Gedragsstoornis technisch onmogelijk maken

Moderator: Rhiannon

Reageer
Berichten: 9

Gedragsstoornis technisch onmogelijk maken

Stel dat het mogelijk zou zijn om een gedragsstoornis, zoals het uittrekken van hoofdharen, door middel van technische hulpmiddelen onmogelijk te maken of te registreren. Ik kan mij voorstellen dat er met behulp van draadloze sensoren gedetecteerd zou kunnen worden dat de persoon een bepaalde beweging uitvoert. Waar dan ook een bepaalde actie aan gekoppeld zou kunnen worden (bijvoorbeeld zoemer om de persoon te attenderen op zijn misschien onbewuste gedrag).

Zou zoiets zin hebben als aanvulling op de bestaande therapieen? (of bestaat het misschien in één of andere vorm al?)

Gebruikersavatar
Berichten: 1.820

Re: Gedragsstoornis technisch onmogelijk maken

Ik denk aan bedplassen en de plaswekker. In het broekje zitten sensoren die registreren van zodra er wat urine in het broekje komt. Dan gaat een wekker af waardoor het kind wakker wordt. De bedoeling van dit alles is dat het kind wakker wordt, van zodra de blaas samentrekt (& het dus net begint te plassen), terwijl het zonder plaswekker gewoon blijft doorslapen bij het bedplassen. Daardoor begint het een samentrekking van de blaas (wat gebeurt bij plassen) terwijl het kind toch nog slaapt te associëren met 'wakker worden'. En dit blijkt vaak werkzaam te zijn: het kind wordt na een tijdje wakker voor het begint te plassen. Toch is niet elk kind daarmee geholpen (succes zou ergens tussen de 45% à 70% liggen). Eén van de zaken die soms ertoe leiden dat de plaswekker niet effectief is, is het gegeven dat het kind teveel urine produceert 's nachts. Normaal scheiden we 's nachts het hormoon ADH (anti-diuretisch hormoon) af waardoor we minder urine 'maken' en dus minder kans hebben om naar het toilet te moeten gaan. Bij een aantal kinderen zie je dat ADH 's nachts te laag is, waardoor ze +/- evenveel urine blijven produceren als tijdens de dag. In dat geval kan medicatie (Desmopressine) tezelfdertijd met de plaswekker worden gebruikt, waardoor het succes% weer verhoogt.

Dit alles is trouwens ook van toepassing bij volwassenen die bedplassen (en dat zijn er meer dan je denkt: +/- 0,5 à 1% van de volwassenen bedplast regelmatig)

Je zou dit evengoed kunnen doortrekken naar de ongewenste gedragingen. Gedragstherapie (de aanpak die jij beschrijft) zal daar zeker zinvol voor zijn, bij een behoorlijk aantal mensen. Maar, er zit toch soms een probleem aan verbonden: het is wel vaker zo dat mensen met ongewenste gedragingen een onderliggend probleem hebben, bijvoorbeeld een angststoornis, impulsiviteit (ADHD,...), depressie... wat mee aan de basis lag van dat ongewenste gedrag. En met die gedragstherapie heb je dan wel het ongewenste gedrag van de baan geholpen, wat zeker een winst is, maar je hebt het onderliggende probleem niet aangepakt. Waardoor die persoon bv. nog steeds een angststoornis heeft of depressief is, wat op zich veel ernstiger is dan 'het ongewenste gedrag'. Bovendien zal de kans ook bestaan, denk ik, dat zo iemand, z'n onderliggend probleem op een andere manier zal gaan uiten, waardoor er dus eigenlijk enkel een verschuiving van het probleemgedrag is opgetreden.

Het is ook logisch dat een aantal van die gedragsprincipes niet zullen werken bij problemen waarbij een duidelijke biologische factor aanwezig is waar weinig aan veranderd kan worden. Het zal bijvoorbeeld weinig zinvol zijn om een plaswekker-training te geven aan een baby...



