdelijk) negatieve nawerking kunnen hebben bij kinderen. Ze hebben vaak nog moeite om fantasie van werkelijkheid te onderscheiden, waardoor ze ook echt schrik hebben om draken ed. tegen het lijf te lopen.

Zo was een jongetje, na het horen over een verhaaltje (al was het vermoedelijk geen sprookje) over een krokodil die mensen opat, bang om te gaan slapen en keek die altijd eerst onder z'n bed om te zien of er geen krokodil onder zat... Dit lijkt me eerder nadelig te zijn dan voordelig voor dit jongetje.
Het eerste zorgt voor het primacy effect en het laatste voor het recency effect.
Mooi verwoord!!
Vervolgens moet je je afvragen of sprookjes niet gewoon een vluchtwereld zijn en dat het juist de realistische media is die het in zich heeft om ons te deprimeren en aldus 'slecht' voor ons te zijn.
Het woordje 'vlucht' trekt hier m'n aandacht...

En dit wordt een beetje off-topic, maar een extreem vluchten in fantasie kan soms een signaal kan zijn dat er meer aan de hand is. Het gaat hier dan echter zeker niet meer alleen om sprookjes, maar om fantasie in het algemeen

bv. ook bij autisme: uit: http://www.ziekenhuis.nl/index.php?cat=zie...75&letter=A

Ook hier bestaat een verscheidenheid aan uitingsvormen:... Bij anderen is de fantasie te sterk ontwikkeld. Zij laten zich meeslepen in beangstigende voorstellingen en dreigen de realiteit uit het oog te verliezen. In beide gevallen zijn zij niet de baas over het eigen voorstellingsvermogen.
En dan weer on-topic:
Nee, onzin, een sprookje mag best even pijn doen en de breuk met de realiteit mag best even wringen.

In je eigen fantasie zal je immers ook tegenkomen dat bepaalde dingen nooit werkelijkheid kunnen worden. In die zin durf ik zelfs te beweren dat sprookjes ons ook hier op jonge leeftijd mee om leren gaan..
Klopt, al zal het ook weer een beetje afhangen van het kind zelf, denk ik. Sommigen worden en blijven steevast bang na het horen van enge verhalen (ook sprookjes). Maar dit is een beetje muggenziften, vind ik zelf. De meesten hebben er helemaal geen last van, integendeel, zijn er gek op.

Ik wil er anderzijds nog een voordeel aan toevoegen. Sprookjes stimuleren de fantasie van het kind en dit is dan weer een aardige aanloop tot het verder ontwikkelen van 'creativiteit'. Dit laatste is ontzettend belangrijk in ons dagelijkse leven. Het laat ons toe om zaken op een frisse, nieuwe manier te bekijken én om ook 'origineel' te kunnen omgaan met nieuwe situaties. Om een zekere vorm van flexibiliteit te ontwikkelen dus

Dido
Ik ben niet jong genoeg om alles te weten...
-Oscar Wilde-

Gebruikersavatar
Berichten: 182

Re: Zijn sprookjes misschien slecht?

Dat klopt zeker, al wil ik er toch aan toevoegen dat mogelijks veel van die lessen niet echt begrepen worden door kinderen zelf.
Het klopt dat kinderen afhankelijk van leeftijd e.d. moeite hebben met het abstraheren van de lessen. Ze zijn geneigd niet te weten hoe ze met de contextuele afhankelijkheid van regels om moeten gaan. In het voorbeeld van de kruimels zou een kind ertoe kunnen neigen overal kruimels te gaan strooien, terwijl dit alleen functioneel is als je ergens de weg niet kent. Het kind overgeneraliseert de regel dan.

Het kan inderdaad 'erger', namelijk dat het kind inderdaad niet begrijpt waar het sprookje in meer abstracte zin over gaat. Toch denk ik dat we het begrijpend vermogen van kinderen niet moeten onderschatten, and coming form me that says a lot. Ik denk dat kinderen wellicht niet het materiaal (woordenschat bijvoorbeeld) hebben om uit te drukken hoe goed ze een verhaal hebben begrepen en of ze de achterliggende moraal inzien. Het is dan de vraag of kinderen de boodschap werkelijk nog niet bevatten of dat zij er nog niet toe in staat zijn over de boodschap te communiceren.

