Inert

Moderator: ArcherBarry

Reageer
Berichten: 6

Inert

Beste wetenschappers,

Ik heb een vraag. Bij een een aantal materialen, die ik gebruik bij een opdracht voor school, komt de term inert naar voren. Ik begrijp dat dit betekent dat het materiaal niet reageerd met andere materialen. Echter mijn vraag is; hoe werkt dit scheikundig? Waarom reageren bepaalde materialen niet? Ik heb het over materialen als: Poly Tetra Fluor Etheen, (als ik het goed shhrijf zo) en grafiet. Heeft dit alleen te maken met de atoomconfiguratie? Ik ben een beetje een nitwit op het gebied van scheikunde.

Alvast bedankt.

Groetjes

Berichten: 817

Re: Inert

het inert zijn van een stof kan aan verschillende factoren liggen:

Bij edelgassen is het omdat de buitenste schil 8 electronen heeft. Het atoom is simpelweg niet geneigd om hier iets aan te veranderen. Er wordt immers naar 8 valentie-electronen gestreefd. "Waarom nog veranderen als je er bent?"

Bij atmosferisch stikstof bijvoorbeeld is dit omdat er een zeer sterke driedubbele binding aanwezig is. Dit molecule zal niet geneigd zijn om mee te doen aan een reactie, omdat ze reeds sterk gebonden zijn.

Bij polytetraflyoretheen (aka. Teflon) weet ik niet exact waarom het is, maar ik kan me inbeelden dat het grote verschil in EN waarde hier iets mee te maken heeft.

F heeft de grootste EN waarde (4.0 als ik me niet vergis).

Kolstof heeft 2.25. Hoewel dit een covalente binding is, is er een EN verschil van 1.75.

Dit is genoeg om de electronen in de binding bijna volledig bij fluor te krijgen, waardoor het een grote partiële negatieve lading krijgt.

De koolstoffen worden dan partiëel positief, wat de binding alleen maar versterkt.

Het is net door deze sterke binding dat teflon inert is denk ik.

Maar zoals gezegd weet ik niet zeker hoe dit komt. Dit is de beste redenering die ik op het moment kan verzinnen. Misschien kan iemand anders verbeteren/aanvullen?

Bij grafiet meen ik me te herinneren dat het vooral de structuur van grafiet is die bijdraagt tot de inerte eigenschappen.

koolstof heeft 4 valentie-electronen. In een grafiet-kristal heeft koolstof 3 bindingspartners.

Het 4e electron is gedelokaliseerd. Hierdoor krijg je een soort 'pi-wolk'*.

De bindingen gaan zich gedragen als aromatisch, waardoor een grotere energie overwonnen moet worden om de bindingen te breken.

Hierdoor is het minder snel geneigd om te reageren, en wordt het in de meeste situaties als inert beschouwd

* Dit is geen geldige term natuurlijk. Het is een verzinsel van mij om iets uit te leggen. Neem dit niet te letterlijk.
"Beep...beep...beep...beep"

~Sputnik I

Berichten: 199

Re: Inert

ToonB schreef:In een grafiet-kristal heeft koolstof 3 bindingspartners.

Het 4e electron is gedelokaliseerd. Hierdoor krijg je een soort 'pi-wolk'*.

* Dit is geen geldige term natuurlijk. Het is een verzinsel van mij om iets uit te leggen. Neem dit niet te letterlijk.
Ik vind 'pi-wolk' helemaal niet zo'n slechte uitdrukking ToonB. Kun je grafiet niet beschouwen als benzeenringen die als in een honingraat aan elkaar gekoppeld zijn? Dus zonder de H-tjes. In benzeen vertonen de C-atomen toch sp2-hybridisatie en ontstaan de gedelocaliseerde dubbele bindingen door overlapping van 'pi-orbitalen'? Oef, het is al een tijd geleden (30+ jaar) dat ik dit moest leren, maar volgens mij klopt het aardig...
Elektrochemici doen het vol spanning

Reageer