Asperger syndroom

delphine

Onlangs heb ik het web afgezocht naar kenmerken van het Asperger syndroom en botste daar op een contradictie.

Vaak wordt beweerd dat de veel personen met Asperger-kenmerken geen interesse hebben voor wat de omgeving (over hen) denkt en voelt; dit zou zich uiten in een gebrek aan schaamte.

Een ander site stelt dat mensen met Asperger, omwille van een voorgeschiedenis van onbegrip in sociale situaties, zich zeer onzeker kunnen voelen. Soms onwikkelt zich zelfs een depressie.

Persoonlijk vind ik dat de twee kenmereken 'geen gevoel van schaamte' en 'zich onzeker voelen' niet te rijmen vallen.

Hoe kan iemand die zich niet bekommert om wat anderen denken, zich onzeker voelen? 'Onzekerheid' is een emotie die ontstaat uit angst; angst om zich in dit geval niet sociaal wenselijk te gedragen. Maar als je geen interesse hebt voor wat anderen denken, kan je dan angst hebben dat je niet aan de sociale normen zal voldoen?

Natuurlijk bestaan er ontzettend veel interindividuele verschillen tussen mensen, en is het mogelijk dat de ene persoon met Asperger wel een gevoel als schaamte ervaart en de andere niet en de ene wel onzeker is en de andere niet.

Toch vraag ik me af of de twee persoonlijkheidseigenschappen samen kunnen voorkomen.

Bartjes

delphine schreef:Persoonlijk vind ik dat de twee kenmereken 'geen gevoel van schaamte' en 'zich onzeker voelen' niet te rijmen vallen.

Hoe kan iemand die zich niet bekommert om wat anderen denken, zich onzeker voelen? 'Onzekerheid' is een emotie die ontstaat uit angst; angst om zich in dit geval niet sociaal wenselijk te gedragen. Maar als je geen interesse hebt voor wat anderen denken, kan je dan angst hebben dat je niet aan de sociale normen zal voldoen?

Logisch gesproken zie ik geen tegenstrijdigheid. Het is best mogelijk dat iemand die "zich niet bekommert om wat anderen denken", zich wel stoort aan de negatieve consequenties die aan sociale uitstoting kleven. Dan gaat het niet enkel meer om de gedachten in de hoofden van anderen, maar bijvoorbeeld om het niet op de hoogte gehouden worden van belangrijke ontwikkelingen, het niet geholpen worden door anderen wanneer je hulp nodig hebt. Eventueel het slachtoffer worden van pesterijen, en meer van zulk fraais. De vrees voor de negatieve praktische gevolgen van alleen in de wereld te komen staan, kan daarom tot 'onzekerheid' leiden.

mathfreak

Ik denk dat de veronderstelling dat "Aspies" (mensen met het syndroom van Asperger) geen interesse hebben voor wat de omgeving (over hen) denkt en voelt, niet juist is. Doordat ze moeite hebben met sociale interacties zou het voor een neurotypish iemand (iemand met een "normale" hersenfunctie) de indruk kunnen wekken dat een Aspie volstrekt geen interesse heeft voor anderen, maar dat is niet zo. Ik kan het weten, want ik weet sinds 18 maart 2003 dat ik zelf het syndroom van Asperger heb.

Het doet me overigens veel genoegen dat je de term Aspergersyndroom hanteert en niet de term "stoornis van Asperger", zoals die helaas door de Nederlandstalige DSM-IV (en helaas ook door de NVA en PAS) gehanteerd wordt.

delphine

Aan Bartjes,

ik geloof niet dat ik het eens met je ben. Even los van Asperger.

Je schrijft:

"De vrees voor de negatieve praktische gevolgen van alleen in de wereld te komen staan, kan daarom tot 'onzekerheid' leiden."

De negatieve praktische gevolgen die je beschrijft (niet op de hoogte worden gebracht, gepest worden,...) in combinatie met geen intresse voor het denken en voelen van de sociale wereld resulteert volgens mij eerder in frustratie en niet in angst.

Immers: Angst om gepest te worden?? Je hebt geen intresse in het denken en voelen van anderen. Het interesseert je niet dat anderen je lelijk, puisterig, dik, asociaal, niet leuk,... vinden. Niet op de hoogte gehouden worden? Op de hoogte gehouden worden van wat? Wanneer feestjes plaatsvinden? De laatste roddels?