Bovendien treedt er zoiets op als 'verlaat begrip'. Zo heb ik op sneeuwwitje na geen enkel sprookje meer gelezen of gezien sinds ik een kind was. Nu kan ik echter van vrijwel ieder sprookje aanwijzen waar de levenslessen 'm in zitten. Dat suggereert dat je, ook als je alleen concrete dingen onthoudt, op latere leeftijd toch nog tot een begrip kan komen van wat de abstracte boodschappen zijn.
Ik meen me te herinneren dat sprookjes in oorsprong bedoeld waren voor volwassenen (klopt dit?) en dat kan je ook wel halen uit zo'n sprookje zelf, denk ik. Want die moraliteit is inderdaad vaak nogal verdoken opgesteld en een volwassene zal dan ook veel meer uit een verhaal halen dan een kind. Ik maak daarbij zelfs even de vergelijking met een mythe.
Er staat mij iets van bij dat sprookjes voor volwassenen bedoeld waren van origine. Dit is echter zoiets waarvan ik snel geneigd ben te zeggen dat het onmogelijk is om echt uit te vinden.

So moving on: het verborgene van de lessen in sprookjes kan inderdaad zijn omdat volwassenen abstracter kunnen denken dan kinderen en daar wellicht ook behoefte aan hebben. Puzzels, raadsels, metaforen en dergelijke. Tegelijkertijd valt er wat voor te zeggen dat je juist bij kinderen gebruik maakt van verhaaltjes, het vertelperspectief van de derde persoon (hij/zij) en de speelse manier om informatie te communiceren. Juist een kind is geneigd de boodschap beter te begrijpen wanneer deze in de vorm van een verhaaltje komt (waarbij je vermomt) dan wanneer de boodschap gedestileerd opgeserveerd wordt. Het is dus maar de vraag of sprookjes meer gericht zijn op het denken van een volwassene dan op het denken van een kind, voor welke doelgroep zij oorspronkelijk ook bedoeld waren.
Heel terecht! Hierbij moet ik trouwens denken aan het feit dat sprookjes soms ook een (tijdelijk) negatieve nawerking kunnen hebben bij kinderen.... Dit lijkt me eerder nadelig te zijn dan voordelig voor dit jongetje.
Klopt, en dat is maar wat ik wilde zeggen met mijn bewering dat sprookjes weliswaar een ideale voorstelling zijn (alsin bestaande in de idee, in de verbeelding), maar niet per definitie positief geladen of comforting of zo.

Of dat nadelige dan ook weer echt bezwaarlijk is, vraag ik mij af in het 'filosofisch uitstapje'.

Ter verdediging moet ik hier wel zeggen dat er ook een taak is weggelegd voor de verteller. Daarmee ben ik weer volledig on topic beland. Zijn sprookjes misschien slecht? Ja, misschien. Waarin zit 'm die misschien? Wel, die zit erin dat degene die het sprookje voorleest of samen met het kind kijkt ook best in mag gaan op de indruk die zo'n sprookje kan maken op een kind. Dat kan direct na of zelfs tijdens het sprookje zijn, dat kan ook pas plaatsvinden als een kind inderdaad zulk verstoord gedrag gaat vertonen. Je krijgt dan meta'communicatie' waardoor alsnog het goede uit het sprookje naar boven wordt gehaald. Ik kan het niet beter zeggen dan dit, dus vandaar de quote:

''It's not the monsters under your bed, it is the man next door'' (Nightwish)

Waarmee ik maar wil zeggen: het doel van een gesprek is dan om uit te leggen hoe het kind om moet gaan met de enge of gevaarlijke situaties die hij in het sprookje tegenkwam. Daaruit leert het kind dan weer iets over coping.
een extreem vluchten in fantasie kan soms een signaal kan zijn dat er meer aan de hand is.
Klopt, maar we bespreken hier sprookjes zoals kinderen daarmee opgevoed (kunnen) worden zonder dat er sprake is van een abnormaliteit (lees: stoornis of problematiek). Je gaf al aan dat dit een off-topic uit stapje was, bij deze wil ik aangeven waarom dat zo is. Vluchten in fantasie is normaal, het is gangbaar, het is eigenlijk een soort conventie. We kijken allemaal naar real life soaps en family guy; we hebben allen onze eigen manieren om te ontsnappen. Om even de motor op nul te zetten maar ook om de realiteit eventjes op afstand te houden.

Zoals je al aangeeft is er pas vanaf een extreem vluchten sprake van abnormaliteit. In het geval van sprookjes denk ik dat een kind best ver kan gaan. Vaak is zoiets fasisch; een kind is tijdelijk helemaal in de ban van de disney-prinsessen, wil zelf een prinses worden, kleedt zich zo et cetera. Zoiets waait over en is (nog) niet een signaal dat er wat mis is.
creativiteit[/u]'. Dit laatste is ontzettend belangrijk in ons dagelijkse leven. Het laat ons toe om zaken op een frisse, nieuwe manier te bekijken én om ook 'origineel' te kunnen omgaan met nieuwe situaties. Om een zekere vorm van flexibiliteit te ontwikkelen dus
Heel goed punt, mooie aanvulling op dit topic en zeer terecht toegevoegd ;)
I'm anemic when I'm happy. I loose my way everyday. My memories of time are empty - ML

Berichten: 14

Re: Zijn sprookjes misschien slecht?

