Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?

Maartenn100

We weten dat licht zich tegen lichtsnelheid beweegt. Wanneer jij de snelheid van een lichtstraal zou meten, die vlak boven de aarde passeert, dan zou je c (bijna 300.000km/sec.) meten. Van op je positie op aarde.

Stel dat ik mij in een ruimteschip bevind en die lichtstraal bevindt zich tussen mijn ruimteschip en de aarde. Maar ikzelf reis in de tegenovergestelde richting dan de draairichting van de aarde, met een zekere snelheid. Dan zou ik, vanuit mijn ruimteschip eigenlijk de volgende snelheid van de straal moeten opmeten: snelheid lichtstraal gezien vanuit jou rustpositie op aarde + snelheid ruimteschip.

Maar dat kan ik eigenlijk nooit. Mijn meting vanuit het ruimteschip zal dezelfde lichtstraal eveneens op iets minder dan 300.000 km/sec. kunnen meten. Aangezien mij geen hogere meting is gegund. Zelfs als mijn ruimteschip in de tegenovergestelde richting dan de lichtstraal beweegt, een lichtstraal die vanop aarde gezien in rust bijna 300.000 km/sec. gaat.

Een ander voorbeeld om mijn punt duidelijk te maken.

Stel, ik wil met een zeer moderne telescoop van op aarde een planeet bekijken, hier een heel eind vandaan. Die planeet reist echter aan zeer hoge snelheden, tegen de lichtsnelheid. Dat object (die planeet) zit dus tegen de lichtsnelheid, rekening houdend met haar massa, die dit afremt.

Het feit wil, dat die planeet zich nog eens in de tegenovergestelde richting beweegt dan de richting waarin onze planeet en sterren zich in ons melkwegstelsel zich bewegen.

Op die verre planeet bevinden mensen zich in een zwaartekrachtsveld en laten zij voorwerpen tegen gigantische snelheden bewegen. Ook in de tegenovergestelde richting dan waarmee wij en heel ons melkwegstelsel bewegen. Vanop aarde gezien, met een zeer vernuftige telescoop, zouden die voorwerpen op die planeet snelheden moeten halen van: onze tegenovergestelde snelheid + bijna lichtsnelheid planeet + bijna lichtsnelheid voorwerpen.

Maar wat meten wij met onze vernuftige telescoop, van op aarde?

Zal ik op aarde de voorwerpen en mensen kunnen zien, hoe sterk mijn telescoop ook is? Neen: want ik kan enkel waarnemen tot aan 'c' voor mij in rust op aarde tov bewegende aarde. Waarbij ik mij als waarnemer mij steeds in rust beschouw tov alles wat tov mij beweegt. (dit denk ik)

Sterrenstelsel plus bewegende sterren plus bewegende planeet plus bewegende voorwerpen zitten ver boven de lichtsnelheid. Dus, ik kan die voorwerpen daar niet waarnemen, zoals de mensen op die planeet ze waarnemen.

Of toch wel?

Volgens mij bepaalt elke waarnemer zijn c, waarrond de constanten zich zullen 'zetten', en zal het heelal er nooit uitzien voor ons zoals het 'is', maar zoals de c van iedere waarnemer het voor hem bepaalt vanuit zijn relatieve rustpositie in een inertiaalstelsel.

Of toch niet?

Met vriendelijke groeten,

Maarten Vergucht

thermo1945

Wanneer jij de snelheid van een lichtstraal zou meten, die vlak boven de aarde passeert, dan zou je bijna 300.000 km/s meten. Van op je positie op aarde.

Een lichtstraal die niet in een oog , lichtcel of camera valt, wordt nooit waargenomen!

Het relativistisch optellen van snelheden gaat zo: de relatieve snelheid van twee objecten die met v en w bewegen,

meten t.o.v. elkaar: (v + w)/{1 + vw/c²}

Die corrigerende noemer zorgt ervoor, dat je nooit boven c komt.

Maartenn100

thermo1945 schreef:Een lichtstraal die niet in een oog , lichtcel of camera valt, wordt nooit waargenomen!

