emoties Vs Gedachten

MoBo

Al lange tijd vraag ik mijzelf af wat er eerst is de emotie of de gedachte? (Misschien dat hier al iets over bekend is in de wetenschappelijke literatuur.) Voor de handliggend is natuurlijk dat gedachten voorafgaan aan emoties. Maar uit eigen ervaring weet ik dat ik soms een negatieve emotie heb(emotie die je niet gelukkig maakt), zonder dat daar een gedachte aan is vooraf gegaan. Let wel ik heb het niet over een emotie van de tweede orde dat is dus een emotie die continue wordt versterkt door een gedachte. Ik ben benieuwd of hier een psycholoog in ons midden is die mij het antwoord kan geven op deze vraag!

Groetjes

MoBo

Ik ben geintereseerd in deze vraag omdat het antwoord op deze vraag in somige gevallen verklaart waarom mensen gelukkig zijn.

H2O

Ik ben dan wel geen psycholoog, maar volgens mij zijn er verschillende redenen dat mensen gelukkig zijn. Waar ik denk dat de gedachten eerder zijn dan de emotie.

Voorbeelden waarvan ik gelukkig zou worden:

Geld,

Liefde,

een meevaller,

vriendschap.

Waarbij de gedachte het eerst regeert. Als je van te voren weet dat je een grote som geld ontvangt, of je hebt iemand die je ontzettend leuk vindt, dat is waar mensen gelukkig van worden. Dus bij het vooruitzicht (de gedachte) dat je veel geld ontvangt, wordt je gelukkig (de emotie).

Windsurfer

in de psychologie gaat men ervan uit dat emoties altijd onder invloed staan van gedachten, of beter, cognities. sommige cognities zijn automatisch, gaan zo snel dat ze zich aan het bewustzijn onttrekken. door hier bij stil te staan, ze uit te dagen zoals dat wordt genoemd, kun je je bewust worden van deze automatische gedachten en zo invloed hebben op emoties/ gedrag. dit gebeurt in de cognitieve therapie.

groeten,

Anonymous

Emotie lijkt me een reactie op een gedachte (of een gebeurtenis), dus de gedachte komt eerst.

Kaph

Kijk naar de evolutie: Emoties komen voort uit basale withdrawal en approach gedragingen die men al kan vinden in prokaryoten. Fylogenetisch doet cognitie zijn intrede veel later. Neuronaal gezien vindt men structuren die zich behelsen met emotie veelal op een lager niveau dan structuren die zich bezighouden met pure cognitie. Deze subcorticale ('emotionele', als men zich lichte onzorgvuldigheid permitteert) routes worden eerder bewandeld in stimuli-verwerking, dan de corticale. De significante interacties tussen emotie en cognitie zal niemand ontkennen, maar houd in gedachte dat emotie niet onderschikt is aan cognitie, het is eerder andersom.

Windsurfer

dag kaph,

het is een leuk verhaal, maar heeft geen wetenschappelijke bewijskracht natuurlijk. als dit zou kloppen zou er meer uniformiteit in emoties zijn en bepaalde psychologische problemen niet verholpen kunnen worden, terwijl dat wel gebeurt. of begrijp ik je verkeerd?

Anonymous

Hallo Windsurfer.

Ik denk niet dat het wetenschappelijke bewijskracht ontbeert. Het enige subjectieve aan mijn verhaal was wellicht de 2de helft van mijn laatste zin. De crux is natuurlijk wanneer je iets precies een emotie gaat noemen. Emotionele processen duren relatief lang, gezien de belangrijke hormonale componenten die natuurlijk niet met de snelheid van actiepotentialen door het lichaam gieren. Doordat deze processen relatief lang duren is het mogelijk dat er via interacties tussen cognitie en emotie nog top-down invloed kan worden uitgeoefend op het gevoel. Dit is waarschijnlijk dan de verklaring die je zocht voor het feit dat bepaalde psychologische problemen toch verholpen kunnen worden.

Wat de uniformiteit betreft van emoties: ze zijn wellicht wel meer uniform dan je denkt. Uiteindelijk zijn alle primaire emoties, met een beetje goede wil, te herleiden tot óf approach, óf withdrawal. Het is niet onaannemelijk om vervolgens te opperen dat basale emotionele processen in gang worden gezet, zonder dat er van begin af aan gedetermineerd is in welke specifieke emotie het zal eindigen. Deze specifiekere invulling zal dan weer voor een flink deel afhangen van cognitie en situatie.

