317070 schreef:Geen interactie met massa's is onmogelijk. Je zal altijd interactie met massa's hebben, anders gaat je foton nog steeds met de lichtsnelheid. De enige mogelijkheid hier is bij een gekromde ruimte, zoals een zwart gat. Er is een plaats waar het licht theoretisch eeuwig rond een zwart gat kan cirkelen. Maar dat is niet praktisch natuurlijk.
In de praktijk gaat men vaak een rol glasvezel gebruiken. Hiermee kan men licht opslaan voor een paar tientallen nanoseconde, wat genoeg is voor de meeste toepassingen. Voor extreem high-tech toepassingen ken ik een paar voorbeelden waarbij men een Einstein-Böse-condensaat gebruikt, bv in single photon applicaties.
Waar je volgens mij het meest aan hebt, is die Lasers. De werking benadert vrij dicht je voorstel, met 1 belangrijk verschil: in het medium binnen de laser zit een stof in aangeslagen toestand, die fotonen kan uitzenden via gesimuleerde emissie. Bij die emissie neemt het atoom 1 foton op, maar stuurt vervolgens 2 fotonen uit, identiek aan het oorspronkelijke foton. Zo wordt het licht dat uitgestraald wordt via het "kopiëren" van de overblijvende fotonen gecompenseerd.
Maar misschien moet je eens gaan definiëren waar je aan denkt als je schrijft
lichtopslag 
Mijn definitie van licht opslaan is inderdaad een beetje vaag geformuleerd als ik het op die manier bekijk.
Maar ik bedoel dus eigenlijk licht opslaan, zonder dat de snelheid significant onder c komt en zonder dat de lichtintensiteit signifant verminderd (aantal fotonen ongeveer constant).
Licht vertragen of zelfs laten stilstaan is wel erg interessant moet ik zeggen, maar ik wil desalniettemin toch graag weten of het mogelijk is licht op te slaan zonder het te vertragen. Dus door middel van spiegels of iets dergelijks, maar waarschijnlijk is dit alleen in theorie mogelijk zoals ik al aangaf in mijn eerste bericht.
De laser is waarschijnlijk het beste op dit gebied van wat ik dus tot nu toe weet (althans de technologie van de laser). Wat ik wil is waarschijnlijk gewoon onmogelijk, omdat er nergens verlies van enig soort mag optreden of in ieder geval zo weinig mogelijk. Ik denk dat er minstens een vacuum nodig is, welke niet in de praktijk niet nodig is.
Misschien dat het benaderd kan worden in een ultrahoogvacuum en met van die spiegels die in bijv. de Hubble telescoop gebruikt worden. En een laser met zeer lage divergentie. En dan nog is het licht in een fractie van een fractie van een seconde verdwenen waarschijnlijk. Maar ik vraag me of er ooit van dit soort opstellingen gebouwd zijn die het licht relatief lang kunnen vasthouden tussen een aantal spiegels. Of misschien zijn er wel heel andere opstellingen die dit beter kunnen benaderen.
In ieder geval bedankt voor de reactie.
thermo1945 schreef:Als licht op een fosforiserende stof valt, worden elektronen inderdaad aangeslagen naar een hogere energietoestand. Die toestand kan verrassend lang blijven bestaan. In dit opzicht is deze stof een 'spaarpot voor licht'.
Met een halveringstijd van soms wel een uur vallen de elektronen uiteindelijk weer terug naar de grondtoestand.
('Uiteindelijk', omdat er vaak ook onstabiele tussenniveaus mogelijk zijn.)
Klopt, dit kan wel gezien worden als een opslag voor licht. Maar helaas is dit niet waar ik op doel. Ik doel eigenlijk op het vangen van een lichtstraal en deze 'onaangetast' in een bepaalde ruimte 'opslaan' (=oneindig lang reflecteren tussen reflectors of iets dergelijks). Maar bedankt voor de reactie.