Het relativistisch optellen van snelheden gaat zo: de relatieve snelheid van twee objecten die met v en w bewegen,

meten t.o.v. elkaar: (v + w)/{1 + vw/c²}

Die corrigerende noemer zorgt ervoor, dat je nooit boven c komt.

Ok, maar stel nu dat je deeltjes afschiet in een rechte deeltjesversneller op aarde.

Dan zou je die deeltjes, mocht je die kunnen meten vanuit een ruimteschip dat zich in de tegenovergestelde richting beweegt tov de draairichting van de aarde, theoretisch gezien nooit boven de c kunnen meten van op je positie in het ruimteschip. In theorie zou je 'snelheid ruimteschip + snelheid afgeschoten deeltjes moeten bekomen, maar jouw c in het ruimteschip mag niet overschreden worden.

Klopt dat?

Kan het dan dat c waarnemersafhankelijk is en iedere waarnemer zijn c bepaalt van op de positie waar ie zich bevindt en alle waarnemingen slechts daarbinnen kunnen vallen en geen enkel waarneming daarboven kan gedaan worden.

Dat E = mc^2 waarnemersafhankelijk is en de grenzen van een stelsel vastlegt voor elke waarnemer?

Bvb. er komt een een object ons melkwegstelsel binnengevlogen dat tegen de grenzen van zijn snelheid aanzit, rekening houdend met zijn massa. Dat object kan niet sneller. Het weegt al enorm zwaar en leunt tegen c aan qua snelheid;

Dat object zelf beweegt zich eenparig rechtlijnig en kent een zwaartekrachtsveld. Op dat object, in dat zwaartekrachtsveld, bevindt zich een deeltjesversneller waarvan de deeltjes tegen lichtsnelheid aanzitten tov waarnemers in rust tov dat object. Die waarnemers bevinden zich immers in een inertiaalstelsel waarbinnen alle wetten van Newton gelden en c wordt geijkt vanaf de rustpositie van de waarnemers op dat object.

Dat object komt uit de tegenovergestelde richting dan waarin ons sterrestelsel zich beweegt.

Kunnen wij dat de juiste zwaarte en snelheid van die deeltjes meten vanuit onze positie op aarde?

Of nemen wij waar tot aan onze c? Kromt en draaien alle waarnemingen (ruimte- tijds- en massavervormingen) zich dan niet vanop aarde van dat object zich rond 'onze c' opdat niks daarboven kan komen?

Terwijl c voor de waarnemers op dat object 'verder' ligt dan voor ons en zij vanuit hun positie die deeltjes aan 300.000 km/sec meten waarvoor zijzelf het ijkpunt zijn in het zwaartekrachtsveld van dat object. Wij kunnen niet waarnemen wat zij waarnemen en zij niet wat wij waarnemen, omdat de aarde zich in de tegenovergestelde richting beweegt van die deeltjes op dit aan haar grenzen bewegend object.

Is c niet waarnemersafhankelijk?

thermo1945

Is c niet waarnemersafhankelijk?

Einstein gaat er in de relativiteitstheorie van uit, hij postuleert, dat de waargenomen lichtsnelheid in vacuüm altijd die bekende 300 Mm/s is, c dus. Dat is nooit weerlegd, noch theoretisch noch experimenteel.

Maartenn100

Ik wou hierboven nog iets toevoegen, maar het lukte niet direct.

Je zou in die zin kunnen zeggen dat voor de waarnemers die in dat zwaartekrachtsveld in rust zijn tov dat eenparig bewegend object dat tegen zijn c aanleunt, objecten zich krommen binnen dat inertiaalstelsel wanneer die vanuit hun nulposities tegen hun c aanleunen. Terwijl wij heel andere metingen doen van wat zich daar afspeelt, zodat alles zich ginder netjes gedraagt binnen onze c vanuit onze rustpositie tov de aarde. Wij krommen voor hen, terwijl zij voor ons krommen. Voorbij onze c meten wij niks en voorbij hun c meten zij niks meer, dacht ik.

Lichtsnelheid in vacuüm, inertiaalstelselafhankelijk.