Kortom, zoals ik het voor ogen heb komt basale emotie eerst en (kort) daarna pas pure cognitie. Vervolgens speelt deze cognitie weer een belangrijke rol speelt in de verdere en specifiekere ontwikkeling van het relatief langzame emotionele proces.

Kaph

^^Ik was vergeten in te loggen. Het bericht kwam van mij.

Windsurfer

inderdaad, het gaat wat mij betreft mis bij de definiering van emotie.

basale emoties (angst, woede, verdriet, blijdschap) op het fysiologisch niveau, daarover gaat het hier volgens mij niet.

ik neem aan dat de topicopener vooral over meer specifieke emotie, zelfgerichte emotie, zijn vraag stelt, de emotie die het bewustzijn ervaart. hij vraag uitdrukkelijk om een psychologische invalshoek, en niet de biologische. de psychologie gaat vooral over de specifieke emoties omdat hier een zelfreflectiemogelijkheid aanwezig is, die ontbreekt bij basale emotie.

bv. als het gaat over waarom iemand ergens bang voor is, bv. om in een kleine afgesloten ruimte te zitten, gaat het om een zelfgerichte emotie en niet om de basale emotie angst. die persoon heeft hinder van bepaalde cognities, die het in een kleine ruimte vertoeven een emotionele kleur geven, in dit geval angst. die cognities daar kun je wat mee.

groeten,

Kaph

Het enige waar de topicopener volgens mij uitdrukkelijk om vraagt is:

'Wat er eerst is: de emotie of de gedachte?'

Op geen enkele plaats in zijn vraagstelling heb ik iets gezien dat erop wijst dat hij niet geïnteresseerd zou zijn in emotie in algemene zin. Wanneer alleen maar gekeken wordt naar het 'bewuste' aspect van emotie, kom je dus ook geen stap verder als je de initiële vraag goed wilt beantwoorden. In dit kader benadruk ik dus wederom de noodzaak om de ruimere definitie van emotie te gebruiken en je niet blind te staren op nauwere incomplete definities die alleen kijken naar het volledig bewuste element van emoties.

Voor volledig besef van het belang van deze ruimere definitie, verwijs ik dan ook weer naar de belangrijke evolutionaire achtergrond van emotie en cognitie en de neuronale consequenties hiervan, die ik al even zeer kort besprak in mijn oorspronkelijke antwoord.

Windsurfer

Kaph schreef:Het enige waar de topicopener volgens mij uitdrukkelijk om vraagt is:

'Wat er eerst is: de emotie of de gedachte?'

Op geen enkele plaats in zijn vraagstelling heb ik iets gezien dat erop wijst dat hij niet geïnteresseerd zou zijn in emotie in algemene zin. Wanneer alleen maar gekeken wordt naar het 'bewuste' aspect van emotie, kom je dus ook geen stap verder als je de initiële vraag goed wilt beantwoorden. In dit kader benadruk ik dus wederom de noodzaak om de ruimere definitie van emotie te gebruiken en je niet blind te staren op nauwere incomplete definities die alleen kijken naar het volledig bewuste element van emoties.

Voor volledig besef van het belang van deze ruimere definitie, verwijs ik dan ook weer naar de belangrijke evolutionaire achtergrond van emotie en cognitie en de neuronale consequenties hiervan, die ik al even zeer kort besprak in mijn oorspronkelijke antwoord.

ik zei al, ik neem aan gezien de uitleg bij zijn vraag, het feit dat het bij psychologie en sociologie staat en niet bij biologie, en het feit dat hij antwoord wil van een psycholoog.

Hopper

Eerst denken dan emotie, het kan niet anders.

Emoties komen door je ego, dat zich gekwetst voelt, gelukkig voelt enz.

Je ego wordt gecreeerd door constant denken dus alles wat je als emotie ervaart zal toch eerst door het denken moeten gaan, daarna komt de reactie in het lichaam.

