Wetenschapsforum

Beste,

Ik zou graag mijn theorie ter toetsing aan jullie voorleggen.

Is de theorie fout, dan verwerp ik ze onmiddellijk. Maar ik vond ze zelf mooi en wou ze minstens

met u delen. U ziet maar wat u er van overlaat.

Alvast bedankt voor uw geduld en kritische tegenwerpingen.

Stelling

Een zwart gat is een relativistisch zwaartekrachts-effect tgv de kromming van de ruimtetijd zoals het plat worden en naar 0 tijd neigen van iets aan snelheden tegen c tov ons.



Het is ginderachter niet zwart. Ik leg dat uit. (omdat ons referentieframe daar de tijd heeft van het zwaartekrachtsveld daar)

Zwarte gaten

Een zwart gat is voor ons als wat iets voor ons zou zijn dat tegen lichtsnelheid zou reizen. Iets wat tov ons aan gigantische snelheden reist, diens ruimte krimpt tot quasi plat en diens tijd is quasi gelijk aan nul vanuit ons referentieframe beschouwd.

Het zou letterlijk verdwijnen uit onze waarnemingshorizon van tijd en ruimte. Zo ook een zwart gat voor ons omdat de tijd en ruimte er - relatief tot onze klokken - zodanig gekromd is door de zwaartekracht dat dat ding ginder daar letterlijk een gat is in onze ruimte- en tijdswaarneming. Vanuit ons referentieframe voor tijd en ruimte beschouwd.

NIET voor wie zich daar bevindt.

Enkel vanaf onze ruimtetijdspositie beschouwd is het zowat nul ruimte en zowat nul tijd. (zie onderaan de bredere theorie in de maak)

Maar mochten wij daar zijn zouden we de ster in al zijn glorie zien en ons voelen stilhangen, maar de valversnelling zou gigantisch zijn.



Relativistische waarnemingsvervormingen tgv zwaartekracht

Waar jij ook in ruimte hangt, je bent er gewichteloos en je voelt nooit je valversnelling.

Dus in de buurt van een zwart gat zal het je net zo vergaan.

Je bent wel gevangen in zijn tijd en ruimte.

Maar voor jou loopt je tijd zoals altijd normaal

Je wordt een deel van dat ding

En vanaf jouw positie zie je dat ding dus anders, relatief tot jouw tijd in de buurt ervan.

En alles rond je valt gelijk met jou, even snel naar dat ding.

Want alle voorwerpen vallen even snel. En dus zal alles wat samen met jou naar dat 'zwarte gat' valt, dat voor jou helemaal niet zwart is, stilhangen met jou. Want wie valt hangt stil en is gewichtloos.

Dus zij staan stil tov jou. Dus waarom zouden zij zwaar zijn? Waarom zouden zij überhaupt bewegen? Zij zijn even gewichteloos als jij en hebben dezelfde tijd.

Ook licht bevindt zich waar het moet zijn voor jou.

Maar dat ding valt wel razendsnel naar je toe.

Zoals wanneer wij hier gewichtloos boven de Aarde zouden hangen en de Aarde naar ons toe valt.

Maar die Aarde ginder ver doet heel vreemd. Zeer eigenaardig, naar jouw tijdsnormen bij dat 'zwarte gat'. (en normen voor ruimte).

Vanop Aarde zien wij jou vreemde snelheden h

En waarom zien wij die ster in al zijn schoonheid? Omdat relatief tot ons die bewegingen daar van het licht zijn normale proporties heeft. Naar onze c. Want tov onze bewegingen daar beweegt alles naar die ster relatief minder snel dan vanop Aarde beschouwd. wij snellen immers mee naar het 'zwarte gat'.

We zouden meebewegen aan gigantische snelheden rond het gat van op Aarde beschouwd met alle relativistische effecten voor snelheid vandien van op Aarde beschouwd. En tenslotte zouden we op de gigantische ster te pletter slaan (er in gekookt worden). Onze versnelling zou vanop Aarde gezien enorm zijn zodat wij daar tegen de lichtsnelheid aan zitten van op Aarde gezien enkel nog afgeremd door onze massa. Platter en donkerder wordend. Onze tijd zou naar Aardse normen naar 0 neigen en we verdwijnen samen met dat ding uit de ruimtetijdswaarneming van de Aardse waarnemingshorizon.