Dwz dat in een een stelsel dat tov ons beweegt (bvb. een eenparig rechtlijnig bewegende trein) c opnieuw bepaald wordt door de treinreizigers in rust tov de rijdende trein. En c dus tov de eenparig rijdende trein (bewegend tov de aarde) opnieuw 300.000 km/sec meet?

Dus stel: tov aarde in rust meet ik licht in vacuüm = 300.000 km/s.

In een rijdende trein, eenparig rechtlijnig bewegend tov aarde, heb ik opnieuw mijn vacuümbuis mee.

Daarin meet ik opnieuw de lichtsnelheid. Mijn nieuwe positie in rust tov de trein bepaalt toch opnieuw mijn c?

nl. ik als waarnemer in rust tov de rijdende trein meet vanaf daar 300.000 km/sec.

De waarnemer buiten de trein ziet datzelfde licht binnenin de trein en meet ook vanaf zijn nulpositie buiten de trein vanop aarde 300.000 km/sec. Alleen zal hij alles in die trein trager zien bewegen, volgens mij opdat hij zijn c vanaf zijn positie constant kan houden.

Maartenn100

Sorry dat ik het weer hieronder moet schrijven, maar ik maakte dus de volgende (wellicht foute) redenering:

Volgens mij is de waarnemer altijd in rust voor zichzelf en beweegt alles rond hem.

Nog even het voorbeeld van de rijdende trein die in rust is tov een waarnemer die erin zit:

Jij bevindt je in de trein. En alles functioneert netjes zoals het hoort.

Alle constanten in die trein zullen zijn zoals ze moeten zijn. Alle wetten van Newton en andere wetten werken er zoals buiten de trein in rust tov de aarde.

Maar de waarnemers buiten die trein zullen de natuurwetten in die trein zien vervormen, wanneer heel jouw treinstel tegen de lichtsnelheid aan gaat leunen volgens hun stelsel. Alsof de constanten daarbinnen in je trein zeer vreemd doen voor de waarnemers buiten de trein. Met de c van de waarnemers buiten de trein van die trein als referentie.

Maar voor jou als waarnemer in de trein gebeurt alles netjes zoals het hoort, alleen neem je buiten de trein allerlei vervormingen van constanten waar met als enige referentie: jouw c waaraan alles daarbuiten zich van de trein wegbeweegt.

Alles buiten versnelt vanuit jouw rustpositie tot ongelooflijke snelheden. Draai het raampje eventueel open en tracht te meten wat je ziet. Op een gegeven moment meet je daar alles zwaarder worden, en moet je moeite doen om dingen in de trein binnen te houden opdat ze er niet naar toe worden getrokken. Alles daarbuiten verzwaart, krijgt massa en kromt. Maar jij en de trein zijn in rust tov jouw c vandaar af bepaald. Als een auto daarbuiten, die eerst in rust was tov de trein en eindelijk terug vertraagt tov de volgens jou nog steeds in rust zijnde trein (versnelt tot aan lichtsnelheid vanuit het stelsel daarbuiten tov jou). Dan zullen de mensen uit die auto, overstappend op jouw trein in rust, jonger zijn in jouw stelsel dan dat ervoor. Ze hebben immers aan lichtsnelheid gereisd en komen nu terug in rust (tov jou in de trein) De overstap van de auto in rust naar jouw trein in rust zal moeilijk verlopen omdat alles errond en ertussenin aan lichtsnelheid voorbijsnelt in de tegenovergestelde richting.

Stel nu dat je wandelt in de tegenovergestelde richting dan de grote snelheden waaraan alles daarbuiten schijnt te bewegen. Dan 'vertrekt' jouw trein plots en alles van zetels en banken tov jou en vertraagt tegelijk het landschap. Want jij als waarnemer bent altijd in rust op de positie waar jij je bevindt. Waar jij bent bepaal je je c en zullen de grenzen van je waarnemingen en de constanten zich daarrond schikken, denk ik.

Waar je je vacuümbuis ook meeneemt, op welke trein aan welke snelheid je ook eenparig rechtlijnig reist: je zal altijd vanaf jou positie c aan 300.000 km meten. Wanneer de trein of het stelsel versnelt of vertraagt, verander je je positie en dus je c.

