Dit wordt in een mooie verhaallijn gestoken waarin ene Dokter Hoppe, huisarts, wetenschapper en lijder aan het Asperger-syndroom, grote stappen onderneemt op gebied van klonen. Hij gebruikt/misbruikt hiervoor vrouwen die een kinderwens hebben en doet er alles aan om hen tevreden te houden, wat nauwelijks lukt omdat de eicellen, embryo's en foetussen zeer kwetsbaar zijn en hij de juiste techniek maar niet kan vinden om het 100% goed te doen. Hij raakt gefrustreerd, dat was hij eigenlijk al door zijn jeugdjaren, en draait volkomen door. Uiteindelijk pleegt hij zelfmoord door zichzelf aan een kruis te nagelen, aangezien hij zichzelf (naarmate het boek vordert) gaat vergelijken met Jezus en op eenzelfde manier wilt sterven.
"Allemaal mooi en prachtig", maar een bepaalde passage lied mij niet los, het is helaas niet de friste, beter gezegd nogal luguber...dus bij deze de waarschuwing! Het zinnetje uit de gehele context:
Hoppe nagelt zichzelf aan het kruis en zegt te weten dat als hij zou doorbuigen en tegelijk zijn voeten van de grond zou heffen, dat zijn benen dan zouden breken en vervolgens zijn longen zouden dichtklappen....
Wel, ik heb het zinnetje 10x doorgelezen, maar kan mij niet echt bedenken of de schrijver dit puur uit zijn duim heeft gezogen of dat er een anatomische verklaring voor is. Later blijkt dat Hoppe van het kruis valt omdat de spijkers hem toch niet houden, daar zit weer een 'heerlijke' beschrijving in details bij, maar ik zie dus nog geen verband tussen een gekruizigde die doorbuigt, z'n benen daardoor breekt en eveneens twee dichtgeklapte longen ondervindt. De betreffende zin staat hieronder in de verborgen inhoud, met dus gelijk maar even de context erbij. Waarschijnlijk zul je om het goed te kunnen lezen nog even op de afbeelding moeten klikken, hij is zo te zien wat gereduceerd.