Accepteren

Moderator: Rhiannon

Reageer
Berichten: 199

Accepteren

"Je zult het maar moeten accepteren." Opzich een zin die je regelmatig tegenkomt in je leven, maar wat is accepteren nou eigenlijk? Ik ben er zelf niet bepaald goed in. Ik kan wel goed accepteren als iets gewoon gaat volgens de natuurwetten, maar wanneer mensen iets doen kan dat veel moeilijker zijn omdat je aanneemt dat ze het ook anders hadden kunnen doen.

Wat doe je als je iets accepteert?

-Je maakt de emotionele waarde los van het feit, zodat je er geen last meer van heb.

-Je verdrukt het op een subtiele manier zodat je er niet meer aan denkt.

-Je blokkeert elke vorm van waarom-vragen rondom het betreffende onderwerp.

-Je maakt jezelf wijs dat het 'normaal' is.

Of is het iets anders? En hoe komt het dat het de een makkelijker afgaat dan de ander? Teveel acceptatie kan toch ook niet goed zijn?

Gebruikersavatar
Berichten: 710

Re: Accepteren

Ik ben er ook grandioos slecht in. Ik wil meestal alles oplossen en uitpraten, maar sommige mensen willen dat (soms) niet...

Ik wil de waarheid kennen, ik wil eerlijkheid... Sommige mensen wensen de waarheid te verdringen... Ik vind het echt

moeilijk om iets te accepteren wat niet acceptabel is, maar als het geen zin heeft er iets aan te doen, dan moet je wel...

Bij mij betekent "accepteren" dan de tijd zijn werk laten doen, emoties laten afzwakken en wanneer emoties worden aangewakkerd afleiding zoeken en wachten tot het mij niet (veel) meer kan schelen, maar dat is eigenlijk niet echt "accepteren", dat is er langzaamaan minder

aan denken, mijzelf laten vergeten,... Sommige mensen vinden beter afleiding, kunnen beter praten met andere mensen over een probleem,

beter relativeren,... Waardoor ze sneller minder aan het onacceptabele denken... Zomaar accepteren bestaat voor mij niet.

Problemen "verschuiven" kan: iets accepteren doordat je iets anders niet meer accepteert.

Tja... Niet echt een wetenschappelijk antwoord. ;)
De mens is een dier dat met zijn voorpoten Bach speelt.

Gebruikersavatar
Berichten: 710

Re: Accepteren

Nog een belangrijk punt:

Ik denk dat mensen die weten dat ze zelf veel fouten maken, makkelijker dingen kunnen accepteren, aangezien

ze zelf "geen haar beter zijn". Als je zelf niet vaak fouten maakt, omdat je veel rekening houdt met anderen... Dan zal het ook

moeilijker zijn om dingen te accepteren, denk ik.

Godsdienst of bijgeloof zal ook wel helpen om "te accepteren".
De mens is een dier dat met zijn voorpoten Bach speelt.

Gebruikersavatar
Berichten: 3.112

Re: Accepteren

Het heeft geen zin te vechten tegen iets dat je bij voorbaat toch niet kunt winnen.

Dat is één van de wijsheden van Epictetus.

Gebruikersavatar
Berichten: 1.820

Re: Accepteren

Een interessante en ietwat meer theoretische manier om te kijken naar acceptatie is via de 'Acceptance and Commitment Therapy' (= ACT = een vorm van gedragstherapie die heel wat elementen van de andere stromingen van psychotherapie in zich draagt, zoals de experiëntiële therapie of meditatie).

Deze heeft geprobeerd om het begrip 'acceptatie' wat duidelijker te krijgen.

Een manier om acceptatie te omschrijven is de volgende:
... Acceptance in this context has been variously described as allowing, tolerating, embracing, experiencing, or making contact with a source of stimulation that previously evoked escape, avoidance, or aggression. ...

In sum, acceptance can be observed and measured as change from aversion to maintaining or pursuing contact with an identified stimulus...

Acceptance also appears to involve changes in the person's reported experience of the stimulus situations from noxious to substantially less noxious or even attractive. In other words, not only does the person maintain or pursue contact, but his or her self-reported experience often involves a decrease in the inclination to avoid, escape, or destroy. ...
Het komt er dus op neer dat acceptatie inhoudt dat we contact maken met datgene wat voordien negatieve emoties opriep (boosheid opriep, iets wat we probeerden te vermijden, iets waar we probeerden van weg te lopen, iets wat we probeerden te veranderen,...) én dat we dit contact niet meer als schadelijk aanvoelen, maar dat het eventueel zelfs een aantrekkelijk contact wordt.

