Ik krijg steeds meer moeite met religie

Evert

Ik heb een klein beetje een probleem. XD

Ik ben katholiek opgevoed, maar ik ben altijd een twijfelaar geweest en sinds een jaar ofzo ben ik atheïst.

Ik ben echter nog wel vaak er mee bezig en hoe meer ik er over nadenk, hoe negatiever ik religie vind.

En dat is eigenlijk wel een beetje een slechte eigenschap, want ik zie religieuze mensen nu ook opeens een stuk negatiever dan vroeger.

Dus nu komt de beetje rare vraag: zou iemand mij kunnen uitleggen wat er positief is aan religie?

Alvast wat meningen die ik heb over religie:

het is ontzettend irrationeel, in mijn ogen bijna dom, om in een god te geloven, want er is geen greintje bewijs voor.

dan zeggen religieuze mensen soms: wees toch een beetje open-minded, zoek niet alleen maar naar bewijs.

dat vind ik echt weer een onzin-statement, want als je geen bewijs hoeft dan kun je ook geloven in het vliegende spaghettimonster, dat heeft echt NIETS te maken met open-mindedness. Ik ben best open-minded, maar dat betekent niet dat ik alles aanneem wat mij verteld wordt.

Dan zeggen gelovigen soms wel: ik haal mijn moralen uit de bijbel, dat kunnen atheïsten niet.

ook onzin, want god is in de bijbel (iig in het oude testament) echt het meest immorele wezen dat ik ken.

Dan zeggen religieuze mensen weer: "ja, maar dat interpreteer je fout. Bovendien heb ik het niet over dat stuk, maar over dit stuk"

Dan kies je dus de stukken uit die je wel bevallen en de andere niet. Dus haal ook jij niet je moralen uit de bijbel, maar uit jezelf (je zegt namelijk, dit stuk is wel goede moraal en dit stuk niet).

Als je wel echt god gebruikt om je moralen uit te halen dan ben je eigenlijk ook slecht bezig, want ik moord niet omdat ik dat slecht vind, jij moordt dan niet omdat je bang bent voor de hel, dat noem ik niet moreel.

Dan zeggen mensen wel eens: ik geloof omdat dat mij troost geeft.

of: Als ik het fout heb verlies ik niets, als jij het mis hebt verlies jij alles.

dat heeft niets te maken met geloven. als je iets WILT geloven betekent het nog niet dat je het echt GELOOFT. Ik wil ook geloven dat ik harry potter ben, maar hoe hard ik het ook wil, ik geloof het toch echt niet.

gelovigen zeggen ook wel eens: geloof geeft mijn leven betekenis, het geeft mij iets om voor te leven, namelijk de hemel.

Ook pure onzin en arrogantie. Waarom moet er een betekenis zijn? Ben je zo arrogant dat je denkt dat je hier voor een reden bent? Dat is niet zo, het is gewoon toevallig. En wat heeft je leven nou voor waarde als je gelooft dat je na de dood voor eeuwig in de hemel komt. Dan hebben deze schamele 78 jaar toch absoluut geen waarde meer? Dan leef je toch niet voluit? Ik geloof niet in een hemel en dat maakt mijn leven juist beter. Want ik weet dat ik maar 1 kans heb dus dat ik er maar beter iets moois van kan maken.

En dan heb je ook nog HEEEEEEEELEEE domme mensen die alleen met emotie denken en die zeggen: religie leidt tot liefde, wetenschap tot moorden (ik meen het, dit heb ik iemand horen en zien zeggen). Als je dat echt meent, lever dan maar gelijk je computer, je papier, je koffiezetapparaat, eigenlijk gewoon je hele huis meteen in...

zo, dat moest ik even kwijt. Het spijt me als dit aanvallend overkwam. Anyways, kan iemand mij vertellen wat religie eigenlijk bijdraagt in de wereld? Want ik ken genoeg mensen die religieus zijn en ik vind het eigenlijk wel vervelend dat wanneer ik daar dan aan denk, dat ik ze dan meteen negatief naar ze kijk.

anusthesist

Dit topic past beter in het café en is daarom verplaatst.

enrico

Hi Evert,

Als ik je zo beluister dan heb je een groot probleem. Het probleem hoeft niet zo groot te zijn, toch? Jij mag uitvinden wat jij een realistische kijk op de wereld vind. Je zou je kunnen gaan verdiepen in wetenschap, kunst, etc....

