Een van de leden heeft een "uitvinding" gedaan. Het gaat over het onderdeel, de brug van een electrische gitaar.
De brug bij een klassieke gitaar is slechts het uiteinde waar de snaren aan vast zitten. Bij een electrische gitaar is de rol veel groter. De brug bevindt zich op ca. op 7/8 vanaf de top van de snaren en dus op 1/8 vanaf het einde. Het is het hoogste punt waar de snaren op rusten.
Vaak zit er een gietijzeren brug op een gitaar, die nogal dof klinkt met weinig toonscheiding.
Nu blijkt dat diverse metalen een andere klank geven. Aluminium geeft veel harmonischen, dus veel boventonen. Brons geeft minder boventonen. Zowel aluminium als koper, geven een verbeterde toonscheiding, d.w.z. de aparte tonen in een aangeslagen akkoord zijn beter te onderscheiden. Koper geeft wel een diep strak basgeluid. Roestvrij staal geeft een gemiddeld beeld.
Een extra uitvinding zijn tone holes. Dat wil zeggen, gaten in de bruggen geboord. Hierdoor onstaan nog meer en nog andere harmonischen.
Nu zeggen sommigen dat een ideale brug (voor veel klankdoorgifte) geen massa heeft en ook geen dichtheid. Ik ben geen wetenschapper maar dat lijkt mij onjuist. Een brug van piepschuim weegt bijna niets maar dat kan nooit goed klinken; te weinig dichtheid lijkt me. Houten bruggen gebruikt men bij jazz, waar een droge, doffere toon gewenst is die niet doorklinkt. Iets zegt mij dat een ideale brug zeer licht is met een hoge dichtheid. Onmogelijk dus.
Ik ben erg benieuwd of iemand hier duidelijke informatie kan geven.
Hier een afbeelding van een brug. Niet meer dan een metalen staafje eigenlijk.
Hier staan links naar geluidsfragmenten. Erg moeilijk verschil te horen voor het ongetrainde oor. Goede speakers zijn noodzakelijk. Scroll ietsjes naar beneden!
Verschillende metalen bruggen
Hier foto's van de tone holes:
