Wetenschapsforum

Ik verdiep mij op dit moment in mensen met het globus gevoel.

Veel mensen zijn na maanden klachten te hebben, bang voor keelkanker.

Veelal stuurt de huisarts na maanden pas door naar de KNO-arts ter geruststelling.

Wat is het beleid van de huisarts mbt globus klachten?

Is de huisarts goed in staat om een eventuele kwaadaardige aandoening te onderscheiden van een "stress keel"?

Een huisarts krijgt in zijn praktijk niet veel te maken met keelkanker, vandaar deze vraag.

Hoor graag

Eerst en vooral denk ik dat het onmogelijk is om zomaar een beleid neer te schrijven over hoe een huisarts in zo'n geval zou moeten handelen.

1. Naar mijn weten is er geen evidence based richtlijn bekend over dit soort problematiek die zich specifiek toespitst op de populatie die de huisarts te zien krijgt.

2. Elke patiënt is anders. De huisarts kent de patiënt meestal tamelijk goed. Voorbeeld: komt de patiënt +/- maandelijks ongerust bij de huisarts omdat hij één of andere onverklaarbare klacht heeft die achteraf blijkt te wijten te zijn aan stress? Als dat zo is, dan is dit zeker nog geen reden om zomaar aan te nemen dat het hier om een stressklacht gaat, maar het kan er wel een aanwijzing voor zijn, als er geen enkel ander 'alarm'signaal aanwezig is. Of is het een patiënt die zelden op consultatie komt, tenzij hij echt ziek is?

Zelfs een evidence based richtlijn is maar nuttig, als die ook kan worden aangepast aan de specifieke patiënt. Algemene richtlijnen die altijd en voor elke patiënt gelden zijn nogal gevaarlijk.

De huisarts zal vooral rekening houden met het ganse plaatje. bv.:

Is de persoon ook hees? Kunnen er nog vloeibare of vaste voedingsmiddelen passeren (echte dysfagie)? Heeft de patiënt risicofactoren voor het ontwikkelen van carcinomen in het halsgebied (roken, alcohol, chronische reflux)? Heeft de patiënten ook pijnklachten? Heeft hij opgezwollen klieren? Is hij ook vermagerd? Als er ev. een labo gebeurde, zijn er daarop tekens te zien van ferriprieve anemie of bv. een sedimentatiestijging? Zijn er tekens van schildklierlijden?

Zijn er andere, meer waarschijnlijke oorzaken die ertoe leiden dat de patiënt een globus gevoel heeft (bv. een faryngitis, een laryngitis, ernstige reflux)? De duur van de klachten? Hoesten? Levert een klinische inspectie van de mond- en keelholte iets op (ev. dmv. een mondspiegeltje)? Heeft de patiënt wel vaker onverklaarbare somatische klachten die oa. te wijten zijn aan angst of depressiviteit? Heeft de patiënt tekens van een depressie of een angststoornis? enz...

Verder is het belangrijk te beseffen dat, net omdat tumoren in het hoofd- en halsgebied niet zo frequent zijn, maar anderzijds klachten van een 'globusgevoel' wél frequent zijn, de kans dat die patiënt ook echt een tumor zal hebben klein is. Of, anders uitgedrukt, de meeste patiënten die de huisarts te zien krijgt met een globusgevoel hebben géén tumor. Er zal er maar zelden eentje tussenzitten die wel iets ernstigs heeft (ik breid het dus even uit naar niet enkel tumoren, maar bv. ook een aneurysma,...)

Het is dan ook zo dat het huisarts zich vooral zal beroepen op het 'niet-pluis-gevoel': het gevoel dat er iets niet klopt in de symptomatologie van de patiënt. De patiënt vertoont symptomen die ànders zijn dan de symptomen die hij/ zij gewoon is te zien bij een 'goedaardige' vorm van globus. Op zich is het dus niet zo problematisch (wat een antwoord vormt op jouw vraag) dat de huisarts niet zo vaak een patiënt met tumoren in het hoofd- en halsgebied te zien krijgt. Het is voldoende dat hij opmerkt dat de patiënt klachten heeft die wijzen op 'iets anders' (in dit geval: iets ernstigs). Of dat hij merkt dat deze patiënt andere klachten heeft dan hij gewend is te zien.

Het lijkt mij in elk geval niet aangewezen om zomaar elke patiënt die zich de eerste keer presenteert met globusklachten door te verwijzen naar een ORL-arts. Tenzij wij allemaal bereid zijn om deze erg dure én meestal nutteloze vorm van geneeskunde te betalen.

Vandaar, ik denk dat je het als volgt kan samenvatten: de huisarts zal zich niet enkel baseren op de aan- of afwezigheid van een globusgevoel, maar wél op een eventueel wel of niet samengaan met andere factoren (zie hierboven) om daaruit te beslissen of de patiënt best wel of niet wordt doorverwezen. Het is vooral dit laatste dat ik heb proberen weer te geven, hier...

Dido