Dat je moeite hebt met 'geloof', dat begrijp ik heel goed. Als je goed rondkijkt in de wereld zul je zien dat 'geloof' overal is, niet alleen in religie. Dus kijk goed rond.

Dat religie nooit zou hebben geleid tot moord is inderdaad complete onzin. Goed gezien. In de wetenschap gaat het er soms hard aan toe, maar ze vermoorden elkaar niet

.

Mischien moet je ook eens bedenken wat er wel goed is aan wat sommige religies prediken, zoals liefde voor de medemens, liefde voor de wereld met alles derop en deraan, etc....

Succes

Enrico

piliF

Wel Evert, ik zie je punt ergens wel, en ik weet ook dat er enkele gelovigen zijn die het naar mijn

zin net allemaal iets te serieus/letterlijk opvatten, maar ik vrees dat je nu al te veel mensen over

dezelfde kam aan het scheren bent

Wat er positief is aan religie?

Het hangt er maar van af wat je onder religie verstaat denk ik;

als je daarmee geloven in God bedoeld, dan is het nut van religie

het geven van antwoorden op "fysieke" vragen.

Persoonlijk geloof ik meer in het wetenschappelijke en zal dat zowat altijd mijn

voorkeur krijgen, maar het is in feite best mogelijk dat god alles heeft geschapen zodat het

een "wetenschappelijke" verklaring kan krijgen (hij zal dan best veel tijd hebben gehad,

maarja, hij is dan ook God

). Ik heb eerlijk gezegd geen probleem met zo een visie,

zolang je het niet als wetenschap verkoopt.

Ikzelf daarentegen vat religie veelal op als een levensbeschouwing,

die uitlegt hoe je "goed" zou kunnen leven.

Dit is natuurlijk weer eigen interpretatie over wat men al dan niet goed vindt,

maar dit is volgens mij de meest belangrijke/positieve taak van religie in de hedendaagse maatschappij.

ik hoop dat ik je vizie op religieuze mensen wat gerelativeerd heb

Evert

Mischien moet je ook eens bedenken wat er wel goed is aan wat sommige religies prediken, zoals liefde voor de medemens, liefde voor de wereld met alles derop en deraan, etc....

Dat kan ook allemaal zonder het geloof in een god, dus dat zie ik niet als een argument voor religie.

piliF schreef:Wel Evert, ik zie je punt ergens wel, en ik weet ook dat er enkele gelovigen zijn die het naar mijn

zin net allemaal iets te serieus/letterlijk opvatten, maar ik vrees dat je nu al te veel mensen over

dezelfde kam aan het scheren bent

Ja dat is misschien waar. Ik ken ook genoeg mensen die de bijbel helemaal niet zo opvatten. Het probleem wat ik daarmee heb is: dan geloof je dus niet echt, je zegt alleen dat je een gelovig mens bent. En dat vind ik ook weer niks.

Durf dan te zeggen dat je eigenlijk niet gelooft. En als je dan denkt "ja, maar ik weet het eigenlijk niet zeker, want ik heb er nooit zoveel over nagedacht." Begin daar dan nu mee, denk ik dan...

piliF schreef:Wat er positief is aan religie?

Het hangt er maar van af wat je onder religie verstaat denk ik;

als je daarmee geloven in God bedoeld, dan is het nut van religie

het geven van antwoorden op "fysieke" vragen.

Ohja, die was ik nog vergeten in mijn startpost.

Als je op de vraag: "waar komt dit alles vandaan" antwoordt met "god heeft het gecreëerd" dan heb je de vraag niet beantwoord. Heel veel mensen zeggen: "Dit is allemaal zo complex en perfect, dat moet wel gemaakt zijn door god" Maar als je iets wat heel complex is verklaard door een designer (god), dan moet die designer dus NOG complexer zijn en heb je het probleem alleen maar moeilijker gemaakt.

piliF schreef:Ikzelf daarentegen vat religie veelal op als een levensbeschouwing,

die uitlegt hoe je "goed" zou kunnen leven.

Dit is natuurlijk weer eigen interpretatie over wat men al dan niet goed vindt,

maar dit is volgens mij de meest belangrijke/positieve taak van religie in de hedendaagse maatschappij.

