Vergelijk even zwavelzuur en een mens. Zwavelzuur kan kiezen tussen niet reageren en reageren met silica, maar is fysisch 'voorgeprogrammeerd' niet te reageren.
Zwavelzuur kan niet kiezen. Hoe deze stof reageert is afhankelijk van zijn karakteristiek en het toeval.
Een mens kan kiezen tussen x en y maar is fysisch voorgeprogrammeerd x te doen. Alleen is deze programmering bij de mens niet meer zo lineair maar een bijzonder complexe functie van allerlei variabelen. Wat de mens dus doet wordt vaak contextafhankelijk en vereist een uitgebreide dataset om te voorspellen.
Een mens kàn genetisch gepredispositioneerd zijn bepaald (afwijkend) gedrag te vertonen. Normaliter is een mens echter in staat rationeel uit een heel scale aan mogelijkheden te kiezen, afhankelijk van belangen die gelden, persoonlijk en sociaal. Binnen die kaders kan enigszins voorspelt worden welke keuzes door een individu gemaakt gaan worden. Maar de wijze van interacteren met anderen blijft voor een belangrijk deel giswerk.
Dat, natuurlijk, zonder quantummechanische effecten in acht te nemen. In die zin houdt determinisme perfect steek voor mij. Wat quantummechanica daarover te zeggen heeft (wat bijvoorbeeld kan zijn dat elke beslissing ook een probabiliteit in zich meedraagt, en voorspellen met zekerheid onmogelijk wordt), is denk ik vooralsnog onzeker.
Dat is een bepaalde wijze van zien. Je wilt het bestaan van bewustzijn kennelijk in twijfel trekken. Waarom? Is het een poging is om alles binnen een materialistisch wereldbeeld te vatten? De menselijk geest, waarvan het individu een uiting is, is dan natuurlijk een anomalie die wegverklaard moet worden.
Hldebrand schreef:Hoe kan er anders beredeneerd gekozen worden tussen wel of niet reageren?
Je kunt toch moeilijk volhouden dat onwillekeurige chemische impulsen het er op aan laten komen of je zult reageren of niet. Hoe verklaar je dan de postings met tekst betreffende dit onderwerp. Zijn die ook een gevolg van onwillekeurige chemische impulsen? Hoe kunnen die dan begrijpbaar zijn voor een ander. Er zou volgens mij van totale chaos sprake moeten zijn.
Het lijkt me dat computerprogramma's toch goed redeneren zonder bewustzijn (bijvoorbeeld: spellingscontrole staat af, dus ik moet niet onder het typen controleren op fouten). Op een veel minder complexe schaal dan mensen dit doen, zeker, maar het is nog wel beredeneerd. Tenzij je microsoft word een bewustzijn toeschrijft.
Computers redeneren niet maar volgen programma's die vooraf door de mens zijn bedacht, beredeneerd en ingebracht. De mens kauwt eerst voor hoe het moet, de computer volgt slaafs de instructies.
De posts hier komen volgens dit deterministisch model voort uit een complexe functie (of een stelsel functies, beter gezegd) met als uiteindelijke resultaat: "ik maak een post met x inhoud op manier y en misschien wel nog meer uitkomstvariabelen".
Het blijft een hypothese. Verklaar de wil tot het kiezen uit die variabelen. De vraag blijft hoe de mens als een verzameling van stoffen in staat is interacties aan te gaan met andere verzamelingen van stoffen (andere mensen, dieren) zonder dat er van chaos sprake is.
Wat is dan hetgeen stoffen motiveert dit op allerlei niveau's te doen. Zowel op het niveau van het instinct alsook op het niveau waar ingewikkelde gedachtenconstructies worden gevormd met behulp van taal. Zijn stoffen in staat uit eigener beweging kunst te scheppen zoals die Hohe Messe, de Sixtijnse kapel of Hamlet?
De juiste vraag is de vraag die uit objectiviteit geboren wordt.
