Wetenschapsforum

Beste mensen, ik wil hier mijn nieuw concept even de toets der kritiek laten doorstaan. Voor mij lijkt het een zinvol model om 'psychologie' en kennis tot de werkelijkheid eenvoudiger (en sneller inzichtelijk) te bekijken.

En dit via een omweg: door onze tijdsbeleving als vertrekpunt te nemen.

Geef uzelf even de tijd dit door te lezen en er constructieve kritiek op te geven er eventueel op voort te bouwen.

Alvast bedankt.

ONZE PSYCHOLOGIE HEEFT MET DE DEMENSIE TIJD TE MAKEN

Laat me mijn bevinding even uitgebreid uit de doeken doen, zodat je mijn hier volgend ineengeflanst concept even als bril kunt opzetten om hernieuwd naar de werkelijkheid te kijken.

Daarna zal ik de link leggen met een wezen, dat ik hoop te ontmoeten dat de werkelijkheid ervaart, zoals wij muziek ervaren.

Maar goed, laten we beginnen bij het begin:

Als je me wil begrijpen, volg dan mijn volgende redenering aandachtig.

Denk hier eerst over:

Wat bepaalt ons handelen?

Op basis van kennis uit het (nabije of verre) verleden, anticipeer ik met mijn gedrag op de nabije of verre toekomst.

Maar beiden zijn niet 'hier'.

We zitten immers gevangen in het 'nu'.

Ik heb mijn korte-termijngeheugen (verleden) nodig en mijn logica (om daaruit toekomsten af te leiden in gedachten) om in het 'nu' te kunnen handelen. Maar enkel het 'nu' is écht en onmiddellijk tot mijn beschikking. het 'nu' is de enige werkelijkheid.

Het verleden bestaat niet, noch wat zal komen is 'nu' tot mijn beschikking.

Daarom is alles psychologie, maar het lijkt alsof alles zich daarbuiten afspeelt, terwijl veel werk binnenin (correct) moet gebeuren.

Tegen onze ervaringen in, moeten we in onze constructie van deze tijdslijn een koude rationele lijn aanhouden. Ookal gaat dat tegen onze intuïtie in. Want enkel dat zal tot de juiste puzzel leiden.

Want ik moet mijn geheugen constant met kennis voorzien die solide is waardoor ik juiste afleidingen maak in mijn binnenkamer, zodat mijn handelen beiden (verleden en toekomst) op de juiste wijze verbindt. Zodat ik adequaat kan anticiperen op de toekomst. Dit gepuzzel gebeurt automatisch, zodat het lijkt dat die denkwereld zich vooral daarbuiten afspeelt. Maar dat automatisch gepuzzel zit vol misleiding.

Probeer op deze wijze te kijken naar de werkelijkheid, en je ontdekt dat 'alles psychologie' is.

Alles is geheugen, interpretatie van waarneming, constructie of anticipatie van een mogelijke toekomst en daarop anticiperen. Allemaal razendsnel, automatisch én totaal verkeerd.En daarom moeten we het bewust corrigeren.

En dit allemaal omdat we gevangen zitten in het 'nu'.

Geen mens is daar alleen toe in staat, tot die constructie om op die wijze een compleet beeld van de hele werkelijkheid bijeen te puzzelen. En dit op betrouwbare wijze.

Daarom staat wetenschap en haar methode tot onze beschikking, om onze fragmentarische vertekende waarnemingen te interpreteren, te plaatsen binnen het voor ons steeds onzichtbare geheel en er toekomsten zo betrouwbaar mogelijk uit te kunnen afleiden.

Daarom ziet een statisticus vaak veel meer over de werkelijkheid in een afgesloten ruimte, dan iemand die hele godsganse dagen rondloopt en probeert uit te zoeken hoe het nu in elkaar zit.

Wetenschap is een methode om informatie over de wereld te verkrijgen, op betrouwbare basis.

