Wetenschapsforum

Hallo,

Ik heb 3 vraagjes over titraties.

Hoe valt de pH sprong bij een titratie nu eigenlijk te verklaren?

Klopt het dat de pH bij het equivalentie punt enkel 7 is

als de verhouding van de stochiometrische waarden 1 is?

In onze cursus wordt gesproken over eindpunt en equivalentiepunt.

Maar wat is nu juist het verschil tussen beiden?

Veeeel Dank (ik heb de antwoorden echt nodig ...)

gert schreef:Hallo,

Hoe valt de pH sprong bij een titratie nu eigenlijk te verklaren?

De eerste vraag even: Dit is een fundamentele eigenschap van een GOEDE titratie. Er zijn heel moeilijke titraties waarbij de sprong erg klein is. Een titratie wordt normaal zo opgezet dat de sprong zo groot mogelijk is, dat is nodig om het eindpunt zo goed mogelijk te kunnen beoordelen.

Waar komt de sprong vandaan? Nou, eigenlijk komt het doordat de pH een logarithmische schaal is. Nemen we als voorbeeld een sterk zuur waarvan 0.1mol aanwezig is, bijvoorbeeld in 100ml. We hebben dan een oplossing met een pH van 0. Na titreren met 0.05 mol sterke base is de concentratie aan H⁺ gehalveerd, ofwel de pH neemt met 0.3 punten toe. Na nog eens 0.025 mol sterke base is er nogmaals zo'n toename. Na in het totaal 0.09 mol sterke base zitten we op een pH van 1.0. Na 0.099 op een pH van 2.0. En na 0.101 op een pH van 12: de eerste 0.1 neutraliseert precies het zuur, en de 0.001 mol extra base levert de enorme sprong naar de basische kant op. Zet het maar eens uit in een grafiek, en bereken eventueel nog een paar punten ertussen.

Voor een zwak zuur kan men een soortgelijke berekening maken, maar dan komen zowel het evenwicht van water als van het zuur erin.

Eigenlijk geldt hetzelfde effect voor een volledige zonsverduistering: het oog heeft een logaritmische gevoeligheid voor licht. Als het invallen van de verduistering vanaf 100% zon tot 0% zon totaal een half uur duurt, wordt de hoeveelheid licht in de eerste 27 minuten met een factor 10 verminderd. Niets bijzonders, alsof er een paar wolken zijn. Daarna wordt het in de volgende 2.7 minuten nogmaals een factor 10 minder licht (dikker wolkendek). En dan in 16 seconden nogmaals (schemering). En daarna wordt het in minder dan 2 (1.6+0.16+0.016+....) seconden ineens heel veel keren een factor 10 donkerder. In twee seconden van schemering tot middernacht. Het verschijnsel is ruwweg lineair, maar omdat de meting logaritmisch is vindt het spectaculaire deel plaats in de laatste seconde.