Wetenschapsforum

Op Nu.nl kwam ik een stuk over e-Court tegen. Ik kende het niet en ben eens een kijkje gaan nemen. Zo de boel lezende sluit ik me geheel aan bij de kritiek van de Raad voor de rechtspraak: er missen allerlei waarborgen die nu ingebouwd zitten in ons rechtsysteem. Absolute onafhankelijkheid van de rechters, de mogelijkheid onduidelijkheden in wetten te duiden (jurisprudentie), een fatsoenlijk hoger beroep (in plaats van gewoon een second opinion) en ga zo maar door.

Artikel 2 van hun reglement bijvoorbeeld:

1. Wanneer een Partij een geschil voorlegt aan e-Court, sluit deze Partij daarmee de bevoegdheid van andere instanties uit. Partijen onderschrijven dan ook jegens elkaar en jegens e-Court dat zij vervolgens geen belang meer zullen hebben om hetzelfde conflict vervolgens door een andere instantie te laten beslechten.

2. Partijen kiezen expliciet voor de behandeling via e-Court door een juridisch deskundige rechter, binnen een vaststaande procedure met een mogelijkheid van een hoger beroep, welke procedure eindigt in een uitvoerbaar vonnis. Daarmee doet elke Partij jegens de andere Partij expliciet afstand van elk rechtsmiddel de uitspraak te laten toetsen, anders dan door e-Court.

Dus als de betrokken "rechter" een fout maakt, ben je mooi in de aap gelogeerd.

Wat me ook opvalt is dat ze de zaak blijkbaar mooier voorstellen dan dat het is. Ze vermelden namelijk:

De rechters van e-Court zijn (oud) advocaten, notarissen en rechters.

Als je vervolgens hun lijstje van rechters bekijkt zie je er echter slechts één die als rechter-plaatsvervanger heeft gewerkt. Ik vond die stelling van "oud-rechters" al vreemd, aangezien een rechter in Nederland voor het leven wordt benoemd. Slechts bij uitzonderlijke situaties kan een rechter ontslagen worden of zal hij zelf ontslag nemen. Zo iemand wil je ook niet in je "e-Court" hebben lijkt me.

Mij lijkt een dergelijk online-rechtbureau onwenselijk. Een universele geschillencommissie heb ik geen probleem mee, maar dit gebeuren maakt rechtspraak commercieel en dat lijkt me strijdig met absolute onafhankelijkheid en zorgvuldigheid.

Beste Ger,

Je bericht is aan de korte kant en de stellingname van de overheidsrechters sinds de lancering van e-Court zeer kort door de bocht. Misschien kan ik je toch wat meer informatie geven op deze punten en een warm pleidooi houden voor de kwaliteit en de waarborgen van e-Court.

Ik denk namelijk dat wij juist op sommige punten meer waarborgen bieden! Ik wil je graag de achterliggende gedachte van onze keuzes duidelijk maken. En wat gezonde tegengeluiden laten horen. Dan mag je het er natuurlijk nog steeds mee oneens zijn, maar daar ga ik niet over.

e-Court is de enige procedure in Nederland waarvan het verloop van tevoren vaststaat. Je bent dus niet aan de inzichten van een individuele rechter overgelaten voor de vraag wat er onderweg allemaal gaat gebeuren, uitstellen, wanneer de procedure eindigt en hoe je onderweg op kosten gejaagd kan worden. Hoeveel meer waarborgen zou je kunnen verlangen op dit punt? Ik zou zelf echt denken: niet.

Door de automatisering zijn veel (handmatige) fouten en inefficiency uit het systeem gejaagd. De rechtspraak wordt betaalbaar.

De strijd is bij e-Court ook gelijk: eenvoudig proces in heldere taal. Anders dan bij de kantonrechter (nu tot 5.000 en straks tot een hoger bedrag) loop je niet het risico dat jij er met je broer staat als gemachtigde staat, en de andere kant vertegenwoordigd is door de eigen bedrijfsjurist met externe advocaat. Er is geen waarborg tegen het groter en moeilijker maken van een alledaags conflict. Sterker nog: hierop is het hele systeem geent. Met de artikelen van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering (1077 artikelen met voldoende mogelijkheden om ook processueel gebruik en misbruik te kunnen maken, mind you!) is dat dan een weinig aantrekkelijke route, zij het dat de rechter zelf dan geneigd zal zijn de zielige partij wat meer te helpen. Maar of en hoe dat gebeurt.... daar zijn geen waarborgen voor.