Vandaar: zo nodig, dien je ook het onderliggende probleem aan te pakken! Al zullen zeker een aantal mensen definitief geholpen zijn met enkel het ongewenste gedrag aan te pakken (als er bv. weinig onderliggende problemen zijn) of komen een aantal van hen in een opwaartse spiraal terecht: ze zijn dan erg tevreden dat hun 'ongewenste gedrag' van de baan is, waardoor hun zelfvertrouwen en zelfwaardering toeneemt en ze hun onderliggend probleem eigenlijk ahw. vanzelf zien oplossen.

Dido
Ik ben niet jong genoeg om alles te weten...
-Oscar Wilde-

Berichten: 9

Re: Gedragsstoornis technisch onmogelijk maken

Dank je wel Dido, dit klinkt aannemelijk.

Zou het, in de gevallen waar mogelijk een onderliggend probleem is, iets op tegen zijn om parallel te werken aan het oplossen van het gedragsprobleem en gelijktijdig naar eventuele onderliggende problemen gaan zoeken?

Zijn er trouwens ook risico's bekend naar het wroeten naar onderliggende problemen, als die er niet zijn?

Gebruikersavatar
Berichten: 1.820

Re: Gedragsstoornis technisch onmogelijk maken

Zou het, in de gevallen waar mogelijk een onderliggend probleem is, iets op tegen zijn om parallel te werken aan het oplossen van het gedragsprobleem en gelijktijdig naar eventuele onderliggende problemen gaan zoeken?
Neen, integendeel. Er wordt wel vaker aan meerdere problemen tezelfdertijd gewerkt. Of, als het om gevaarlijk gedrag gaat, wordt wel vaker prioriteit gegeven aan het gedrag zelf om dan daarna (vaak op een rustiger tempo) te werken aan het onderliggend probleem. Ik schrijf 'rustiger tempo' omdat het natuurlijk vaak een stuk langer duurt vooraleer een onderliggend probleem is aangepakt.

Ik denk hierbij bv. aan automutilatie. In dit geval zal men het niet door technische middelen onmogelijk maken dat de persoon zichzelf kan verwonden, maar in principe zal de therapeut wel vaker aangeven dat hij/ zij vindt dat auto-mutilatie niet kan. En dat hij/ zij verwacht van de cliënt dat die daarmee stopt. Dit lukt natuurlijk niet altijd, maar op die manier worden wel grenzen gesteld, wat zeker kan helpen. Tezelfdertijd zal ook gewerkt worden aan het onderliggend probleem, wat wel vaak een stuk complexer is.
Zijn er trouwens ook risico's bekend naar het wroeten naar onderliggende problemen, als die er niet zijn?
Ik denk dat 'wroeten' niet echt een correcte term is... :eusa_whistle: Je kan samen met de cliënt de belangrijkste 'levens'domeinen overlopen en nagaan of er problemen zijn in die bepaalde domeinen. Als de cliënt aangeeft dat er geen problemen zijn, dan is:

(1) dit inderdaad correct en heeft het weinig zin daarop door te gaan.

(2) dit mogelijks fout, maar heeft de cliënt geen zin om erover te praten. Je kan dan (als je tenminste weet dat er wél problemen zijn) daar nog even op terugkomen of dit gewoonweg bespreken met de cliënt: bv.: 'ik merk dat je het moeilijk hebt om daarover te praten'. Maar als die cliënt bij z'n standpunt blijft dat hij er niet wil over praten, dan zal de therapeut dit ook gewoon respecteren. Je kan niemand dwingen om therapie te volgen, aangezien dit helemaal niet werkt. Je kan eventueel wel de vertrouwensband met de cliënt verder proberen te verstevigen, waardoor de cliënt zich meer op z'n gemak voelt om het probleem wél te bespreken, maar de cliënt blijft natuurlijk 'baas'...

