Zintuig verliezen

datenshi

wat ik me nou al een tijd afvraag, als iemand een zintuig verliest, laten we zeggen een oog, in hoeverre worden die taken dan 'overgenomen' door andere zintuigen?

Bij de ogen is het diepte zien een goed voorbeeld, zal iemand met maar 1 werkend oog na een tijdje alsnog diepte kunnen waarnemen? Al is het maar in kleine mate.

Aan de ene kant zou ik zelf nee zeggen, omdat daarvoor 2 verschillende beelden voor nodig zouden zijn, maar aan de andere kant is het bij sommige organen wel zo dat die elkaars taken over kunnen nemen als er eentje beschadigd raakt (volgens een bio docent die ik 3 jaar geleden had in ieder geval

Thionyl

Als je het wil beperken tot één oog, dan kan ik je helaas een hoop info geven. Door een ongeluk op jonge leeftijd is mijn linker oog nu zonder lens en met een gedegenereerd netvlies. Rest vermogen ca 20-25%.

Maar wil de gevolgen niet zomaar op een forum zetten. Voor een verz.mij betekent dat 15%, maar die kunnen niet rekenen. Stuur maar een PB als je het serieus wilt weten.

Cura

Aan de ene kant zou ik zelf nee zeggen, omdat daarvoor 2 verschillende beelden voor nodig zouden zijn, maar aan de andere kant is het bij sommige organen wel zo dat die elkaars taken over kunnen nemen als er eentje beschadigd raakt (volgens een bio docent die ik 3 jaar geleden had in ieder geval

Zou je dat nader willen verklaren, ik kan mij niet voorstellen dat bijvoorbeeld een long het werk van de nieren gaat overnemen etc. Dat zou wat zijn...het hele donorsysteem is spontaan van de baan.

Het is bijvoorbeeld wel zo dat wanneer een long niet meer goed werkt of verwijderd is zal de andere long meer bloed krijgen --> gaswisseling in longblaasjes zal sneller verlopen doordat er per tijdseenheid meer rode bloedcellen ( met hemoglobine waar O₂ en CO₂ aan binden) waardoor de concentraties van deze gassen in je bloed minder snel gevaarlijke waardes zullen bereiken.

Je hoort overigens soms wel dat mensen die geheel blind zijn beter kunnen horen dan de gemiddelde mens die niet blind is. Het gehoor neemt het dus wellicht over van de (missende) visuele capaciteit. (Bron)

Thionyl

@Pectus, sinds wanneer vallen longen onder zintuigen?

Bovendien is je bron niet relevant, het gaat hier om één oog. Zoek daar eens een bron bij.

Cura

@Pectus, sinds wanneer vallen longen onder zintuigen?

Dat was puur ter voorbeeld Thionyl, TS gaf aan dat zijn biodocent eens heeft verteld dat organen elkaars functie kunnen overnemen. Een oog mag dan wel een waarnemingsorgaan zijn maar TS bedoelde hiermee vast een orgaan gelegen in de borst- of buikholte. Aangezien TS het dus over zowel zintuigen- als organen heeft leek dit bericht mij dus passend.

Bovendien is je bron niet relevant, het gaat hier om één oog. Zoek daar eens een bron bij.

Ik voel mij niet verplicht om na zo'n commanderende manier een bron te gaan zoeken. Als TS het in de topictitel over het verliezen van een zintuig heeft en in zijn startbericht het over laten we zeggen (=bijvoorbeeld) een oog heeft voel ik mij vrij om ook te kijken naar het effect van verliezen van bijvoorbeeld beide ogen. Zijn topictitel geeft ook aan dat het om een zintuig in het algemeen gaat en niet specifiek over een oog.

Om nog wat scherper te kijken Thionyl; je stelt zelf de volgende zin samen:

Als je het wil beperken tot één oog, dan kan ik je helaas een hoop info geven.

Daaruit leid ik af dat je zelf nog niet eens zo zeker bent dat de TS het enkel over één oog wilt hebben.

