Favoriete wetenschappers?

Moderators: jkien, Xilvo

Reageer
Gebruikersavatar
Berichten: 449

Favoriete wetenschappers?

Post een plaatje, korte biografie of (link naar een) leuk, interessant artikel van de door jou gekozen wetenschapper.

Ik begin wel.
I'm normally not a praying man, but if you're up there, please save me Superman!!!

Homer Simpson

Gebruikersavatar
Berichten: 449

Re: Favoriete wetenschappers?

Afbeelding

The Serbian-American inventor, electrical engineer, and scientist

Born on July 9/10, 1856 in Smiljan, Lika (Austria-Hungary)

Died on January 7, 1943 in New York City, New York (USA)

Inventions: a telephone repeater, rotating magnetic field principle, polyphase alternating-current system, induction motor, alternating-current power transmission, Tesla coil transformer, wireless communication, radio, fluorescent lights, and more than 700 other patents.

Bron: http://www.neuronet.pitt.edu/~bogdan/tesla/
I'm normally not a praying man, but if you're up there, please save me Superman!!!

Homer Simpson

Gebruikersavatar
Berichten: 72

Re: Favoriete wetenschappers?

Ingr, deze moet je leuk vinden (;
The problem with America is stupidity. I'm not saying there should be a capital punishment for stupidity, but why don't we just take the safety labels off of everything and let the problem solve itself?

Gebruikersavatar
Berichten: 449

Re: Favoriete wetenschappers?

:shock:

De man door mij gepost is overigens Nikola Tesla.
I'm normally not a praying man, but if you're up there, please save me Superman!!!

Homer Simpson

Gebruikersavatar
Berichten: 575

Re: Favoriete wetenschappers?

Ingr, leuk idee van je om zo'n thread te beginnen. Desalnietemin een vreselijk moeilijke vraag van je, aangezien er zo veel "grote meesters" zijn die ik bewonder.

Afbeelding

Dit is Joseph Black (1728 - 1799). Hij introduceerde de calorimetrie. Calorimetrie werd niet veel later een geliefd toepasingsdomein van de thermodynamica en legde zich toe op het meten van hoeveelheden warmte, uitgedrukt in calorieën.

Waarom Joseph Black?

Wegens mijn hobby (ontwerp en bouw van miniatuurstoommachines) ben ik een grote interesse gaan koesteren voor de thermodynamica. Meer hierover kan je steeds vinden op

http://users.telenet.be/bawi/stoom/Thermodynamica.htm

Ontstaan van de thermodynamica

De geschiedenis van de thermodynamica begon in de 19de eeuw, toen meer en meer wetenschappers wezenlijke interesse begonnen te tonen voor het feit dat men warmte-energie kon omzetten in mechanische arbeid. De eerste thermodynamische term die werd toegepast was echter de term temperatuur. Het was de Italiaanse fysicus Galileo Galilei die de eerste primitieve thermometer uitvond. Daarna werden andere soorten thermometers uitgevonden door Jean Ray en de groothertog van Toscane, Ferdinand II. De doelstellingen van deze parallelle ontwikkelingen waren daarbij weliswaar steeds dezelfde: het tot dan toe onmeetbare kunnen meten.

De grote "boom" in de thermodynamica werd veroorzaakt door een - in dit domein existentiële - vraag die enkele geleerden zich steeds vaker gingen stellen, een vraag over de energieoverdracht van een lichaam naar een ander: was het eenvoudigweg de temperatuur die werd overgedragen? Het was een dubieuze vraag en men hoopte er een antwoord op te vinden. Een nieuwe wetenschap, de calorimetrie, werd geïntroduceerd door Joseph Black in 1770 en heeft het tot nu toe meest bevredigende antwoord opgeleverd.

Korte biografie van Joseph Black

Joseph Black werd geboren op 16 april 1728 in Bordeaux als één van 15 kinderen. Zijn vader, John Black, was een uit Ulster afkomstige wijnhandelaar en zijn moeder, Margaret Black, afkomstig uit Aberdeenshire, stamde eveneens af van een wijnhandelaarsfamilie. Op 12-jarige leeftijd werd Joseph naar Belfast gestuurd om er Latijn en Grieks te studeren, om vervolgens, op 16-jarige leeftijd, aan de universiteit van Glasgow kunststudies aan te vatten.