Levensbeschouwing kan prima bestaan zonder religie. Dat zie ik dus niet als een positieve eigenschap van religie.

ik hoop dat ik je vizie op religieuze mensen wat gerelativeerd heb

Sorry, is je niet gelukt.

[edit] btw, het is zwaar irritant dat je oude posts niet kunt wijzigen. Ik heb iets een beetje warrig geformuleerd in mijn startpost, maar ik kan het nu niet meer wijzigen.

piliF

Ja dat is misschien waar. Ik ken ook genoeg mensen die de bijbel helemaal niet zo opvatten. Het probleem wat ik daarmee heb is: dan geloof je dus niet echt, je zegt alleen dat je een gelovig mens bent. En dat vind ik ook weer niks.

Tja, maar als je "de bijbel niet letterlijk opvatten" als niet gelovig aanneemt;

dan waren Newton en Einstein ook geen wetenschappers

Evert schreef:Ohja, die was ik nog vergeten in mijn startpost.

Als je op de vraag: "waar komt dit alles vandaan" antwoordt met "god heeft het gecreëerd" dan heb je de vraag niet beantwoord. Heel veel mensen zeggen: "Dit is allemaal zo complex en perfect, dat moet wel gemaakt zijn door god" Maar als je iets wat heel complex is verklaard door een designer (god), dan moet die designer dus NOG complexer zijn en heb je het probleem alleen maar moeilijker gemaakt.

Waarom zou de vraag "waar komt dit allemaal vandaan" niet beantwoord kunnen worden met "God"?

God zou zeer goed uit een niveau van "zijn" kunnen komen dat wij in de verste verte niet kunnen vatten.

Zoals een atoom niet meer ziet dan het molecuul, zou er een "niveau" kunnen zijn waarop God "woont"

dat zich niet moet houden aan de wetten en logica van ons "niveau".

Een interessant antwoord zou dit natuurlijk niet zijn, en wetenschappelijke kennis (en gebruiksvoorwerpen

die daarvan afgeleid zijn) zouden we dan ook niet hebben...

Levensbeschouwing kan prima bestaan zonder religie. Dat zie ik dus niet als een positieve eigenschap van religie.

Dit had ik beter moeten uitleggen

Ik bedoelde: religie is een goede manier om levensbeschouwing aan te leren,

zoals godsdienstlessen op school (wie herinnert zich niet het verhaal van de Barmhartige Samaritaan bijvoorbeeld?).

317070

Dus nu komt de beetje rare vraag: zou iemand mij kunnen uitleggen wat er positief is aan religie?

Ik geloof in God(en), maar dan niet echt in de klassieke betekenis, maar eerder in een extremistische wiskundig/wetenschappelijke betekenis. Persoonlijk vind ik dat er met de grote religies meer negatief dan positief is, maar ik wil je wel even wijzen op wat ik positief vind.

Evert schreef:Dan kies je dus de stukken uit die je wel bevallen en de andere niet. Dus haal ook jij niet je moralen uit de bijbel, maar uit jezelf (je zegt namelijk, dit stuk is wel goede moraal en dit stuk niet).

Als je wel echt god gebruikt om je moralen uit te halen dan ben je eigenlijk ook slecht bezig, want ik moord niet omdat ik dat slecht vind, jij moordt dan niet omdat je bang bent voor de hel, dat noem ik niet moreel.

Maar sommige mensen zijn niet zo zelfzeker als jij. Ik kan me best voorstellen dat er mensen zijn die zulk houvast nodig hebben. Sommige mensen hebben moeite met zelf hun grenzen te trekken. Als een religie daar een betekenis kan geven, dan is dat toch goed. Dat jij moraliteit niet op de daad, maar op de reden achter de daad beoordeelt vind ik ook wel wat vreemd. Overigens, voor de meeste mensen zijn religieuze wetten niet vast, maar gewoon een EXTRA reden om iets niet te doen. Dus zelfs met jouw visie op moraliteit kun je er niet automatisch iets op tegen hebben.