Als de cliënt later toch blijft vastlopen op z'n probleem, is de kans groter dat hij toch hulp gaat inroepen én op dat moment ook openstaat voor therapie. Dàn kan je wel aan het onderliggend probleem werken.

Soms is het zo dat de cliënt nadien bedenkt dat er toch wel problemen zijn op bepaalde domeinen, terwijl hij eerst aangaf van niet. Hij is dan aan het denken gezet door het gesprek. En wil hij daar dan verder op ingaan, dan kan dit natuurlijk.

Maar 'wroeten', terwijl de cliënt aangeeft dat er geen problemen zijn, zal maar weinig gebeuren, vermoed ik. Tenzij je bv. het in 1 uurtje overlopen van de verschillende levensdomeinen al 'wroeten' noemt... Het gaat dan bv. over vragen: 'hoe verliep jouw opvoeding thuis?', 'Hoe is de relatie met jouw ouders, vrienden, partner', 'Hoe loopt het op jouw werk?',... Als een cliënt maar weinig problemen ervaart, zal dit meestal snel duidelijk zijn in z'n antwoorden en is er weinig om naar te wroeten, denk ik...

Dido
Ik ben niet jong genoeg om alles te weten...
-Oscar Wilde-

Berichten: 8

Re: Gedragsstoornis technisch onmogelijk maken

Er doet zich op dit moment een interessante paradigma shift voor in de GGZ, waarbij o.a. het Trimbos Instituut een voortrekkersrol vervult. http://www.trimbos.nl/onderwerpen/psychische-gezondheid

Bij dit nieuwe paradigma, veelal aangeduid als: 'mentaal vermogen' staat de stoornis niet langer centraal, maar wordt veel breder gekeken naar aanknopingspunten voor het verbeteren van de psychische gezondheid en/of psychisch welbevinden.

Aanvankelijk stond ik nogal sceptisch ten aanzien van deze benadering. Als ik met een lekke band naar de fietsenmaker ga, wil ik ook niet dat hij in plaats van mijn band te plakken mijn ketting gaat smeren. Maar nu ik er meer over gelezen heb ben ik overtuigd geraakt van de waarde van deze nieuwe benadering.

Berichten: 21

Re: Gedragsstoornis technisch onmogelijk maken

Als men spreekt over gedragsstoornissen zal men toch eerst een duidelijk referentiekader moeten kunnen raadplegen

dat duidelijk aangeeft welk soort gedrag onder "gedragsstoornis" wordt verstaan.

En men moet men gedraagsstoornis nader definieren als zijnde het "zichtbare gevolg, gedrag," veroorzaakt wordt door een emotionle stoornis.

Deze kadervorming is expliciet noodzakelijk als men bepaalde gedragingen wil gaan sturen/corrigeren met behulp

van technische apparatuur.

Een behandeling voor gedragsstoornissen met behulp van technische apparatuur sluit altijd manipuleren in, en een

behandeling door techniek richt zich alleen op het opheffen van het gevolg, "gedrag" en niet op de oorzaak, "emotie."

Het perfecte techische hulpmiddel zou natuurlijk een chip zijn die nauwkeurig bepaald gedrag verhinderd.

En hier zit ook meteen mijn bezwaar tegen techniek die het geestelijke proces bewust proberen aan te sturen. Het is namelijk

een gemakkelijke weg die prima het gedrag kan beinvloeden.

Hierin schuilt het gevaar dat de oorzaak niet meer

als relevant wordt gezien, het probleem namelijk vanuit een maatschappelijke context beredeneerd is opgelost.

Geestelijke gezondheidszorg moet een interactie blijven tussen de geest van mensen. Tussen behandelaar en client.

Nooit het domein worden waar een sturende techniek de scepter zwaait.

Gebruikersavatar
Berichten: 1.820

Re: Gedragsstoornis technisch onmogelijk maken

freddie456 schreef:Als men spreekt over gedragsstoornissen zal men toch eerst een duidelijk referentiekader moeten kunnen raadplegen

dat duidelijk aangeeft welk soort gedrag onder "gedragsstoornis" wordt verstaan.