Na vier jaren in Glasgow en na aansporingen van zijn vader om iets nuttigers te ondernemen koos Black voor geneeskunde. Zijn prof in die tijd was William Cullen, waarover Black later schreef : "Dr. Cullen begon eveneens met het geven van lessen scheikunde. Iets dat tot dan toe nog nooit hier in Glasgow was gebeurd. Daar hij me in deze stap nuttig achtte heeft hij me aangenomen als assistent in zijn labo..."

Afbeelding

Hierboven : Black's professoraatstitel aan de universiteit van Edinburg.

Black begon in 1756 zelf als professor anatomie en plantenkunde en lesgever scheikunde, nadat Cullen werd benoemd als professor geneeskunde aan de universiteit van Edinburgh. Omdat hij zichzelf in het doceren van anatomie en plantenkunde ongeschikt achtte ruilde hij het jaar daarop al snel deze twee leerstoelen voor die van geneeskunde. Black bleef tot 1766 in Glasgow om daarna Cullen aan de universiteit van Edinburgh op te volgen in de leerstoel van geneeskunde en scheikunde.

Het was tijdens de vroege Glasgow jaren (tussen 1750 en 1752) dat Black waarschijnlijk is begonnen met zijn werken in het domein van de scheikunde, en met zijn onderzoek naar de eigenschappen van "Magnesia Alba", een basisch magnesium-carbonaat, en eveneens het onderwerp dat hij later voor zijn ingangsthesis in Edinburgh gebruikte. Hij is uiteindelijk echt bekend geworden als de ontdekker van koolstof-dioxide, dat hij "vaste lucht" pleegde te noemen. Experimenten die hij uitvoerde waren ondermeer het verhitten van magnesium-carbonaat, waarbij koolstof-dioxide vrijkwam, en het uitvoeren van metingen op de vastgestelde veranderingen tijdens dit verhittingsproces, en ook het laten reageren van deze stoffen met zuren en basen.

Met zijn werk heeft Joseph Black ongetwijfeld een begin geschapen in wat wij de moderne scheikunde noemen. Hij was de eerste wetenschapper die er werkelijk in slaagde om de werken van ondermeer Lavoisier in de schaduw te plaatsen.

In 1756, Black was toen professor in Glasgow, ontmoete hij James Watt, die toen al bekend was omwille van zijn stoom gerelateerde uitvinden en toepassingen. Watt was ongetwijfeld degene die Black het meest heeft gestimuleerd om zich toe te leggen op het concept van de latente warmte-energie en het domein van de calorimetrie (hoewel dat woord toen nog niet bestond). Black stond er in die tijd om bekend ontelbare experimenten uit te voeren, en deze experimenten al evenzeer ontelbare malen te herhalen. Het was waarschijnlijk vooral het kwantitatieve aspect van zijn werk dat hem zoveel ontdekkingen heeft opgeleverd. Doordat hij in voortdurend contact stond met James Watt tijdens deze eerste stappen in de thermodynamica, heeft Watt op zijn beurt van Black's nieuwe kennis kunnen profiteren om voortdurende verbeteringen uit te voeren aan zijn stoommachines.

Black's gezondheidstoestand is nooit denderend geweest. Al tijdens zijn jeugdjaren leed hij aan infecties en op latere leeftijd kwamen daar tal van reumaklachten bij. Joseph Black stierf in Edinburgh op 6 december 1799 en werd begraven op het kerkhof van Greyfriars.

Gebruikersavatar
Berichten: 1.750

Re: Favoriete wetenschappers?

Nou, als je het mij vraag is het toch echt Hendrik Antoon Lorentz.

En waarom. nou omdat hij de zelfde naam heeft alsmij en daarna hoefde ik mezelf alleen maar wijs te maken dat hij zo goed is. je mag naar volle lust naar mijn plaatje kijken , maar hier heb je er nog eentje:

Afbeelding

Hij heeft een hoop belangrijke dingen gedaan voor de natuurkunde.