Jurisprudentie. Natuurlijk spreken de rechters van e-Court - geselecteerd op basis van hun kennis en ervaring binnen hun specialisatie - recht met inachtneming van de wet en jurisprudentie. Wat heeft e-Court eraan te winnen om een soort schaduwrechtbank te zijn? De kracht van internet is nu juist transparantie.

En natuurlijk geeft ook e-Court inzicht in de uitkomst van geschillen. Het doel is juist een kwalitatief hoogwaardige rechtbank neer te zetten. En de huidige (zware( Raad van Toezicht accepteert ook niets minder.

Ik beloof dat wij absoluut niet met een jurisprudentietijdschrift zullen komen. Die zijn er al zoveel en hoeveel mensen lezen die nu echt? Maar op de fora die daarvoor zullen worden opengesteld leggen we uit wat het probleem was en wat de uitspraak. Dan mag het publiek daar ook op schieten. Laat maar weten of we goed zaten.

De rechters zullen hun vonnis motiveren en ook de door partijen aangedragen artikelen en literatuur worden meegenomen in de uiteindelijke besluitvorming.

Ik begrijp wel dat je van de bestaande geschillencommissies, mediation en overheidsrechters al wat hebt kunnen lezen, maar dit soort opmerkingen - zeker van de overheid - zijn zo ongefundeerd en bevooroordeeld, dat ze niet te snel klakkeloos zouden moeten worden gevolgd. Men gaat volstrekt voorbij de deskundigheid en ervaring van de juristen die zich eraan hebben verbonden en die de kwaliteit ook realiseren resp. bewaken.

De rechters van e-Court zijn bekend bij de partijen door hun vermelding in het procesdossier. Zij zijn verantwoordelijk voor hun uiteindelijke beslissing en de onderbouwing. Zij hebben een reputatie hoog te houden als het gaat om hun analyse van het geschil en de toepassing van hun juridische kennis. Dat is ook hun beroep in het dagelijks leven. Zij geven daar in de nevenfunctie bij e-Court een andere toepassing aan, maar zij hebben alle juridische kwalificaties om dat goed en integer te doen. Dat doen ook zij naar eer en geweten en zonder hun persoonlijke voorkeuren mee te wegen, waar mogelijk ("zonder aanziens des persoons"), want door de transparantie leest en schrijft iedereen mee.

Een ander punt: onafhankelijkheid. E-Court heeft als private partij niet te maken met de spanning tussen de verschillende machten binnen de overheid, waarvoor ooit de Trias Politica en de scheiding tussen wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht is ontwikkeld. Tweede Kamerleden mogen niet praten over een zaak die onder de rechter ligt. Maar de rechters zijn wel onafhankelijk in de zin dat zij geen belang mogen hebben bij de uitkomst van een zaak. Ook onpartijdigheid in een conflict is wel degelijk een groot goed en met flinke waarborgen omgeven bij e-Court.

Rechters zijn gebonden aan een strenge gedragscode. En die code moet zich - net als bij de overheidsrechters - in elke zaak afgewogen worden. Ben je getrouwd (geweest) of bevriend met een van de partijen of hun adviseurs? Heb je nog recent voor hen gewerkt of hen bijgestaan? Zijn er andere redenen waarom je een belang zou kunnen hebben bij de uitkomst van een conflict. Als een van de partijen of de adviseurs merken dat de rechter van e-Court niet onpartijdig zou zijn, dan kan hij de rechter "wraken". Deze wordt dus vervangen. Anders dan bij de traditionele rechtbank ken je je rechter vanaf het begin en is hij ook de rechter die de zaak tot een goed einde brengt. Je hoeft dus niet te informeren bij de bode wie de rechter is vandaag voor jouw zitting. Voor de partijen en hun adviseurs is er meer afstand. Door het online karakter is juist meer objectiviteit en toetsing mogelijk. Want een rechter is Maastricht kan een zaak online behandelen voor Amsterdam. Deze rechter zal minder snel getrouwd zijn met een advocaat in Amsterdam e.o. (waar de partijen wonen), dan de rechters in Amsterdam, of goede vriendschappen onderhouden, elkaar spreken langs de lijn bij de hockeyclub, bij de borrels e.d. Ook zijn de rechters van e-Court vaak te vinden op Linkedin en kun je ook daar een beeld krijgen van hun wereld, connecties, eerdere werkgevers, nevenfuncties, enz.