Begrijp je wat ik bedoel? Of zie ik het fout?

Aan Mathreak,

bedankt voor het meedelen van je persoonlijke ervaring. Je heb gelijk wat betreft de DSM, er kan wel meer kritiek op geleverd worden. En dan heb ik het niet over haar stigmatiserende karakter en haar pejoratieve woordkeuzes.

Groeten,

Delphine

Bartjes

delphine schreef:Aan Bartjes,

ik geloof niet dat ik het eens met je ben. Even los van Asperger.

Mijn reactie betrof inderdaad niet Asperger, maar het verband dat je legt.

De negatieve praktische gevolgen die je beschrijft (niet op de hoogte worden gebracht, gepest worden,...) in combinatie met geen intresse voor het denken en voelen van de sociale wereld resulteert volgens mij eerder in frustratie en niet in angst.

Immers: Angst om gepest te worden?? Je hebt geen intresse in het denken en voelen van anderen. Het interesseert je niet dat anderen je lelijk, puisterig, dik, asociaal, niet leuk,... vinden. Niet op de hoogte gehouden worden? Op de hoogte gehouden worden van wat? Wanneer feestjes plaatsvinden? De laatste roddels?

Begrijp je wat ik bedoel? Of zie ik het fout?

Wat anderen van je vinden zou inderdaad dan geen rol spelen. Ook niet als anderen zich negatief over je uitlaten. Roddels en feestjes zijn voor iemand zonder sociale belangstelling eveneens zonder belang. Dat zijn ook niet de dingen die ik bedoel. Pesten en uitsluiting kunnen echter veel verder gaan. Dan denk ik aan het saboteren van andermans werkzaamheden, bezittingen, fiets of brommer, fysieke aanvallen, opwachten na school, dat soort dingen. Bij niet op de hoogte gehouden worden, denk ik aan het onthouden van allerhande praktische informatie waardoor je in werk of studie niet goed meer mee kan komen. Ook kan men zaken achter je rug om gaan beslissen. De problematiek zit hem in dit geval dus niet in de sociale uitsluiting op zich, maar in de risico's die je als eenling vaak loopt. De daaruit voortvloeiende onzekerheid betreft de vraag hoe je niettemin te handhaven.

Eigenhiemer

Ook ik denk dat de veronderstelling dat een Aspie geen interesse zou hebben voor wat de omgeving van hen denkt of over hen voelt niet juist is. Verder denk ik ook dat de stelling "dit uit zich in een gebrek aan schaamte" niet klopt.

1 van de kenmerken van een Aspie kan bijvoorbeeld zijn geen of weinig oogcontact maken, of dingen anders doen, zich wat anders gedragen (bijvoorbeeld al lezend in een boek over het schoolplein lopen) en zich er niet van bewust zijn dat dit wat vreemd kan overkomen, dat niet "expres"doen om vreemd of anders te zijn. Neurotypische mensen ("niet-Aspies") doen dit meestal als het hen geen bal kan schelen wat de omgeving vind. (Of wellicht als ze een anti-sociale stoornis hebben) maar voor Aspies is dit normaal Aspie gedrag.

Kom je er als Aspie iedere keer weer achter dat wat voor jou zo logisch is voor een ander niet zo werkt, en andersom, dan roept dit vanzelfsprekend grote onzekerheid op.

Ik denk dat je het meer zo moet zien.

Dido

Ook ik denk dat de veronderstelling dat een Aspie geen interesse zou hebben voor wat de omgeving van hen denkt of over hen voelt niet juist is.

Ik dacht inderdaad ook niet dat dit terecht is. Iemand met ASS heeft dezelfde gevoelens als iemand zonder ASS, maar herkent niet steeds de uiting van de ander z'n gevoelens, waardoor het soms lijkt alsof die onverschillig reageert.

Zo zal iemand met ASS die niet door heeft dat hij gepest wordt, daar ook niet op reageren (aangezien hij datgene wat gebeurt niet interpreteert als pesten). Maar van zodra hij door heeft dat een ander hem pest (bv. doordat iemand hem dat vertelt of doordat hij uiteindelijk leert dat dit gedrag pesten betekent), dan is hij daar even verdrietig/ angstig/ ... over als een niet-ASS persoon die wordt gepest.