Om het geheel te combineren, naast de vraag over het waarnemen van diepte, ben ik dan ook benieuwd naar het effect op het gehoor als men maar een enkel oog verliest. En voor de duidelijkheid een vraag van de TS was:

wat ik me nou al een tijd afvraag, als iemand een zintuig verliest, laten we zeggen een oog, in hoeverre worden die taken dan 'overgenomen' door andere zintuigen?

Waarbij dus een combinatie tussen verschillende zintuigen, als gehoor en zicht, kunnen worden aangehaald.

Raspoetin

Datenshi nam als voorbeeld een oog, maar de discussie hoeft zich daartoe niet te beperken. De link van Pectus is daardoor wel relevant. Verder (om op de openingspost in te gaan) is diepte zien met één oog onmogelijk. Er zal best gewenning optreden, maar van echt diepte zien is geen sprake.

Om terug te keren naar de vraag: Ja, over het algemeen zijn blinde mensen beter in staat geluiden te onderscheiden: http://www.sciencedirect.com/science/artic...926641003002829

Een niet-representatief niet-wetenschappelijk maar toch feelgood-filmpje:

<object width="425" height="350"></param></param><embed src="" type="application/x-shockwave-flash" wmode="transparent" width="425" height="350"></embed></object>

Tevens zien over het algemeen dove mensen beter dan horende mensen:

http://www.sciencedaily.com/releases/2010/...01110205051.htm en

http://www.totalhealth.co.uk/blog/retina-p...e-better-vision

Edit> Pectus was me voor

Edit 2>>> Ook organen kunnen elkaars functie overnemen. Zoals dat de lever en lymfknopen de functies van de milt kunnen overnemen:

Other parts of your body, like your lymph nodes and your liver, are able to step in and take over many of your spleen's functions.

Bron: http://www.chp.edu/CHP/organs+spleen+functions

Dido

wat ik me nou al een tijd afvraag, als iemand een zintuig verliest, laten we zeggen een oog, in hoeverre worden die taken dan 'overgenomen' door andere zintuigen?

Er bestaat zoiets als plasticiteit van de hersenen. Dit houdt in dat, ook bij volwassenen, de hersenen zich nog (ietwat) kunnen 'bijstellen' zodat neuronen die in de hersenen niet (meer) worden gebruikt, kunnen hervormen tot neuronen die een andere functie op zich nemen.

Dit is het duidelijkst aanwezig bij jonge kinderen: als ze bv. geboren worden met maar 1 hersenhelft, dan zie je dat die ene hersenhelft zich zodanig gaat organiseren, zodat die ene helft toch heel wat taken op zich kan nemen die normaal behoren tot de ontbrekende hersenhelft. Daardoor kunnen deze kinderen vaak toch nog een redelijk normaal leven leiden (al hangt dit ook af van de eventuele stoornis die aan de basis ligt van de afwezigheid van 1 hersenhelft: of deze nog voor andere afwijkingen heeft gezorgd.)

Ook bij volwassenen zie je het fenomeen plasticiteit, al is dit wel in beperktere mate dan bij (jonge) kinderen. Als een volwassene dan bv. een oog verliest, dan kan je na een tijd wel opmerken dat de 'verloren' neuronen (die instonden voor de verschillende functies van dat verloren oog), gebruikt gaan worden voor iets anders, zoals bv. voor het gehoor. Maar onze oren zijn natuurlijk niet ontworpen om te zien, dus zullen die 'herwerkte' neuronen nu niet de oren kunnen gaan gebruiken om toch weer beter te zien. Ze zullen er mogelijks wel kunnen voor zorgen dat bv. enkele aspecten van het gehoor verbeteren waardoor die persoon bv. zijn visuele handicap beter kan compenseren.

Of er concreet door de neuronen verbonden met het nog aanwezige oog functies zullen worden overgenomen (van het ontbrekende oog), durf ik niet met 100% zekerheid zeggen. Maar het zou me verbazen: ik zie niet direct in welke functies een 'goed' oog (of beter: de neuronen ervan) zou kunnen overnemen van het niet meer ziend oog.

Bij de ogen is het diepte zien een goed voorbeeld, zal iemand met maar 1 werkend oog na een tijdje alsnog diepte kunnen waarnemen? Al is het maar in kleine mate.