En jij zal voor waarnemers tov hun c krommen en verzwaren en zij tov van jou c opdat elke waarnemer zijn c netjes vanaf hemzelf als ijkpunt op 300.000 km/sec kan houden.

Dat is wat ik vermoed.

Daarom denk ik dat E=mc^2 geen eigenschap van het heelal is, maar van de waarnemer. De waarnemer bepaalt vanaf zijn c zijn E= mc^2 in elk stelsel waar hij zich bevindt en alle waarnemingen zullen zich netjes gedragen volgens die door hem bepaalde grenzen vanaf zijn positie.

Maartenn100

Eigenlijk kan je dit testen:

Zet je in een trein met een vacuümbuis waarin lichtdeeltjes worden afgevuurd.

Zorg dat de trein aan een constante snelheid rijdt, bijvoorbeeld 60 km/h.

Meet de lichtsnelheid in de vacuümbuis op het treintafeltje,

vanuit je treinstoel.

Je zou 300.000 km/sec moeten meten.

Zorg dat de trein voorbij een 'meetpunt' buiten de trein rijdt, dat de snelheid van het licht

in die vacuümbuis kan meten vanop aarde.

Normaal zou dat meetpunt dit moeten vaststellen: 60 km/h (snelheid trein) + 300.000 km/sec.

Maar wij weten dankzij Albert Einstein dat die snelheid daarbuiten niet kan gemeten worden.

Dus het meetpunt buiten de trein zal eveneens dat licht daarbinnen

volgens de c buiten aan 300.000 km/sec meten.

Dit kan nagemeten worden.

Ter compensatie verloopt al de rest trager in die trein vanuit het aardse gezichtspunt en komen de reizigers

nadien relatief jonger uit de trein gestapt tov de aarde in rust dan wanneer ze niet in die trein hadden gezeten.

Uiteraard is het effect bij lage snelheden miniem, zoals Albert Einstein voorspelde.

Enkel en alleen om c constant te houden voor de waarnemers vanop aarde in rust vervormt zich de leeftijd en ruimte van

de objecten in de trein.

De omgekeerde test:

Zet een vacuümbuis aan een spoorlijn en laat er lichtdeeltjes door gaan.

Je meet tov de aarde in rust 300.000 km/sec.

Een andere onderzoeker zit in een rijdende trein die een constante snelheid heeft van 60 km/h.

Hij heeft een meetinstrument op zijn tafeltjes staan om eveneens die lichtsnelheid buiten de trein te meten van

de in vacuümbuis afgeschoten deeltjes daarbuiten.

Zijn trein rijdt tegen de richting in dan waarin de deeltjes in de vacuümbuis worden afgeschoten.

Dan komt de trein voorbij. De metingen gebeuren.

De treinreiziger zou nu ook 60 km/h moeten meten + 300.000 km/sec.

Maar hij meet, zoals valt te verwachten netjes 300.000 km/sec volgens de c die geldt voor zijn waarnemingen

in de trein wanneer hij en zijn meetinstrument zich in rust bevinden tov de trein.

Ter compensatie loopt daarbuiten alles trager en versmalt de ruimte daarbuiten. Bij kleine snelheden is dit miniem.

Wanneer de onderzoeker die buiten stond versnelt en in de rijdende trein stapt, zal hij jonger zijn in de trein

dan erbuiten. Want in dit nieuwe stelsel gelden wetten, eigen aan de waarnemers in rust vanuit die positie.

Daarom denk ik dat we het heelal niet meten zoals het 'is', maar zoals wij het waarnemen vanaf

onze positie waar wij de grenzen vastleggen waaraan onze waarnemingen zich, als aan een kapstok, zullen haken.

Alle objecten die in rust zijn tov ons, vormen ons stelsel. Daar wordt E=mc^2 als stelsel voor onze waarnemingen van het heelal vastgelegd. Alle waarnemingen vallen binnen die door het ijkpunt bepaalde grenzen.

De conclusie zou moeten zijn dat vanuit andere posities een ander heelal wordt waargenomen en het heelal zich nooit laat zien zoals het 'is', maar zoals het ons verschijnt binnen de grenzen die c aangeeft vanop onze positie.

