Bij het tot stand komen van de formules voor de exergie van een chemisch proces vindt men vaak de volgende uitdrukking terug:
\($\Delta H - T_o \Delta S$\)
Nu wordt er van deze uitdrukking gezegd dat (onder bepaalde voorwaarden) zij een maat is voor de maximale arbeid die kan onttrokken worden aan het systeem bij de overgang naar de omgevingscondities \(\left( T_o, P_o \right)\)
.Stel dat
\(\Delta H\)
wordt berekend voor zowel de begin- als eindcondities op \(\left( T_o, P_o \right)\)
, m.a.w. de rookgassen zijn volledig afgekoeld. Hoe kan \(T_o \Delta S\)
dan nog ooit bijdragen tot een grotere exergie? Hoe kan de maximale arbeid ooit groter zijn dan \(\Delta H\)
onder de voorgaande veronderstelling? Dat strookt niet met de eerste hoofdwet.Of nog: wat is de fysische betekenis van
\(T_o \Delta S\)
? Hoe draagt zij bij tot de maximale arbeid?(Mijn vraag geldt ook voor andere uitdrukkingen voor bv. gesloten of open mechanische systemen, waar eveneens steeds de term
\(T_o \Delta S\)
in voorkomt.)