Misschien bestaan er wezens die veel beter kunnen puzzelen dan wij (beter geheugen en (re-)constructievermogen), maar onze instrumenten doen het voor ons in elk geval 'goed'.

Iets wat bepaalde wezens misschien op andere planeten reeds van nature tot een beschikking kunnen hebben. Als voor hen makkelijk te vatten zeer snel aandienende intuïties. Of konden zij hun nakomelingen tot die eigenschappen muteren.

Vergelijk nu eens hun hersenen met ons aaneenrijgen (achter de schermen) van een een prachtig muziekstuk. De noot van daarnet bestaat niet meer. De noot die moet komen is er nog niet. Enkel de muzieknoot van het 'nu' bestaat echt...

Maar onze hersenen verbinden het moeiteloos tot een prachtig muziekstuk.

Misschien zijn 'hun' hersenen in staat op dezelfde wijze verleden heden en toekomst te verbinden wat betreft objectieve informatie dan dat wij dit doen met een muziekstuk. Plus dat ze van de meest objectieve informatie nog het meest kunnen genieten, zoals wij dat doen voor een lied waar we van houden.

Laten me hopen ooit zo'n wezen tegen te komen.

Waarom zijn we 'in godsnaam' in staat tot het aaneenrijgen van een prachtig muziekstuk? Wat in ons kan zo'n aaneenrijging feilloos verzorgen, terwijl die verbinding niet op dezelfde wijze lukt met onze ratio? Waarom moeten wij bewust elke waarneming dubbel omkeren om het even bewust te plaatsen binnen een grondig overdacht geheel, terwijl een prachtig muziekstuk vanzelf tot ons komt.

Terwijl de noten even afzonderlijk aan ons verschijnen.Akkoord, we kunnen het daarom niet feilloos representeren. Maar bon, daar zijn misschien enkel nog technische apparaten voor te ontwikkelen.

We hoeven niet na te denken over 'daarnet'. We hoeven niet te fantaseren over de toekomstige noot. Neen, het geheel komt als geheel tot ons. En dan nog op objectieve wijze. De representatie van de werkelijke verbinding 'de noot van daarnet-de noot uit het 'nu'-

En na een paar keer luisteren kunnen we de noot van straks al anticiperen. Allemaal vanzelf.

Lijkt er een logica te zitten achter de snelheid en acuratesse van onze muziekervaring en het representeren ervan in onze hersenen als 'gehele werkelijkheidskennis'? Lijkt er toch een 'kunde' te zitten achter het zeer snel en automatisch kunnen aaneenrijgen van de objectieve musicale werkelijkheid? In tegenstelling tot andere 'geheelervaringen' die we rationeel stukje bij beetje moeten vinden?

Ik vraag me dus af waarom 'muziek' de betere taal tot de objectieve werkelijkheid lijkt voor onze hersenen.

Daarom denk ik dat dat voor bepaalde wezens wellicht ook mogelijk is wat betreft andere objectieve informatie 'muzikaal' aaneen te rijgen.En misschien zou het goed zijn om zo'n wezen tegen te komen. Eén dat onmiddellijk het hele muziekstuk 'ziet'. De geheelkennis die plots daar zich aandient voor ons geestesoog, vanuit de verschijnende muzieknoten die maar van moment tot moment tot ons fragmentarisch tot ons komen.

Misschien hadden onze hersenen anders kunnen zijn, zodat we de ratio niet nodig hadden...

Met vriendelijke groeten,

Maarten Vergucht

Maarten, ik heb de indruk dat je nogal wat zaken dooreen haspelt. Zowel zaken die al langer bekend zijn in de psychologie als enkele zelfverzonnen ideeën die kant nog wal raken.

Eerst en vooral zou ik je het advies willen geven je even te verdiepen in de theorie van de informatieverwerking van de cognitieve psychologie (over het geheugen en hoe we informatie van onze omgeving verwerken). Daar zal je merken dat zij al lang enkele feiten beschreven hebben die jij hier probeert neer te schrijven. Je kan er hier al iets meer over lezen, als je dat wenst.