Als je goed kijkt wat er voor einstein allemaal al was bedacht, dan was het eigenlijk niet zo gruwelijk knap een relativiteits theorie op te stellen.

Verder vondt einstein Meneer Lorentz ook een heel goede natuurkundige (en hij zal er wel verstand van hebben gehad)

alleen had hij een keer een gare uitspraak van :"het is een kwestie van smaak" maar ogh, dat zal de koeien nog neit doen bewegen.

verder bedacht hij dit

Afbeelding

oftewel lorentz contractie, als hij even had door gedacht, dan had hij ook tijdsdilatie uitgevonden

Gebruikersavatar
Berichten: 8.557

Re: Favoriete wetenschappers?

Een aantal wetenschappers die ik bewonder hebben allemaal een groot aandeel gehad in het begin van het DNA onderzoek. Ik ben dan ook verzot op DNA.

Rosalind Franklin:

Afbeelding

Via röntgenstraal crystallografie is het haar gelukt om een foto te maken waarin de vorm van de dubbele helix al heel duidelijk zichtbaar was.

Afbeelding

Ze stierf aan kanker op de leeftijd van 38. Haar collega, Maurice Wilkins ontving de MObel prijs in 1962 samen met Watson en Crick (Meer info over Watson en Crick zie hieronder). Aangezien de nobelprijs niet na iemands dood wordt uitgerijkt kan er slechts worden gespeculeerd of het commitee Franklin's bijdrage aan de ontdekking van de dubbele helix zouden hebben beloond.

Watson en Crick:

Afbeelding

In 1950 was de opbouw van covalente bindingen in een poly nucleine zuur al welbekend. Ook waren de meeste biologen ervan overtuigd dat DNA de drager van de erfelijkheid is. Echter de vorm hiervan was totaal onbekend. De wetenschappers die dit probleem op probeerden te lossen waren: Lunus Pauling in Californië en Maurice Wilkins en Rosalind Franklin in Londen. Echter deze gerespecteerde wetenschappers werden verslagen door het tot dan toe onbekende duo: De amerikaan James Watson en de engelsman Rrancis Crick.

Het korte maar o zo bekende parnterschap begon toen de jonge Watson naar cambridnge ging. Op dat moment bestudeerde Crick de proteine structuur met een techniek die men röntgen kristallografie (X-ray crystallography geeft meer hits bij google :wink: ) Bij een bezoekje aan Maurice Wilkins (waar hebben we die naam eerder gehoord ^) Zag Watson een Plaatje an röntgen kristallografie gemaakt door Wilkins zijn collega, Rosalind Franklin. Dit zijn niet echte plaatjes, het zijn slechts vlekken en stippen. Watson was bekend met de vorm die helix vormige moleculen maakten en zag in een oogopslag dat DNA een helixvorm moet hebben. Dit stelde hem ook nog in staat om de doorsnee van de helix en de ruimte tussen de stikstof basen te bepalen. De doorsnee van de helix suggereerde dat het was opgebouwd uit 2 strengen, in tegenstellling tot het 3 strengen model dat Linus Pauling vlak daarvoor had voorgesteld. (3 strengig DNA bestaat wel bij planten) De aanwezigheid van de twee strengen is verantwoordelijk voor de nu zo bekende term dubbele helix Door gebruik te maken van molecuul modellen gemaakt van draad maakten Wtson en Crick moddeln van ee ndubblee helix die overeen kwam met de röntgen metingen en wat tot dan toe bekend was over de chemie van DNA. Nadat het ze niet lukte om een model te maken waarbij de suiker-fosfaat groep in het midden wordt geplaats, probeerde Watson om ze aan de buitenkant te zetten en zo de stikstof basen te dwingen naar het midden te draaien.

Het volgende probleem dat ze hadden was hoe de basen waren gepaard. Men zag snel dat 2 purines zorgden voor een te brede doorsnede en 2 pyrimidines zorgden voor een te smalle diameter. Echter wanneer men een purine en een pyrimidine naast elkaar plaatsen dan kwam deze precies overeen met de röntgen data.

Er was echter verdere specificiteit (mooi scrabble woord) Aangezien G en C beiden 3 waterstof bruggen willen maken en A en T beiden slechts 2 waterstofbruggen willen maken, hebben ze hiermee meteen Chargaff's regel verklaard. Chargaff's regel zegt: De hoeveelheid A is gelijk aan de hoeveelheid T. Ditzelfde gaat op voor G en C. Deze hoeveelheden kwamen ook overeen.

Dit werd gepubliceerd in 1953 in Nature. De vorm van het DNA dat ze hebben ontdekt suggereerd ook gelijk het basis mechanisme van DNA replicatie.
"Meep meep meep." Beaker

Gebruikersavatar
Berichten: 449

Re: Favoriete wetenschappers?

Het korte maar o zo bekende parnterschap begon toen de jonge Watson naar cambridnge ging.


Wat was de reden van de scheiding?
I'm normally not a praying man, but if you're up there, please save me Superman!!!

Homer Simpson

Gebruikersavatar
Berichten: 8.557

Re: Favoriete wetenschappers?

Ze hadden beiden nog andere dingen te doen. Als je op Wikipedia kijkt dan zie je dat ze beiden nog heel druk met andere dingen waren. Aangezien ze slechts een gelegenheidsduo vormden (woonden ver uit elkaar) en hun onderzoek was gelukt. Toen was het nut weg om nog langer samen te werken.

Francis Crick

James Watson
"Meep meep meep." Beaker

Gebruikersavatar
Berichten: 436

Re: Favoriete wetenschappers?

Mag het ook een wiskundige zijn? aangezien wiskunde DE wetenschap is.

Gebruikersavatar
Berichten: 449

Re: Favoriete wetenschappers?

Jazeker.
I'm normally not a praying man, but if you're up there, please save me Superman!!!

Homer Simpson

Gebruikersavatar
Berichten: 393

Re: Favoriete wetenschappers?

Afbeelding

Afbeelding

Dominique François Jean Arago (1786-1853)

Dominique François Jean Arago werd op 26 februari 1786 geboren in Estagel, een klein dorpje in het oostelijke deel van de Pyreneën. Zijn vader was schatbewaarder van het daargelegen departement. Toen hij negen was, verhuisden zijn ouders naar Perpignan, waar hij een klassieke opleiding volgde.

Op een dag kwam hij het hoofd van een technische afdeling tegen. Aangezien deze man nog vrij jong was, vroeg Arago hem hoe hij het klaar had gespeeld om een epaulet te dragen op zo'n jonge leeftijd. De man verwees hem naar l'Ecole Politechnique in Toulouse. Vanaf die dag stopte Arago met zijn literaire lessen en ging zich toeleggen op wiskunde.

Hij werkte zelf de werken van Euler, Lagrange en Laplace door en toen hij zestien was,slaagde hij tot ieders verbazing voor het toelatingsexamen van l'Ecole Politechnique. Nog geen jaar later werd hij secretaris van de sterrenwacht in Parijs, l'Observatoire. Daar ontmoette hij Laplace en Biot. Met hen praatte hij over het belang van het doortrekken van de meridiaan naar het zuiden. Van Laplace kreeg hij de opdracht om, zo nauwkeurig mogelijk, het tienmiljoenste deel van één kwadrant van de meridiaan door Parijs vast te leggen, wat door de Nationale Conventie als eenheid van lengte, één meter, aanvaard was. Een heel kwadrant opmeten is een zeer grote klus, dus was besloten om de afstand Duinkerken-Formentera te bepalen, wat een kwart is van het hele kwadrant. Delambre had al tot Barcelona metingen verricht.

In 1806 vertrokken Biot en Arago naar Spanje, om Delambre's metingen voort te zetten. Toen ze bijna klaar waren ging Biot terug naar Parijs, terwijl Arago op Mallorca de laatste metingen verrichtte. In die tijd vielen de Franse legers Spanje binnen. Arago werd door de Spanjaarden gevangen genomen op verdenking van spionage. Hij wist uit de gevangenis van Palma te ontsnappen, en begon daarmee aan een avontuurlijke reis.

