Een loodaccu heeft elektroden van Pb en PbO2.
Wie weet hoe/waarom PbO2 zich kan gedragen als een (goede) geleider ?
Tenslotte passeren daar toch stromen van 200A en meer .....
mvg
P.
Laatste berichten
-
21:15
Bruine vlekken op treinaanwijzerbord 4
-
20:18
Rood laserlicht 1
-
15:28
Vraag 2009 Juli Vraag 5 5
-
12:51
positie 2
-
10:44
Schroefdraad berekening 8
-
00:15
[scheikunde] Kan chloorgas de geleiding van elektriciteit belemmeren? 9
-
23 apr
Weerfrustratie 9
-
23 apr
geen minkowski-ruimte toch? Doe ik dit nou fout? 15
-
23 apr
do-re-mi-fa-so vliegtuigen 7
-
23 apr
Kunnen quantum Zonnecellen 190% quantum efficiënt zijn 3
-
23 apr
De Euro Nederlandse 100 qubit computer komt eraan
-
23 apr
projectiel 8
-
23 apr
Verschil tussen deze 2 vragen 5
-
23 apr
[scheikunde] berekeningen labo vitamine c bepaling 1
-
22 apr
[wiskunde] rode en witte ballen verdelen 8
-
22 apr
Rotatie van het heelal 41
-
22 apr
Muntje opgooien 14
-
21 apr
Reactiviteit silyl enol ethers 1
-
21 apr
Criterium voor vochtretentie
-
21 apr
speciale rel. theorie 5
Nieuwsberichten
-
04 mar
Een nieuw soort magnetisme: altermagnetisme
-
31 okt
AI kan via stem diabetes vaststellen 11
-
21 okt
Einstein krijgt wéér gelijk 45
-
07 feb
witter dan wit 20
-
19 jun
irrigatie en de aardas
loodaccu
Moderator: ArcherBarry
Forumregels
(Middelbare) school-achtige vragen naar het forum "Huiswerk en Practica" a.u.b.
Zie eerst de Huiswerkbijsluiter
(Middelbare) school-achtige vragen naar het forum "Huiswerk en Practica" a.u.b.
Zie eerst de Huiswerkbijsluiter
-
- Berichten: 2.337
Re: loodaccu
Het PbO2 hoeft niet te geleiden.
In een loodaccu zitten 2 lood elektroden. Eerst wordt door elektrolyse van de sterk zure oplossing in het accu H2 en O2 gevormd. Die zuurstof reageert met één van de lood elektroden en vormt zo een laagje PbO2 op die elektrode. Dit hele proces is het "opladen" van het accu.
Daarna reageert het PbO2 als oxidator in de galvanische cel met aan de andere kant lood dat als reductor reageert. Zo komt er van beide elektroden loodsulfaat vrij.
Dus in feite is dat laagje "dun" en is niet de hele elektrode gemaakt uit PbO2.
In een loodaccu zitten 2 lood elektroden. Eerst wordt door elektrolyse van de sterk zure oplossing in het accu H2 en O2 gevormd. Die zuurstof reageert met één van de lood elektroden en vormt zo een laagje PbO2 op die elektrode. Dit hele proces is het "opladen" van het accu.
Daarna reageert het PbO2 als oxidator in de galvanische cel met aan de andere kant lood dat als reductor reageert. Zo komt er van beide elektroden loodsulfaat vrij.
Dus in feite is dat laagje "dun" en is niet de hele elektrode gemaakt uit PbO2.
-
- Berichten: 2.337
Re: loodaccu
Oxiden hebben bij mijn weten geen vrije elektronen. Daaromd at ze volgens mij ook niet geleiden. Maar door een dun laagje zal dit misschien toch nog lukken.
-
- Berichten: 107
Re: loodaccu
lood(II)sulfaat heeft een Ks in de grootteorde van 10^-8chemaniac schreef: Het PbO2 hoeft niet te geleiden.
In een loodaccu zitten 2 lood elektroden. Eerst wordt door elektrolyse van de sterk zure oplossing in het accu H2 en O2 gevormd. Die zuurstof reageert met één van de lood elektroden en vormt zo een laagje PbO2 op die elektrode. Dit hele proces is het "opladen" van het accu.
Daarna reageert het PbO2 als oxidator in de galvanische cel met aan de andere kant lood dat als reductor reageert. Zo komt er van beide elektroden loodsulfaat vrij.
Dus in feite is dat laagje "dun" en is niet de hele elektrode gemaakt uit PbO2.
Waarom slaat dat dan niet neer (bij een lege batterij slaat het wel neer) bij een operationele batterij tijdens ontladen ?
Overigens dacht ik dat de elektroden 2x naar PbO gaan tijdens ontladen ?????
De PbO2 elektrode is idd sponsachtig, ik vraag me af hoeveel PbO2 er aanwezig is op één zo'n elektrode. Overigens kan ik me ook niet voorstellen dat de fabricage van de accuplaten gebeurt vanuit twee loodplaten, gewoon omdat het laden te tijdrovend is en bovendien : hoe maakt men "sponsachtig" loodmetaal ?
En waarom staat de loodaccu anders dan andere accu's zo'n hoge stroomdichtheden toe.