En DAAR ligt dus volgens mij een groot pluspunt van religie. Sommige mensen hebben een houvast nodig die ze begrijpen, zelfs al komt er een beetje geloof bij kijken. Vrijwel niemand weet alles af van de wetenschap, de meeste mensen komen zelfs niet aan 6*7=42. Laat staan aan relativiteits/kwantum/snaartheorieën. Bovendien geven die nauwelijks houvast inzake moraliteit. Bij religie krijg je betekenis en moraliteit in een totaalpakket, dat IEDEREEN kan begrijpen. Sommige mensen hebben die houvast gewoon nodig. Wetenschap is TE complex. Het bevestigd hun eigen moraliteitsgevoel, en geeft een reden om zich er aan te houden.

Evert schreef:gelovigen zeggen ook wel eens: geloof geeft mijn leven betekenis, het geeft mij iets om voor te leven, namelijk de hemel.

Ook pure onzin en arrogantie. Waarom moet er een betekenis zijn? Ben je zo arrogant dat je denkt dat je hier voor een reden bent?

Ben je zo arrogant om te denken dat het niet zo is? Beiden zijn niet uit te sluiten, noch voor te trekken. Ieder ziet redenen voor zijn kant van het verhaal. Ook kunnen veel mensen het niet aan dat ze geen betekenis zouden hebben, ze zouden er aan kapot gaan. Vertel jij aan die vrouw in de straat dat ze ongelooflijk dik is en stinkt? Nee, het is de waarheid, maar ze zou er aan kapot gaan.

Zo kun je ook zingeving in religie zien als je zelf de zin niet ziet. Voor sommigen is het een noodzakelijk kwaad, om het leven draaglijk te maken.

scorchingthevortex

Als je religie als het volgen van een boekje bestempeld zie ik er weinig positief aan. Het doet zich voor als een kennissysteem doch staat daar loodrecht op, een farce waarbij angst voor afstraffing of buitensluiting uit de gemeenschap de centrale drijfkracht vormt. Ruimte voor ontdekking en verbetering is er niet bij, alsof antwoorden al gegeven zijn en het leven tot een soort ordinaire wachtrij voor het beloofde hiernamaals is verlaagd. En waag het natuurlijk niet af te vragen waarom in sommige religies de priesters zich omringen met materiele weelde, want vragen stellen is duivels werk.

Maar je hebt meer keus dan religie en atheisme. Spiritualiteit kan ook vrij zijn.

Ik persoonlijk zie mijzelf als vrij spiritueel, ik geloof niet dat de kosmos/almachtig wezen middelmannetjes en boekjes nodig heeft om tot je te spreken, en dat waarheid duidelijker uit de natuur kan worden gehaald dan uit de mond van iemand anders.

In mijn persoonlijke 'geloof' is al het bewustzijn op de diepste niveaus met elkaar verbonden, en vormen een groot superbewustzijn, wat ook ruwweg is wat veel Boeddhisten geloven. Dat is tenminste wat ik op het moment geloof, misschien bedenk ik me morgen. Ik heb die vrijheid.

Bartjes

Dus nu komt de beetje rare vraag: zou iemand mij kunnen uitleggen wat er positief is aan religie?

Je redenatie begrijp ik uitstekend. Toch is een gematigder standpunt wel mogelijk, zonder je verstand opzij te zetten. Ten eerste zou je een onderscheid moeten maken tussen godsdienst en religie. Godsdienst is gebaseerd op de onderschikking van de mens aan een God. Religie is ruimer en behelst de omgang van de mens met het raadsel van zijn eigen bestaan en dat van het Al. Je kan uitstekend religieus zijn zonder een (persoonlijke) God te aanbidden. Voorbeelden zijn het taoïsme (zonder de bijgelovige en magische toevoegingen) en het boeddhisme (min de reïncarnatieleer). Dergelijke levensbeschouwingen en -wijzen verdragen zich uitstekend met een wetenschappelijk wereldbeeld. Het mooie is nu dat zodra je je daar in verdiept, je zult zien dat vergelijkbare benaderingen - ondanks alle huichelarij en machtsmisbruik - ook in de grote wereldgodsdiensten zijn terug te vinden.

Voor velen is godsdienst een lege vormendienst, anderen misbruiken hem voor politiek gewin of om hun medemensen te onderdrukken. Maar er zijn ook altijd mensen die dankzij hun religieuze relatie met het Al, met God, met de Wereldgeest of hoe ze het verder ook noemen, een zegen zijn voor zichzelf en voor hun omgeving.