Er staat mij iets van bij dat sprookjes voor volwassenen bedoeld waren van origine. Dit is echter zoiets waarvan ik snel geneigd ben te zeggen dat het onmogelijk is om echt uit te vinden.
Het is gewoon bekend dat sprookjes volksverhalen zijn (soms fictief soms niet) die mondeling werden overgedragen in de middeleeuwen. En zoals dat gaat bij mondelinge overdracht daalt het realiteitsgehalte naarmate meer mensen het verhaal door vertellen.

In de middeleeuwen werden kinderen gezien als klein uitgevallen volwassenen. Er werd dus bij het kampvuur geen rekening gehouden met eventueel gevoelige kinderoren.

En dit is het grote verschil met Peter Pan.

Een verhaal dat vier eeuwen later voor kinderen is geschreven.

Als kind al had ik een natuurlijk 'filter' voor infantiele verhalen. Terugkijkend vind ik als volwassene nog steeds leuk wat ik als kind leuk vond. Er is alleen meer bij gekomen. Namelijk verhalen die ik vroeger nog niet begreep.

En inderdaad begrijp ik met terugwerkende kracht veel sprookjes beter. Maar het besef van moraal was als kind al volop aanwezig.

Sprookjes werken met een verbeeldingskracht die leeftijdsloos en universeel is.

Peter Pan is echter geen sprookje, maar een kinderverhaal.

Berichten: 142

Re: Zijn sprookjes misschien slecht?

Hmmm, misschien bedoelde ik dan niet sprookjes. ;)

Peter Pan is inderdaad geen sprookje, maar een kinderverhaal.

Je zou er natuurlijk hetzelfde over kunnen zeggen, moralen en niet zó idealistisch.

Er zijn namelijk piraten die constant de kinderen proberen te vermoorden, ja inderdaad, vermoorden.

Ik vatte het echter wel op als een idealistische wereld toen ik het voor het eerst hoorde. Of op zijn minst een veel leukere wereld dan deze. Kinderen in nooitgedachtland konden prima hun eigen zaakjes oplossen, elke dag was spannend, ze konden VLIEGEN, er waren zeemeerminnen, etc...

Misschien negeerde ik het moord-gedeelte wel om het in mijn hoofd maar zo mooi mogelijk te houden. Ik denk niet dat ik het enige kind was die dat doet.

Gebruikersavatar
Berichten: 182

Re: Zijn sprookjes misschien slecht?

Misschien negeerde ik het moord-gedeelte wel om het in mijn hoofd maar zo mooi mogelijk te houden. Ik denk niet dat ik het enige kind was die dat doet.


Of juist dat het bijdraagt aan de spanning in het verhaal en ook de belangrijkheid van de hoofdpersonen. Als mensen achter jou aan zitten, ben je blijkbaar iets waard. Bovendien is men in sprookjes onschendbaar, dus wanneer het erop aankomt zullen de belangrijke facetten ook goed aflopen.
I'm anemic when I'm happy. I loose my way everyday. My memories of time are empty - ML

Berichten: 83

Re: Zijn sprookjes misschien slecht?

Ik denk niet zozeer dat sprookjes slecht zijn.

Waar jij 'Evert' op doelt is de teleurstelling van het echte leven zelf ten opzichte van sprookjes.

Ik denk dat de mate waarin dit teleurstelling oplevert toch echt ligt bij de individu en zijn of haar tevredenheid in het echte leven. Iemand met veel slechte/negatieve ervaringen zal zich eerder naar een fantasie wereld keren dan het tegenovergestelde.

Of het leven vergeleken met sprookjes saai is? Misschien, maar het accepteren van het leven en al diens verplichtingen zoals het is, is een onderdeel van het volwassen worden. Daarnaast bepaal je toch voor een groot deel zelf hoe jij het leven wilt ervaren. Tenminste, zolang je er open voor staat en er bewust van bent.

Overigens schuilt in ieder meestal nog een deel van het kind zijn, die zich af en toe naar het fantasie toe waant.

Denk dat dat in de huidige samenleving ook nodig is, om bepaalde druk los te kunnen laten.

Reageer