En verder kan je hier wat meer lezen over schema's in de cognitieve psychologie (wat is een schema, hoe is ze tot stand gekomen en hoe stuurt ze ons handelen), iets waar jij ook op aanstuurt.

Ook leunt het hier en daar ook aan bij vertekeningen (bias) in onze perceptie en interpretaties. Op wikipedia krijg je een idee van wat dit inhoudt.

En tenslotte kom je ook nog terecht bij de wetenschapsfilosofie (zie Wikipedia) over de grondslagen van de wetenschappen, haar methodiek, haar sterktes en zwaktes.

Het enige wat waar nog wat mee te doen valt, is jouw volgende paragraafje, waarbij ik wat correcties heb aangebracht:

Alles is geheugen, interpretatie van waarneming, constructie of anticipatie van een mogelijke toekomst en daarop anticiperen. Allemaal Soms razendsnel, automatisch én totaal soms verkeerd.En daarom moeten we het bewust corrigeren....

Hiermee verwijs je naar de informatieverwerking en naar de mogelijke vormen van bias (zie verwijzingen hierboven).

En op deze kan ik ook nog even ingaan:

...Geen mens is daar alleen toe in staat, tot die constructie om op die wijze een compleet beeld van de hele werkelijkheid bijeen te puzzelen. En dit op betrouwbare wijze.

Daarom staat wetenschap en haar methode tot onze beschikking, om onze fragmentarische vertekende waarnemingen te interpreteren, te plaatsen binnen het voor ons steeds onzichtbare geheel en er toekomsten zo betrouwbaar mogelijk uit te kunnen afleiden.

Daarom ziet een statisticus vaak veel meer over de werkelijkheid in een afgesloten ruimte, dan iemand die hele godsganse dagen rondloopt en probeert uit te zoeken hoe het nu in elkaar zit.

Wetenschap is een methode om informatie over de wereld te verkrijgen, op betrouwbare basis...

Ik denk dat het al vele jaren zo is dat de wetenschap probeert om op een objectieve manier tot een beschrijving en verklaring van objectief waarneembare gegevens te komen. Dus dat lijkt me helemaal niet nieuw. Net omdat de mens vaak onderhevig is aan allerlei vertekeningen (bias) in z'n waarneming. Al is de wetenschap, ook op haar beurt, net omdat ze bedreven wordt door mensen, soms ook in mindere of meerdere mate onderhevig aan bias.

Dido

Jouw post, Maarten, lijkt trouwens wel erg goed op deze...

Dido

Dido,

Je hebt zeker gelijk wat betreft cognitieve psychologische theorieën. Ik ben daar trouwens perfect van op de hoogte, aangezien ik deze studies deed. U had de tekst misschien iets grondiger moeten lezen, aangezien ik aan uw antwoord zie dat u zich eenzijdig focust op de functies, terwijl de essentie gaat over de relatie 'tijdservaring en cognitieve functies'.

Dus wat ik bedoel is dat wanneer je het vanuit het perspectief 'tijdsbeleving' bekijkt, je een veel beter inzicht krijgt in het hoe en waarom van deze psychologische processen.

Plaats de 'cognitieve functies' binnen het concept van 'gevangen zitten in het actuele moment (het 'nu')' en je krijgt onmiddellijk inzicht in het doel van deze functies. En daar ging het voor mij om.

En dat kan jij me zeker niet aantonen, dat dat model reeds gebruikt wordt. Je mag het proberen Dido, het zal je niet lukken! (succes ermee!) Ik heb de literatuur er op na geplozen. Geen tijdsbelevingsperspectief in de psychologische theorieën.

Dit tijdsmodel maakt het overzichtelijker om van daaruit na te denken en door te redeneren over psychologische fenomenen.

Enfin, ik en vele anderen met mij uit mijn omgeving, die ook met psychologie, als wetenschap, bezig zijn erkennen dat.