In 1809 kwam hij terug naar Parijs, met de meetgegevens. Kort na zijn terugkeer werd hij, uit waardering voor zijn werk, benoemd tot lid van de Académie des Sciences. Tegelijkertijd werd hij docent analytische geometrie aan de Ecole Politechnique en astronoom aan de Observatoire.

Arago was al snel geliefd bij zijn pupillen. Hij hield als atronoom met veel succes populaire lezingen. Met Gay-Lussac richtte hij samen een wetenschappelijk blad op, waarmee hij het evenwicht tussen onderzoek en toepassing wilde benadrukken.

In 1830 werd hij als politicus actief. Als linkse republikein hield hij redevoeringen over educatie, persvrijheid en de toepassing van wetenschappelijke kennis in technologische vormen. Ook werd hij voor het leven verkozen tot secretaris van de Acadmie des Sciences als opvolger van Fourier.

Vier jaar later kreeg hij van de universiteit van Edingburgh de hoogste academische waardigheid.

Zijn politieke carrière bereikte haar hoogtepunt in 1848 toen hij Minister van Oorlog en van de Marine werd. In die tijd schaftte hij lijfstraffen af, evenals de slavernij in de kolonien. Na de juni-oproer trok Arago zich terug uit de politiek.

Wegens zijn slechte lichamelijke conditie kon hij steeds minder experimenteel werk verrichten.

Als wetenschapper is hij, zoals eerder vermeld, vele malen geprezen. Hij kon goed en helder verslag geven. Zijn toepassingen op natuurkundig en astronomisch onderzoek waren oa.: de fotometrische bepalingen van de helderheid van maan en sterren, onderzoek aan het effect van astronomische breking op observaties.

Bij voorkeur hield hij zich bezich op het gebied van de optica en het magnetisme. Hij ontdekte het fenomeen rotatiemagnetisme, wat echter door Farraday verklaard zou worden. Op het gebied van optica werkte hij samen met Fresnel en Humboldt. Met hen ontdekte hij het verschijnsel polarisatie. Arago paste deze ontdekking toe bij de constructie van de polarimeter, waarmee zelfs zeer zwakke polarisatie waargenomen kon worden. Hij ontdekte de draaiing van de polarisatierichting, die door kwarts veroorzaakt wordt. Het hoogtepunt van zijn experimentele werk zou Arago's vergelijking van de lichtsnelheid in lucht glas en water worden. Volgens de deeltjestheorie zou de lichtsnelheid moeten toenemen en volgens de golftheorie juist afnemen. Door zijn politieke bezigheden tijdens de revolutie en, later, door zijn slechte gezichtsvermogen kwam hij hier niet meer aan toe. Hij heeft nog wel meegemaakt, dat de metingen , verricht door Fizeau en Foucault, met zijn ontworpen apparatuur, positief uitvielen wat betreft de golftheorie.



Arago in de twintigste eeuw.

Van 1893 tot 1942 stond het bronzen beeld van François Arago op de plek waar de meridiaan van Parijs de boulevard Arago kruist. Het standbeeld stond daar dicht bij de sterrenwacht, het Observatoire. Zoals veel beelden die in Parijs stonden werd ook dit standbeeld tijdens de Tweede Wereldoorlog omgesmolten. Het enige dat bleef staan was het voetstuk.

De Vereniging Arago, een deftig gezelschap van gepensioneerde sterrenkundigen , hoopte op de terugkeer van het oude standbeeld. maar dit was inmiddels omgesmolten tot een Duits kanon. Om de herinnering aan François Arago in stand te houden heeft Culturele Zaken vier kunstenaars gevraagd een plan hiervoor in te dienen. Het ontwerp van de Nederlandse kunstenaar Jan Dibbets, een imaginair monument verwezenlijkt door een traject van een imaginaire lijn, de meridiaan van Parijs, werd uitgekozen.

