Een onveilige hechting en de relatie met gedragproblemen

Moderator: Astro

Reageer
Gebruikersavatar
Berichten: 1.820

Een onveilige hechting en de relatie met gedragproblemen

Een veilige hechting tussen het kind en z'n verzorger is belangrijk voor het welbevinden en de gezondheid van het kind, ook als die volwassen wordt.

Hechting wordt kort, in Wikipedia, omschreven als:
Hechting (attachment) is de duurzame affectieve relatie tussen een kind en één of meer opvoeders.

Veilig gehechte kinderen zullen in perioden van stress de nabijheid zoeken van personen aan wie zij zijn gehecht. In een onbekende situatie zijn zulke personen de uitvalsbasis waarvandaan zij de omgeving verkennen.

Onveilig gehechte kinderen klampen zich vast aan hun verzorger, of ze gedragen zich juist heel onverschillig en zelfstandig, ongeacht of de situatie stessvol is of niet.

Alle kinderen hebben een gehechtheidsrelatie met hun opvoeders, maar onveilig gehechte kinderen krijgen veel vaker te kampen met leer- of relatieproblemen, zijn lastig aanspreekbaar, en ontwikkelen een laag gevoel voor eigenwaarde.
Het opbouwen van een veilige hechting ziet er ongeveer zo uit:
...Hoewel een jong kind van nature geneigd is tot hechting omdat hij moet overleven hangt het ontstaan en de aard van de hechting af van de manier waarop met het kind wordt omgegaan. Nodig is dat een kind een opvoeder gaat vertrouwen. Vertrouwen kan alleen ontstaan in een proces waarbij een persoon duurzaam beschikbaar is voor het kind; deze persoon wordt de hechtingspersoon voor het kind....:

1. Het kind ervaart dat aan zijn behoeften wordt voldaan. Door de duurzame beschikbaarheid van de hechtingspersoon durft het kind deze persoon te gaan vertrouwen. Het durft als vanzelfsprekend te gaan rekenen op een hechtingspersoon.

2. Er ontstaat daarmee, op basis van het ervaren vertrouwen, een blauwdruk, een intern werkmodel voor de omgang met anderen, voor de verwachtingen die het kind heeft ten aanzien van de omgang met hem en voor de manier waarop het kind relaties met anderen kan aangaan en onderhouden.

3. Tegelijkertijd ontwikkelt het kind vertrouwen in zichzelf; hij merkt dat zijn gedrag het effect heeft dat hij wil bereiken.

4. Het kind krijgt een gevoel van eigenwaarde omdat zijn hechtingspersoon beschikbaar is voor hem als dat nodig is.

5. De duurzame en vanzelfsprekende beschikbaarheid van de hechtingspersoon geeft het kind bestaanszekerheid waardoor hij zich durft te ontwikkelen, zonder zijn energie te hoeven besteden om angst en wantrouwen “de baas” te blijven.


In de hechtingsrelatie tussen het kind en zijn hechtingspersoon ontstaan dus de twee voorwaarden voor persoonlijkheidsvorming: het basale vertrouwen in zichzelf en de ander. Het ontwikkelen van de hechtingscapaciteit, het kunnen aangaan en onderhouden van een hechtingsrelatie met een volwassene, is daarmee de belangrijkste ontwikkelingstaak voor het kind.
uit: http://www.pleegzorgbrabant.nl/admin/uploa...ematiek-_PB.doc


De hechtingsstijl dat het kind opbouwde met z'n verzorger, is vaak dezelfde hechtingsstijl dat hij als volwassene zal hanteren ten aanzien van 'nabije' anderen. Of, anders gezegd, hij zal, eens hij volwassen geworden is, (vooral) vallen onder 1 van de 4 stijlen:

hechting_schema.jpg
hechting_schema.jpg (104.48 KiB) 206 keer bekeken
Afbeelding


Onze hechtingsstijl blijft redelijk stabiel gedurende ons leven, maar kan zeker ook veranderen, bijvoorbeeld onder invloed van relaties die we met anderen opbouwen. Zo kan iemand met een onveilige hechtingsstijl toch geleidelijk aan een veilige hechtingsstijl ontwikkelen als die bijvoorbeeld gedurende lange tijd een relatie aangaat met een veilig gehecht iemand, net omdat die merkt dat z'n veilig gehechte partner wél consequent beschikbaar is als hij die nodig heeft.


Uit studies blijkt dat een onveilige hechting vermoedelijk deels een rol speelt in het ontstaan van diverse psychologische stoornissen (depressie, persoonlijkheidsstoornissen,...)

En deze studie toont dit ook nog eens aan: onveilig gehechte kinderen, in dit geval vooral jongetjes, vertonen veel vaker gedragsproblemen. Dit effect bleef merkbaar, zelfs jaren later.
... The new research sought to clarify the extent to which bonds between children and their mums early in life affect children's later behavioural problems, such as aggression or hostility.

... The central question we posed was whether attachment insecurity was associated with behaviour problems across all the studies conducted to date. The results showed quite clearly that the answer to this question is a firm yes.

"More specifically, our analysis showed that children with insecure attachments to their mothers, particularly boys, had significantly more behavioural problems, even when the behavioural problems were measured years later."...
uit: Sciencedaily

Of: abstract van de studie: Fearon, RP et al. The Significance of Insecure Attachment and Disorganization in the Development of Children’s Externalizing Behavior: A Meta-Analytic Study. Child Development, 2010; 81 (2): 435


Dido
Ik ben niet jong genoeg om alles te weten...
-Oscar Wilde-

Reageer