Kom je er als Aspie iedere keer weer achter dat wat voor jou zo logisch is voor een ander niet zo werkt, en andersom, dan roept dit vanzelfsprekend grote onzekerheid op.

Ik ga akkoord met je...

Ik denk dat je het wat kan vergelijken alsof je terecht komt in een totaal vreemde wereld waarbij je ook niet begrijpt wat de non-verbale signalen betekenen van iemand anders. Ik weet bv. niet dat als iemand z'n hand opsteekt naar me, dat dit daar betekent dat men mij afwijst (ik verzin maar wat). Dit terwijl ik enkel weet dat in mijn wereld een 'hand opsteken' betekent dat men je welkom heet. Dan hoeft het je ook niet te verbazen dat ikzelf, als vreemde, 'ongewoon' zal reageren op zo'n gebaar. En ik zou er inderdaad onzeker van worden, als ik besef dat datgene wat ik dacht dat dit gebaar betekende, vermoedelijk niet correct is in die vreemde wereld waarin ik nu zit.

Totdat iemand van die vreemde wereld tenslotte leert dat dit gebaar eigenlijk een teken van afwijzing is. Als ik er dan nog in slaag om elke keer dat men een hand naar me opsteekt, dit ook te interpreteren als het juiste gebaar (een teken van afwijzing), dan zal ik ook 'gepast' kunnen reageren op zo'n gebaar.

Dido

Chris Pontius

delphine schreef:Onlangs heb ik het web afgezocht naar kenmerken van het Asperger syndroom en botste daar op een contradictie.

Vaak wordt beweerd dat de veel personen met Asperger-kenmerken geen interesse hebben voor wat de omgeving (over hen) denkt en voelt; dit zou zich uiten in een gebrek aan schaamte.

De schaamte komt bij mij als ik afwijkend gedrag vertoon in sociale situaties. Juist daarom ben ik heel erg met mijn omgeving bezig zodat ik weet wat sociaal geaccepteerd wordt, en wat niet.

Constant vliegen er gedachten door mijn hoofd wat anderen over mij zouden kunnen denken. Het mooie is dat de angst om 'door te mand te vallen' er bij mij juist voor zorgt dat ik aparte, opvallende en voor mij uiterst ongemakkelijke dingen zeg. Ik ben op zulke momenten zo erg bezig normaal over te komen, dat ik bijvoorbeeld de inhoud van het gesprek, hoe simpel dan ook, uit het oog verlies.

Ik merk dit vooral bij oppervlakkige gesprekken; een ***-praatje vind ik namelijk moeilijker dan een gesprek mét inhoud.

Aan de andere kant zijn gesprekken met inhoud ook vaak in een vertrouwde sfeer waardoor ik mij minder hoef in te spannen over wat sociaal geaccepteerd wordt of niet; dat heb ik al eerder bij deze mensen geleerd. Het scheelt ook dat deze mensen vaak wat ruimdenkender zijn waardoor ze het syndroom wat beter kunnen begrijpen.

bats

Ik heb een prangende vraag over het ASS.

Ik heb recent iets gelezen over ASS (iets waar ik daarvoor nog nooit van gehoord had), geschreven door een psychiater dat mensen met ASS (vaak) levenslang vrijgezel zouden blijven, omdat ze geen partner kunnen krijgen en dat dat vooral mannen treft.

Ik vind dat nogal wat, zo'n uitspraak. Ik vind dat discriminatie van mensen met ASS!!

Waarom zou iemand met ASS geen partner kunnen krijgen?

Is dat waar wat die psychiater beweert?

En kan iemand aan je zien dat je ASS hebt? Vooral vrouwen zouden dat aan mannen kunnen zien of merken. Ook een uitspraak van die desbetreffende psychiater trouwens.

Zo ja, hoe kan iemand dat aan je zien?

En ben je dan ook anders als een ander als je ASS hebt (ook zo'n laffe en gemene uitspraak).

Hoeveel mensen hebben het ASS? qua% van de bevolking?

Ik hoop niet dat het allemaal discriminerend overkomt, want als ik ergens een hekel aan heb, dan is het wel aan discriminatie.

Verder geloof ik zelf dat de uitspraken van de desbetreffende psychiater naar het rijk der fabelen kunnen en de desbetreffende psychiater helemaal geen psychiater is. Ik denk dat het gewoon onwetendheid is bij de ander wat ASS is en maar zomaar iets roept. Denk ik.

Bovendien niemand is toch volmaakt?

ypsilon

Heb je een linkje, of kun je citeren wat die psychiater precies te zeggen had, want dat is me niet helemaal duidelijk? Het lijkt me bijvoorbeeld sterk dat hij gezegd zou hebben dat mensen met Asperger/ASS geen partners zouden mógen vinden, dat zou inderdaad discriminerend zijn. Dat ze er vaak geen kunnen vinden is niet (noodzakelijk) discriminerend. Ging het daarbij over Asperger of over mensen met een autismespectrumstoornis (dat is een behoorlijk "accordeonbegrip", waardoor uitspraken over die hele groep mensen altijd met een korreltje zout genomen moeten worden). Anderzijds is het niet vergezocht dat een aantal kenmerken/symptomen van mensen met deze stoornis(sen) het regelmatig niet gemakkelijk maken om met hen intieme relaties aan te knopen. Maar het is niet zo dat mensen op één of ander manier aan het uiterlijk van iemand kunnen zien dat hij/zij een bepaalde stoornis hebben.

Dido

Ik kan alleen maar Ypsilons berichtje bevestigen, Bats.

bats schreef:Ik heb een prangende vraag over het ASS.

Ik heb recent iets gelezen over ASS (iets waar ik daarvoor nog nooit van gehoord had), geschreven door een psychiater dat mensen met ASS (vaak) levenslang vrijgezel zouden blijven, omdat ze geen partner kunnen krijgen en dat dat vooral mannen treft.

Ik vind dat nogal wat, zo'n uitspraak. Ik vind dat discriminatie van mensen met ASS!!

Waarom zou iemand met ASS geen partner kunnen krijgen?

Ik denk echt wel dat er mensen zijn met ASS die een partner hebben, ik zou niet weten waarom dit niet zou kunnen. Het is daarentegen wel zo dat mensen met ASS moeite hebben met het leggen en onderhouden van sociaal contact. Dit maakt het niet makkelijk voor hen om een een relatie met een partner aan te knopen. Maar er is een hemelsbreed verschil tussen 'niet mogen' en 'niet kunnen'. Ik denk dat elke hulpverlener (psychiaters dus ook) alleen maar mensen met ASS zullen stimuleren om contacten te leggen en te onderhouden. En dat zij dit zeker niet zullen ontraden aan mensen met ASS. Of dit steeds lukt, is weer een andere zaak, maar dat heeft dan niets met discriminatie te maken.

Is dat waar wat die psychiater beweert?

Ik weet niet zeker of mensen met ASS ook vaker vrijgezel blijven. Maar gezien de problemen die ze ervaren, is het goed mogelijk dat zij inderdaad vaker vrijgezel blijven.

En kan iemand aan je zien dat je ASS hebt? Vooral vrouwen zouden dat aan mannen kunnen zien of merken. Ook een uitspraak van die desbetreffende psychiater trouwens.

Zo ja, hoe kan iemand dat aan je zien?

Je kan dit niet zien aan mensen. Wel zal iemand die dichtbij een persoon staat met ASS, vaak merken dat ondermeer het sociaal contact met die persoon niet makkelijk verloopt. Andere kenmerken zijn:

A. Een totaal van zes (of meer) items van (1), (2) en (3) met ten minste twee van (1), en van (2) en (3) elk één:

(1) kwalitatieve beperkingen in de sociale interacties zoals blijkt uit ten minste twee van de volgende:

duidelijke stoornissen in het gebruik van verschillende vormen van non-verbaal gedrag, zoals oogcontact, gelaatsuitdrukkingen, lichaamshoudingen en gebaren om de sociale interactie te bepalen er niet in slagen met leeftijdgenoten tot relaties te komen, die passen bij het ontwikkelingsniveau tekort in het spontaan proberen met anderen plezier, bezigheden of prestaties te delen (bijvoorbeeld het niet laten zien, brengen of aanwijzingen van voorwerpen die van betekenis zijn) afwezigheid van sociale of emotionele wederkerigheid

(2) kwalitatieve beperkingen in de communicatie blijkt uit ten minste één van de volgende:

achterstand in of volledige afwezigheid van de ontwikkeling van de gesproken taal (niet samengaand met een poging dit te compenseren met alternatieve communicatiemiddelen zoals gebaren of mimiek) bij individuen met voldoende spraak duidelijke beperkingen in het vermogen een gesprek met anderen te beginnen of te onderhouden stereotiep en herhaald taalgebruik of eigenaardig woordgebruik afwezigheid van gevarieerd spontaan fantasiespel ("doen-alsof spelletjes") of sociaal imiterend spel ("nadoen" spelletjes) passend bij het ontwikkelingsniveau