Gegeven onze klokken en onze lengtematen is dat ding daar samen met ons onbestaand.

Wanneer de tijd van iets anders veschilt t.o.v. onze tijd, vervormen ook onze ruimtewaarnemingen en waarnemingen van dat ding. Het is met elkaar verbonden. Omdat voor ons de tijd steeds normaal loopt, zullen we al het andere steeds zien vervormen tot en met aan 0.

Achterliggende theorie (beschreven vanuit een mens als referentie voor metingen van ruimte en tijd (een inertiaal referentieframe)

Als ik wil nadenken over bewustzijn en waarnemen (of meten) van tijd, snelheden en afstanden, kan ik niet anders om elke mens centraal te stellen als z'n eigen inertiaal referentiestelsel. Als het referentiepunt voor tijd- en ruimtemeting. Ookal is er een metrisch heelal en kunnen we de juiste tijd en afstand achterhalen.

Omdat voor onze ervaring de tijd altijd normaal loopt, een seconde een seconde is, een minuut een minuut en we onze eigen tijd nergens vertraagd of versneld ervaren, zal voor ons ergens anders de tijd te traag of te snel gaan en zullen voor ons ergens anders de waargenomen ruimte 'krimpen' of uitgerekt zijn naar waar c zich tov onze waarnemingspositie bevindt. Omdat voor ons overal 1 meter even lang is, zal elders die ruimte gekrimpt of uitgerekt zijn. En omdat voor ons een seconde altijd even groot is, zal voor ons ergens anders de tijd te snel of te traag lopen naar onze norm.

Maar uiteraard dé reële tijd en reële afstanden zijn perfect te achterhalen.

Zo is de Aarde ook rond en draaiend voor iemand in de Ruimte, maar een waarnemer beneden ziet diezelfde Aarde als stilstaand en vlak beneden. Waarom, omdat hij zijn eigen tijd nooit te snel of te traag ervaart. De ander is altijd vervormt.

De astronaut ziet die waarnemer beneden rondjes draaien. (draaien om de as van de Aarde)

Volgens mij is dat weer een relativistisch effect tgv de mate van ruimtetijdskromming net zoals bij snelheden tov elkaar. Rond draaiend of vlak stilstaand.

Vertraagde tijd object = zien bewegen object. (centripetale versnelling = zwaartekracht = kromming ruimtetijd (kromming tijd EN ruimte))

Wanneer ik buiten de invloed van de zwaartekracht van het zonnestelsel ben (buiten de invloed van de ruimtetijdskromming ervan), dan pas zie ik de Aarde rond de zon draaien.

Voordien draaide ik mee, maar leek het alsof ik stilhing.

Omdat ik nu een andere tijd heb dan de Aarde die rond de zon draait, omdat ik buiten het zwaartekrachtsveld van de zon ben, zie ik dat object anders bewegen. Want onze tijden verschillen nog meer. En de waarnemer op de Aarde

Een zwart gat is een relativistisch effect zoals het plat worden en naar 0 tijd neigen van iets aan snelheden tegen c tov ons.



volgt van daaraf beschouwd spiraalvormige cirkelbanen rond de Aarde en rond de zon.

Wanneer ik echter uit de invloed van de zwaartekracht van het sterrenstelsel raak, zie ik die zon bewegen, tiens. Omdat ikzelf weer uit de gekromde ruimte en tijd ben die daar heerste.

En dat is omdat ik mijn tijd altijd als normaal meet, en ook mijn lengtes voor mij steeds onvervormd zijn, draait die Aarde rond de zon voor mij vanaf de positie van waar ik ze beschouw.

Want vervormde ruimte en vervormde tijd kan niet anders dan relativistische waarnemingen opleveren.

Dit is wat ik achtereenvolgens zie gebeuren vanop verschillende posities:

http://www.youtube.com/watch?v=lkWyM-M8o0c

Het corioliseffect is volgens mij hier het relativistisch effect. Wat een rechte baan is van buitenaf beschouwd is in het zwaartekrachtsveld een baan die kromt.

Zo is volgens mij het universum een pyramide van zwaartekrachtsvelden waarin onze ruimtetijd zal gekromd worden door de zwaartekracht van de hemellichamen en afhankelijk van onze positie in dat zwaartekrachtsveld anders tov ons zullen zien bewegen.

