Waarom weet bijna niemand van deze industrie af?
“Ik denk dat weinig Nederlanders afweten van het bestaan van de Nederlandse Cocaïnefabriek, omdat men er natuurlijk niet trots op is. Politici hebben zoveel mogelijk bewijs weggedrukt na de wereldoorlogen. Op een enkeling na is het zelfs bij historici onbekend. Het is natuurlijk ook schandalig dat we in de Eerste Wereldoorlog zoveel hebben verdiend met cocaïne", aldus Braam. Nederland heeft in die tijd inderdaad veel verdiend; naast de Verenigde Staten kwam ons land als rijkste uit die oorlog. De belangrijkste inkomstenbron? Cocaïne. Aan het begin van de Eerste Wereldoorlog kondigde Nederland een exportverbod af. Maar enkele weken later komen we daar al weer op terug. En vanaf dat moment levert de Nederlandsche Cocaïnefabriek aan alle landen die in oorlog zijn.
Vechtmachines
Dat cocaïne zo goed verkocht tijdens de oorlogen is niet vreemd. Onderzoeker Theodor Aschenbrandt testte cocaïne op Duitse soldaten en de resultaten waren veelbelovend. “In zijn rapport uit 1883 ‘Die psychologische Wirkung und Bedeutung des Cocain’ beschrijft hij hoe uit tests met coke op Duitse soldaten bleek dat hun uithoudingsvermogen toenam en dat honger en angst afnamen. Daarnaast nam hun zelfoverschatting toe en werden ze makkelijker opgehitst. Kortom: coke maakt goede vechtmachines van hen.”
Tweede Wereldoorlog
Maar niet alleen in de Eerste Wereldoorlog speelde de fabriek een rol. “Na het onderzoek kwam ik erachter dat in 1942 de productie van de fabriek weer flink omhoog ging. Toen Nederland bezet werd door Duitsland hebben we voor de Duitse soldaten amfetamine (speed) geproduceerd. Wat ik erg vreemd vond was dat na de Tweede Wereldoorlog veel bedrijven werden gestraft voor collaboratie, maar de Nederlandse Cocaïnefabriek niet. De Nederlandse politici probeerden dit natuurlijk zo snel mogelijk weer weg te stoppen.”
De fabriek sloot in 1962, maar Braam denkt dat drugs nog steeds een grote rol spelen in oorlogen. “In Irak, Afghanistan, overal. Zelfs in Afrika; als je die kindsoldaten ziet met dat beestachtige gedrag en hun grote pupillen is er geen twijfel over mogelijk.” Toch is drugsgebruik in oorlogen geen bekend fenomeen, en je ziet het ook niet vaak terug in films. “Om een film te maken heb je subsidie en toestemmingen nodig,” zegt Braam. “En op dit onderwerp ligt een enorm groot taboe. Het is iets wat overheden niet graag aan het licht gebracht zien worden. Daarom denk ik dat er tot nu toe weinig films over zijn gemaakt.”
Nieuwsgierig geworden naar de rest van het interview? Leeshiermeer over het interview met Conny Braam . In het boek dat zij schreef, De handelsreiziger van de Nederlandsche Cocaine fabriek, openbaart zij de resultaten van haar speurwerk.
Bron: Scientias
(Bron)
