Hallo
Ik heb binnen een weekje examen chemie (in het vijfde jaar) en ik zit wat in de knoop met de donor- acceptorbindingen.
Hoe gaat dit eigenlijk juist in zijn werk?
Laatste berichten
-
16:34
[wiskunde] Prijs Product per KG; Alternatief Inzicht 3
-
14:55
wig
-
14:55
Herleiden afmetingen vanaf een foto 20
-
13:57
do-re-mi-fa-so vliegtuigen 9
-
13:16
geen minkowski-ruimte toch? Doe ik dit nou fout? 17
-
13:12
[natuurkunde] kroon van koning op Syracuse 10
-
12:01
Gravity and gravitation 1
-
10:15
2013 – Augustus Vraag 3 3
-
09:54
Bruine vlekken op treinaanwijzerbord 6
-
23:07
Rood laserlicht 2
-
24 apr
Vraag 2009 Juli Vraag 5 5
-
24 apr
positie 2
-
24 apr
Schroefdraad berekening 8
-
24 apr
[scheikunde] Kan chloorgas de geleiding van elektriciteit belemmeren? 9
-
23 apr
Weerfrustratie 9
-
23 apr
Kunnen quantum Zonnecellen 190% quantum efficiënt zijn 3
-
23 apr
De Euro Nederlandse 100 qubit computer komt eraan
-
23 apr
projectiel 8
-
23 apr
Verschil tussen deze 2 vragen 5
-
23 apr
[scheikunde] berekeningen labo vitamine c bepaling 1
Nieuwsberichten
-
04 mar
Een nieuw soort magnetisme: altermagnetisme
-
31 okt
AI kan via stem diabetes vaststellen 11
-
21 okt
Einstein krijgt wéér gelijk 45
-
07 feb
witter dan wit 20
-
19 jun
irrigatie en de aardas
Donor- acceptorbinding
Moderators: ArcherBarry, Fuzzwood
-
- Berichten: 7.390
Re: Donor- acceptorbinding
Dat is wat vaag om antwoord op te verwachten. Laat zien wat je wel weet en toon aan waar je in de knoop geraakt.
"C++ : Where friends have access to your private members." Gavin Russell Baker.
-
- Berichten: 5
Re: Donor- acceptorbinding
Dat is wat vaag om antwoord op te verwachten. Laat zien wat je wel weet en toon aan waar je in de knoop geraakt.
Ja, sorry. Eigenlijk heb ik er gewoon geen idee van hoe het moet..
Ik zit al vast bij de Lewisnotatie, ik weet niet goed wanneer ik mijn elementen een binding moet laten aangaan enz.
-
- Berichten: 247
Re: Donor- acceptorbinding
Donor = een molecule die elektronen afgeeft aan een andere molecule, meestal spontaan doordat de elektronen sterker aangetrokken worden door de elektronenacceptor dan dat ze worden bijgehouden door de donor.
De acceptor is dus de molecule (of eventueel een element, zo je wil) die de elektronen van de donor aanneemt, waardoor beider oxidatietoestand verandert.
De reden waarom dit gebeurt is te wijten aan een voortdurende neiging naar het zoeken van een evenwichtstoestand.
Als je bvb. Fe2+ -> Fe3+ + e- hebt.
Dit kan gebeuren wanneer het elektron sterker wordt aangetrokken door een verbinding met een nog positievere lading dan 2+, en Fe zal dus zijn elektron verliezen.
want zoals je weet + en - trekken elkaar aan.
Nog een klein voorbeeld: stel je voor dat je een heel elektronegatieve molecule hebt, en die komt in contact met een elektropositieve molecule. Dan reageren deze met elkaar tot een toestand is gecreërd die evenwichtiger is als daarvoor. Maar dat is niet altijd het geval! Er zijn heel wat natuurlijke processen waarbij net het omgekeerde gebeurt, maar dit is dan niet spontaan, maar vergt energie.
Beschouw dit als een zeer eenvoudige, groffe uitleg. In de realiteit zijn er veel uitzonderingen. Maar het algemene principe baseert zich wel op het onerling aantrekken en afstoten van elektronen door ladingsverschillen.