Als een betrokken rechter een fout maakt - zowel bij de overheid als bij e-Court - ben je in de aap gelogeerd. Maar dat kan in een rechtsgang van vele maanden en grote stapels papier sneller voorkomen (na 2 jaar: hoe zat het ook alweer? nieuwe rechter die niet bij de zittingen was, enz.). Vaker nog kun je het ook gewoon oneens zijn met de beslissing en de onderbouwing ervan. Want de andere partij heeft een echt vonnis in handen en anders dan bij de alternatieve geschillenbeslechting kan de deurwaarder hier echt iets mee.

Hoe dan ook: precies om deze reden is de waarborg van het hoger beroep gecreeerd. Bij e-Court geen procedure van vele jaren en tienduizenden euro's, zoals bij de traditionele rechtspraak. En daarmee de waarborg dat mensen het hoger beroep kunnen betalen! Want dat is bij de traditionele rechtsgang echt vaak niet het geval. En dat is natuurlijk een beetje het punt: wat heb je aan waarborgen als je het systeem niet kunt betalen of je door alle stress je baan kwijtraakt, je huwelijk kapot gaat, enz. Gisteravond was het nog duidelijk zichtbaar op het t.v. programma Da's je goed recht. Mensen kunnen echt kapot gaan aan een proces.

Het hoger beroep is dus ontworpen als een serieus rechtsmiddel. Ik kan het met je eens zijn dat het feitelijk niets meer is dan een "second opinion", zij het dan dat die opinion telt. Je ziet in de traditionele rechtspraak ook zaken waarin in hoger beroep een 180 graden draai gemaakt wordt. Dat kan. Maar zowel bij de overheid als bij e-Court zal het gehele dossier opnieuw worden beoordeeld; zowel het dossier van de eerste instantie als in het hoger beroep. Als je kijkt naar e-Court hebben wij als waarborg dat de management informatie uit het systeem ons direct zegt dat de vonnissen van rechter Pietje in 95% van de gevallen worden vervolgd in hoger beroep. En van rechter Jantje in 30% van de gevallen. En dat geeft ons de mogelijkheid om gericht in gesprek te gaan met de rechters hoe dat komt.

Ook belangrijk: na elke zaak krijgen de betrokkenen evaluatieformulieren. Want wij willen natuurlijk graag weten hoe het is bevallen, wat men van de kwaliteit vindt, enz. Niet alleen op openbare fora, maar ook voor diegenen die dat liever anoniem laten weten. Ook een extra waarborg ten opzichte van wat er tot nu toe was.

Ik denk dat we over 10 jaar niet beter weten. Want deze kant gaat het op. Maar juist in deze hoek van onze samenleving is er een achterstand als het gaat om gebruik maken van de kostenbesparingen en transparantie van de IT en het web. Het is in elk geval mooi dat er veel kantoren zijn, die met e-Court zeggen: "het werd tijd". Maar ja... het is een nieuw beestje en ons woordenboek heeft niet veel smaken. Hoe noem je nu zo iets?

E-Court gaat een stapje verder dan geschillenbemiddeling en doet meer dan bindend advies. Het is belangrijk dat iedereen dat goed weet. En ik ken in onze taal daar geen ander woord voor dan rechter. Want dat is nu eenmaal wat een civiele rechter doet: een juridisch afdwingbare beslissing geven in een conflict. Maar ik zet graag de uitnodiging open voor alternatieven (en dan liever niet van die verschrikkelijke kreten als alternatieve conflictenbeslechting ofzoiets. Je moet het wel normaal kunnen uitspreken).