Met 1 oog kunnen we nooit dieptezicht zien, die geregeld wordt door de ogen. Met 1 oog kunnen we wél diepte zien zien op basis van onze cognities: zo weten we bv. dat iets dat dichtbij staat groter is dan eenzelfde iets dat verder staat. We weten ook dat een nabijer object/ persoon een object/ persoon die verder staat bedekt (als ze in elkaars verlengde staan), enz... Met andere woorden, we hebben niet onze 2 ogen nodig om dieptes te kunnen zien.

Wel is er weeral een verschil bij jonge kinderen, dan bij mensen die bv. op volwassen leeftijd hun dieptezicht verliezen. Een mooi voorbeeld daarvan is een lui oog (amblyopie): dit is een aandoening die vaak verschijnt op de leeftijd van 3 - 4 jaar en het betekent dat het luie oog niet meer goed kan zien & dat daardoor het dieptezicht, gebaseerd op de ogen, verdwijnt. Deze kinderen leren dit echter snel cognitief compenseren, dmv. de bovengenoemde regels. Je zal dan ook maar weinig meer merken dat ze hun dieptezicht kwijt zijn op basis van hun ogen.

Volwassenen die echter de visus van 1 oog verliezen, zullen eerst een tijd tegemoet gaan waarin ze problemen zullen ervaren doordat ze plots hun dieptezicht dmv. hun ogen kwijt zijn. Ze kunnen in het begin bv. echt wel moeite hebben om iets vast te grijpen in de ruimte ed. Maar, ook zij zullen na een tijdje van oefenen die bovenstaande regels goed gaan gebruiken, waardoor zij steeds minder problemen zullen ervaren met hun dieptezicht.

Vandaar: iemand met 1 werkend oog, zal zeker weer dieptes kunnen inschatten, al is dit dan enkel nog op cognitieve basis. Bij kinderen gebeurt dit bijna onopgemerkt, bij volwassenen duurt het langer. Verder zal bij volwassenen de compensatie mogelijks ook iets minder goed zijn dan bij kinderen (vermoed ik), maar ze zullen hun dagelijkse taken vermoedelijk zonder enige moeite kunnen blijven uitoefenen

Aan de ene kant zou ik zelf nee zeggen, omdat daarvoor 2 verschillende beelden voor nodig zouden zijn, maar aan de andere kant is het bij sommige organen wel zo dat die elkaars taken over kunnen nemen als er eentje beschadigd raakt (volgens een bio docent die ik 3 jaar geleden had in ieder geval

De plaatsing van onze ogen op ons hoofd rechts en links) zorgt ervoor dat ons rechter oog de zaken, die enkel het linker oog kan zien (dankzij zijn plaatsing), niet zomaar kàn gaan zien: iets dat zich bv. helemaal links van ons bevindt, zal enkel ons linker oog kunnen zien. Het rechter oog kan dit nooit overnemen, omdat onze neus daarvoor nu eenmaal in de weg staat.

Dido

Dido

wat ik me nou al een tijd afvraag, als iemand een zintuig verliest, laten we zeggen een oog, in hoeverre worden die taken dan 'overgenomen' door andere zintuigen?

Er bestaat zoiets als plasticiteit van de hersenen. Dit houdt in dat, ook bij volwassenen, de hersenen zich nog (ietwat) kunnen 'bijstellen' zodat neuronen die in de hersenen niet (meer) worden gebruikt, kunnen hervormen tot neuronen die een andere functie op zich nemen.

Dit is het duidelijkst aanwezig bij jonge kinderen: als ze bv. geboren worden met maar 1 hersenhelft, dan zie je dat die ene hersenhelft zich zodanig gaat organiseren, zodat die ene helft toch heel wat taken op zich kan nemen die normaal behoren tot de ontbrekende hersenhelft. Daardoor kunnen deze kinderen vaak toch nog een redelijk normaal leven leiden (al hangt dit ook af van de eventuele stoornis die aan de basis ligt van de afwezigheid van 1 hersenhelft: of deze nog voor andere afwijkingen heeft gezorgd.)