JdM

Maartenn100 schreef:Eigenlijk kan je dit testen:

[....]

Daarom denk ik dat we het heelal niet meten zoals het 'is', maar zoals wij het waarnemen vanaf

onze positie waar wij de grenzen vastleggen waaraan onze waarnemingen zich, als aan een kapstok, zullen haken.

Alle objecten die in rust zijn tov ons, vormen ons stelsel. Daar wordt E=mc^2 als stelsel voor onze waarnemingen van het heelal vastgelegd. Alle waarnemingen vallen binnen die door het ijkpunt bepaalde grenzen.

De conclusie zou moeten zijn dat vanuit andere posities een ander heelal wordt waargenomen en het heelal zich nooit laat zien zoals het 'is', maar zoals het ons verschijnt binnen de grenzen die c aangeeft vanop onze positie.

Ik stel me het volgende voor:

Ik sta stil, er komt een auto op mij afgereden met de lichtsnelheid.

In die auto bevindt zich een persoon met een zaklamp.

De zaklamp wordt ontstoken.

Betekent dit dat het licht uit de zaklamp niet door mij (ik sta stil) wordt waargenomen?

Want als ik het licht van de zaklamp wel zou waarnemen de snelheid van dat licht dus 2 keer zo groot zou moeten zijn (snelheid van de auto= lichtsnelheid + lichtstraal van zaklamp ten opzichte van mij).

Ik zou dus een niet ontstoken zaklamp zien, terwijl dat wel zo is ten opzichte van de persoon in de bewegende auto?

Is mijn beredenering correct en sluit deze aan bij jouw idee? Want dan klopt het als je zegt dat het heelal zich niet zo laat zien zoals het is, er is namelijk licht vanuit de zaklamp, maar ik zie het vanuit mijn positie niet.

In physics I trust

In dit topic vind je meer over het idee 'auto met lichtsnelheid': http://www.wetenschapsforum.nl/index.php?s...30&start=30

Maartenn100

Wel, wat ik denk is dat je altijd alles in die auto zodanig zal waarnemen vanuit jouw positie, zodat je het licht van die zaklamp aan 300.000 km/sec vanuit jouw positie ziet. Dwz: alles daarbinnen moet trager verlopen in jouw stelsel opdat jouw waargenomen licht van daarbinnen zich aan jouw c houdt. iemand hoeft daarbinnen daarvoor zelfs geen zaklamp aan te steken. Niks daarbinnen mag zowieso boven jouw c komen. Het licht van die zaklamp is dezelfde lichtsnelheid dan die buiten de auto voor jou is.

Elke waarnemer heeft zijn particuliere c, denk ik, die bepaalt wordt door de positie waar hij zich bevindt.

Jij wil die behouden, dus alle andere waarnemingen (van auto, tot mensen en objecten in die auto) moeten zich daar aan aanpassen, opdat geen enkele waarneming (meting) boven jouw c uitkomt vanaf de positie waar je staat. Massavervormingswaarnemingen, ruimteveranderingen en tijdsvertragingen doen zich voor, opdat jouw c vanaf jouw positie in jouw stelsel zich netjes aan 300.000 km/sec houdt.

Maar die mensen in die auto, die jou daarbuiten een zaklamp zien vasthouden, zullen dat licht zich zien gedragen volgens hun c. Alles daarbuiten samen met jou zal dus vertraagt handelen vanuit hun waarnemingen opdat zij hun c ook voor waarnemingen daarbuiten kunnen aanhouden. En eens je in die rijdende auto stapt, zal je jonger zijn in hun stelsel.

Maartenn100

Test maar eens bij stilstaande mensen langs de weg vanuit je gesloten snel rijdende auto, of uit een snelrijdende trein kijkend naar mensen op een perron. Kan je vanuit je snel rijdende trein of auto daar geen wat onnatuurlijk vertraagde waarnemingen van hun gedragingen doen? Je kan het in minieme mate opmerkingen.

En andersom: dat je mensen in een voorbij snellende trein of auto vanop het perron niet wat onnatuurlijker vertraagt iets ziet doen dan dat je rondom jouw ziet gebeuren.