Nog een laatste punt: rechters-plaatsvervanger (een soort interimmers eigenlijk) worden door de overheid de ene keer dankbaar ingezet om capaciteitsproblemen op te vangen, maar in de discussie over e-Court afgeschilderd als een soort tweederangs rechters, die geen "echte" rechters zouden zijn. Daar kun je vraagtekens bij zetten. Ik zelf kies die benadering niet en vind dat misplaatst. Als deze professionals niet gekwalificeerd zijn als rechter-plaatsvervanger, ontsla ze dan s.v.p.

En ja, e-Court wordt mede gesteund door oud rechters, en daarmee handhaven wij de zin. En wij zouden het zelf wel leuk vinden om hippe, computervaardige overheidsrechters te verwelkomen bij e-Court. Vooral door de maatschappelijke bijdrage van e-Court met de rechtspraak weer toegankelijk te maken voor al die mensen die het nu niet kunnen betalen of het niet aandurven.

Op dit moment hebben de overheidsrechters die belangstelling hadden voor een nevenfunctie zich als kandidaat teruggetrokken bij e-Court. Dat komt - zo is in de afgelopen dagen officieel bekend gemaakt - dat het door de overheidsrechters zelf is verboden om die functie uit te oefenen. De bijverdiensten voor een rechter zijn overigens ruim onder de Balkenende norm, i.t.t. arbitrage bijvoorbeeld, wat een buitengewoon lucratieve bijverdienste kan zijn.

Ik zou nog uren kunnen schrijven, maar waarschijnlijk is dit al een beetje te veel van het goede. Ik hoop dat ik je wat meer de idealen en drijfveren van e-Court heb kunnen toelichten. Je kunt ecourt ook volgen op: http://ecourtnl.wordpress.com.

Tot blogs!

Henriette Nakad

Oprichter en directeur van de Stichting E-Court

Beste Henriette,

Bedankt voor je uitvoerige reactie.

Ik heb nu niet de gelegenheid om uitgebreid op alle punten in te gaan, maar wel even het volgende:

e-Court is de enige procedure in Nederland waarvan het verloop van tevoren vaststaat.

In mijn werk (milieuadvies) heb ik nogal eens met de Raad van State te maken,

Door de automatisering zijn veel (handmatige) fouten en inefficiency uit het systeem gejaagd. De rechtspraak wordt betaalbaar.

Dat klinkt verdomd leuk, maar je zegt eigenlijk vrij weinig. Wélke fouten, wélke inefficiency en hoe waarborg je dat die niet meer gemaakt worden? Uiteindelijk zitten er nog altijd mensen achter de knoppen.

De strijd is bij e-Court ook gelijk: eenvoudig proces in heldere taal.

Klinkt wederom leuk, maar over het algemeen vind ik uitspraken nu ook weer niet aaneen hangen van latijn, zogezegd.

Anders dan bij de kantonrechter (nu tot 5.000 en straks tot een hoger bedrag) loop je niet het risico dat jij er met je broer staat als gemachtigde staat, en de andere kant vertegenwoordigd is door de eigen bedrijfsjurist met externe advocaat.

Daarvoor hebben we rechtsbijstandverzekeringen, nietwaar? Bovendien verwacht ik niet dat bij jullie de rechtshulp gratis is. :eusa_whistle:

En natuurlijk geeft ook e-Court inzicht in de uitkomst van geschillen. Het doel is juist een kwalitatief hoogwaardige rechtbank neer te zetten. En de huidige (zware( Raad van Toezicht accepteert ook niets minder.

Ik verwacht ook wel dat jullie dat als doel hebben, maar ik vraag me ten zeerste af of dit haalbaar is met de geschetste opzet.

Een ander punt: onafhankelijkheid. E-Court heeft als private partij niet te maken met de spanning tussen de verschillende machten binnen de overheid, waarvoor ooit de Trias Politica en de scheiding tussen wetgevende, uitvoerende en rechterlijke macht is ontwikkeld. Tweede Kamerleden mogen niet praten over een zaak die onder de rechter ligt. Maar de rechters zijn wel onafhankelijk in de zin dat zij geen belang mogen hebben bij de uitkomst van een zaak. Ook onpartijdigheid in een conflict is wel degelijk een groot goed en met flinke waarborgen omgeven bij e-Court.