Ook bij volwassenen zie je het fenomeen plasticiteit, al is dit wel in beperktere mate dan bij (jonge) kinderen. Als een volwassene dan bv. een oog verliest, dan kan je na een tijd wel opmerken dat de 'verloren' neuronen (die instonden voor de verschillende functies van dat verloren oog), gebruikt gaan worden voor iets anders, zoals bv. voor het gehoor. Maar onze oren zijn natuurlijk niet ontworpen om te zien, dus zullen die 'herwerkte' neuronen nu niet de oren kunnen gaan gebruiken om toch weer beter te zien. Ze zullen er mogelijks wel kunnen voor zorgen dat bv. enkele aspecten van het gehoor verbeteren waardoor die persoon bv. zijn visuele handicap beter kan compenseren. Het zou volgens mij ook kunnen dat de neuronen van het 'verloren' oog nu ook worden ingeschakeld voor bepaalde taken van het andere, 'goede' oog, maar dat zal mede afhangen van waar het letsel in de hersenen precies zit (àls het al gaat om een letsel in de hersenen).

Of er concreet door de neuronen verbonden met het nog aanwezige oog functies zullen worden overgenomen (van het ontbrekende oog), durf ik niet met 100% zekerheid zeggen. Maar het zou me verbazen: ik zie niet direct in welke functies een 'goed' oog (of beter: de neuronen ervan) zou kunnen overnemen van het niet meer ziend oog.

Misschien kunnen dat de neuronen van het 'verloren' oog nu ook worden ingeschakeld voor bepaalde taken van het andere, 'goede' oog, maar dat zal mede afhangen van waar het letsel in de hersenen precies zit (àls het al gaat om een letsel in de hersenen). Maar ik betwijfel of de persoon dit ook zal merken.

Bij de ogen is het diepte zien een goed voorbeeld, zal iemand met maar 1 werkend oog na een tijdje alsnog diepte kunnen waarnemen? Al is het maar in kleine mate.

Met 1 oog kunnen we nooit dieptezicht zien, die geregeld wordt door de ogen. Met 1 oog kunnen we wél diepte zien zien op basis van onze cognities: zo weten we bv. dat iets dat dichtbij staat groter is dan eenzelfde iets dat verder staat. We weten ook dat een nabijer object/ persoon een object/ persoon die verder staat bedekt (als ze in elkaars verlengde staan), enz... Met andere woorden, we hebben niet onze 2 ogen nodig om dieptes te kunnen zien.

Wel is er weeral een verschil bij jonge kinderen, dan bij mensen die bv. op volwassen leeftijd hun dieptezicht verliezen. Een mooi voorbeeld daarvan is een lui oog (amblyopie): dit is een aandoening die vaak verschijnt op de leeftijd van 3 - 4 jaar en het betekent dat het luie oog niet meer goed kan zien & dat daardoor het dieptezicht, gebaseerd op de ogen, verdwijnt. Deze kinderen leren dit echter snel cognitief compenseren, dmv. de bovengenoemde regels. Je zal dan ook maar weinig meer merken dat ze hun dieptezicht kwijt zijn op basis van hun ogen.

Volwassenen of oudere kinderen die echter de visus van 1 oog verliezen, zullen eerst een tijd tegemoet gaan waarin ze problemen zullen ervaren doordat ze plots hun dieptezicht dmv. hun ogen kwijt zijn. Ze kunnen in het begin bv. echt wel moeite hebben om iets vast te grijpen in de ruimte ed. Maar, ook zij zullen na een tijdje van oefenen die bovenstaande regels gaan gebruiken, waardoor zij steeds minder problemen zullen ervaren met hun dieptezicht.

Vandaar: iemand met 1 werkend oog, zal zeker weer dieptes kunnen inschatten, al is dit dan enkel nog op cognitieve basis. Bij kinderen gebeurt dit bijna onopgemerkt, bij volwassenen duurt het langer. Verder zal bij volwassenen de compensatie mogelijks ook iets minder goed zijn dan bij kinderen (vermoed ik).