Waarom? Omdat het licht in die trein zich volgens jouw c moet gedragen die geldt op het perron. En omdat het licht buiten de auto zich ook volgens jouw c moet gedragen die geldt in de auto.

vlaaing peerd

@Maartenn100

Leuk topic, zoiets dergelijks opperde Wubbo Ockels ook al in 2008 met het idee dat wij inderdaad gebonden zijn aan onze tijdsbeleving en daaraan onze snelheid van het licht ontlenen die ons op die wijze onze waarneming beperkt. Chronocentrisme noemde hij dat. Als je googled of Youtube zoekt op "Wubbo Ockels" en "TED" dan zul je zijn bespreking erover vinden. Misschien dat het idee je aanspreekt of aanzet om verder te denken.

Dit is mijn redenering die het meest makkelijk mij dit doet begrijpen, als ik het fout heb word ik graag verbeterd:

Dat dit "logisch" gezien niet "klopt" is omdat op die snelheid je tijd gaat inboeten op afstand, als je de wat over relativiteit doorleest zul je merken dat ruimtetijd 1 geheel is met als tijd 4e dimensie. Op 1 van die 4 dimensies zul je dan eenvoudigweg moet krommen dus of tijd of 1 van de 3 dimensies en feitelijk word de afstand gewoon kleiner.

In die zin zou je kunnen zeggen dat lichtssnelheid onze waarneming veranderd of andersom geredeneerd is de ruimtetijd een krombaar geheel. Aangezien we licht als constant beschouwen is ruimtetijd dus hetgeen wat niet constant is.

Bedenk verder eens wat de implicatie is van een trein die op lichtsnelheid reist. Op die snelheid is tijdsverloop tot 0 gedaald vanaf de interne waarneming dwz alles buiten de trein gebeurt tegelijkertijd, een handeling in de trein die 0 tijd kost lijkt buiten de trein een eeuwigdurende handeling, andersom zal licht wat dus binnen de trein word afgestoken wel met lichtssnelheid in de trein voortplanten, maar buiten de bekeken trein langzamer lijken, nl compleet stilstaand, niet een vreemde optelling als de snelheid van de trein dus wel de snelheid van het licht heeft.

.

"...E=mc^2 geen eigenschap van het heelal is, maar van de waarnemer", inderdaad, eigenschap van de waarnemer tov van het waar te nemen object, die is relatief aan elkaar en nvt op objecten die daar niet relatief aan zijn (vandaar relativiteit), dit geld echter wel voor iedereen in het heelal (hopen we). Jou conclusie is dan ook compleet hetzelfde als ieder die relativiteit doorwerkt; afstanden, objecten en tijd hebben geen absolute waarde maar zijn relatief aan de waarnemer.

Mijn vermoeden (= wat ik eruit afleid) is dat op lichtssnelheid dan ook van buitenaf gezien niks intern in de trein kan bewegen, atomen zouden minder snel moeten gaan bewegen en dichter opelkaar gaan zitten, alles word kleiner, kouder en de halfwaardetijd van elementen gaat ook stilstaan. Als iemand iets in die richting kan bevestigen hoor ik dat graag, want ik vind betrekkelijk weinig info daarover afgezien dat atoomklokken inderdaad langzamer lijken te gaan lopen als het op hogere snelheid afstand van ons aflegt.

"Is c niet waarnemersafhankelijk?" Nee, volgens mij is dat juist het constante en alle andere variabelen is juist het veranderlijke.

Maartenn100

Bedankt voor de link.

interessante visie dat je daar hebt.

Laat me even uitleggen waarom ik denk dat c waarnemerafhankelijk is en samen

met de waarnemer de enige constanten in al zijn waarnemingen zijn, waaraan de rest zich vasthaakt.

Kijk, volgens mij is c waarnemer afhankelijk om de volgende (wellicht voor anderen compleet bizarre) redenen:

De waarnemer bevindt zich volgens mij in T0 (volgens hemzelf)

T0 = 0 (tijdloos en ruimteloos).

Voor de waarnemer is T0 'het actuele moment'. (wat dus van waarnemer tot waarnemer verschilt, afhankelijk van zijn positie tov andere waarnemers)

De waarnemer kan niet niet in beweging zijn, maar voor hemzelf is alles wat in rust is tov hemzelf het nulpunt

voor beweging, voor tijd en voor ruimte.