Maar uiteindelijk is er geen absolute onafhankelijkheid! Volgens mij zou een rechter van e-Court nu in principe aangeklaagd kunnen worden bij het uitvoeren van zijn/haar werk en dat lijkt me principieel onwenselijk.

Deze rechter zal minder snel getrouwd zijn met een advocaat in Amsterdam e.o. (waar de partijen wonen), dan de rechters in Amsterdam, of goede vriendschappen onderhouden, elkaar spreken langs de lijn bij de hockeyclub, bij de borrels e.d.

Daarom kunnen rechters zich ook verschonen of kunnen ze gewraakt worden.

Bij e-Court geen procedure van vele jaren en tienduizenden euro's, zoals bij de traditionele rechtspraak.

Overdrijven is ook een vak.

En daarmee de waarborg dat mensen het hoger beroep kunnen betalen! Want dat is bij de traditionele rechtsgang echt vaak niet het geval. En dat is natuurlijk een beetje het punt: wat heb je aan waarborgen als je het systeem niet kunt betalen of je door alle stress je baan kwijtraakt, je huwelijk kapot gaat, enz.

Wederom: hiervoor bestaat de rechtsbijstandverzekering. Natuurlijk kan het een hoop stress opleveren, maar "door alle stress je baan kwijtraken en je huwelijk kapot gaat" is natuurlijk nogal een worst-case-scenario. Je schrijft het alsof het de orde van de dag is, en dat vind ik niet terecht.

Als je kijkt naar e-Court hebben wij als waarborg dat de management informatie uit het systeem ons direct zegt dat de vonnissen van rechter Pietje in 95% van de gevallen worden vervolgd in hoger beroep. En van rechter Jantje in 30% van de gevallen. En dat geeft ons de mogelijkheid om gericht in gesprek te gaan met de rechters hoe dat komt.

Dat kan (en gebeurt volgens mij) bij traditionele rechters ook hoor.

Nog een laatste punt: rechters-plaatsvervanger (een soort interimmers eigenlijk) worden door de overheid de ene keer dankbaar ingezet om capaciteitsproblemen op te vangen, maar in de discussie over e-Court afgeschilderd als een soort tweederangs rechters, die geen "echte" rechters zouden zijn. Daar kun je vraagtekens bij zetten. Ik zelf kies die benadering niet en vind dat misplaatst. Als deze professionals niet gekwalificeerd zijn als rechter-plaatsvervanger, ontsla ze dan s.v.p.

Daar gaat het mij niet om, de mensen zullen vast wel hun kwaliteiten hebben. Jullie claimen echter "oud-rechters" in dienst te hebben als rechter, maar dat blijkt niet zo te zijn. Zoals gezegd, een rechter die ontslag neemt of ontslagen is, zul je niet graag als rechter in dienst hebben. En jullie hebben ook geen "(oud) rechters" in dienst, maar slechts 1 rechter-plaatsvervanger. Althans, zo staat het op de site. Dat strookt dus niet met de gemaakte claim, en komt niet bepaald zorgvuldig over. En zorgvuldigheid is wel iets dat je wil uitstralen lijkt me. Door zulke onrechtmatige claims zou ik niet graag mijn geschil bij jullie voorleggen.

En ja, e-Court wordt mede gesteund door oud rechters, en daarmee handhaven wij de zin.

Gesteund worden door of in dienst hebben zijn 2 héél verschillende dingen.

En wij zouden het zelf wel leuk vinden om hippe, computervaardige overheidsrechters te verwelkomen bij e-Court.

Lijkt me niets mis mee.

Kijk, ik heb niets tegen het principe van een online uitbreiding van ons rechtsysteem. De opzet zoals e-Court die gekozen heeft lijkt me echter om genoemde redenen onwenselijk. Het zou een verlengstuk van moeten zijn, niet een alternatief voor en afzetting tegen. En zo komt het nu wel op mij over.

Vooral ook doordat een gang naar e-Court uitsluit dat je nog naar een andere rechtbank kunt. Dat lijkt mij principieel onjuist.

