Vrije elektronparen stoten elkaar wat minder af dan bindings elektronparen, waardoor de hoek H-O-H een beetje kleiner wordt dan 109,5° (ongeveer 104 ° dacht ik).
Incorrect.... Vrije elektronparen stoten elkaar
meer af dan bindings elektronparen, en daardoor worden de waterstoffen "naar elkaar toe" geduwd, en zijn de H-O-H bindingshoeken 104.5°, kijk maar eens hier ->
klik!
Op dezelfde pagina zie je ook dat het watermolecuul niet "zuiver" SP
3-gehybridiseerd is, maar een mengvorm ergens tussen SP
3 en SP
2 is!
Een "beroemde" publicatie over de structuur van water heette dan ook: "No rabbit ears on water!", waarmee men aangaf dat water niet zuiver SP
3 (wat zou resulteren in 2 lone-pairs in zuivere SP
3-orbitalen) is
Toevoeging: de vraag van Bas is eigenlijk: "waarom is water
niet SP-gehybridiseerd (H-O-H bindingshoek van 180°)"?
Dat komt door de repulsie van de lone-pair electronen, wat in elk atoom met 1 of meer lone pairs verreweg de grootste energie-term oplevert! Als water SP is gehybridiseerd, zitten de lone pairs in 2 P-orbitalen die hoeken van 90° met elkaar maken... de relectronen-epulsie is dan
veel groter dan bij een hoek van 109° (SP
3-gehybridiseerd) of 104° (de in water gevonden mengvorm).....
