[Onderzoek] Positieve bekrachtiging in een tandartsenpraktijk

Moderator: Rhiannon

Reageer
Gebruikersavatar
Berichten: 778

[Onderzoek] Positieve bekrachtiging in een tandartsenpraktijk

Ik zou graag aan een onderzoek starten maar ik zou eerst jullie mening kennen inzake dit onderwerp.

- De onderzoekstitel: "Positieve bekrachting in een tandartsenpraktijk"

- Hypothese: Als een tandarts meer positief bekrachtigt dan zou er minder verzuim/verloop zijn in de halfjaarlijkse check-ups (door deze positieve feed-back vermindert angst?)

- Veronderstellingen:

--> mensen met mooie tanden gaan wel naar de halfjaarlijke check-ups (niets te verliezen-attitude)

--> mensen met lelijke/slechte tanden gaan minder naar de halfjaarlijke check-ups. Wanneer gaan mensen met slechte tanden naar de tandarts:

Voor negatieve bekrachtiging (weghalen van pijn).


Ik hoor vaak van mijn tandarts: "Niet teveel cola drinken."

Het rare is: Ik drink geen cola :shock:

Er zijn tal van zaken waarbij de patiënten worden weggejaagd. Ik veronderstel als men hierin meer positieve feedback geeft aan de patiënten (ik zie dat jij je best doet met het flossen maar toch heb je een gaatje) dat de patiënt toch met een beter gevoel de kamer uitstapt!

Graag suggesties
An diesem Beispiel sehen Sie, meine Damen und Herren, dass Politiker, die die Nase vorn haben, Intellektuelle ins Schlepptau nehmen können

Gebruikersavatar
Berichten: 6.716

Re: [Onderzoek] Positieve bekrachtiging in een tandartsenpraktijk

Ik heb voor "andere factoren spelen een veel belangrijker rol" gestemd. Dit is mijn mening gebaseerd op persoonlijke ervaring.

De reden voor mij om jarenlang niet naar de tandarts te gaan was hoofdzakelijk angst voor de pijn. Ik ben pas weer gegaan toen het echt niet anders meer kon (na 5 jaar!).

Desinteresse in mij als persoon vind ik daarnaast een hele vervelende eigenschap bij een (tand)arts.

(Nu heb ik inmiddels een tandarts die niet doordauwt en voorzichtig te werk gaat, onderwijl gezellig babbelend, waardoor ik voor het eerst weer vertrouwen heb in de tandarts en het niet erg meer vind om elk half jaar te gaan. Zelfs zonder verdoving ben ik niet meer bang voor boren! En omdat ik me kan ontspannen, doet het ook daadwerkelijk minder pijn!

Als ik niet goed gepoetst heb dan zegt hij dat zeker wel, maar omdat hij heel aardig is, ervaar ik dat niet als vervelend.

De kinderen gaan naar dezelfde tandarts, vinden het eigenlijk wel gezellig en hebben zelfs zin om te gaan!).
I am not young enough to know everything - Oscar Wilde

Gebruikersavatar
Berichten: 778

Re: [Onderzoek] Positieve bekrachtiging in een tandartsenpraktijk

Veertje schreef:Ik heb voor "andere factoren spelen een veel belangrijker rol" gestemd. Dit is mijn mening gebaseerd op persoonlijke ervaring.

De reden voor mij om jarenlang niet naar de tandarts te gaan was hoofdzakelijk angst voor de pijn. Ik ben pas weer gegaan toen het echt niet anders meer kon (na 5 jaar!).

Desinteresse in mij als persoon vind ik daarnaast een hele vervelende eigenschap bij een (tand)arts.

(Nu heb ik inmiddels een tandarts die niet doordauwt en voorzichtig te werk gaat, onderwijl gezellig babbelend, waardoor ik voor het eerst weer vertrouwen heb in de tandarts en het niet erg meer vind om elk half jaar te gaan. Zelfs zonder verdoving ben ik niet meer bang voor boren! En omdat ik me kan ontspannen, doet het ook daadwerkelijk minder pijn!

Als ik niet goed gepoetst heb dan zegt hij dat zeker wel, maar omdat hij heel aardig is, ervaar ik dat niet als vervelend.

De kinderen gaan naar dezelfde tandarts, vinden het eigenlijk wel gezellig en hebben zelfs zin om te gaan!).
Eigenlijk ben jij een perfect voorbeeld van wat ik bedoel. De arts op zich kan een betekenisvolle rol spelen. Met andere factoren bedoelde ik vooral: angst voor het arsenaal van apparaten waar een tandarts mee werkt.

Hoe meer een tandarts je op je gemak laat voelen en ook positieve eigenschappen beklemtoond hoe meer je geneigd bent om toch maar weer naar de tandarts te gaan.

Als een tandarts echter steeds maar kritische opmerkingen maakt: "je flost niet goed", "hoeveel poets jij je tanden?", "niet teveel cola drinken"..heb ik, op grond van persoonlijke ervaring, niet veel zin om nog eens terug te gaan!

Het is zo dat de tandarts eigenlijk vooral de patiënten met slechte tanden treft (want zij alleen krijgen negatieve feed-back terwijl het positieve feed-back moet zijn)

De mogelijkheden van dit onderzoek zouden kunnen zijn: een interventieinstrument met standaardprocedures ontwikklen voor tandartsen om met patiënten op een aangename manier te praten over de verzorging van hun gebit.
An diesem Beispiel sehen Sie, meine Damen und Herren, dass Politiker, die die Nase vorn haben, Intellektuelle ins Schlepptau nehmen können

Gebruikersavatar
Berichten: 6.716

Re: [Onderzoek] Positieve bekrachtiging in een tandartsenpraktijk

Hoe ruim neem je positieve bekrachtiging dan in je onderzoek? M.a.w. welke aspecten van het gedrag van een tandarts vallen in jouw onderzoek daaronder? Zoals ik aangaf in mijn antwoord ervaar ik kritiek van mijn tandarts op mijn poetsgedrag niet als reden om niet meer te gaan.