Dag Ger,

Natuurlijk is het jammer de overheid al decennia lang geen antwoord heeft voor de onbetaalbaarheid en ontoegankelijkheid van het civiele recht. Maar de overheid is niet almachtig en de mondigheid van burgers en de juridische vraagstukken groeien verder.

Ik heb wel degelijk specifieke punten aangegeven van efficiency en betere waarborgen bij e-Court en daarmee ook iets gezegd over de inefficiency, dus je reactie valt me zwaar. Verder zijn er al zoveel onderzoeken geweest en gepubliceerd. Dit is niet een nieuw probleem. Maar inderdaad: er valt nog veel meer over te zeggen, dat klopt.

Natuurlijk is het ook jammer dat de overheid zich vooral afzet tegen e-Court, de aandacht van de werkelijke problemen afleidt en geen samenwerking zoekt. Laten we ze nog meer tijd gunnen om aan het digitale tijdperk te wennen. Vergeet niet wat de overheid allemaal aan negatieve kritieken over zich heen krijgt als het alleen al gaat om zoiets simpels als een ov-chipknip.

Maar binnen dit maatschappelijk gegeven denk ik dat het goed is als individuele burgers en bedrijven ook hun kennis en ervaring bundelen en eigen verantwoordelijkheid nemen. Wat is daar nu precies op tegen?

Want je hoeft niet per se een ambtenaar te zijn om idealen en een rechtvaardige maatschappij na te streven.

Vooral als er ook nog een zware onafhankelijke Raad van Toezicht boven staat. Maar ook daar zou prima iemand uit de Hoge Raad plaats in kunnen nemen. Dat komt de kwaliteit alleen maar ten goede.

Ook in de medische sector heb je kunnen zien dat prive klinieken een grote kwaliteitsimpuls hebben gegeven aan het hele systeem, juist ook door betere processen en efficienter werken. Je moet dan wel van elkaar willen leren - overheid en initiatiefnemers over en weer.

Alle innovaties in de juridische wereld hebben zich gericht tegen de hoge advocatentarieven.... binnen een bepaald bijna onaantastbaar systeem. Nu wordt voor het eerst dat systeem zelf onder de loep genomen, net zoals bij het onderwijs, vervoer, de post, ziekenhuizen, enz. gebeurt. En ja, dat kan pijnlijk zijn als je vindt dat de overheid dat allemaal zou moeten kunnen regelen. Maar aan de andere kant: als de overheid heldere paaltjes slaat (door bijvoorbeeld goede wetsteksten, en jurisprudentie nav principiele rechtsvragen), laat de partijen hun feitelijke conflicten dan uitvechten waar ze willen, tegen de achtergrond en binnen de kaders van het recht zoals wij dat kennen.

Ik houd het voor vandaag hierbij! Ik blog je later!

Groeten, Henriette

Ik sluit me in hoofdlijnen aan bij de reacties van Henriette Nakad.

Ik ben van meet af aan warm voorstander van e-Court, inmiddels aangesloten e-Court-adviseur en heb de eerste pilot-zaak lopen waarin vandaag de eerste ronde van het vullen van het procesdossier afloopt. Afgezien van een enkele onschuldige kinderziekte verloopt een en ander feilloos: het online systeem van e-Court biedt alle ruimte en gelegenheid om de partijstandpunten en bewijsstukken goed te presenteren en de notificaties van e-Court zijn zodanig dat het risico van termijnoverschrijding oneindig nadert tot nihil.

Ik ben zo’n warm voorstander van e-Court om de navolgende redenen.

De maatschappelijke kosten van overheidsrechtspraak zijn enorm: niet alleen wordt het hele rechterlijke apparaat (met alle instanties, personen, gebouwen en verdere infrastructuur die je daarbij kunt bedenken) uit de algemene middelen gefinancierd; dat geldt veelal ook voor de kosten van rechtsbijstand van de rechtzoekende burger middels de van overheidswege gefinancierde rechtsbijstand.

Al dan niet als gevolg van de allengs als “verzorgend vadertje staat” terugtredende overheid is de laatste decennia een tendens van allengs toenemende claimgevoeligheid waarneembaar. Zo wordt hier in het zuiden momenteel door twee hoogbejaarde dames al maanden voor diverse traditionele gerechtelijke instanties van de overheid fel gestreden: nog niet eens om de spreekwoordelijke koe maar om een hondje dat bovendien op sterven na dood lijkt te zijn. Het eind van de procedure(s) is nog niet in zicht. Het laat zich raden dat de daaraan verbonden maatschappelijke kosten in geen enkele verhouding staan tot de persoonlijke belangen van beide dames.