Aan de ene kant zou ik zelf nee zeggen, omdat daarvoor 2 verschillende beelden voor nodig zouden zijn, maar aan de andere kant is het bij sommige organen wel zo dat die elkaars taken over kunnen nemen als er eentje beschadigd raakt (volgens een bio docent die ik 3 jaar geleden had in ieder geval

De plaatsing van onze ogen op ons hoofd rechts en links) zorgt ervoor dat ons rechter oog de zaken, die enkel het linker oog kan zien (dankzij zijn plaatsing), niet zomaar kàn gaan zien: iets dat zich bv. helemaal links van ons bevindt, zal enkel ons linker oog kunnen zien. Het rechter oog kan dit nooit overnemen, omdat onze neus daarvoor nu eenmaal in de weg staat. Het gezichtsveld zal dus blijvend ingeperkt zijn.

Dido

Thionyl

Zowel met Pectus als met Raspoetin ben ik het oneens.

Omdat een oog duidelijk staat in de begintekst van TS en een oog toevallig ook een orgaan is, zie ik de relevantie niet met andere organen, zoals longen. En wel simpel omdat dat geen zintuigen zijn. Ook de link met totaal blind zie ik niet. Dat is van een totaal andere orde en dus ook off-topic.

Punt is dat ik een "ervaringsdeskundige?" in deze ben en dat waarschijnlijk dus anders beschouw.

Dido heeft er wel over nagedacht, maar schampt er eigenlijk ook maar overheen. Helaas een te algemeen verhaal en klopt ook niet geheel. Het is veel gecompliceerder.

Vooral ogen zijn eigenlijk de meest belangrijke van alle zintuigen en gelukkig hebben we er (meestal) twee. Hoewel je daarover kan twisten met dove mensen. Door mijn handycap ben ik vaak in gesprek geweest met mensen zonder smaak en half doof en blinden enz. Weet er dus redelijk wat vanaf en het gemis wordt chromelijk onderschat.

Maar een oog verliezen heeft vele consequenties en beperkt zich niet alleen tot geen diepte zien.

Men kan zich tot zekere hoogte aanpassen en ook ik heb dat gedaan.

Echter als je echt een paar goede gesprekken hebt met oogartsen dan kom je op heel andere zaken die er mee te maken hebben en die die artsen zich eigenlijk nooit realiseren. Dus dingen zoals "het kost wat aanpassing enz" zijn dan echt wel te beperkt. Het is gewoon een ramp die bijna niet te overzien is en dat in vele opzichten.

Hoe je je toch aanpast? En de invloed op andere zintuigen? Misschien dat ik daar later nog eens op in ga, maar ben benieuwd hoe mensen met twee gezonde ogen dat denken.

Dido

@Thionyl:

1) Dido heeft er niet enkel alleen over nagedacht, maar heeft zich ook gebaseerd op onderzoeken en bestaande kennis rond het probleem.

2) Ik ben me ervan bewust dat dit een 'algemeen' verhaal is. Een forum is niet echt bedoeld om bladzijden te gaan schrijven over nuances ed. Ik zou trouwens ook niet de persoon zijn die er bladzijden over schrijft, dat zou ik overlaten aan experts. Het is dan ook niet meer dan normaal dat mijn verhaal niet compleet is. Een cursus anatomie van het oog en de visuele delen van de hersenen, een cursus (neuro)fysiologie over het oog en de visus & een cursus over visuele perceptie en een cursus ontwikkelingsleer over het oog en de hersenen zal ik hier niet aanbieden. Dat is nochtans nodig om nuances en zo te begrijpen.

3) In plaats van datgene wat beschreven staat, veralgemeend af te breken, zou het leerrijker zijn om aan te geven wat er tekort in staat en wat er volgens jou wel correct in staat. Dan kunnen wij ook nog wat bijleren van wat jij ervaren hebt. Ik vind het alvast leerrijk voor mezelf om aangevuld/ (en ev. zelfs gecorrigeerd) te worden door een ervaringsdeskundige. Je hoeft daarom nog niet eens jouw eigen persoonlijke ervaringen te vertellen. Maar als jouw persoonlijke ervaringen tgv. het verliezen van 1 oog, inderdaad zo vaak voorkomen, dan vermoed ik dat je ook wel zal kunnen verwijzen naar ervaringen van anderen die op internet geschreven staan. Een link naar zo'n ervaring is dan al voldoende (al is het weinig wetenschappelijk, maar je spreekt uiteindelijk ook als ervaringsdeskundige).

