Als je het grote geheel van een organisme bekijkt lijkt het alsof we niks meer dan een perfecte combinatie van moleculen zijn en dat deze hersenloos met elkaar reageren. Ijzer in ons bloed kan toevallig zuurstof binden. Het Bohr effect zorgt er voor de zuurstof arme cellen zuurstof krijgen. Met zuurstof kan het energie omzetten. Het energie omzetten zelf lijkt ook een hersenloos gedoe van reacties die door niemand gestuurd worden. Het grote ingewikkelde plaatje begon heel simpel van toen we nog eencellig waren. Tot zover klinkt het logisch.
Toch lijkt dit niet bij alles zo te zijn. Witte bloedcellen bijvoorbeeld zijn redelijk simpel, maar toch lijkt het alsof ze tot op een zekere hoogte keuzes kunnen maken. Een vol gevreten witte bloedcel verlaat het lichaam in de vorm van pus. Een virus injecteert zijn DNA in een cel. Maken deze SIMPELE dieren echt ingewikkelde keuzes? Of zorgt hun molecuulstructuur ervoor dat ze net als alle processen in ons lichaam gewoon een kant opgestuurd worden.
Er is hier natuurlijk sprake van een vorm van evolutie(duo evolutie?) waarin organismen met elkaar evolueren. Na miljarden jaren hebben we zoiets ingewikkelds als deze levende wereld.
De vraag echter, bestaan al deze processen uit interactie tussen moleculen die op een eigenlijk simpele scheikundige manier verklaard kunnen worden?
Processen zoals in het brein niet meegerekend! Ik heb het alleen over de processen die werken zonder het brein. Het is toch een grappige realisering dat wij moleculen zijn de door hebben dat ze moleculen zijn.
Vast bedankt voor een antwoord.