Als je goed gelezen had, Dido (klaarblijkelijk niet) zag je dus dat de essentie ging over tijdsbeleving, onze gevangenschap in het 'nu' en het plaatsen van de cognitieve functies binnen dat interpretatiekader.

En dat is uniek.

En daarnaast plaatste ik een gelijkaardige tekst op een Belgisch forum, goed opgemerkt. Ik ben het trouwens van plan op nog meer fora te plaatsen. Ik zie daar eigenlijk geen kwaad in, tenzij ik reclame voor iets zou maken of mensen wil brainwashen met ideeën, wat ook niet mijn bedoeling is. Wat dat betreft ben ik te goeder trouw.

Mvg

Maarten

En met betrekking tot wetenschapsfilosofie:

Je kan 'wetenschap' herleiden tot 'de werkelijkheid zo objectief mogelijk beschrijven'.

Vanuit mijn tijdsmodel heb ik die kennisverwerving tot die werkelijkheid op een andere manier inzichtelijk willen maken, door te vertrekken vanuit je 'gevangenschap in het actuele moment'. Vanwaaraf je informatie over de wereld dient te verzamelen.

Om objectief de werkelijkheid te kunnen kennen, moet je zorgvuldig doorheen de tijd reizen om de informatie die je al reizend door die tijd verwerft bij elkaar zien te puzzelen. Plus dat je niet enkel door de tijd reist, maar ook in ruimte. Maar dat moet ik nog aanpassen aan mijn model.

En dit is dus een ander perspectief van waaruit je wetenschap (als puzzel) kan bekijken. Nl. als een resultaat van het systematisch bijéénpuzzelen van fragmentarische waarnemingen die slechts van moment tot moment kunnen worden gedaan en slechts via onze cognitieve functies tot een zinvolle puzzel worden gemaakt.

Fragmentarisch wat betreft onze plaats in de ruimte en ons beperkte perspectief op de wereld van daaruit.

Fragmentarisch vanuit onze veranderende plaats in de tijd waarbij het verleden telkens verdwijnt, na een fractie van een seconde en we geen enkel zicht hebben op wat straks komt. We zitten tevens gevangen in dat 'nu'.

Ik geef toe, Dido, dat het een wat uniek perspectief is, mijn tijdsmodel. Maar ik merk dat het een interessante kijk is, die (waarom niet) iets beter uitgewerkt, kan bijgevoegd worden aan de bestaande cognitieve theorieën.

En als ik even mag, nog deze toevoeging:

Mijn bijdrage gaat enkel maar over onze gevangenschap in het actuele moment en het plaatsen van de cognitieve functies binnen dit interpretatiekader van die gevangenschap in de tijd.

En dàt is uniek binnen de cognitieve wetenschappen.

MIjn tijdperspectief geeft het volgende aan:

Waar het 'nu' na een fractie 'verleden' is geworden, maakt het ons verleden daardoor ook onmiddellijk onbereikbaar voor onze kennis. Waardoor we geheugen nodig hebben.

En in datzelfde actuele moment, dat zich telkens verplaatst, bestaat voor ons geen toekomst, zelfs geen nabije toekomst, tenzij via ons 'geestesoog' door te anticiperen op kennis uit dat verleden. Op dit deel van de tijdslijn kan je dan 'fantasie' of 'logica' plaatsen.

Maar beiden, verleden (daarjuist) en toekomst (een ogenblik later) bestaan niet. Er is, in de reeële werkelijkheid enkel het 'nu'.

IK vind het een unieke zienswijze om de werkelijkheid zo te bekijken, want het komt ons niet op die manier vanzelf voor. Nl. dat 'daarjuist' niet meer bestaat en 'straks' er niet is, is niet zo evident om bij stil te staan en dit te zien, in je dagdagelijkse omgang met de wereld.

Omdat onze hersenen ons de illusie geven, volgens mij, dat we een groter perspectief hebben dan enkel dat 'nu', waarin we werkelijk gevangen zitten. Ons korte-termijngeheugen en onze visualisaties over toekomstscenario's vullen onze ervaring van dat 'nu' aan. Waardoor we de illusie hebben dat we een breder perspectief hebben, dan werkelijk maar het geval is.