(3) beperkte, zich herhalende stereotiepe patronen van gedrag, belangstelling en activiteiten zoals blijkt uit ten minste één van de volgende:

sterke preoccupatie met één of meer stereotiepe en beperkte patronen van belangstelling die abnormaal is ofwel in intensiteit ofwel in richting duidelijke rigide vastzitten aan specifieke niet-functionele routines of rituelen stereotiepe en zich herhalende motorische maniërismen (bijvoorbeeld fladderen of draaien met hand of vingers of complexe bewegingen met het hele lichaam) aanhoudende preoccupatie met delen van voorwerpen

B. Achterstand in of abnormaal functioneren op ten minste één van de volgende gebieden met een begin voor het derde jaar: (1) sociale interacties,

(2) taal zoals te gebruiken in sociale communicatie, of (3) symbolisch of fantasiespel

C. De stoornis is niet eerder toe te schrijven aan de stoornis van Rett of een desintegratiestoornis van de kinderleeftijd

uit: http://www.de-poort.be/cgi-bin/Document.pl?id=178 (hier kan je trouwens ook wat achtergrondinfo lezen over ASS)

En ben je dan ook anders als een ander als je ASS hebt (ook zo'n laffe en gemene uitspraak).

Tuurlijk ben je anders, maar elk mens is anders dan een ander mens. We zijn allen uniek, al gelijken sommige groepen mensen meer op elkaar dan anderen. Zo zullen mensen met een depressie meer herkennen bij anderen die ook een depressie hebben. Of zullen mensen met een paniekstoornis ook meer van zichzelf herkennen bij mensen die ook een paniekstoornis hebben. Of zullen bakkers ook heel wat zaken herkennen van zichzelf bij andere bakkers. Dat betekent echter niet dat die ene groep meer rechten heeft dan de andere groep, dat de ene groep het recht heeft een andere groep te verdrukken of te discrimineren.

Hoeveel mensen hebben het ASS? qua% van de bevolking?

Op Wikipedia lees je er het volgende over:

Estimates of the prevalence of autism vary widely depending on diagnostic criteria, age of children screened, and geographical location. Most recent reviews tend to estimate a prevalence of 1–2 per 1,000 for autism and close to 6 per 1,000 for ASD. PDD-NOS is the vast majority of ASD, Asperger syndrome is about 0.3 per 1,000 and the atypical forms childhood disintegrative disorder and Rett syndrome are much rarer. A 2006 study of nearly 57,000 British nine- and ten-year-olds reported a prevalence of 3.89 per 1,000 for autism and 11.61 per 1,000 for ASD; these higher figures could be associated with broadening diagnostic criteria. Studies based on more-detailed information, such as direct observation rather than examination of medical records, identify higher prevalence; this suggests that published figures may underestimate ASD's true prevalence. A 2009 study of the children in Cambridgeshire, England used different methods to measure prevalence, and estimated that 40% of ASD cases go undiagnosed, with the two least-biased estimates of true prevalence being 11.3 and 15.7 per 1,000. A 2009 U.S. study based on 2006 data estimated the prevalence of ASD in 8-year-old children to be 9.0 per 1,000 (approximate range 8.6–9.3). A 2009 report based on the 2007 Adult Psychiatric Morbidity Survey by the National Health Service determined that the prevalence of ASD in adults was approximately 1% of the population, with a higher prevalence in males and no significant variation between age groups; these results suggest that prevalence of ASD among adults is similar to that in children and rates of autism are not increasing.

Kort gesteld kan je het dus ongeveer houden op 1 à 6 mensen op de 10.000 mensen.

Bovendien niemand is toch volmaakt?

Neen, gelukkig maar...

Kortom, als die psychiater weet waarover hij spreekt (en ik vermoed dat dit toch het geval zal zijn), dan zal die vooral proberen over te brengen hebben (denk en hoop ik) dat mensen met ASS wel vaker vrijgezel blijven, omdat deze mensen nu eenmaal moeite hebben met het leggen en onderhouden van sociale contacten. En het leggen en onderhouden van sociale contacten is nu eenmaal essentieel om een partner te leren kennen en om met iemand een relatie op te bouwen. Maar ik ben er zeker van overtuigd dat er mensen zijn met ASS die daar wel in slagen. En dat is mooi, het toont aan dat het zeker kàn, al zal het niet voor iedereen gegeven zijn...