De acceptor is dus de molecule (of eventueel een element, zo je wil) die de elektronen van de donor aanneemt, waardoor beider oxidatietoestand verandert.
De reden waarom dit gebeurt is te wijten aan een voortdurende neiging naar het zoeken van een evenwichtstoestand.
Als je bvb. Fe2+ -> Fe3+ + e- hebt.
Dit kan gebeuren wanneer het elektron sterker wordt aangetrokken door een verbinding met een nog positievere lading dan 2+, en Fe zal dus zijn elektron verliezen.
want zoals je weet + en - trekken elkaar aan.
Nog een klein voorbeeld: stel je voor dat je een heel elektronegatieve molecule hebt, en die komt in contact met een elektropositieve molecule. Dan reageren deze met elkaar tot een toestand is gecreërd die evenwichtiger is als daarvoor. Maar dat is niet altijd het geval! Er zijn heel wat natuurlijke processen waarbij net het omgekeerde gebeurt, maar dit is dan niet spontaan, maar vergt energie.
Beschouw dit als een zeer eenvoudige, groffe uitleg. In de realiteit zijn er veel uitzonderingen. Maar het algemene principe baseert zich wel op het onerling aantrekken en afstoten van elektronen door ladingsverschillen.
-
- Berichten: 5
Re: Donor- acceptorbinding
Ok, dankjwel voor je uitleg! Zou je de Lewisnotatie ook nog eens willen uitleggen aub?Skyliner schreef:Donor = een molecule die elektronen afgeeft aan een andere molecule, meestal spontaan doordat de elektronen sterker aangetrokken worden door de elektronenacceptor dan dat ze worden bijgehouden door de donor.
De acceptor is dus de molecule (of eventueel een element, zo je wil) die de elektronen van de donor aanneemt, waardoor beider oxidatietoestand verandert.
De reden waarom dit gebeurt is te wijten aan een voortdurende neiging naar het zoeken van een evenwichtstoestand.
Als je bvb. Fe2+ -> Fe3+ + e- hebt.
Dit kan gebeuren wanneer het elektron sterker wordt aangetrokken door een verbinding met een nog positievere lading dan 2+, en Fe zal dus zijn elektron verliezen.
want zoals je weet + en - trekken elkaar aan.
Nog een klein voorbeeld: stel je voor dat je een heel elektronegatieve molecule hebt, en die komt in contact met een elektropositieve molecule. Dan reageren deze met elkaar tot een toestand is gecreërd die evenwichtiger is als daarvoor. Maar dat is niet altijd het geval! Er zijn heel wat natuurlijke processen waarbij net het omgekeerde gebeurt, maar dit is dan niet spontaan, maar vergt energie.
Beschouw dit als een zeer eenvoudige, groffe uitleg. In de realiteit zijn er veel uitzonderingen. Maar het algemene principe baseert zich wel op het onerling aantrekken en afstoten van elektronen door ladingsverschillen.
-
- Pluimdrager
- Berichten: 3.505
Re: Donor- acceptorbinding
"Mathematics is a gigantic intellectual construction, very difficult, if not impossible, to view in its entirety." Armand Borel
-
- Berichten: 247
Re: Donor- acceptorbinding
de link van mathreak is goed voor de lewisnotatie te begrijpen.
Maar toch kort: bij chemische reacties zijn het de valentie-elektronen die afgegeven of aangenomen worden, m.a.w. zij zijn als enige betrokken bij reacties, en bepalen dus ook belangrijke eigenschappen van de molecule/element in kwestie (hoe reactief ze zijn).
Lewisnotatie is gewoon een conventionele notatie om de valentie-elektronen rond een binding weer te geven.
Dit vond ik op het internet:
Lewisformule (Lewisnotatie - elektronenformule): in deze voorstelling worden alle valentie-elektronen (bindende én vrije) van de bindingspartners weergegeven: elk bindend elektronenpaar door een streepje tussen de chemische symbolen van de bindingspartners, de vrije elektronenparen door streepjes rond het chemisch symbool van elke bindingspartner.
zoek eens wat afbeeldingen op en dan zie je het wel
Maar toch kort: bij chemische reacties zijn het de valentie-elektronen die afgegeven of aangenomen worden, m.a.w. zij zijn als enige betrokken bij reacties, en bepalen dus ook belangrijke eigenschappen van de molecule/element in kwestie (hoe reactief ze zijn).