4) Ik ben me ervan overtuigd dat je als ervaringsdeskundige heel goed weet wat het probleem voor jou inhoudt. Toch ben ik er ook weer van overtuigd dat de ervaring van 1 of enkele personen niet DE correcte manier van beleven is, bij mensen die op 1 oog niet meer zien. Zo kan ik heel veel problemen bedenken die ervoor zorgen dat het zicht op 1 oog wegvalt. En ik vermoed heel sterk dat de ervaring van iemand daar dan weer van kan afhangen.

5) Ik begrijp jouw frustraties over het feit dat je het gevoel hebt dat jouw probleem wordt onderschat. Ik heb ook geen reden om hieraan te twijfelen. Toch is het niet echt eerlijk van je om jouw frustraties (over de oogartsen ed. die je hierin begeleiden/ begeleid hebben, maar jou duidelijk niet begrepen hebben denk ik dan?, of jouw eigen omgeving die de ernst ervan niet begrijpt?) à volonté uit te leven op diegenen die hier een antwoord proberen te geven op de vraag van TS. Het zou eerlijker zijn deze frustraties en jouw kwaadheid te uiten tav. de personen waarvoor jij écht frustratie voelt, zoals (mogelijks?) de oogartsen waar jij bij langs bent gegaan. Zomaar klappen beginnen uitdelen aan anderen die er weinig mee te maken hebben, zal ook voor jou weinig opleveren uiteindelijk: je zorgt er zo vooral voor dat je uiteindelijk zelf niet meer ernstig wordt genomen. En ik ben ervan overtuigd dat dat laatste nu juist niet is wat jij wilt.

Dido

Cura

Zowel met Pectus als met Raspoetin ben ik het oneens.

Dat mag, maar dan wordt er wel van je verwacht dit goed te beargumenteren. Een wetenschappelijke bron van iemand eisen, terwijl je er zelf nog niet achteraan bent gegaan, wordt niet gewaardeerd.

Punt is dat ik een "ervaringsdeskundige?" in deze ben en dat waarschijnlijk dus anders beschouw.

Dido heeft er wel over nagedacht, maar schampt er eigenlijk ook maar overheen. Helaas een te algemeen verhaal en klopt ook niet geheel. Het is veel gecompliceerder.

Het is erg vervelend dat je deze ervaringsdeskundige hebt moeten worden en nog frustrerender dat je vermoedt dat dit wordt onderschat maar hopelijk begrijp je dan andersom ook dat mensen die hier geen ervaring mee hebben nu door jouw manier van discussie voeren allemaal buiten de boot vallen om hier een reactie te geven. En aangezien het Wetenschapsforum bedoeld is om met een groter publiek naar vraagstellingen te kijken, deze te vergelijken met andere situaties en de diepte in te gaan is het de vraag of een ervaringsdeskundige, zoals je aangeeft, (zonder bronnen te geven) de leken voldoende kan interesseren om zich voor dit topic in te zetten.

Maar een oog verliezen heeft vele consequenties en beperkt zich niet alleen tot geen diepte zien.

Men kan zich tot zekere hoogte aanpassen en ook ik heb dat gedaan.

Hoe je je toch aanpast? En de invloed op andere zintuigen? Misschien dat ik daar later nog eens op in ga, maar ben benieuwd hoe mensen met twee gezonde ogen dat denken.

Wellicht kun je aangeven wat de consequenties dan nog meer kunnen zijn ( dat was immers ook een vraag van de TS), dit onderbouwen met wetenschappelijke bronnen en zo alsnog het onderwerp richting het beperkte gezichtsveld door een enkel oog weer de hoogte in krijgen. Je hoeft het niet specifiek op jezelf te laten vallen, dat zou wat zijn als iedereen zich hier herkend in topics op het Wetenschapsforum. Probeer dus anders jouw ervaring in een nieuw jasje te steken door er bronnen bij te zoeken Als je dit te persoonlijk vind, wat ik mij goed kan voorstellen, plaats dan in het vervolg ook geen reactie met "ik heb hier ervaring mee en iedereen die wat probeert in te brengen heeft ongelijk"

Dan kun je je ervaring weliswaar voor jezelf gebruiken tijdens het aanscherpen van reacties en geven van bronnen, maar dan blijft het topic wel wat transparanter en hoeft men zich minder snel aangevallen te voelen als we wat kritischer gaan kijken.