We zitten echter slechts in een miniscuul fragment van de tijd gevangen. De rest wordt constant aangevuld met onze hersenen.

En dit tijdsmodel maakt dat fenomeen inzichtelijk en plaatst de cognitieve functies op deze tijdslijn en geeft er alsdusdanig een sneller inzichtelijke representatie aan. Van waaruit je kan doorredeneren.

Dit tijdsperspectief maakt het mijn insziens dus interessant om psychologische theorieën aan vast te haken om dan te zien wat er uit komt.

Ik geef toe: ik moet het nog wat uitwerken.

Ik geef ook toe dat het een wat uniek perspectief is, mijn tijdsmodel. Maar ik merk dat het een interessante kijk is, die (waarom niet) iets beter uitgewerkt, kan bijgevoegd worden aan de bestaande cognitieve theorieën.

Ik nodig je uit, Dido, om er inhoudelijk over mee te denken. En wie weet kom je tot interessantere inzichten dan wanneer je mijn tijdsmodel niet had gebruikt.

Succes!

Maartenn100 schreef:Ik nodig je uit, Dido, om er inhoudelijk over mee te denken. En wie weet kom je tot interessantere inzichten dan wanneer je mijn tijdsmodel niet had gebruikt.

Succes!

Als je er nog enkele posts aan toevoegt, dan wordt het mogelijks nog helemaal duidelijk wat je wil aangeven. Jouw volgende posts zijn alvast ietwat duidelijker dan jouw eerste.

Maar goed, op jouw eerste post reageer ik echter niet meer, ik deed dit al.

IK vind het een unieke zienswijze om de werkelijkheid zo te bekijken, want het komt ons niet op die manier vanzelf voor. Nl. dat 'daarjuist' niet meer bestaat en 'straks' er niet is, is niet zo evident om bij stil te staan en dit te zien, in je dagdagelijkse omgang met de wereld.

Ik ga ervan uit dat de 3de generatie cognitieve gedragstherapie met MBCT = Mindfulness based cognitieve therapie je onbekend is? Want wat jij hier schrijft, is 1 van de pijlers waarop Mindfulness al sinds lange(re) tijd gebaseerd is. De visie van het 'hier en nu'. En jawel, er zijn zelfs al heel wat onderzoeken gebeurd in de cognitieve psychologie rond die Mindfulness.

Bishop et al. (2004:232) regard psychological "mindfulness", broadly conceptualized, as "a kind of nonelaborative, nonjudgmental, present-centered awareness in which each thought, feeling, or sensation that arises in the attentional field is acknowledged and accepted as it is". They propose a two-component operational definition of "mindfulness". The first component involves the self-regulation of attention so that it is maintained on immediate experience, thereby allowing for increased recognition of mental events in the present moment. The second component involves adopting a particular orientation toward one’s experiences in the present moment, an orientation that is characterized by curiosity, openness, and acceptance.

Zie bv.:

<object width="425" height="350"></param></param><embed src="" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="350"></embed></object>

Of ben ik het die er niets van snap en die jouw posts nu weeral niet grondig genoeg heb gelezen?

Dido

Dido, merci. Ik wist dat niet. Ik dacht dat mindfulness uit de alternatieve sector kwam en dus onwetenschappelijk. Daarom liet ik het tot hiertoe links liggen. iK bekijk het zeker.

Merci

Mindfulness lijkt te veronderstellen dat er concentratie nodig om je op het 'nu' te focussen. Wat inderdaad een interessante toepassing kent voor meditatie.

Mijn tijdsmodel vertrekt echter van een geheel andere aanname: er is enkel niks anders dan het 'nu' dat zich aandient. Je hoeft er je zelfs niet op te concentreren. We zitten al-tijd in dat 'nu'. Er bestaat niks anders. Er is zelfs geen concentratie of focussing of meditatie voor nodig. We geraken niet weg uit het 'actuele moment'. Dat enkel bestaat.