Komen we dicht bij een object geraken we in de tijd en ruimte van dat object en zullen we van daaraf dat object als stilstaand tov ons waarnemen. Waarom? Omdat we dezelfde tijd delen. Dezelfde ruimte/tijd.

Zoals we ook bij eenparige beweging relativiteit van tijd zien, gegeven de snelheid tov ons referentieframe. Dezelfde tijd is stilstaan tov elkaar.

Wanneer onze tijden verschillen moeten onze bewegingen verschillen. Gelijke tijden is gelijk bewegen. En ook met ruimtewaarneming moet er iets verschillen. En dat zien we wanneer we dichterbij komen of verderaf gaan. gekromde of meer rechte banen komen in ons vizier bij het ons verwijderen van het object of ernaartoe gaan.

En weet je waarom hemellichamen neigen naar bolvorming? Omdat alles aan dat object 'naar beneden' wil (naar het midden).

Rechte banen in een gekromde ruimtetijd. (Einstein)



wetmatigheid: wanneer onze tijden verschillen moeten onze bewegingen tov elkaar anders zijn.

wanneer onze tijden gelijk lopen lopen onze bewegingen gelijk

Mvg

Maarten Vergucht

Excuses omdat bovenstaande nogal slordig geordend is.

Maar mijn theorie komt er op neer dat ook zwaartekracht zijn relativistische vertekeningen van ruimte heeft tgv de veranderde tijd.

Elke waarnemer zal beweging, tijd, ruimte en massa beschouwen als vanuit zijn referentieframe, waarvoor hij de tijd en snelheid bij zichzelf op 0 ijkt.

Dat geldt ook mbt zwaarterkracht en tijdsvervorming.

Uiteraard is er het metrisch universum dat via de Lorentztransformaties en de Einsteinvergelijkingen kan gedacht worden.

Maar mijn idee vertrok vanuit de waarnemer om te kijken hoe hij tijd en ruimte beschouwt.

Mvg

Maarten Vergucht

Nog even ter verduidelijking waar het in zijn diepste essentie over gaat

Tot nog toe bekeken wij relativiteit slechts tgv veranderde lineaire snelheid, maar ik vermoed dat wij belangrijke relativistische verschijnselen over het hoofd zien: (en ik kan totaal fout zijn)

tgv van zwaartekracht.

De positionering in een zwaartekrachtsveld zal ons hemellichamen anders zien bewegen vanwege het verschil in tijd. De ruimtevervormingen zijn evenzeer relativistisch ten gevolge van verschillende posities in het zwaartekrachtsveld dan die wij waarnemen tgv veranderde snelheden.

De verschillende posities in het zwaartekrachtsveld zullen andere bewegingen en andere vervormingen relativistisch stellen.

Een nieuw inertiaal referentieframe moet worden bedacht mbt zwaartekrachtsvelden.

En daarom zullen rechte lijnen altijd gebogen zijn van buiten een gekromde ruimtetijd beschouwt. En coriolislijnen altijd recht.

Mvg

(ik ben kapot en ga proberen slapen)

groetjes

Excuses, maar de inzichten komen soms als vanzelf, en ik wil ze met jullie delen.

Ik verbaas me er evenzeer over hoe consistent sommige ingevingen lijken. En ze komen soms als vanuit het Niets.

en vooral de wijze waarop de ideeën zich vormen. Alhoewel ze totaal fout kunnen zijn.

referentieframes in zwaartekrachtsvelden zijn legio in ons heelal

Als je naar het heelal kijkt is er niet geen ruimtetijdskromming tgv zwaartekracht.

Overal waar je kijkt is er zwaartekracht. Overal waar je kijkt wordt de tijd vervormt. Er bestaat geen onvervormde tijd en ruimte.

Jijzelf, waar je ook bent neemt de tijd normaal waar. Voor jou tikt je klok overal even normaal.

Dus moeten tijden van anderen te traag of te snel tikken, relatief tot jouw normaal tikkende tijd.

En dus moeten je waarnemingen van hun bewegingen en vormen relatief vervormd zijn, relatief tot jouw normale tijd, normale ruimte en overal stilhangende (of staande) positie.

Omdat voor jou een meter altijd een meter is, en een seconde een seconde en je overal gewichtloos bent, waar je ook 'valt' in een zwaartekrachtsveld. (het object valt eigenlijk naar jou toe)

Hoe gekromd de ruimtetijd op jouw positie vanuit een andere invalshoek ook is,

jij hangt rustig te hangen, gewichtloos, stil, normale tijd, en licht gaat vanaf jouw positie steeds aan c van de lichtsnelheid. Naar de normen van jouw positie daar.