Dido

bats

Heb je een linkje, of kun je citeren wat die psychiater precies te zeggen had, want dat is me niet helemaal duidelijk? Het lijkt me bijvoorbeeld sterk dat hij gezegd zou hebben dat mensen met Asperger/ASS geen partners zouden mógen vinden, dat zou inderdaad discriminerend zijn. Dat ze er vaak geen kunnen vinden is niet (noodzakelijk) discriminerend. Ging het daarbij over Asperger of over mensen met een autismespectrumstoornis (dat is een behoorlijk "accordeonbegrip", waardoor uitspraken over die hele groep mensen altijd met een korreltje zout genomen moeten worden). Anderzijds is het niet vergezocht dat een aantal kenmerken/symptomen van mensen met deze stoornis(sen) het regelmatig niet gemakkelijk maken om met hen intieme relaties aan te knopen. Maar het is niet zo dat mensen op één of ander manier aan het uiterlijk van iemand kunnen zien dat hij/zij een bepaalde stoornis hebben.

Waar heb ik in de vraag gezet dat die psychiater beweert dat mensen met ASS geen partner zouden mogen krijgen? In de vraag staat dat ie beweert dat mensen met ASS geen partner zouden kunnen krijgen. Tussen mogen en kunnen zit nogal een verschil, maar goed ik vind beide uitspraken slaan als een tang op een varken en ik vind beide uitspraken even discriminerend, want daarmee scheert men een bepaalde groep mensen over een kam en dat vind ik zo erg. Helaas gebeurt dat maar al te vaak in de maatschappij.

Er zijn ook een hoop mensen die geen ASS hebben, helemaal niets mankeren en ook vrijgezel blijven.

Dat linkje weet ik helaas niet meer, maar het ging hoofdzakelijk over autisme w.o. ASS.

bats

Dido schreef:Ik kan alleen maar Ypsilons berichtje bevestigen, Bats.

Ik denk echt wel dat er mensen zijn met ASS die een partner hebben, ik zou niet weten waarom dit niet zou kunnen. Het is daarentegen wel zo dat mensen met ASS moeite hebben met het leggen en onderhouden van sociaal contact. Dit maakt het niet makkelijk voor hen om een een relatie met een partner aan te knopen. Maar er is een hemelsbreed verschil tussen 'niet mogen' en 'niet kunnen'. Ik denk dat elke hulpverlener (psychiaters dus ook) alleen maar mensen met ASS zullen stimuleren om contacten te leggen en te onderhouden. En dat zij dit zeker niet zullen ontraden aan mensen met ASS. Of dit steeds lukt, is weer een andere zaak, maar dat heeft dan niets met discriminatie te maken.

Ik weet niet zeker of mensen met ASS ook vaker vrijgezel blijven. Maar gezien de problemen die ze ervaren, is het goed mogelijk dat zij inderdaad vaker vrijgezel blijven.

Je kan dit niet zien aan mensen. Wel zal iemand die dichtbij een persoon staat met ASS, vaak merken dat ondermeer het sociaal contact met die persoon niet makkelijk verloopt. Andere kenmerken zijn:

uit: http://www.de-poort.be/cgi-bin/Document.pl?id=178 (hier kan je trouwens ook wat achtergrondinfo lezen over ASS)

Tuurlijk ben je anders, maar elk mens is anders dan een ander mens. We zijn allen uniek, al gelijken sommige groepen mensen meer op elkaar dan anderen. Zo zullen mensen met een depressie meer herkennen bij anderen die ook een depressie hebben. Of zullen mensen met een paniekstoornis ook meer van zichzelf herkennen bij mensen die ook een paniekstoornis hebben. Of zullen bakkers ook heel wat zaken herkennen van zichzelf bij andere bakkers. Dat betekent echter niet dat die ene groep meer rechten heeft dan de andere groep, dat de ene groep het recht heeft een andere groep te verdrukken of te discrimineren.

Op Wikipedia lees je er het volgende over:

Kort gesteld kan je het dus ongeveer houden op 1 à 6 mensen op de 10.000 mensen.

