Waarom zou een atoom eigenlijk precies hybridiseren? Aan de ene kant omdat hij dan beter kan binden aan een andere stof. ( zoals CH4 niet ?). Maar we hebben ook al voorbeelden gezien waarbij een stof een andere bindingshoek heeft dan dat hij eigenlijk zou moeten hebben en dus gehybridiseert is (zal voorbeeld geven van zodra ik het vind). Maar is de potentiele energie dan kleiner ofzo ?
PS:Ik zit hier toch juist voor mijn theorievragen ?
Laatste berichten
-
23:12
speciale rel. theorie 10
-
22:57
Straatklok loopt 5 minuten voor 11
-
22:57
wig 6
-
22:36
Gravity and gravitation 4
-
22:24
[scheikunde] vraag Chemie - wat is de oplossing? 10
-
19:47
Bruine vlekken op treinaanwijzerbord 10
-
19:44
Vogels in de stad zijn goede klussers 2
-
19:12
Rood laserlicht 3
-
17:30
Herleiden afmetingen vanaf een foto 21
-
16:34
[wiskunde] Prijs Product per KG; Alternatief Inzicht 3
-
13:57
do-re-mi-fa-so vliegtuigen 9
-
13:16
geen minkowski-ruimte toch? Doe ik dit nou fout? 17
-
13:12
[natuurkunde] kroon van koning op Syracuse 10
-
10:15
2013 – Augustus Vraag 3 3
-
24 apr
Vraag 2009 Juli Vraag 5 5
-
24 apr
positie 2
-
24 apr
Schroefdraad berekening 8
-
24 apr
[scheikunde] Kan chloorgas de geleiding van elektriciteit belemmeren? 9
-
23 apr
Weerfrustratie 9
-
23 apr
Kunnen quantum Zonnecellen 190% quantum efficiënt zijn 3
Nieuwsberichten
-
04 mar
Een nieuw soort magnetisme: altermagnetisme
-
31 okt
AI kan via stem diabetes vaststellen 11
-
21 okt
Einstein krijgt wéér gelijk 45
-
07 feb
witter dan wit 20
-
19 jun
irrigatie en de aardas
Hybridisatie
Moderator: ArcherBarry
Forumregels
(Middelbare) school-achtige vragen naar het forum "Huiswerk en Practica" a.u.b.
Zie eerst de Huiswerkbijsluiter
(Middelbare) school-achtige vragen naar het forum "Huiswerk en Practica" a.u.b.
Zie eerst de Huiswerkbijsluiter
-
- Berichten: 6.853
Re: Hybridisatie
Prima vraag voor het forum hoor, maar niet zo makkelijk. Kort antwoord: atomen hybridiseren niet.
Hybridisatie is eigenlijk alleen maar een wiskundige constructie om te beschrijven wat de interactie tussen atomen is. We beschrijven de elektronenbanen van losse atomen in orbitalen: eigenlijk zijn dat gewoon een set van wiskundige functies waarmee je elke verdeling van elektronen in de ruimte rondom het atoom kunt beschrijven. De orbitalen hebben daarnaast als speciale eigenschap dat ze de symmetrie van individuele elektronenbanen rond het atoom goed verklaren.
Als atomen met elkaar binden wordt dat een stukje lastiger. De atomaire functies voldoen niet zomaar meer om de elektronenbanen in een molecuul te verklaren. Wat er daarom gebeurt is dat we verschillende functies met elkaar gaan mengen: een beetje van de een optellen bij een beetje van de ander. De gemengde functies zijn dan handig om door ze tussen atomen te laten overlappen de elektronenbanen van moleculen te verklaren. Dat mengen heet hybridiseren. Hybridiseren is dus niet een actie die het atoom uitvoert om te kunnen binden, maar iets wat wiskundigen doen om te verklaren waarom een atoom bepaalde bindingen wel en andere niet wil vormen.