Maar die gelijkwaardigheid van tijd, gewicht, en lengte voor jou betekent dat je nooit of nimmer 'objectief' kijkt naar de bewegingen en vormen die zich voordoen.

Noch bij verschillende snelheden, noch bij verschillende posities in het zwaartekracht.

Je moet altijd je metriek bij de hand hebben om de werkelijke vormen te kennen.

De maan ziet er rond uit vanop Aarde en draait rond ons.

Maar wanneer we op de maan zijn, en onze tijd loopt daar weer normaal, dan zien we vanop onze nieuwe stabiele wereld de Aarde daar als rond en bewegingen makend.

Dit zijn relativistische waarnemingen.

Eigen aan zijn tijd tov onze nieuwe norm voor het waarnemen van bewegingen en vormen in ruimte en tijd.

Je waarnemingen van zware objecten als stabiele werelden hangen samen met het 'gevangen zitten' in hun tijd, die dan jouw normale tijd is geworden. Waardoor je waarnemingshorizon zich - vanaf die positie - zich daar naar zet.

Wat verschilt er wel: de zwaartekracht eens je op die stabiele wereld rondwandelt.

Je voelt de ruimtetijdskromming die er van uitgaat.

Niet alleen een verschil in snelheid levert een meningsverschil op (relativiteit), ook een verschil in positie in de kosmos, dat een mijnenveld is aan ruimtetijdskrommingen.

Wat eerst stabiel was, draait nu. Wat eens draaide en rond was is nu stabiel en vlak.

Je ziet het object anders, omdat je tijd overal normaal loopt.

Maar eens je deel bent van het object als emergent geheel van delen, voel je de zwaarte ervan.

Je voelt dan de kromming. Je wordt mee naar beneden getrokken. Want alles beweegt lineair in een gekromde ruimtetijd.

En een waarnemer van buitenaf ziet je, gegeven zijn positie andere bewegingen maken.

Relativistisch tot zijn waarnemingspositie.

Er zijn dus nieuwe transformaties nodig. Nieuwe ideeën over de relatieve bewegingen tov een waarnemingspositie. (inertiaal referentieframe) mbt zwaartekrachtsvelden die niet niet kunnen voorkomen.

Ik had het graag hier boven nog bijgeschreven, maar het ging niet meer. Maar ik denk dat dit het nog helpt inzichtelijker te maken:

Wiskunde en wetmatigheid

Ik zocht naar een wetmatigheid maar voorlopig vond ik er niet echt een. Dit is een poging geweest om iets te stellen mbt de relativiteit van 'zien bewegen' en tijdsverschil mbt verschillende posities in een zwaartekrachtsveld:

Stel je ontsnapt aan het zwaartekrachtsveld van de Aarde, dan ontsnap je progressief aan de ruimtetijdskromming ervan.

Parallel daarmee ga je de Aarde meer en meer rond zien draaien.

Tegelijk zie je het corioliseffect steeds meer naar een rechte evolueren op een draaiende bol.

Wanneer je volledig uit het zwaartekrachtsveld bent, zie je haar op haar volle snelheid, omdat je zelf niet meer meedraait.

Of omdat je zelf niet meer in de invloed van haar ruimtetijdskromming bent.

Dat verschil in tijd is dan de mate van tijdskromming waartoe het object in staat is.

Dus je tijd verandert met de afstand tot het object.

Er lijkt een verband tussen de valversnellling en de snelheid van het zien vertragen

tot een stabiele wereld wanneer een object naar je toe valt.



En de waargenomen centripetale versnelling van een licht object naar een zwaarder object hangt samen met jouw positie tot dat licht en zwaar object.

Hoe dichterbij het lichte object, hoe meer het stilhangt en hoe meer het zwaarder object naar je toekomt bijvoorbeeld.

Je kan zelf, gegeven je eigen kennis, ook nog fantaseren over:

wat moet er nog waar zijn als dat waar is en checken met waarnemingsgegevens en vroegere kennis of het kan kloppen?



Veel plezier ermee.

Voila dat was het. Hopelijk zie je er iets interessants in (ik vermoed van wel) en nu ga ik proberen te rusten.

Mvg

Maarten

Ik wil nog een ding toevoegen over mijn idee van een zwart gat.