Ik ben benieuwd naar de aanpassingen Thionyl, dus als je denkt dat het relevant is voor ook de TS en je het zelf ziet zitten dit te combineren met bronnen: top!

datenshi

even tussendoor, want ik begreep dat daar nog wel wat discussie over was.

in mijn voorbeeld noemde ik één oog, maar dat hoeft niet per se te zeggen dat het dan ook direct één oog moet zijn. het mag ook wel 2 ogen zijn, of 1 oor, desnoods het gevoel in een bepaald lichaamsdeel als daar dan iets over te vertellen valt. De mainvraag is dus echt "als je een zintuig verliest, heeft dat een effect op de andere zintuigen?". de vraag die ik bij het voorbeeld had is gewoon een vraag die me bij dat scenario te binnen zou schieten, niet per se dé vraag in dit topic. als er iets speciaals over te vertellen valt dan is die info natuurlijk altijd welkom, voor de mensen met ervaring mag het ook via PB als die het niet openbaar willen vertellen.

anusthesist

Er zijn hiernaar onderzoeken gedaan met PET-scans waarbij er gezien wordt dat bij blinde mensen vanaf de geboorte, de visuele cortex actief wordt bij geluiden. Dit kán betekenen dat die neuronen in plaats van visuele stimuli verwerken, auditieve stimuli verwerken waardoor het gehoor corticaal beter gerepresenteerd wordt en mensen beter zouden kunnen horen.

Ten aanzien van het overnemen van neuronen van het slechte oog door het goede oog denk ik dat dat niet effectief is, aangezien het probleem zich in het oog bevindt. Geen visuele stimulus blijft geen visuele stimulus, hoeveel neuronen daar ook bij betrokken zijn. Andersom kan ik me wel voorstellen: neuronen van het slechte oog die geen stimuli krijgen die bijdragen aan het extra ondersteunen van het goede oog zodat deze koste wat het kost 'goed' blijft. Deze neuronen liggen immers dicht bij elkaar in dezelfde hemisfeer. Een extra synapsje door corticale plasticiteit moet lukken dunkt me.

Nochtans blijft de vraag in hoeverre het beter horen bij blinden gebaseerd is op re-wiring ipv extra wiring en toename van de gevoeligheid van het slakkenhuis.Als je puur op je je gehoor moet orienteren (gevoel even weggelaten) kan ik me ook indenken dat hierin aanpassingen plaatsvinden, maar dat is speculeren.

Thionyl

Natuurlijk zit er frustratie door het verliezen van een oog en die wordt feitelijk elke dag weer gevoed. En zoals ik al aangaf, zijn de oogartsen het onderling niet eens eens. Maar om nou m'n frustraties omhoog te brengen door weer eens naar bronnen te gaan zoeken gaat me nu effe tever. Daarvoor ben ik er teveel zelf bij betrokken en kan dan niet de juiste (wetenschappelijke) afstand er van nemen. De slager die zijn eigen vlees keurt enz. Maar ervaringen kan ik er wel over ventileren.

Echter zoals TS de vraag nu heeft geformuleerd is het me veel te breed en dan kan ik er misschien beter een nieuw en scherper afgebakend topic over openen. Zal daar eens over denken.

Maar goed een paar antwoorden op de vraag van TS kan ik natuurlijk vrij makkelijk beantwoorden, zonder in tegaan op persoonlijke nare dingen, die meer liggen in de psychische en sociale sfeer, enz. van zo'n handicap.

Ben in deze dus zelf de bron. Ben een paar keer uitgebreid erop onderzocht en getest. Moest het wel zelf betalen, ook zo'n onderschat punt.