Als je preciese berekeningen doet dan zie je dat er veel meer en veel gecompliceerdere mengingen optreden dan simpele "sp3". Voor de simpele benadering van symmetrie in het molecuul heb je die niet nodig, maar om bindingsenergieën uit te rekenen moet je dat wel allemaal in rekening brengen.
Hybridisatie is eigenlijk alleen maar een wiskundige constructie om te beschrijven wat de interactie tussen atomen is. We beschrijven de elektronenbanen van losse atomen in orbitalen: eigenlijk zijn dat gewoon een set van wiskundige functies waarmee je elke verdeling van elektronen in de ruimte rondom het atoom kunt beschrijven. De orbitalen hebben daarnaast als speciale eigenschap dat ze de symmetrie van individuele elektronenbanen rond het atoom goed verklaren.
Als atomen met elkaar binden wordt dat een stukje lastiger. De atomaire functies voldoen niet zomaar meer om de elektronenbanen in een molecuul te verklaren. Wat er daarom gebeurt is dat we verschillende functies met elkaar gaan mengen: een beetje van de een optellen bij een beetje van de ander. De gemengde functies zijn dan handig om door ze tussen atomen te laten overlappen de elektronenbanen van moleculen te verklaren. Dat mengen heet hybridiseren. Hybridiseren is dus niet een actie die het atoom uitvoert om te kunnen binden, maar iets wat wiskundigen doen om te verklaren waarom een atoom bepaalde bindingen wel en andere niet wil vormen.
Als je preciese berekeningen doet dan zie je dat er veel meer en veel gecompliceerdere mengingen optreden dan simpele "sp3". Voor de simpele benadering van symmetrie in het molecuul heb je die niet nodig, maar om bindingsenergieën uit te rekenen moet je dat wel allemaal in rekening brengen.
-
- Berichten: 10
Re: Hybridisatie
Dit is de MOT theorie denk ik niet ?
Maar waarom zou een atoom aan een ander atoom binden zonder energie af te kunnen geven ? De structuur die je nu dus krijgt moet dus een lagere Epot leveren. Hoe komt het dan dat door die structuur dat gebeurt? Normaal willen elektronen toch altijd zo ver mogelijk van elkaar zitten?
Maar waarom zou een atoom aan een ander atoom binden zonder energie af te kunnen geven ? De structuur die je nu dus krijgt moet dus een lagere Epot leveren. Hoe komt het dan dat door die structuur dat gebeurt? Normaal willen elektronen toch altijd zo ver mogelijk van elkaar zitten?
-
- Berichten: 6.853
Re: Hybridisatie
Elektronen willen zo ver mogelijk van elkaar, maar zo dicht mogelijk bij de positieve kernen zitten. Dat evenwicht tussen de krachten resulteert juist in die orbitalen. Overigens blijft het gevaarlijk om de zaak zo "klassiek" te zien. Er spelen hier nu eenmaal kwantummechanische effecten een belangrijke rol.
Helemaal "begrijpen" kun je die orbitalen nooit, maar er zijn een paar regeltjes die helpen om te zien of er "winst" zit in een binding. Een belangrijke regel: De orbitalen (na hybridisatie) van twee atomen moeten positief overlappen om een energiewinst te geven van een binding. In wiskundige termen: de integraal van het product van de twee orbitals over de hele ruimte moet positief zijn. Een leuke eigenschap van de verschillende orbitalen op een atoom is dat de overlap volgens deze definitie precies nul is, de orbitaalfuncties zijn "orthogonaal".
Helemaal "begrijpen" kun je die orbitalen nooit, maar er zijn een paar regeltjes die helpen om te zien of er "winst" zit in een binding. Een belangrijke regel: De orbitalen (na hybridisatie) van twee atomen moeten positief overlappen om een energiewinst te geven van een binding. In wiskundige termen: de integraal van het product van de twee orbitals over de hele ruimte moet positief zijn. Een leuke eigenschap van de verschillende orbitalen op een atoom is dat de overlap volgens deze definitie precies nul is, de orbitaalfuncties zijn "orthogonaal".