Het is dus een ontologie, zo je wil.

Dat is een heel andere optiek en een heel andere benadering.

Ik lees verder ook niks over tijdlijnen, cognitieve processen of onze gevangenschap in het 'actuele moment'.

Het gaat eerder over boedhisme en meditatie en ik kom snel op sites terecht die daarnaast ook aan aurareading doen en voetreflexologie.

Ik wil me toch liefst aan de wetenschappelijke psychologie houden hoor.

Toch bedankt voor de links.

Mvg

Maarten

Maarten, als jij MBCT niet wetenschappelijk noemt, dan is dat jouw zaak. Maar meditatie, in de vorm van Mindfulness, wordt wel degelijk op een wetenschappelijke manier bestudeerd. Als je even de moeite zou genomen hebben om bv. op Google Scholar te zoeken dan had je het volgende kunnen vinden:

Het spijt me, maar ik lees nergens iets over tijdlijnen, cognitieve processen of onze gevangenschap in het 'actuele moment'.

Tja, of zij nu natuurlijk jouw terminologie gaan overnemen, daar vrees ik voor... Jij baseert je op de MBCT, dus zou ik eerder het omgekeerde verwachten. En als jij in al die links of het filmpje dat ik plaatste, geen verband ziet met de cognitieve psychologie, dan is dat erg spijtig. Maar volgens mij staat het er vol van. Zelfs de titel van het filmpje verwijst er al naar: 'Cognitive neuroscience of Mindfulness meditation'.

In elk geval is duidelijk dat je niet weet wat MBCT is en inhoudt. Dan zal het ook moeilijk voor je zijn om te beoordelen in hoeverre jouw visie aansluit bij MBCT natuurlijk...

Het gaat eerder over boedhisme en meditatie en ik kom snel op sites terecht die daarnaast ook aan aurareading doen en voetreflexologie.

Misschien moet je toch even die links proberen op Google Scholar?

Ik wil me toch liefst aan de wetenschappelijke psychologie houden hoor.

Blij te horen dat je dit ook belangrijk vindt. Uit jouw vorige posts en deze had/ heb ik immers al iets anders gevreesd.

Dido

Dido schreef:Maarten, als jij MBCT niet wetenschappelijk noemt, dan is dat jouw zaak. Maar meditatie, in de vorm van Mindfulness, wordt wel degelijk op een wetenschappelijke manier bestudeerd. Als je even de moeite zou genomen hebben om bv. op Google Scholar te zoeken dan had je het volgende kunnen vinden:

http://scholar.google.be/scholar?q=%22mind...=Zoeken&lr=

Nu wil ik niet beweren dat die 3100 links waarnaar verwezen wordt, allemaal artikels zijn van peer reviewed wetenschappelijke tijdschriften, maar er zullen er in elk geval heel wat tussen zitten. Dus, ja, MBCT is wetenschappelijk bestudeerd.

Tja, of zij nu natuurlijk jouw terminologie gaan overnemen, daar vrees ik voor... Jij baseert je op de MBCT, dus zou ik eerder het omgekeerde verwachten.

Misschien moet je toch even die links proberen op Google Scholar?

Blij te horen dat je dit ook belangrijk vindt. Uit jouw vorige posts had ik immers al iets anders gevreesd.

Dido

Ik zie inderdaad dat het serieus bestudeerd wordt.

Ik kan de youtube-link niet beluisteren eerlijk gezegd , omdat mijn hoofdtelefoon moeilijk werkt.

Intussen had ik boven je laatste antwoord nog iets toegevoegd. Ik herhaal het even:

Mindfulness lijkt te veronderstellen dat er concentratie nodig om je op het 'nu' te focussen. Wat inderdaad een interessante toepassing kent voor meditatie - om in je geest rust te brengen.