Evert

piliF schreef:Tja, maar als je "de bijbel niet letterlijk opvatten" als niet gelovig aanneemt;

dan waren Newton en Einstein ook geen wetenschappers

de bijbel is geschreven door god, tenminste, dat zou moeten. Dus als je de bijbel niet 100% aanneemt, dan neem je god dus ook niet 100% aan. Dus dan geloof je eigenlijk niet in god, of is dat een slechte redenering?

piliF schreef:Waarom zou de vraag "waar komt dit allemaal vandaan" niet beantwoord kunnen worden met "God"?

God zou zeer goed uit een niveau van "zijn" kunnen komen dat wij in de verste verte niet kunnen vatten.

Zoals een atoom niet meer ziet dan het molecuul, zou er een "niveau" kunnen zijn waarop God "woont"

dat zich niet moet houden aan de wetten en logica van ons "niveau".

Maar dan heeft het toch absoluut geen waarde als antwoord? Want als god dan buiten ons begrip is dan is in principe god dan nog steeds een ander woord voor "dat weet ik niet", toch? Bespaar dan gewoon de stap en zeg dan direct "dat weet ik niet".

piliF schreef:Dit had ik beter moeten uitleggen

Ik bedoelde: religie is een goede manier om levensbeschouwing aan te leren,

zoals godsdienstlessen op school (wie herinnert zich niet het verhaal van de Barmhartige Samaritaan bijvoorbeeld?).

Dat kan volgens mij net zo goed zonder religie. Je kunt dergelijke verhalen nog steeds overbrengen zonder daar een god aan te verbinden.

Ik geloof in God(en), maar dan niet echt in de klassieke betekenis, maar eerder in een extremistische wiskundig/wetenschappelijke betekenis.

Dat begrijp ik niet. Hoe kun je god wiskundig benaderen?

En DAAR ligt dus volgens mij een groot pluspunt van religie. Sommige mensen hebben een houvast nodig die ze begrijpen, zelfs al komt er een beetje geloof bij kijken. Vrijwel niemand weet alles af van de wetenschap, de meeste mensen komen zelfs niet aan 6*7=42. Laat staan aan relativiteits/kwantum/snaartheorieën. Bovendien geven die nauwelijks houvast inzake moraliteit. Bij religie krijg je betekenis en moraliteit in een totaalpakket, dat IEDEREEN kan begrijpen. Sommige mensen hebben die houvast gewoon nodig. Wetenschap is TE complex. Het bevestigd hun eigen moraliteitsgevoel, en geeft een reden om zich er aan te houden.

Maar wat is er nou erg aan als je het niet begrijpt? Je kunt toch gewoon toegeven dat je het niet weet? De beste wetenschappers ter wereld kunnen ook nog steeds niet met 100% zekerheid zeggen hoe het allemaal tot stand is gekomen, maar ze zijn ook niet bang om te zeggen "ik weet het niet". Je kunt toch nog steeds een moraliteitsgevoel hebben als je niet weet waar je vandaan komt? Maakt die houvast nou echt zo'n verschil?

Ben je zo arrogant om te denken dat het niet zo is? Beiden zijn niet uit te sluiten, noch voor te trekken. Ieder ziet redenen voor zijn kant van het verhaal.

Ja het probleem daarvan is, de "redenen" voor hun kant van het verhaal slaan nergens op. Zolang je geen sterk bewijs hebt voor de stelling "er moet een reden zijn waarom wij hier zijn" kan je die stelling toch niet als waar aannemen? Jij zegt nu bijna hetzelfde als wanneer mensen zeggen "je kunt ook niet bewijzen dat god NIET bestaat". Alleen werkt het niet zo. Als jij beweert dat god wel bestaat dan moet JIJ dat bewijzen, ik hoef niet het tegendeel te bewijzen. Hetzelfde geldt voor de stelling "er moet een reden zijn waarom wij hier zijn"

Ook kunnen veel mensen het niet aan dat ze geen betekenis zouden hebben, ze zouden er aan kapot gaan. Vertel jij aan die vrouw in de straat dat ze ongelooflijk dik is en stinkt? Nee, het is de waarheid, maar ze zou er aan kapot gaan.

