Wat willen we eigenlijk precies visualiseren ? Vertalingen van Wetenschappelijk werk
Mijn ervaring met het lezen van vertalingen (meestal van Engels naar Nederlands) is dat inhoudelijk een redelijk verhaal overgedragen kan worden, maar dat er een belangrijk element van een schrijver verloren gaat : de stijl. Zoals woordkeuze in poezie erg belangrijk is , kan het dat ook soms zijn in andere disciplines.
Ik weet dat "artistieke schrijvers" en wetenschappers vaak niet op dezelfde manier beoordeeld willen worden, maar ik denk dat zich soms wel hetzelfde probleem kan voordoen bij het vertalen van hun werk.
Zo heb ik eens wat origineel werk van Einstein gelezen in het Duits uit "Die Annalen der Physik" uit 1905. Daarin had Einstein het over "der Krümmung des Raumes" wat meestal wordt vertaald naar "Bending of Space" of "curvature of Spacetime".
Ik denk dat door o.a. die vertaling verwarring ontstaan kan zijn m.b.t. de Algemene Relativiteit. (Alsof relaiviteit in bredere zin nog niet verwarrend genoeg was in de tijd dat het geopperd werd)
Is het wel goed om (alle) dingen te willen visualiseren ?
Soms hoor ik mensen zeggen dat je sommige dingen beter niet kan proberen te visualiseren omdat het onmogelijk is.
Ik zie het juist als een uitdaging om complexe zaken wel te visualiseren om een beter inzicht te krijgen.
Bij het analyseren van complexe onderwerpen gebruiken mensen vaak afbeeldingen om creatief met ideeen te kunnen werken.
Je kunt daarmee delen van het probleem vangen in een afbeelding en zo het probleem vereenvoudigen.
Een as-symmetrische vervorming (niet punt-symmetrisch) van een horizontaal opgespannen buigzaam vlak zorgt ervoor dat bv knikkers gaan rollen naar het middelpunt zoals objecten vallen naar de aarde.
Welke Visualisaties worden gebruikt ? Definitie van Ruimte-dimensies
Mijn bezwaar tegen de gebruikelijke visualisaties is dat er een 3-tal dimensies voorgesteld wordt (geprojecteerd op 2 dimensies inclusief perspectief zoals we nu ongeveer 5 eeuwen gewend zijn ) met daarbinnen een andere oorzaak dan Ruimtekromming om een vergelijkbare beweging van proefobjecten te bewerkstelligen als wat we in werkelijkheid zien gebeuren. Daarbij is die andere oorzaak toch weer sterk gerelateerd aan- en afhankelijk van gravitatie waardoor het helemaal onduidelijk wordt welk idee nu eigenlijk echt geillustreerd wordt. Deze voorstelling is voor vrijwel iedereen makkelijk voor te stellen en velen zullen ook wel eens een muntje in zo'n gebogen vlak hebben laten rollen. Maar die helderheid verdringt het doel van deze visualisatie, namelijk het visualiseren van wat Ruimtekromming is.
Een alternatief
Mijn voorstel is een afbeelding van een zelfde soort dwarsdoorsnede van de ruimte met daarin een raster met dit verschil :
Dat de vervorming van de ruimte zelf uitgebeeld wordt (in datzelfde gekozen vlak), en wel op een wetenschappelijk verantwoorde manier.
Die vervorming zit hem dan in de variabele uitrekking van de vakjes, waarbij de vakjes bij het centrum meer uitgerekt zijn dan de omliggende.
Misschien kun je denken aan een opgespannen netkous met een patroon van regelmatige vierkantjes, waarin een knoop is gelegd. Dicht bij de knoop zijn de vakjes het grootst.
Consequenties
Gravitatie is in deze interpretatie een uitrekking van de ruimte in de richting van de massa die de gravitatie veroorzaakt.
Je zou het dan ook kunnen omschrijven als een lagedrukgebeid van de Ruimtetijd.
Gravitatiegolven zijn daarmee longitudinaal net als geluid en Roodverschuiving is daarmee ook relatief makkelijk te begrijpen.
De golflengte van EM-straling wordt samen met de ruimte uitgerekt door bv de aarde. ( Dan lijkt alles vanaf de aarde meer rood verschoven dan vanuit de ruimte verder van de aarde vandaan )
M.a.w. : grote gevolgen door een kleine aanpassing van een visualisatie.
De knoop moet er nog in worden gelegd.