En men moet men gedraagsstoornis nader definieren als zijnde het "zichtbare gevolg, gedrag," veroorzaakt wordt door een emotionle stoornis.

Deze kadervorming is expliciet noodzakelijk als men bepaalde gedragingen wil gaan sturen/corrigeren met behulp

van technische apparatuur.
Maar deze kadervorming bestaat al meer dan 100 jaar en is ook door elke psycholoog, psychiater en arts gekend en wordt door bijna elk van hen in meer of mindere mate gebruikt. Dat is namelijk wat de DSM aanbrengt, ondertussen al de DSM-IV-TR (en binnenkort de DSM-V).

Er bestaat zeker nog ànder ongewenst gedrag dan datgene wat vermeld staat in de DSM, maar als je deze als leidraad neemt, zal je toch al redelijk ver geraken...
freddie456 schreef:Een behandeling voor gedragsstoornissen met behulp van technische apparatuur sluit altijd manipuleren in, en een

behandeling door techniek richt zich alleen op het opheffen van het gevolg, "gedrag" en niet op de oorzaak, "emotie."

Het perfecte techische hulpmiddel zou natuurlijk een chip zijn die nauwkeurig bepaald gedrag verhinderd.
Klopt niet steeds: gedrag beïnvloeden heeft ook wel vaker een weerslag op de gedachten en emoties (zie ook de
... Vandaar: zo nodig, dien je ook het onderliggende probleem aan te pakken! Al zullen zeker een aantal mensen definitief geholpen zijn met enkel het ongewenste gedrag aan te pakken (als er bv. weinig onderliggende problemen zijn) of komen een aantal van hen in een opwaartse spiraal terecht: ze zijn dan erg tevreden dat hun 'ongewenste gedrag' van de baan is, waardoor hun zelfvertrouwen en zelfwaardering toeneemt en ze hun onderliggend probleem eigenlijk ahw. vanzelf zien oplossen.
Dido
Ik ben niet jong genoeg om alles te weten...
-Oscar Wilde-

Berichten: 21

Re: Gedragsstoornis technisch onmogelijk maken

Dido schreef:Maar deze kadervorming bestaat al meer dan 100 jaar en is ook door elke psycholoog, psychiater en arts gekend en wordt door bijna elk van hen in meer of mindere mate gebruikt. Dat is namelijk wat de DSM aanbrengt, ondertussen al de DSM-IV-TR (en binnenkort de DSM-V).

Er bestaat zeker nog ànder ongewenst gedrag dan datgene wat vermeld staat in de DSM, maar als je deze als leidraad neemt, zal je toch al redelijk ver geraken

Klopt niet steeds: gedrag beïnvloeden heeft ook wel vaker een weerslag op de gedachten en emoties (zie ook de zelfperceptietheorie van Bem). Soms is dit voldoende, maar als het om een ernstiger gedragsstoornis gaat, zal dit inderdaad onvoldoende zijn. Zie ook:

Dido
Jouw genoemde DSM varianten worden door mij als onvoldoende en gebrekkig ervaren, vandaar een nieuw kader.

Gebruikersavatar
Berichten: 6.058

Re: Gedragsstoornis technisch onmogelijk maken

Jouw genoemde DSM varianten worden door mij als onvoldoende en gebrekkig ervaren, vandaar een nieuw kader.
Beste freddie456,

Waarom deze wel en andere DSM varianten niet?

Kun je dan zeggen wat er onvoldoende en gebrekkig aan is? Misschien kun je hierbij een aantal gedragsstoornissen als voorbeeld nemen en zeggen welke criteria niet goed zijn of ontbreken.

Heb je ook een alternatief voor de DSM, dus zoals je zelf zegt, een nieuw kader?
That which can be asserted without evidence can be dismissed without evidence.

Reageer