Meer concreet: datgene wat we voordien zo graag wilden veranderen, of waar we niet wilden aan denken, kunnen we nu gewoon onder ogen zien zonder dat het ons nog zo raakt of zodanig dat het nu zelfs aantrekkelijk is geworden om eraan te denken.

Het is duidelijk dat acceptatie niet steeds aangewezen is. Soms is het beter om niet te accepteren, net omdat accepteren schadelijker kan zijn dan veranderen:
... It is clear that acceptance is not warranted in every circumstance because often the removal or avoidance of aversive stimuli not only is achievable but is also the healthiest response. Acceptance does appear to be warranted, however, when aversion causes substantial harm either in the short or long run. ...
Het paradoxale van aanvaarding is trouwens, dat het soms nu net wél leidt tot verandering. Vooral als het om persoonlijkheidstrekken gaat die we zelf bezitten. Accepteren kan dus evengoed 'verandering' inhouden. Al is bij acceptatie sowieso al verandering aan de orde: we staan nu immers ànders tegenover die prikkel/ situatie die voordien onaangenaam was en die nu aangena(a)m(er) is geworden.

ACT gebruikt daarvoor ondermeer (er zijn er meer dan dat!).

(1) Mindfulness, een meditatievorm die leert hoe iemand zijn gedachten/ gevoelens/ sensorische gewaarwordingen kan aanzien/ voelen, zonder ze te veroordelen of zonder ze te willen veranderen. Gewoon accepteren dus, wat er is.

(2) Ook verbale strategieën kunnen helpen daarbij: situaties die vroeger afstand en conflict opriepen, worden nu omgezet naar situaties die eerder toenadering en liefde oproepen. En dus voldoet die aan de definitie van acceptatie: een aversieve stimulus wordt eerder een aantrekkelijke stimulus.

Een mooi voorbeeld is het volgende:
... For example, consider a couple in which the wife is angry that the husband frequently arrives home late and the husband, in turn, is angry that the wife gets upset. Acceptance might be promoted in this case by helping the wife talk about the feelings of loneliness, worry, concern, love, or fear associated with her overt expressions of anger. ...
Een gevolg is dan bv. dat die man zal accepteren dat z'n vrouw over haar toeren is als hij laat thuiskomt, terwijl datzelfde voorval hem vroeger boos maakte.

Bovendien zal het mogelijks ook leiden tot een verandering, in die zin dat hij er nu voor zal zorgen dat hij niet meer laat thuiskomt of dat hij haar minstens op de hoogte stelt van het feit dat hij later zal zijn.

(3) Een andere manier om die aversieve stimulus (= onaangename situatie) te koppelen aan gedrag dat aangenaam/ aangenamer is, is via shaping (= vormen). Het komt er dan simpelweg op neer dat je het 'goede' gedrag bekrachtigt waardoor dat gedrag geleidelijk aan meer en meer in de 'goede' richting schuift. Een voorbeeld is het volgende:
... Finally, acceptance can be promoted by targeting the consequence of aversion versus maintaining contact with the target stimuli. This involves providing reinforcement for behavior that maintains contact while suppressing or allowing the extinction of behavior that avoids or diminishes contact. This is an approach advocated within FAP as a treatment for difficulty with intimate relationships. Changes in client behavior that result in more contact with previously avoided interpersonal circumstances (e.g., increased eye contact, increased self-disclosure) are reinforced by the therapist's genuine, nonarbitrary, interpersonal response. ...
In dit geval zal dus de man die voordien angst had van sociaal contact en daardoor sociaal contact vermeed, nu telkens hij contact legt met de therapeut, merken dat hij daarvoor 'beloond' wordt met warm, sociaal contact vanwege de therapeut. Daardoor zal hij vaker sociaal contact leggen en wordt z'n gedrag dus geleidelijk aan anders: zijn gedrag wordt 'gevormd' in de goede richting (= shaping). Bovendien vermijdt die man de situatie die hij vroeger als onaangenaam ervaarde (= het sociaal contact) niet meer, maar zoekt hij er eerder toenadering toe. Hij 'accepteert' dus ahw. dat sociaal contact.