Wanneer de dames uit dit voorbeeld verkiezen te blijven strijden; prima, maar laat ze dan ook zelf van A tot Z het gelag betalen en laat daar niet de belastingbetaler voor opdraaien. e-Court biedt daartoe een alleszins geschikt en adequaat forum.

e-Court leidt een geschil in 8 tot (ingeval van hoger beroep) maximaal 12 weken tot een bindende eindbeslissing. Waar de systematiek met betrekking tot de buitengerechtelijke en (geliquideerde) proceskosten min of meer vergelijkbaar is met die van de overheidsrechtspraak (de Court Fee in zogenoemde kantonrechterzaken is wat hoger dan het griffierecht van de sector Kanton maar kan in andere zaken aanmerkelijk lager uitvallen dan het griffierecht van de overheidsrechtbanken en -gerechtshoven) zit de winst met name in de besparing op de maatschappelijke kosten en de eigen kosten van rechtsbijstand van de rechtzoekende. Dit laatste heeft alles te maken met de efficiëncy en korte doorlooptijd van e-Court-procedures. Bovendien zullen naar mijn stellige overtuiging rechtsbijstandverzekeraars inspelen op deze ontwikkeling en e-Court procedures onder de dekking van de verzekering brengen.

e-Court is gewoon een nieuw alternatief voor de traditionele overheidsrechtspraak naast inmiddels bestaande vormen van alternatieve geschilbeslechting zoals arbitrage, mediation en bindend advies. Hoewel e-Court nog het dichtst in de buurt komt van bindend advies onderscheidt het zich van de bestaande verschijningsvormen daarvan door de waarborgen omtrent de deskundigheid en onafhankelijkheid van de rechters van e-Court, door de vaststaande transparante procedure en door het gegeven dat de eindbeslissing in de vorm van een executoriale titel wordt gegeven.

Naar mijn stellige overtuiging ook zal iedere betrokken professional zijn/haar eigen verantwoordelijkheid nemen en waar hij/zij dat niet doet daarop kunnen worden aangesproken. Dat geldt voor de stichting e-Court, voor de betrokken e-Court-adviseurs en/of -advocaten, voor de betrokken rechters en voor de e-Court-notaris die de eindbeslissing uiteindelijk in executoriale vorm vastlegt.

Dit laatste is overigens geen onbekend of ongebruikelijk fenomeen. Deze techniek wordt in voorkomend geval ook toegepast bij de beëindiging van een geregistreerd partnerschap. Een ter comparitie voor de overheidsrechtbank getroffen minnelijke regeling tussen partijen wordt niet in een vonnis vastgelegd maar in een proces-verbaal waarboven de toverwoorden “In Naam der Koningin” ook leiden tot het rechtsgevolg van een executoriale titel.

e-Court kan ook worden gezien als een instrument voor het eigen probleemoplossend vermogen van partijen en ik zie niet in wat daarmee mis zou kunnen zijn. Elk tussenvonnis na antwoord van de overheidsrechter voorziet in een zogeheten inlichtingen- en schikkingscomparitie waarin doorgaans ook al een voorzet wordt gegeven voor mediation. Ter zitting wordt vervolgens doorgaans door de rechter sterk geappèlleerd aan het eigen probleemoplossend vermogen van partijen en gestuurd in de richting van een schikking. Hiermee is op zichzelf genomen niets mis, maar dan valt ook niet in te zien wat er wel mis zou zijn met een privaatrechtelijke organisatie als e-Court die het eigen probleemoplossend vermogen van partijen faciliteert.