Neen, gelukkig maar...

Kortom, als die psychiater weet waarover hij spreekt (en ik vermoed dat dit toch het geval zal zijn), dan zal die vooral proberen over te brengen hebben (denk en hoop ik) dat mensen met ASS wel vaker vrijgezel blijven, omdat deze mensen nu eenmaal moeite hebben met het leggen en onderhouden van sociale contacten. En het leggen en onderhouden van sociale contacten is nu eenmaal essentieel om een partner te leren kennen en om met iemand een relatie op te bouwen. Maar ik ben er zeker van overtuigd dat er mensen zijn met ASS die daar wel in slagen. En dat is mooi, het toont aan dat het zeker kàn, al zal het niet voor iedereen gegeven zijn...

Dido

Gelukkig maar voor die mensen met ASS die er wel in slagen, want ik heb het best te doen met die mensen, die graag willen maar niet kunnen. Ik ken iemand in m'n familie een neef van me (niet dat ie dat heeft trouwens, voor zover ik weet) die ook de nodige problemen heeft/gehad (zwaar stotteren, vader vroeg verloren aan kanker), die heeft trouwens wel een relatie gehad met een meisje een paar jaar lang, maar dat is nu uit en daar heeft hij het ontzettend moeilijk mee gehad, maar hij woont nu wel op zich zelf, alleen dan, voorlopig en ik hoop echt voor hem dat ie er weer een tegenkomt waar het dan wel goed mee gaat. Vandaar dus..

ypsilon

Waar heb ik in de vraag gezet dat die psychiater beweert dat mensen met ASS geen partner zouden mogen krijgen? In de vraag staat dat ie beweert dat mensen met ASS geen partner zouden kunnen krijgen. Tussen mogen en kunnen zit nogal een verschil, maar goed ik vind beide uitspraken slaan als een tang op een varken en ik vind beide uitspraken even discriminerend, want daarmee scheert men een bepaalde groep mensen over een kam en dat vind ik zo erg.

Ik vind het tweede niet noodzakelijk discriminerend, zoals ik al zei. Vandaar mijn vraag ook. Kijk, als mensen met ASS verhoudingsgewijs inderdaad minder snel een partner vinden, dan mag hij dat toch ook zeggen? Wellicht wil hij juist een probleem signaleren dat door veel mensen met ASS ervaren wordt. Er zijn een aantal factoren die maken dat het goed mogelijk is dat die stelling klopt.

Discriminatie wil zeggen dat er onderscheid gemaakt wordt o.b.v. irrelevante kenmerken. Zeggen dat mensen die met een bepaalde stoornis X gediagnosticeerd zijn, door bepaalde kenmerken van die stoornis problemen hebben met Y, kan een relevant onderscheid zijn.

Dido

In de vraag staat dat ie beweert dat mensen met ASS geen partner zouden kunnen krijgen.

En stond er dat zij geen partner kunnen krijgen of dat er minder kans is dat zij een partner kunnen krijgen?

Tussen mogen en kunnen zit nogal een verschil, maar goed ik vind beide uitspraken slaan als een tang op een varken en ik vind beide uitspraken even discriminerend, want daarmee scheert men een bepaalde groep mensen over een kam en dat vind ik zo erg. Helaas gebeurt dat maar al te vaak in de maatschappij.

Er zijn ook een hoop mensen die geen ASS hebben, helemaal niets mankeren en ook vrijgezel blijven.

Als uit cijfers blijkt dat mensen die depressief zijn vaker zelfmoord plegen, is dat dan ook discriminatie tav. die mensen die depressief zijn? Of als staat dat mensen die holebi zijn ook vaker zelfmoord plegen, is dat dan discriminatie tegenover hen? Neen, dan zijn dat feiten. Je kan die feiten dan wel gebruiken om iemand te discrimineren, door bv. te zeggen dat zij mentaal minderwaardig zijn omdat ze vaker zelfmoord plegen, maar dat gebeurt gelukkig eerder zelden (vooral in de hulpverlening). Meestal worden deze cijfers gebruikt om deze mensen te helpen (toch in de hulpverlening en dus ook bij psychiaters). Om na te gaan hoe men hen kan helpen om geen zelfmoord te plegen. Dat is verre van discriminatie, integendeel, dat is uitzoeken hoe je die mensen het beste kan helpen. En, om mensen te kunnen helpen, is het eerst noodzakelijk dat je weet wat hun problemen zijn. Als je jouw ogen dicht doet voor een bepaald probleem die die mensen ervaren, dan kan je hen ook moeilijk helpen, aangezien er voor jou dan helemaal geen probleem is.