Mijn tijdsmodel vertrekt echter van een geheel andere aanname (en dient ook een ander doel):

er is enkel niks anders dan het 'nu' dat zich aandient. Je hoeft er je zelfs niet op te concentreren. Omdat we al-tijd in dat 'nu' zijn. Er bestaat niks anders. Er is zelfs geen concentratie of focussing of meditatie voor nodig. We geraken niet weg uit het 'actuele moment'. DAT alleen bestaat.

Het is dus een ontologie in termen van tijd (nu, verleden, toekomst).

Dat is een andere optiek en dient tot iets anders dan mindfulness.

Mindfulness gaat volgens mij eerder om een zinvolle therapie om meer rust in je geest te creeëren.

Mvg

Maarten

Mindfulness zegt eigenlijk dat je minder in je geest met het verleden moet bezig zijn en de toekomst, maar je geest moet richten op externe prikkels die zich aandienen.

Terwijl mijn tijdsmodel zegt dat zelfs wanneer je je op het verleden richt of op de toekomst, je dat telkens doet 'in het nu'...

Ik zocht al een tijdje tevergeefs in de filosofische literatuur naar een ontologie of zijnsleer in termen van tijd. Ik vond er geen.

Laat u me er hier dan definitief, voor eens en altijd deze ontologie in termen van tijd (verleden, heden en toekomst) hier introduceren.

(dan is dat ook weer gebeurd;)

Mijn tijdsontologie plaatst de mens binnen het perspectief van de tijd en stelt:

Er is alleen maar het actuele moment. En niks anders. Dat zich telkens actualiseert, dat wel. Maar enkel en alleen dat bestaat.

Daarin zitten we gevangen. En dat geeft ons dan nog slechts een fragmentje op de gehele werkelijkheid.

Ik handel op basis van kennis van het (al dan niet nabije) verleden om te antciperen op de nabije of verdere toekomst. Maar beiden zijn er niet, nooit, nergens. Beiden bestaan niet. Ze zijn geheugen (verleden) en constructie (logisch doordenken).

Er bestaat echter alleen maar enkel het actuele moment.

Tijdsontologie.

Deze ontologie in termen van tijd brengt met zich mee dat de volgende uitspraak kan worden gedaan:

Onze eigenlijke toestand bestaat uit 99 procent psychologie en 1procent actuele zijnservaring. (in navolging van de uitspraak: 99 procent transpirantie en 1 procent inspiratie van een zekere Einstein )

Maar onze hersenen creeëren de illusie van het omgekeerde: nl. dat we een veel breder perspectief op de actuele werkelijkheid hebben, dan het fragmentje 'nu' en 'hier' waar we altijd weer in gevangen zitten. Van moment tot moment. En dus lijkt het alsof we reageren op een wereld daarbuiten.

maar 99 procent van ons handelen hangt af van constante constructies in ons hoofd ten gevolge van dit bizarre tijdsfenomeen dat ons gevangen houdt in het actuele moment, telkens weer.

Het net voorbije moment bestaat niet meer. Wat zal komen is niet in de werkelijkheid terug te vinden.

Maar toch hebben we het zicht op beiden nodig om met de wereld om te gaan. En hoe doen we dat: met een constant aanhoudend psychologisch werk achter de schermen, dat zich automatisch, aan het oog onttrokken moeiteloos het merendeel van 'de tijd' voltrekt. Om de nabije verleden, actueel moment en komend moment, en daardoor de gehelere werkelijkheid mee aan elkaar te breien. Die onze ervaringswereld is, maar niet onze 'zijnstoestand' of 'ontologie' in de tijd.

Maar laat me nog iets anders zorgwekkends meegeven dan enkel deze ontologie in termen van 'alleen het actuele moment bestaat':

Hoe meet je de grootte van dat actuele moment, dat alleen maar bestaat volgens mijn tijdsontologie? Is dat 'groot', dat actuele moment of is dat slechts 'een fractie'?

Wel; het is de kleinst mogelijke fractie.

Al de rest is psychologie en wordt aan elkaar geregen met onze hersenen.

Nog een goede avond.

Mvg

Maarten