Lewisnotatie is gewoon een conventionele notatie om de valentie-elektronen rond een binding weer te geven.
Dit vond ik op het internet:
Lewisformule (Lewisnotatie - elektronenformule): in deze voorstelling worden alle valentie-elektronen (bindende én vrije) van de bindingspartners weergegeven: elk bindend elektronenpaar door een streepje tussen de chemische symbolen van de bindingspartners, de vrije elektronenparen door streepjes rond het chemisch symbool van elke bindingspartner.
zoek eens wat afbeeldingen op en dan zie je het wel
-
- Berichten: 5
Re: Donor- acceptorbinding
Dankje, maar hoe weet je hoeveel bindingspartners je moet hebben en hoeveel vrije elektronen paren?Skyliner schreef:de link van mathreak is goed voor de lewisnotatie te begrijpen.
Maar toch kort: bij chemische reacties zijn het de valentie-elektronen die afgegeven of aangenomen worden, m.a.w. zij zijn als enige betrokken bij reacties, en bepalen dus ook belangrijke eigenschappen van de molecule/element in kwestie (hoe reactief ze zijn).
Lewisnotatie is gewoon een conventionele notatie om de valentie-elektronen rond een binding weer te geven.
Dit vond ik op het internet:
Lewisformule (Lewisnotatie - elektronenformule): in deze voorstelling worden alle valentie-elektronen (bindende én vrije) van de bindingspartners weergegeven: elk bindend elektronenpaar door een streepje tussen de chemische symbolen van de bindingspartners, de vrije elektronenparen door streepjes rond het chemisch symbool van elke bindingspartner.
zoek eens wat afbeeldingen op en dan zie je het wel
-
- Berichten: 7.390
Re: Donor- acceptorbinding
Daar bestaat een erg eenvoudig trucje voor:
je tekent je element en begint daarrond je buitenschilelektronen uit te zetten volgens noord, oost, zuid, oost.
Dus bijvoorbeeld voor C: 4 e-, dus aan elke zijde één elektron. Die kunnen alle 4 een binding aangaan.
Voor Cl: 7 e-, dus als je rondgaat, dan zie je dat je aan elke zijde van je element 2 elektronen hebt staan, behalve aan één kant. Dus aan drie kanten heb je een elektronenpaar (2e-) en aan één zijde heb je een los elektron. Dat laatste kan dan weer een binding aangaan met een ander element...
Zie je?
je tekent je element en begint daarrond je buitenschilelektronen uit te zetten volgens noord, oost, zuid, oost.
Dus bijvoorbeeld voor C: 4 e-, dus aan elke zijde één elektron. Die kunnen alle 4 een binding aangaan.
Voor Cl: 7 e-, dus als je rondgaat, dan zie je dat je aan elke zijde van je element 2 elektronen hebt staan, behalve aan één kant. Dus aan drie kanten heb je een elektronenpaar (2e-) en aan één zijde heb je een los elektron. Dat laatste kan dan weer een binding aangaan met een ander element...
Zie je?
"C++ : Where friends have access to your private members." Gavin Russell Baker.
-
- Berichten: 5
Re: Donor- acceptorbinding
Dankjewel! Het is inderdaad een erg eenvoudig trucje!In fysics I trust schreef:Daar bestaat een erg eenvoudig trucje voor:
je tekent je element en begint daarrond je buitenschilelektronen uit te zetten volgens noord, oost, zuid, oost.
Dus bijvoorbeeld voor C: 4 e-, dus aan elke zijde één elektron. Die kunnen alle 4 een binding aangaan.
Voor Cl: 7 e-, dus als je rondgaat, dan zie je dat je aan elke zijde van je element 2 elektronen hebt staan, behalve aan één kant. Dus aan drie kanten heb je een elektronenpaar (2e-) en aan één zijde heb je een los elektron. Dat laatste kan dan weer een binding aangaan met een ander element...
Zie je?