Wanneer ter comparitie geen schikking kan worden bereikt bestaat binnen de traditionele overheidsrechtspraak een sterke neiging partijen naar een mediator te verwijzen. Dit gebeurt vaak op een dermate dwingende wijze (die haaks staat op het vrijwillige karakter dat een mediation zou behoren te hebben) dat partijen simpelweg geen “neen” durven zeggen maar een mediation die op een dergelijke manier wordt ingestoken is eigenlijk op voorhand gedoemd te mislukken en leidt slechts tot onnodige extra maatschappelijke kosten en/of extra kosten aan de zijde van de rechtszoekende. Een geslaagde mediation eindigt met een vaststellingsovereenkomst maar wordt, althans doorgaans, niet in executoriale vorm vastgelegd.

Hein de Jongh

e-Court adviseur

Zou je e-Court kunnen vergelijken met Arbitrage-Rechtspraak,waarbij ook door niet jur.leden uitspraak wordt gedaan op basis van hun kennis?

Uitspraken waren dan onherroepelijk en waren (zijn?) niet voor beroep vatbaar,dat moest je accorderen!

Ik deed dit ooit door het inroepen van TNO als deskundige bijstand bij een bouwkundig probleem (ofwel bouwfout; en wie is verantwoordelijk,ik gokte op de deskundigheid vanTNO en won!),ging tamelijk snel.

Geachte "oktagon"

Mij wordt uit uw onderstaande reactie niet geheel duidelijk of de door u geschetste situatie inderdaad arbitrage betrof; denkbaar is ook dat TNO om een bindend advies is gevraagd.

e-Court heeft inderdaad met arbitrage gemeen dat het gaat om een alternatieve vorm van geschilbeslechting die berust op een onderlinge afspraak (overeenkomst) tussen partijen om het tussen hen bestaande geschil langs andere weg dan de overheidsrechtspraak te doen beslechten.

Daarmee houdt de vergelijking wel zo'n beetje op omdat de juridische grondslag voor arbitrage en e-Court een heel andere is.

Arbitrage is geregeld in art. 1020 tot en met 1077 van het Wetboek van Burgerlijke Rechtsvordering: hoger beroep is inderdaad in beginsel uitgesloten tenzij partijen op voorhand nadrukkelijk anders zijn overeengekomen. Arbitrale vonnissen kunnen inderdaad mede gewezen worden door niet juridisch onderlegde arbiters die wel beschikken over specialistische kennis op het ene of het andere terrein.

e-Court vindt zijn grondslag in de wettelijke regeling van de vaststellingsovereenkomst zoals neergelegd in de art. 7:900 tot en met 910 van het Burgerlijk Wetboek waarin, ondermeer, is bepaald dat deze regeling nadrukkelijk niet van toepassing is op arbitrage. e-Court voorziet wel in hoger beroep en de e-Court-rechters zijn wel juridisch onderlegd.

Het is goed te lezen dat uw ervaringen in het door u geschetste voorbeeld positief zijn geweest; beroepshalve ervaar ik de relatief hoge kosten verbonden aan arbitrage en de relatief lange duur van de procedure als zwaarwegende bezwaren waarvoor e-Court een goed alternatief biedt.

Hartelijke groet,

Hein de Jongh

e-Court adviseur

De arbitrage met advies kostte mij alleen maar de advocaat ad f.250,-- en de TNO was voor de verliezer ad f 1200,-- en de winst was bovendien ca.f 76000,-- voor de te herstellen bouwfouten!

MOD: Laten we in dit topic even terugkeren naar de principiele achtergrond in plaats van in te zoomen op specifieke situaties danwel specifieke organisaties. De achtergrond hiervan betreft de wenselijkheid van een online variant van een rechtbank evenals hoe deze dan invulling zou moeten krijgen.

Tevens wil ik er even op wijzen dat Wetenschapsforum geen Wetenschapsblog is. Meningen geven en deze onderbouwen is goed, maar zoals HNakad het terecht opmerkt wordt het nu deels als blog opgezet. Een forum (discussie) en blog (betoog/beschouwing) verschillen wezenlijk van elkaar. Hierbij wil ik ook even opmerken dat het binnen een discussie niet gebruikelijk is om elkaar bij elke reactie te groeten; dit is in het dagelijks leven bij een discussie immers ook niet gebruikelijk. :eusa_whistle:

Zie ook de huisregels.

Mijn eigen mening hierover heb ik reeds in post #3 gegeven, dus die ga ik hier niet nogmaals herhalen. ](*,)