Hier dus: om problemen in kaart te brengen, kan je nagaan in een wetenschappelijk onderzoek of mensen met ASS inderdaad minder vaak een partner hebben. Ik heb niet direct weet van zo'n onderzoek, maar het zou me eigenlijk verbazen mocht dat nooit onderzocht zijn geweest. En als dat inderdaad onderzocht is geweest én daaruit blijkt dat mensen met ASS vaker geen partner hebben (en ik vrees dat dit inderdaad zo is!!), dan kan je daaruit een feit afleiden: 'mensen met ASS hebben vaker geen partner'. Eens je dat weet, kan je nagaan waarom dat zo is en vooral, uitzoeken hoe je dit kan proberen te verhelpen. Kan je hen bv. helpen door hen bepaalde zaken aan te leren zodat ze makkelijker contacten leggen enz... Als echter blijkt uit dat onderzoek dat mensen met ASS even vaak een partner hebben dan iemand zonder ASS, dan heeft het geen zin om te gaan uitzoeken hoe je hen daarbij kan helpen, aangezien er dan geen probleem is op dat vlak. Dan moet je hen daar ook niet bij helpen.

Discriminatie staat als volgt omschreven in Wikipedia (en elders zal je gelijkaardige omschrijvingen vinden):

in die context wordt onder discriminatie verstaan: "het onrechtmatig onderscheid maken tussen mensen of groepen". Bij de vraag of het maken van onderscheid tussen mensen discriminatoir is, is het van belang om na te gaan of gelijke gevallen ook gelijk behandeld worden.

...

Onder discriminatie verstaat men het benadelen van mensen of groepen (meestal minderheden) op basis van uiteenlopende kenmerken zoals afkomst, ras, geboorteland, geloof, politieke of religieuze overtuigingen, sociale gewoonten, sekse, seksuele geaardheid, taal, handicap, leeftijd, enzovoort. Discriminatie staat het grondbeginsel dat zegt dat alle mensen gelijk zijn, in de weg. Discriminatie veronderstelt echter niet alleen een afzonderlijke behandeling, maar ook het ontbreken van rechtvaardiging voor deze aparte behandeling.

Met andere woorden, er zijn 2 voorwaarden om te kunnen spreken over discriminatie:

(1) er staat: 'een onrechtmatig onderscheid maken': als uit onderzoek inderdaad blijkt dat mensen met ASS vaker vrijgezel blijven, dan is het geen discriminatie om dit ook aan te geven. Dat zijn feiten.

(2) Ook aan het 2de voorwaarde van discriminatie is niet voldaan: om iemand te discrimineren moet je ook iemand ongelijk behandelen: achteruit stellen, zeg maar. Met een uitspraak in de trend van 'deze mensen kunnen vaak (en ik hoop dat die psychiater 'vaak' bedoelde) geen partner krijgen', stel je helemaal geen handeling die hen achteruit stelt.

Dat linkje weet ik helaas niet meer, maar het ging hoofdzakelijk over autisme w.o. ASS.

Jammer... dan kunnen we ook niet oordelen of die psychiater echt discriminerende taal gebruikte of dat jij dat zo interpreteerde...

Ik ben me er anderzijds wel van bewust dat mensen met ASS soms ten onrechte nadelig behandeld worden in de maatschappij, ten gevolge van hun ASS. Dat is discriminatie en kan gewoonweg niet!! Maar aangeven dat mensen met ASS wel vaker geen partner vinden, voldoet helemaal niet aan 'discriminatie', en zeker niet als dit ook door onderzoek is vastgesteld.

Dido

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Asperger syndroom

Asperger syndroom

Re: Asperger syndroom

Re: Asperger syndroom

Re: Asperger syndroom

Re: Asperger syndroom

Re: Asperger syndroom

Re: Asperger syndroom

Re: Asperger syndroom

Re: Asperger syndroom

Re: Asperger syndroom

Re: Asperger syndroom

Re: Asperger syndroom

Re: Asperger syndroom

Re: Asperger syndroom

Re: Asperger syndroom