Ik weet absoluut niet of mijn idee van hierboven kan kloppen,

maar je kan het ook anders bekijken volgens het huidige idee over zwarte gaten

en dan kan het ook kloppen dat je het licht ziet:

Zwart gat:

ontsnappingssnelheid en afbuiging van het licht



Met 10 km u kunnen wij niet ontsnappen van de Aarde. Dat wil niet zeggen dat we niet aan 10 km/u naar boven kunnen gaan en dan terugvallen omdat onze ontsnappingssnelheid niet hoog genoeg is.

Een kleine sprong is niet genoeg om uit het zwaarterkrachtsveld te geraken van de Aarde.

Je valt op een gegeven punt terug. Je kan sneller proberen tot het punt dat je niet meer terugvalt. Dat heet 'de ontsnappingssnelheid'.

Het is niet omdat jij niet kan ontsnappen dat je niet hier bent.

Het is niet omdat licht niet kan ontsnappen omdat de massa zeer groot is, dat het er niet is.

Licht dat niet kan ontsnappen kan bij zware sterren wellicht 'springen' tot een zekere hoogte, maar heeft niet genoeg snelheid zodat het terugvalt. (afbuigt naar de zware ster)

Licht buigt immers af naar grote massa's.

En in dat geval raakt het niet hier en zien wij een zwart gat.

Het licht is er echter wel.

De ontsnappingsnelheid nodig om uit de kromming van de ruimtetijd te geraken van het object is te groot, zodat licht in zijn geheel terug naar het object afbuigt.

wij zien dan van hier af een zwart gat.

Wie daar is ziet het licht. Maar eens het licht gezien kan je zelf nooit meer ontsnappen.

Dus wie dicht genoeg is kan het licht zien, voor wie het einde verhaal is.

Dag Maarten, ik heb momenteel niet de tijd om je theorie te lezen, maar wil toch graag even een tip geven:

Een forum is niet het beste platform om een theorie uiteen te zetten. Typ je theorie met toch een beetje opmaak en logische volgorde uit in een pdfje. Probeer niet enkel tekst te schrijven, maar waar mogelijk een schema, schets in te voegen.

Post hier op het forum dan een beknopte samenvatting om mensen te motiveren je pdf te lezen.

Op deze manier is het mogelijk om op het forum een gefundeerde discussie te voeren rond je theorie.

Op deze manier komen we het beste vooruit

Beste Maartenn, ik begrijp dat je enthousiast bent met je theorie, maar als je gelijk zulke lappen tekst opschrijft dan is er voor mij echt geen beginnen aan om dat allemaal te gaan zitten doorlezen.

ja, ge hebt gelijk, maar ik hoop dat je het toch rustig begint door te lezen.

Je kan me zeg maar van een waanidee afhelpen dat tegen het psychotische is.

Of laat het dan in elk geval hier staan dan copieer ik het en tracht ik het in een pdf te ordenen.

Zit er iets zinnigs in, dan is het geen waanidee.

Zit er niks zinnigs in en kan je aanwijzen waar hem het precies zit, dan weet ik dat het wel een waanidee is.

Het is vaak hetzelfde maar anders gezegd. Dus je kan gerust diagonaal lezen.

Maar ik denk soms dan nog aan iets nieuws, en wil het er bij schrijven bijvoorbeeld.

Hopelijk vind je toch het geduld om te lezen en misschien geraak je ergens geboeid.

En misschien vind je het totale kwatch, dat kan ook.

Ik heb liever dat iemand het gelezen heeft en het totale kwatch vind en zegt waarom, dat het voor niks is geweest.

Ik heb er toch lang over nagedacht.

Als je snel een idee wil krijgen waar het in essentie over gaat:

in het derde en vierde bericht zit eigenlijk de essentie.



Het is niet zo moeilijk.

De rest kan je dan lezen wanneer je tijd hebt.

Mvg

Maarten

Beste Maartenn, ik begrijp dat je enthousiast bent met je theorie, maar als je gelijk zulke lappen tekst opschrijft dan is er voor mij echt geen beginnen aan om dat allemaal te gaan zitten doorlezen.

Hoewel het je vrij staat om een en ander dan gewoon niet te lezen is het plaatsen van dergelijk materiaal hier niet de bedoeling. Dit is een discussieform, geen weblog. Het topic gaat dan ook op slot.