De kunstenaar Jan Dibbets is geboren in Nederland in 1941, hij woont en werkt in Amsterdam. Hij maakt deel uit van de generatie van conceptuele kunstenaars (eind jaren 60/ begin jaren 70). Exposities van zijn werk zijn te zien geweest in de grotere hedendaagse kunstmusea van de wereld. Het imaginaire monument is uitgevoerd in de vorm van een traject door Parijs, gevormd door 135 bronzen medaillons met een doorsnede van 12 cm. Op de medaillons staat de naam Arago en een N en S om het noorden en zuiden aan te geven. De medaillons zijn geplaatst op de meridiaan van Parijs, die tot 1884 bepalend was voor het bepalen van het universele uur. Het voetstuk van het omgesmolten standbeeld vormt het centrum van het tien kilometer lange traject. Landmeters zijn weken bezig geweest om de exacte plaats van de meridiaan te bepalen, de metingen uit 1806 werden gecorrigeerd, het bleek dat het richtpunt van het zuiden 40 meter afweek van de in 1806 gemeten plaats, la Mire du Sud. De 135 medaillons liggen op willekeurige afstand van elkaar, ze liggen op straat, op de stoep, in de sterrenwacht, in het Louvre en ze liggen in de buurt van allerlei bekende monumenten. In de plaats van 135 medaillons zijn er 300 gemaakt, omdat de Openbare Werken in Parijs de straten gemiddeld om de drie jaar openbreekt is het namelijk niet ondenkbaar dat enkele medaillons zullen verdwijnen.

Dit monument voor Arago is een nieuw soort gedenkteken dat breekt met het traditionele. De inwijding van het monument vond plaats op 14 november 1994 in de meridiaanzaal van de Parijse sterrenwacht. Overigens komt dit project goed overeen met de themas die steeds in het werk van Jan Dibbets voorkomen: de verplaatsing, een stuksgewijze indeling van de ruimte en vooral het evenwicht tussen wat men van dichtbij ziet (een medaillon met het opschrift Arago) en wat men van een afstand ziet (een traject van medaillons, dat de meridiaan van Parijs vormt).

bron: www.arago.utwente.nl
Het is zwart met een witte dop en het lijnt je opstelling uit... Calibrero

Het is groen en het synchroniseert je signaal... Kermit de Trigger

Als je teveel energie hebt, kun je beter een andere baan zoeken.

Gebruikersavatar
Berichten: 449

Re: Favoriete wetenschappers?

Richard Dawkins

Afbeelding

Richard Dawkins was born in Nairobi in 1941 and educated at Oxford University. He has taught zoology at the universities of California and Oxford. In 1995 he became the first holder of the newly endowed Charles Simonyi Chair of Public Understanding of Science at Oxford University. His previous bestsellers include The Selfish Gene (1976; second edition 1989), The Blind Watchmaker (1986), and River Out of Eden (1995).

bron: http://www.pbs.org/faithandreason/bio/dawk-body.html

Invloedrijker zijn ze bijna niet te vinden. Een man die grote indruk op mij gemaakt heeft met boeken als The Blind Watchmaker, The Selfish Gene, The Devil's Chaplain, The Extended Phenotype etc, met artikelen, interviews en meer. Volgens sommigen is de wereld der evolutionisten te verdelen in 'Dawkinians en Gouldians.' Ik behoor tot het eerste kamp.
A friend, an intelligent lapsed Jew who observes the Sabbath for reasons of cultural solidarity, describes himself as a Tooth Fairy Agnostic. He will not call himself an atheist because it is in principle impossible to prove a negative. But "agnostic" on its own might suggest that he though God's existence or non-existence equally likely. In fact, though strictly agnostic about god, he considers God's existence no more probable than the Tooth Fairy's.

    Bertrand Russell used a hypothetical teapot in orbit about Mars for the same didactic purpose. You have to be agnostic about the teapot, but that doesn't mean you treat the likelihood of its existence as being on all fours with its non-existence.

    The list of things about which we strictly have to be agnostic doesn't stop at tooth fairies and celestial teapots. It is infinite. If you want to believe in a particular one of them -- teapots, unicorns, or tooth fairies, Thor or Yahweh -- the onus is on you to say why you believe in it. The onus is not on the rest of us to say why we do not. We who are atheists are also a-fairyists, a-teapotists, and a-unicornists, but we don't' have to bother saying so.
I'm normally not a praying man, but if you're up there, please save me Superman!!!

Homer Simpson

Reageer