Een interessant artikel om lezen (en waaruit ik de stukjes waarnaar ik verwees, haalde), is het volgende: Cordova (2001) Acceptance in Behavior Therapy: Understanding the Process of Change, The Behavior Analyst, 2001, 24, 213-226.

Dido
Ik ben niet jong genoeg om alles te weten...
-Oscar Wilde-

Gebruikersavatar
Berichten: 5.679

Re: Accepteren

Ik kan wel goed accepteren als iets gewoon gaat volgens de natuurwetten, maar wanneer mensen iets doen kan dat veel moeilijker zijn
Je denkt dat het gedrag van mensen niet wordt bepaald door natuurwetten? Of dat zij die naar believen kunnen overtreden? ;)
In theory, there's no difference between theory and practice. In practice, there is.

Berichten: 8

Re: Accepteren

"Je zult het maar moeten accepteren." Opzich een zin die je regelmatig tegenkomt in je leven, maar wat is accepteren nou eigenlijk? Ik ben er zelf niet bepaald goed in. Ik kan wel goed accepteren als iets gewoon gaat volgens de natuurwetten, maar wanneer mensen iets doen kan dat veel moeilijker zijn omdat je aanneemt dat ze het ook anders hadden kunnen doen.
Mijn prof van sociologie zei altijd dat zaken in bepaalde manier groeien in de maatschappij :-). Een wet, een gedrag, een waarde,... komt er niet zomaar,... er is een welbepaalde reden waarvoor zich iets zal voordoen in de samenleving. Dus is het misschien handig om stil te staan bij de historische context waarin dingen groeien en is het vanuit dit opzicht makkelijker om dingen misschien daarvoor niet te accepteren maar eerder te begrijpen.

Ik weet de naam van de filosoof niet meer maar hij achtte het belang dat mensen hun geschiedenis kennen hoog in 't vaandel. :-)

Berichten: 19

Re: Accepteren

Alkartus schreef:"Je zult het maar moeten accepteren." Opzich een zin die je regelmatig tegenkomt in je leven, maar wat is accepteren nou eigenlijk? Ik ben er zelf niet bepaald goed in. Ik kan wel goed accepteren als iets gewoon gaat volgens de natuurwetten, maar wanneer mensen iets doen kan dat veel moeilijker zijn omdat je aanneemt dat ze het ook anders hadden kunnen doen.

Wat doe je als je iets accepteert?

-Je maakt de emotionele waarde los van het feit, zodat je er geen last meer van heb.

-Je verdrukt het op een subtiele manier zodat je er niet meer aan denkt.

-Je blokkeert elke vorm van waarom-vragen rondom het betreffende onderwerp.

-Je maakt jezelf wijs dat het 'normaal' is.

Of is het iets anders? En hoe komt het dat het de een makkelijker afgaat dan de ander? Teveel acceptatie kan toch ook niet goed zijn?
Teveel acceptatie kan m.i. leiden tot onverschilligheid. Bij alles zeggen: ´het is nou eenmaal zo´ maakt het leven makkelijk, maar misschien kan je je ook nergens meer boos over maken, ergens voor strijden of je ergens in verdiepen. Alles accepteren zorgt denk ik voor vervlakking. Maar je hoeft ook niet alles te accepteren. Maar misschien een afweging maken wat de strijd, het vragen je precies oplevert?

Accepteren is een vorm van blokkeren. Ik heb mijzelf aangeleerd in situaties waar ik teveel kan piekeren over dingen, mezelf de vraag te stellen of ik er nu iets aan kan doen of dat ik er überhaupt iets aan kan doen. ik ben niet piekervrij, maar ik kan wel vaker denken: deze gedachten leveren mij niets op (ik kan er niets meer aan doen) en ze dan meer uitschakelen. Dat geeft veel meer rust. Maar natuurlijk maak ik me druk over dingen en dat zou ik ook niet anders willen. Ik wil niet emotieloos door het leven gaan.

Wat frustreert jou zo bij andere mensen? Zoek je dan een verklaring voor het handelen? Wat levert het jou op als je het gedrag kan verklaren? Levert het verklaren van het gedrag, dus vragen naar het waarom, ook geen acceptatie op? Ik kan het verklaren, dus ik kan het accepteren? In die zin hoef je het gedrag dan niet als ´normaal´ te zien (wat is normaal, ook een leuke discussie) maar je kunt het wel verklaren.

Wanneer wordt er tegen je gezegd dat je het maar moet accepteren?

Reageer