Een tweede vraag die ik heb is: wat is het verschil tussen angst voor het arsenaal van tandarts instrumenten (andere factoren) en angst voor pijn die een tandarts je gaat aandoen? (reden die ik aangaf om niet te gaan).

Richt jouw onderzoek zich alleen maar op patiënten met een van nature slecht gebit? Wat is dan precies een slecht gebit? Bij ieder halfjaarlijks onderzoek 1 gaatje of meer? En waarom treft volgens jou negatieve feedback alleen maar patiënten met een slecht gebit?

Positieve bekrachtiging in de zin van een prettige communicatie over poetsgedrag is m.i. maar een klein onderdeel van hoe een tandarts patiënten aan zich kan binden. De nadruk ligt op "prettige communicatie". Met andere woorden, het is niet zo belangrijk of een tandarts kritiek uit of niet, het is belangrijk HOE hij dat doet.

En dat is weer afhankelijk van hoe hij zich verder presenteert. Als de verstandhouding goed is (wederzijds respect) dan kan hij je best een stevige portie kritiek geven zonder dat je dat als vervelend ervaart.
Als een tandarts echter steeds maar kritische opmerkingen maakt: "je flost niet goed", "hoeveel poets jij je tanden?", "niet teveel cola drinken"..heb ik, op grond van persoonlijke ervaring, niet veel zin om nog eens terug te gaan
Samengevat krijg ik sterk het gevoel dat je de vraagstelling van je onderzoek rondom je persoonlijke ervaring (je hekel aan de voortdurende kritiek) hebt geformuleerd.

Om tot een goede algemene vraagstelling te komen, moet je je hierbij denk ik afvragen of het de kritiek zelf is die jij als zo vervelend ervaart, of dat er meer factoren zijn die meespelen en die ervoor zorgen dat jij die kritiek als vervelend ervaart.

Luistert hij naar wat jij over zijn kritiek te zeggen hebt, behandelt hij je verder vriendelijk? Zijn dat niet eigenlijk de factoren waar het om gaat? Niet positieve bekrachtiging maar gewoon "respect voor de patiënt"?
I am not young enough to know everything - Oscar Wilde

Berichten: 110

Re: [Onderzoek] Positieve bekrachtiging in een tandartsenpraktijk

Ik zou alleen positieve bekrachtiging van een tandarts niet genoeg vinden. Ik wil ook weten wat ik 'verkeerd' of anders kan doen. Andersom geldt hetzelfde.

Verder denk ik idd dat een positieve houding van een tandarts naar de patient toe het belangrijkste is, zoals Veertje al aanhaalt. Het gaat dus om een totaalpakket, maar het blijft vooral een persoonlijke aangelegenheid. De ene tandarts past prima bij Pietje, maar voor geen meter bij Marietje.

Ik ben er niet in thuis, maar er zijn naar ik meen talloze onderzoeken gedaan naar tandartsgedrag. Als je dat niet al gedaan hebt, zou ik die zeker raadplegen alvorens aan een onderzoek te beginnen.

Gebruikersavatar
Berichten: 778

Re: [Onderzoek] Positieve bekrachtiging in een tandartsenpraktijk

Bedankt voor de antwoorden!

Veertje: onder positieve bekrachtiging versta ik inderdaad "een vorm van prettige communicatie" waarbij je de patiënt als het ware probeert gerust te stellen. Negatieve opmerkingen toch op een positieve wijze aan te brengen.

Het verschil:

"Je mag wel snoepjes eten he jongen maar dan moet je proberen je tandjes na elke snoep'beurt' te poetsen"

<==>

"Gij eet wel veel snoepjes he jongen? *kijk met een bedenkelijke blik*
Richt jouw onderzoek zich alleen maar op patiënten met een van nature slecht gebit? Wat is dan precies een slecht gebit? Bij ieder halfjaarlijks onderzoek 1 gaatje of meer? En waarom treft volgens jou negatieve feedback alleen maar patiënten met een slecht gebit?  
-Wat ik bedoel met een slecht gebit is natuurlijk subjectief dat moet ik nog afbakenen. (Ik denk dat het een subjectief gevoel wordt van de patiënt zelf - een schaal voor tevredenheid over het gebit)

-En ik 'denk' dat mensen met slechte tanden vooral getroffen worden omwille van hun onzekerheid betreffende hun gebit. Negatieve feedback bevestigd alleen maar hun vermoeden, de motivatie voor een volgend tandartsbezoek daalt hierdoor. (Het is toch al om zeep-gevoel)
Ik ben er niet in thuis, maar er zijn naar ik meen talloze onderzoeken gedaan naar tandartsgedrag. Als je dat niet al gedaan hebt, zou ik die zeker raadplegen alvorens aan een onderzoek te beginnen.
Deze gaan vooral over paniekreacties. Mijn onderzoek is eerder gericht op motiverende factoren.

In ieder geval, ik ga hier nog is goed over peinzen!
An diesem Beispiel sehen Sie, meine Damen und Herren, dass Politiker, die die Nase vorn haben, Intellektuelle ins Schlepptau nehmen können

Reageer