Bv, als je 1 miljoen euro wint, zul je misschien gelukkig zijn. Maar voordat je dat gevoel/emotie gelukkig kan ervaren moet je het beoordelen, 1 miljoen euro zelf maakt je niet gelukkig, hoe zou dat kunnen?, er zal eerst een beoordeling moet komen door je denken. een paar cijfers op je bankrekening

is niet gelukkig makend, maar de gedachte erover zal je dit wel kunnen maken.

Als ik je een klap tegen je kop aan geef wordt je kwaad/woedend, maar het is niet de klap zelf die je woedend maakt natuurlijk, die levert pijn op. maar de gedachte dat je gekwetst/vernederd etc wordt, zal je ego woedend/bang maken.

Ik zie dus niet anders in dat eerst de gedachte er is , daarna de emotie.

het is de beoordeling van het denken dat de emotie veroorzaakt.

peterA

Hopper schreef:Ik zie dus niet anders in dat eerst de gedachte er is , daarna de emotie.

het is de beoordeling van het denken dat de emotie veroorzaakt.

Ga er maar van uit dat je'r gigantisch naastzit,gewoon omdat ik het zeg en omdat het je veel tijd zal besparen

ConocimientA

De allereerste uitingsvorm van welke emotie dan ook is een fysiologische. Het Lymbisch systeem in onze hersenen zorgt ervoor dat ons lichaam wordt voorbereid om in reactie op een stimulus snel te kunnen reageren, de welbekende fight-or-flight reactie. Een sneller werkend hart, snellere ademhaling, maar ook andere lichamelijke sensaties kunnen hier een gevolg van zijn, afhankelijk van de stimulus. Deze fysiologische reacties kunnen in bepaalde organismen direct voor toenadering tot of terugtrekking van de stimulus zorgen. Bij mensen heeft de evolutie er echter voor gezorgd dat er meer nodig is voor een grote overlevingskans dan directe reacties op deze fysiologische verschijnselen. Onder andere sociale normen maken dat het lang niet altijd voordelig is om direct te handelen in reactie op dergelijke fysiologische reacties. Hoewel veel wetenschappers, onder andere naar aanleiding van onderzoeken van LeDoux en Ohman, geloven dat de informatie de cortex pas bereikt nadat het dit Limbisch systeem is gepasseerd, hebben latere onderzoekers aangetoond dat de informatie gelijktijdig zowel richting cortex als richting Limbisch systeem wordt gestuurd. In de cortex wordt de informatie geëvalueerd, er wordt een waarde toegekend. Pas dan wordt de vrij algemene fysiologische reactie verrijkt met een emotie, een gevoel. Er wordt een interpretatie gegeven aan de lichamelijke sensaties. Hieraan komen altijd cognities te pas, of deze nu bestaan uit bewust waarneembare gedachten of dat deze bestaan uit automatische, lastiger benoembare gedachten. Op deze manier bekeken hangt de volgorde van verschijnen dus af van wat je verstaat onder emoties.

Daarnaast kunnen gedachten alleen ook emoties teweegbrengen met de daarbij behorende fysiologische uitingsvorm ervan. Zelfs het bewust immiteren van een gezichtsuitdrukking bleek in een onderzoek fysiologische reacties tot gevolg te hebben. Wanneer je vervolgens aan iemand vraagt wat hij of zij voelt, zullen deze fysiologische reacties geïnterpreteerd worden en dan verandert dus weer de cortex de fysiologische reactie in een emotie.

peterA

misschien interessant in dit topic:

de werkdefinitie van Frijda...

emotionele verschijnselen zijn niet instrumentele-gedragingen en niet- instrumentele gedragskenmerken,fysiologische veranderingen en evaluatieve,subjectgebonden belevingen,veroorzaakt door externe of mentale gebeurtenissen,en met name door de betekenis van dergelijke gebeurtenissen.

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

emoties Vs Gedachten

emoties Vs Gedachten

Re: emoties Vs Gedachten

Re: emoties Vs Gedachten

Re: emoties Vs Gedachten

Re: emoties Vs Gedachten

Re: emoties Vs Gedachten

Re: emoties Vs Gedachten

Re: emoties Vs Gedachten

Re: emoties Vs Gedachten

Re: emoties Vs Gedachten

Re: emoties Vs Gedachten

Re: emoties Vs Gedachten

Re: emoties Vs Gedachten

Re: emoties Vs Gedachten

Re: emoties Vs Gedachten