Het verschil is dat die vrouw best weet dat ze dik is en dat het dus overbodig is om haar dat nog eens te vertellen. Maar mensen die geloven in een god en dat hun leven betekenis heeft is bijna hetzelfde als geloven in een leugen en ik vind dat slecht.

scorchingthevortex schreef:Ik persoonlijk zie mijzelf als vrij spiritueel, ik geloof niet dat de kosmos/almachtig wezen middelmannetjes en boekjes nodig heeft om tot je te spreken, en dat waarheid duidelijker uit de natuur kan worden gehaald dan uit de mond van iemand anders.

In mijn persoonlijke 'geloof' is al het bewustzijn op de diepste niveaus met elkaar verbonden, en vormen een groot superbewustzijn, wat ook ruwweg is wat veel Boeddhisten geloven. Dat is tenminste wat ik op het moment geloof, misschien bedenk ik me morgen. Ik heb die vrijheid.

Maar geloof je ECHT dat dat zo is, of vind je dat enkel een mooi beeld om in te "geloven"? Daar zit namelijk een verschil in.

Bartjes schreef:Je redenatie begrijp ik uitstekend. Toch is een gematigder standpunt wel mogelijk, zonder je verstand opzij te zetten. Ten eerste zou je een onderscheid moeten maken tussen godsdienst en religie. Godsdienst is gebaseerd op de onderschikking van de mens aan een God. Religie is ruimer en behelst de omgang van de mens met het raadsel van zijn eigen bestaan en dat van het Al. Je kan uitstekend religieus zijn zonder een (persoonlijke) God te aanbidden. Voorbeelden zijn het taoïsme (zonder de bijgelovige en magische toevoegingen) en het boeddhisme (min de reïncarnatieleer). Dergelijke levensbeschouwingen en -wijzen verdragen zich uitstekend met een wetenschappelijk wereldbeeld. Het mooie is nu dat zodra je je daar in verdiept, je zult zien dat vergelijkbare benaderingen - ondanks alle huichelarij en machtsmisbruik - ook in de grote wereldgodsdiensten zijn terug te vinden.

Voor velen is godsdienst een lege vormendienst, anderen misbruiken hem voor politiek gewin of om hun medemensen te onderdrukken. Maar er zijn ook altijd mensen die dankzij hun religieuze relatie met het Al, met God, met de Wereldgeest of hoe ze het verder ook noemen, een zegen zijn voor zichzelf en voor hun omgeving.

jij hebt het nu over levensbeschouwing ipv religie. Volgens de vandale is religie een synoniem voor godsdienst.

Bartjes

jij hebt het nu over levensbeschouwing ipv religie. Volgens de vandale is religie een synoniem voor godsdienst.

De van Dale registreert hoe woorden gewoonlijk gebruikt worden. Het taoïsme, boeddhisme en confucianisme worden gemakshalve tot de wereldgodsdiensten gerekend, maar zijn eigenlijk geen godsdiensten. Het christendom, jodendom en de islam zijn wel echte godsdiensten. En het hindoeïsme zit er zo'n beetje tussen in. Het is dus eigenlijk beter hier het woord "religie" als verzamelterm te gebruiken.

Je vroeg om advies: daarom heb ik aangegeven in welke richting je het zou kunnen zoeken.

scorchingthevortex

Evert schreef:

Ik geloof in God(en), maar dan niet echt in de klassieke betekenis, maar eerder in een extremistische wiskundig/wetenschappelijke betekenis.
Dat begrijp ik niet. Hoe kun je god wiskundig benaderen?

x/0

scorchingthevortex schreef:
Ik persoonlijk zie mijzelf als vrij spiritueel, ik geloof niet dat de kosmos/almachtig wezen middelmannetjes en boekjes nodig heeft om tot je te spreken, en dat waarheid duidelijker uit de natuur kan worden gehaald dan uit de mond van iemand anders.

In mijn persoonlijke 'geloof' is al het bewustzijn op de diepste niveaus met elkaar verbonden, en vormen een groot superbewustzijn, wat ook ruwweg is wat veel Boeddhisten geloven. Dat is tenminste wat ik op het moment geloof, misschien bedenk ik me morgen. Ik heb die vrijheid.
Maar geloof je ECHT dat dat zo is, of vind je dat enkel een mooi beeld om in te "geloven"? Daar zit namelijk een verschil in.

