In een grote holle cilinder bevindt zich een kleinere cilinder. De ruimte tussen beide cilinders is opgevuld met een heldere stroperige vloeistof als glycerine. We laten nu een klein druppeltje inkt vallen op het oppervlak van de glycerine. Door de eigenschappen van de glycerine blijft de druppel zoals hij is. Een goed afgebakend zwart vlekje dat drijft op een heldere vloeistof. Als we een van de cilinders beginnen te draaien, laten we zeggen met de klok mee, breidt de inktvlek zich uit in tegengestelde richting en vormt daarbij een streep die steeds dunner wordt, tot hij helemaal verdwijnt. De inktVlek ligt nu helemaal besloten in de glycerine, maar hij is er nog steeds. AIs we de cilinder in de andere richting draaien, verschijnt de inktvlek opnieuw. Eerst duikt er een dun streepje op dat aldoor dikker wordt, tot de inkt weer verzameld is in één punt. Als we de tegen de klok ingaande beweging van de cilinder voortzetten, gebeurt hetzelfde, maar dan in omgekeerde richting. We kunnen dit zo vaak herhalen. als we willen. Telkens groeit een inktvlek uit tot een dun streepje en verdwijnt in de glycerine, om weer terug te keren zodra de beweging van de glycerine in de andere richting verloopt. . Als er een volledige omwenteling met de klok mee nodig is om de druppel helemaal te doen verdwijnen, dan is er een' volledige omwenteling tegen de kIok in nodig om de druppel weer zijn oorspronkelijke vorm en plaats te laten aannemen. Het aantal omwentelingen dat nodig is om de druppel te laten verdwijnen of weer te verschijnen is de besloten orde. Bohm noemt dit de 'impliciete orde'.. .
We laten nu een druppel inkt op het oppervlak van de glycerine vallen, draaien de cilinder kIoksgewijs tot de druppel verdwijnt (een omwenteling), laten nog een druppel op de glycerine vallen, draaien de cilinder verder in dezelfde richting tot ook deze druppel verdwijnt (nog een omwenteling) en laten dan een derde inktdruppel op de glycerine vallen en draaien de cilinder nog een omwenteling, ook de derde druppel verdwijnt. Nu hebben we drie inktdruppels besloten in de glycerine. Geen van drieën is zichtbaar maar we weten waar elke druppel is in de impliciete orde. Als we de cilinder in tegengestelde richting draaien verschijnt er na een omwenteling een inktvlek (de derde), nog een inktvlek (de tweede) verschijnt na de volgende omwenteling en een derde inktvlek (de eerste) duikt op na de derde omwenteling. Dit is de ontvouwde, of expliciete orde. De drie inktvlekken lijken geen verband met elkaar te houden in de expliciete orde, maar we weten dat ze wel verband met elkaar houden in de impliciete orde. Als we de condensatie van inktdruppels in dit experiment beschouwen als 'deeltjes', hebben we Bohms hypothese van ogenschijnlijk in het 'wilde weg verlopende subatomaire verschijnselen.
'Deeltjes' kunnen Op verschillende plaatsen verschijnen, hoewel ze toch onderling verbonden zijn in de impliciete' orde. Om met Bohm te spreken: 'Deeltjes kunnen discontinu zijn in de ruimte (de geëxpliciteerde orde) maar continu in de geïmpliciteerde orde.'
[http://www.hanskokhuis.nl/holografischFlux.html]
Nu wil ik dit dus uitvoeren, maar hoe zitten de cilinders nou in elkaar? Kan iemand dit misschien uitleggen (via een tekening wellicht?).
Zoals ik het nu voor me zie : een cilinder met een cilinder erin, waartussen de glycerine zich bevindt. Maar hoe moet je dan draaien?
Bij voorbaat dank.
