Wanneer de depolarisatie van een neuron een bepaalde drempelwaarde bereikt, vuurt dit neuron een actiepotentiaal af. Hierbij spelen potentiaalgevoelige natrium- en kaliumkanalen een grote rol. Bij het bereiken van de drempelwaarde worden die eerste zeer snel geopend en stromen er natriumionen de cel in volgens hun concentratiegradiënt, waardoor het neuron nog verder gedepolariseerd wordt. Uiteindelijk worden de natriumkanalen door de blijvende depolarisatie geïnactiveerd. De kaliumkanalen openen trager en de kaliumionen stromen de cel uit volgens hun concentratiegradiënt, zodat de cel repolariseert (en hyperpolariseert omdat de kaliumkanalen open blijven). Uiteindelijk sluiten ook de kaliumkanalen en is de cel volledig gerepolariseerd.
Tot zover alles duidelijk en dat staat ook allemaal mooi weergegeven in onderstaande figuur, afkomstig uit
Human Physiology: An Integrated Approach, 5th Edition van Dee Unglaub Silverthorn e.a. (die rode pijltjes heb ik er zelf bijgetekend):
- actiepotentiaal.png (49.96 KiB) 381 keer bekeken
Ik heb een aantal bedenkingen bij deze figuur. Om te beginnen zou de piek van de natriumpermeabiliteit veel smaller moeten zijn, maar waar ik vooral mee zit is de voorstelling van de permeabiliteit voor en na de actiepotentiaal. In rusttoestand is het celmembraan van een neuron veel permeabeler voor kalium- dan voor natriumionen (het verschil is een factor 0,007). Toch komen de oranje en de paarse lijn voor en na de actiepotentiaal samen, terwijl die oranje (permeabiliteit van natrium) lager zou moeten beginnen en eindigen, zoals op onderstaande afbeelding (van het internet geplukt):
Had men een goede reden om het op de bovenste afbeelding zo voor te stellen of is het gewoon een onnauwkeurigheid? Heeft het woordje "relatief" op de tweede afbeelding er iets mee te maken? Alvast bedankt voor de opheldering.
PS: Ik kan me niet meer herinneren of ik deze vraag al eerder gesteld heb (en ook de zoekfunctie vindt niets), want ik zit hier al langer mee.