Van daaraf begint zijn c te lopen.

Op aarde zijn wij, allemaal waarnemers, in rust tov de aarde en meten dus qua beweging, tijd en ruimte zowat hetzelfde.

Elk object dat in rust is tov de waarnemer vormt met hem zijn stelsel. (bij ons: de aarde, een eenparig rechtlijnige trein waar we in zitten enz.)

Waarom mag niks voorbij de particuliere c van de waarnemer komen, volgens mij? Omdat de waarnemer in al zijn waarnemingen en metingen de dimensieloosheid van zijn particuliere T0 niet niet mag overschrijden. (het actuele moment).

Noch door snelheid (diepte-inname/x-aantal actuele momenten), noch door massa. (diepte-inname/ x-aantal actuele momenten). Bij een gegeven massa of snelheid krommen zich de metingen, opdat T0 dimensieloos blijft.

De waarnemer bevindt zich volgens mij in zijn stelsel steeds op T0. (in een dimensieloze positie), die zich weliswaar volledig aan elke van zijn waarnemingen onttrekt.

(ps: dit is nattevingerwerk van mijn kant en stoelt nergens op, maar ik vermoed dat (vermoeden: leidt dat logisch af uit andere zaken, die ik hier later misschien zal plaatsen).

Dus ik denk dat van zodra je massa of snelheid hebt tijd en ruimte zich voor de waarnemer beginnen te vervormen opdat hij de dimenisieloosheid van zijn actueel moment vanaf de plaats waar hij zich als waarnemer bevindt kan behouden.

In physics I trust

(ps: dit is nattevingerwerk van mijn kant en stoelt nergens op, maar ik vermoed dat (vermoeden: leidt dat logisch af uit andere zaken, die ik hier later misschien zal plaatsen).

Nattevingerwerk is niet aan de orde. Als je vermoedens hebt, dan post je ze onderbouwd. c is waarnemersafhankelijk lijkt me een vreemde uitspraak. Einstein postuleert net dat c onafhankelijk is van de snelheid van de bron en in elk referentiestelsel =

\( 3 \cdot 10^8 m/s\)

. Niet afhankelijk dus, maar absoluut vastgelegd.

Maartenn100

Nattevingerwerk is niet aan de orde. Als je vermoedens hebt, dan post je ze onderbouwd. c is waarnemersafhankelijk lijkt me een vreemde uitspraak. Einstein postuleert net dat c onafhankelijk is van de snelheid van de bron en in elk referentiestelsel = 3*10^8 m/s. Niet afhankelijk dus, maar absoluut vastgelegd.

Wel eigenlijk is het geen nattevingerwerk, ik noemde het zo. Wat ik zeg is, eigenlijk wel wat onderbouwd.

Ik ben het met je eens dat je iets moet onderbouwen, of dat datgene wat je stelt moet kloppen met wat gekend is.

Ja, c is vastgelegd voor elk stelsel op 3*10^8 m/s.

En dat stelsel moet in rust zijn tov de waarnemers volgens mij wil het zijn stelsel kunnen zijn van waar

hij zijn metingen kan doen.

Denk er aan: ook het stelsel is uiteindelijk een waargenomen stelsel.

c is afhankelijk van het stelsel volgens Einstein steeds 3*10^8 m/s.

Dat is precies wat ik hierboven al heel de tijd beaam.

En volgens mij is het stelsel waarin de metingen gebeuren in rust tov de waarnemer in rust. De metingen gebeuren in elk stelsel in rust tov de waarnemer, toch?

Dus is c onrechtstreeks wel afhankelijk van de waarnemer.

(dus geen nattevingerwerk, maar volgens mij kloppend met Einsteins postulaat van de relativiteitstheorie)

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?

Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?

Re: Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?

Re: Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?

Re: Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?

Re: Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?

Re: Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?

Re: Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?

Re: Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?

Re: Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?

Re: Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?

Re: Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?

Re: Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?

Re: Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?

Re: Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?

Re: Begrenst lichtsnelheid onze waarneming?