Wetenschapsforum

Onderzoekers aan de Universiteit Gent hebben een nieuwe methode ontwikkeld om te bepalen of iemand een spurter of een langeafstandsporter is. Trainers kunnen het jonge talent op die manier vroeger in de meest succesvolle richting sturen


Een marathonloper en een sprinter hebben beiden sterk getrainde spieren, maar toch zien ze er helemaal anders uit. Hoe komt dat? Een sprinter zoals de Jamaicaanse wereldrecordhouder Usain Bolt heeft meer anaerobe, snelle spiervezels, terwijl marathonloopster Paula Radcliffe meer aerobe, trage spiervezels, heeft.

De verhouding tussen beide spiervezeltypes verschilt van persoon tot persoon en is grotendeels genetisch bepaald. Een atleet wordt dus geboren met een aanleg voor sprint, uithouding of een inspanning tussen beide in.

‘Tot nu toe kon je het type spiervezel alleen bepalen door een stukje weefsel weg te nemen’, zegt prof. Wim Derave van de UGent. ‘Dat is omslachtig en niet altijd even accuraat. De samenstelling van de spiervezels verschilt namelijk van plek tot plek in je lichaam. Daarom wordt de methode zelden gebruikt in de sport.’

Bij de nieuwe methode meet een MRI-scanner de hoeveelheid van een specifieke ‘merker voor snelle spiervezels’.


Bron, lees verder:

EOS


Wetenschappelijke publicatie:

Audrey Baguet, Inge Everaert, Peter Hespel, Mirko Petrovic, Eric Achten, Wim Derave: A New Method for Non-Invasive Estimation of Human Muscle Fiber Type Composition