Bij mij is bijv. mijn R-oog veel scherper geworden, zit rond de 120% nu en is zelfs >130% geweest. Maar dat was ca 15 j geleden.

De gezichtshoek is ook vergroot en dat compenseert gedeeltelijk het verlies van het L-oog, hoewel dat niet geheel blind is. Op de toen gemaakte foto's waren de verschillen in netvlies heel duidelijk te zien.

Wat ik ook niet wist is dat het netvlies op 6-jarige leeftijd nog niet uitontwikkeld is, maar nog een paar jaar doorgaat.

Maar helaas ook kan degenereren.

Mijn L-oor is duidelijk beter dan mijn R-oor, dus ook een soort compensatie.

Nu testen ze bij een oogarts echt niet je oren, maar dat dat aanpast waren ze het wel over eens.

Diepte zien en afstand inschatten blijft lastig en ik was te jong om daar ook een herinnering over te hebben. Maar wat je dan krijgt is dat je bijv. niet zomaar naar een glas grijpt, maar dat er automatich een soort vertraging in de grijpbeweging ontstaat en daarna een vinger-contact met het glas. Maar een glas weer terug zetten is lastiger en er zijn er heel wat "gesneuveld".

Ook heb ik een soort van reflex ontwikkeld als er iets te dicht bij m'n gezicht komt. Bijv. als iemand je vuur geeft voor een sigaret enz.

Om toch iets van diepte te ervaren, dan beweeg je je hoofd en onthoud je die situatie een tel, als het ware.

Een aanpassing die veel lastiger was, is balans. Daar heb ik nog steeds moeite mee. Zit volgens mijn ervaring dus niet alleen in je oren. (Trouwens dat evenwichtsorgaan is eigenlijk een zintuig apart, vind ik)

Maar zelfs je nekspieren passen zich aan, tenslotte zit links een dode hoek.

Één van de dingen die op onbegrip?? stuitte bij de oogartsen was de vermoeidheids-kwestie. Dat werd, na veel discussie, uiteindelijk geformuleerd als "er is mogelijk een verhoogde graad van vermoeidheid".

Kortom, er zijn (lichamelijke-) aanpassingen, gelukkig en ik denk veel breder dan veel mensen beseffen en nooit 100%.

Echter de andere gevolgen zijn er ook, maar die zijn persoonlijker en horen niet thuis in dit topic.

O ja, wilde ooit wiskunde studeren. Struikelde over (natuurlijk) stereometrie.

Denk dat ik hierbij laat.

Cura

Er zijn hiernaar onderzoeken gedaan met PET-scans waarbij er gezien wordt dat bij blinde mensen vanaf de geboorte, de visuele cortex actief wordt bij geluiden. Dit kán betekenen dat die neuronen in plaats van visuele stimuli verwerken, auditieve stimuli verwerken waardoor het gehoor corticaal beter gerepresenteerd wordt en mensen beter zouden kunnen horen.

Dit zou dus een ontwikkeling van het lichaam kunnen zijn om bijvoorbeeld minder snel verwondingen op te lopen. Andersom is het al wel bekend dat geheel dove (volwassen) mensen beter kunnen zien dan horende mensen. (Bron.)

Zou een gemiddeld blind mens ook beter kunnen ruiken t.o.v. een gemiddeld mens zonder een beperking aan het gezichtsveld? Ook dit lijkt mij een zintuig wat extra belangrijk is voor een blind persoon. Gehoor is natuurlijk belangrijker maar zou een blind persoon (beter) kunnen ruiken of bijvoorbeeld een eitje goed gebakken is of een stuk vlees gaar is?

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Zintuig verliezen

Zintuig verliezen

Re: Zintuig verliezen

Re: Zintuig verliezen

Re: Zintuig verliezen

Re: Zintuig verliezen

Re: Zintuig verliezen

Re: Zintuig verliezen

Re: Zintuig verliezen

Re: Zintuig verliezen

Re: Zintuig verliezen

Re: Zintuig verliezen

Re: Zintuig verliezen

Re: Zintuig verliezen

Re: Zintuig verliezen

Re: Zintuig verliezen