Wetenschapsforum

Al eeuwen lang zijn maden geliefd bij het schoon houden van wonden, met name op slagvelden. Het gebruik is echter zo goed als verdwenen in de moderne wereld aangezien antibiotica en chirurgische behandelingen zijn intrede namen. Het lijkt er echter op dat een Frans onderzoeksteam de vliegenlarven de medische wereld terug in wilt hebben.


Een groep oudere mannelijke vrijwilligers met wonden en zweren aan het onderbeen, die niet goed wilde genezen, onderging een behandeling met maden. De groep van in totaal 119 mannen werd in tweeën gesplist van ongeveer 50 man per groep. De ene groep onderging de conventionele chirurgische ingreep waarbij met een scalpel het dode- en ook wat niet-dood vlees werd verwijderd.


De andere groep werd behandeld met de maden. De steriele maden bevonden zich in een soort zakje, die tegen de wond werd gedrukt. Laatste werd eerst bedekt met een vliesje om de kans op infecties te reduceren. Doordat de maden zich in het zakje bevonden was er geen mogelijkheid om het lichaam van de deelnemers verder binnen te dringen dan de wond zelf. Maden hebben vlees nodig om te volgroeien tot vliegen. Om zichzelf te helpen bij het voeden scheiden de larven een stof af die het aangetaste vlees al wat afbreekt. Hierdoor wordt ook specifiek het dode vlees opgeruimd, wat niet altijd haalbaar is bij een chirurgische ingreep.


Alle deelnemers verbleven twee weken in het ziekenhuis voor observatie en werden tijdens de ingreep geblinddoekt zodat ze zelf niet konden zien welke behandeling ze zouden ondergaan.


Resultaten


Aan het einde van de eerste week vond het onderzoeksteam dat de behandeling bij de patiënten met maden een beter resultaat opleverde. Er was 66,5% minder dood vlees in de wond na de madenbehandeling tegen 54,5% na de chirurgische ingreep. Na de eerste week was er geen verschil meer op te merken tussen beide groepen deelnemers. Het team merkte op dat de helft van de groep met de madenbehandeling wel iets voelde 'rondkruipen' in de wond maar aangaf dat de pijn minimaal was.


Sinds 2004 is het toegestaan maden te gebruiken bij behandelingen maar tot nu toe zijn er nog maar weinig studies naar resultaten en verbeteringen van bepaalde behandelingen verricht. Omdat de madentherapie juist voor de groep patiënten die lijdt aan diabetes of niet tegen anesthesie kunnen , een uitkomst kan bieden suggereert het onderzoeksteam dat er meer onderzoek naar madenbehandelingen moet worden gedaan.


Bron: MedicalXPress

Lees hier meer over madentherapie voor diabetici.

Wetenschappelijke publicatie:Archives of Dermatology; Maggot Therapy for Wound Debridement, Kristina Opletalová, MD; Xavier Blaizot, PhD; Bénédicte Mourgeon, RN; Yannick Chêne, MS; Christian Creveuil, PhD; Patrick Combemale, MD; Anne-Laure Laplaud, MD; Ingrid Sohyer-Lebreuilly, MD;Anne Dompmartin, MD, PhD, Published online December 19, 2011.

Eens in de zoveel tijd komt er weer een onderzoek als deze boven water drijven. Het gebruik van maden (op verschillende wijzen) is al vaak onderzocht (ca 11 publicaties in 2011). Net als voorgaande onderzoeken heeft dit onderzoek alleen aangetoond dat de wonden met maden sneller gedebrideerd (verwijderen van dood weefsel) worden, maar na een maand is er geen verschil aan te tonen tussen de behandelingen, maar belangrijker nog, de wond is nog steeds niet dicht.

Bij de studie in dit onderzoek verbleven de patiënten twee weken in een ziekenhuis, dit is (hoe nobel ook) tegenwoordig ondenkbaar in ons huidige stelsel. Het is simpelweg te duur. Misschien is dit alleen voor de studie gedaan om vergelijkbare omstandigheden te creëren.


De behandeling van chronische wonden is zeer complex, en er lopen meer patienten mee rond dan je zou denken. En er komen er steeds meer bij (diabetes en obesitas hebben geen gunstige invloed). Deze groep is erg duur in de zorg. Ik vind het persoonlijk altijd jammer dat dit soort onderzoeken, net niet even wat breder getrokken worden met als doel het laten genezen van de wond. Ik denk zeker dat de maden positief kunnen bijdragen (na 8 dagen is er immers een significant verschil), dus een eventuele vervolgbehandeling zou eerder gestart kunnen worden. Hopelijk geeft dit onderzoek aanleiding om dit op te zetten.