Ik denk eigenlijk niet in woorden en vind het moeilijk om mijn gedachtengang in woorden uit te drukken, maar het is wel een benadering ervan.

Dido

En dat is eigenlijk wel een beetje een slechte eigenschap, want ik zie religieuze mensen nu ook opeens een stuk negatiever dan vroeger.

De vraag is of je mensen die religieus zijn daarom ook noodzakelijk als negatiever moet bekijken. Een mens is veel méér dan z'n religie. Moet die ander allemaal eigenschappen bezitten die jij leuk vindt? Heeft die ander het recht om een mening te hebben die de jouwe niet is?

Of heeft die ander juist veel eigenschappen waardoor je hem/ haar graag ziet? Wat doe je dan als die plots religieus blijkt te zijn (al zal dit meestal wel niet zo 'plots' gebeuren natuurlijk)? Vind je die dan ook een stuk negatiever daardoor?

Wat zou je ervan vinden als iemand anders, die jij graag ziet én die jou graag ziet, jou ineens niet meer zo graag ziet omdat je moeite hebt met religie? Wat roept dat bij je op, vind je dat eerlijk?

Ik besef dat deze vragen nogal confronterend kunnen zijn, maar ik wil je eigenlijk alleen maar bewust maken van het feit dat jij wel degelijk het recht hebt op jouw eigen mening over religie. En dat die anderen dat ook hebben. En dat dit helemaal niet hoeft te betekenen dat jullie daarom elkaar niet graag kunnen zien. Het wordt mogelijks wel iets complexer, maar het kan zeker, daar ben ik van overtuigd.

ook onzin, want god is in de bijbel (iig in het oude testament) echt het meest immorele wezen dat ik ken.

De bijbel zit natuurlijk vol symboliek, maar jammer genoeg zijn velen zich daar niet van bewust en interpreteren ze bepaalde stukken letterlijk en andere stukken weer niet.

Dan kies je dus de stukken uit die je wel bevallen en de andere niet. Dus haal ook jij niet je moralen uit de bijbel, maar uit jezelf (je zegt namelijk, dit stuk is wel goede moraal en dit stuk niet).

Klopt.

Als je wel echt god gebruikt om je moralen uit te halen dan ben je eigenlijk ook slecht bezig, want ik moord niet omdat ik dat slecht vind, jij moordt dan niet omdat je bang bent voor de hel, dat noem ik niet moreel.

Jij maakt er 'schrik voor de hel' van. Ik maak er 'uit liefde voor m'n medemens'. Ik denk dat dit laatste veel meer voorkomt onder religieuzen dan jouw 'uit schrik voor de hel'.

Dan zeggen mensen wel eens: ik geloof omdat dat mij troost geeft.

dat heeft niets te maken met geloven. als je iets WILT geloven betekent het nog niet dat je het echt GELOOFT.

Om eerlijk te zijn, daarvoor heb ik ook geen geloof nodig. Maar als iemand anders dat wél nodig heeft daarvoor, dan is dat z'n volste recht en vrijheid.

Ik kan wel degelijk begrijpen dat het voor sommigen té deprimerend is om te overwegen dat er geen God is. Dit betekent niet dat ik daar ook nood aan heb. Maar als het mensen ongelukkig maakt als ze zouden aannemen dat er geen God is, waarom màg dat dan niet? De overgrote meerderheid van de religieuze mensen doet geen vlieg kwaad. Het zijn gewone mensen, zoals jij en ik, alleen zijn ze religieus. So what? Ze schaden er niemand mee, integendeel, het geeft hen levenskracht. Wat is daar verkeerd aan?

gelovigen zeggen ook wel eens: geloof geeft mijn leven betekenis, het geeft mij iets om voor te leven, namelijk de hemel.Ook pure onzin en arrogantie...Ben je zo arrogant dat je denkt dat je hier voor een reden bent?

Onzin is het misschien wel, maar wat is daar arrogant aan? Is het niet eerder arrogant van te eisen dat iemand z'n geloof opgeeft? Voor velen voelt het aan alsof hun leven anders zinloos wordt, is dat dan verkeerd? Waarom moet men van jou onder ogen zien dat het leven geen betekenis heeft, dat het toevallig is?

En dan heb je ook nog HEEEEEEEELEEE domme mensen die alleen met emotie denken en die zeggen: religie leidt tot liefde, wetenschap tot moorden.

Die hebben inderdaad ongelijk.

Want ik ken genoeg mensen die religieus zijn en ik vind het eigenlijk wel vervelend dat wanneer ik daar dan aan denk, dat ik ze dan meteen negatief naar ze kijk.

Zou het je lukken om hen te bekijken als mensen die vriendelijk zijn, sympathiek zijn, jou graag hebben, gewoon hun best doen in hun leven en die inderdaad toevallig ook religieus zijn? Als die ander niet anders mag denken over religie, waarom mag jij dan wél anders denken over religie? Nogmaals, mag die ander ook een eigenschap bezitten waar jij anders over denkt?

Ik heb het gevoel dat je vooral jezelf zou helpen met te leren omgaan met het gegeven dat iemand anders, iemand anders is en dat het niet zo is dat jullie dezelfde ideeën moeten hebben over een item (hier: religie). Jullie hebben beiden recht op jullie eigen visie. Zolang die ander jou of anderen geen schade berokkent daarmee, kan dat toch? En dat hoeft helemaal niet te betekenen dat die (religieuze) ander daardoor gedegradeerd wordt tot een negatiever iemand... Je kan zo iemand sympathiek blijven vinden, waarom niet?

Mocht je erin slagen die verschillen gewoon te kunnen aanvaarden, dan zal het voor jou echt een stuk aangenamer en leuker zijn, daar ben ik van overtuigd. Want daar zit jouw probleem, vrees ik??

Dido

317070

Dat begrijp ik niet. Hoe kun je god wiskundig benaderen?

Het simulatie-argument. In het kort: als we gesimuleerd kunnen worden, kunnen we aantonen dat we oneindig waarschijnlijk gesimuleerd worden. Wezens die ons simuleren zijn alwetend en almachtig, en dus God.

Je kunt toch nog steeds een moraliteitsgevoel hebben als je niet weet waar je vandaan komt? Maakt die houvast nou echt zo'n verschil?

Jazeker, misschien voor jouw niet, maar er lopen genoeg mensen rond voor wie het ECHT verschil maakt. Sommigen zijn niet opgevoed in een warme omgeving, maar tussen de straatstenen. Als zoiets je dan (enige) houvast biedt, waarom niet? Aan lager wal geraakte mensen kunnen dikwijls heel veel baat bij religie, ze hebben niet de luxe om hun enige houvast in vraag te stellen.

Als jij beweert dat god wel bestaat dan moet JIJ dat bewijzen, ik hoef niet het tegendeel te bewijzen. Hetzelfde geldt voor de stelling "er moet een reden zijn waarom wij hier zijn"

We moeten allebei onze stelling beargumenteren, aannemen dat iets NIET bestaat tot het tegendeel bewezen is leidt enkel tot ontkenning van alles dat bestaat. Kun jij anders aantonen dat er GEEN God is, of er GEEN reden is waarom we hier zijn? Je kunt het beargumenteren, ik ook, maar je kunt het niet aantonen.

Bartjes

Het simulatie-argument. In het kort: als we gesimuleerd kunnen worden, kunnen we aantonen dat we oneindig waarschijnlijk gesimuleerd worden. Wezens die ons simuleren zijn alwetend en almachtig, en dus God.

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Ik krijg steeds meer moeite met religie

Ik krijg steeds meer moeite met religie

Re: Ik krijg steeds meer moeite met religie

Re: Ik krijg steeds meer moeite met religie

Re: Ik krijg steeds meer moeite met religie

Re: Ik krijg steeds meer moeite met religie

Re: Ik krijg steeds meer moeite met religie

Re: Ik krijg steeds meer moeite met religie

Re: Ik krijg steeds meer moeite met religie

Re: Ik krijg steeds meer moeite met religie

Re: Ik krijg steeds meer moeite met religie

Re: Ik krijg steeds meer moeite met religie

Re: Ik krijg steeds meer moeite met religie

Re: Ik krijg steeds meer moeite met religie

Re: Ik krijg steeds meer moeite met religie

Re: Ik krijg steeds meer moeite met religie