Ik ben er echt nog niet uit
P.
-
- Berichten: 794
Re: loodaccu
Het gaat niet zozeer over de hoeveelheid maar wel over het actieve oppervlak van het lood.
Vroegere tractie- en stationaire batterijen hadden inderdaad allemaal parallel geschakelde loodplaten. Gevolg: enorme batterijen en ditto gewicht.
Door de platen als een gatenkaas uit te voeren en de gaten op te vullen met een soort loodspons maak je het oppervlak dramatisch groter en zo kun je enorm besparen op gewicht. Door dit grote oppervlak zijn de stromen die je kunt halen evenredig groter dan bij een vlakke plaat met hetzelfde gewicht.
Vroegere tractie- en stationaire batterijen hadden inderdaad allemaal parallel geschakelde loodplaten. Gevolg: enorme batterijen en ditto gewicht.
Door de platen als een gatenkaas uit te voeren en de gaten op te vullen met een soort loodspons maak je het oppervlak dramatisch groter en zo kun je enorm besparen op gewicht. Door dit grote oppervlak zijn de stromen die je kunt halen evenredig groter dan bij een vlakke plaat met hetzelfde gewicht.
-
- Berichten: 1.379
Re: loodaccu
Looddioxyde heeft wel een zeer goed geleidingsvermogen. Zelfs metaalachtig goed.
Veel beter dan de z.g. halfgeleiders met een grote band-gap. Het goede geleidingsvermogen wordt toegeschreven aan de vele anionvacatures (O=) die het lood in dit oxyde zo eigenlijk een gemengde valentie geven.
Ik denk dat dit goede geleidingsvermogen zowel bij het alfa- als het beta-PbO2voorkomt.
Als je geplatineerd titanium bedekt met electrolytisch PbO2, vanuit een
loodnitraatoplosing, kun je dit systeem gebruiken als anodemateriaal voor de electrochemische bereiding van diverse stoffen, zoals chloraten en perchloraten. Je kunt ook daarbij, net als bij accu´s, met hoge stroomdichtheden werken.
Veel beter dan de z.g. halfgeleiders met een grote band-gap. Het goede geleidingsvermogen wordt toegeschreven aan de vele anionvacatures (O=) die het lood in dit oxyde zo eigenlijk een gemengde valentie geven.
Ik denk dat dit goede geleidingsvermogen zowel bij het alfa- als het beta-PbO2voorkomt.
Als je geplatineerd titanium bedekt met electrolytisch PbO2, vanuit een
loodnitraatoplosing, kun je dit systeem gebruiken als anodemateriaal voor de electrochemische bereiding van diverse stoffen, zoals chloraten en perchloraten. Je kunt ook daarbij, net als bij accu´s, met hoge stroomdichtheden werken.
Uitleggen is beter dan verwijzen naar een website
-
- Berichten: 2.337
Re: loodaccu
Dat loodsulfaat slaat volgens mij ook wel neer in de batterij. Daaromd at je een batterij omde zoveel ajar meot evrvangen als een loodelektrode op is of als je zwavelzuur niet geconcentreerd genoeg meer is.
-
- Berichten: 107
Re: loodaccu
Daar zit ik dus mee verveeld, ik vind nergens meteen een goede en heldere verklaring voor het feit dat PbO2 een goede geleider is. De verklaring via de anionvacatures komt me toch ietwat gekunsteld over.hzeil schreef: Looddioxyde heeft wel een zeer goed geleidingsvermogen. Zelfs metaalachtig goed.
Veel beter dan de z.g. halfgeleiders met een grote band-gap. Het goede geleidingsvermogen wordt toegeschreven aan de vele anionvacatures (O=) die het lood in dit oxyde zo eigenlijk een gemengde valentie geven.
Ik denk dat dit goede geleidingsvermogen zowel bij het alfa- als het beta-PbO2voorkomt.
P.
-
- Berichten: 107
Re: loodaccu
Tenzij ik iets niet begrijp slaat het loodsulfaat alleen neer bij lege batterijen waardoor de platen zich letterlijk en figuurlijk "isoleren".Dat loodsulfaat slaat volgens mij ook wel neer in de batterij. Daaromd at je een batterij omde zoveel ajar meot evrvangen als een loodelektrode op is of als je zwavelzuur niet geconcentreerd genoeg meer is.
Dat de loodplaten zouden "op" geraken, daar heb ik nog nooit van gehoord, wat zou er met dat lood moeten gebeuren ? Evenmin als dat de reden van slijtage de lagere concentratie van het zwavelzuur zou zijn, dit zou eenvoudig verholpen kunnen worden.
Soms treedt het fatale defect in een loodaccu trouwens zeer plots op, soms in een tijdspanne van uren.
Gesulfateerde batterijen schijnen in een vroeg stadium trouwens nog gered te kunnen worden door het elektrolyt te verdunnen en te laden onder een hogere spanning (dus om er toch stroom door te krijgen). Cijfers heb ik niet bij de hand.
P.
-
- Berichten: 1.379
Re: loodaccu
pghm,
Je moet onderscheid maken tussen het electrochemisch actieve lood aan de platen in de vorm van loodsulfaat, looddioxyde, (loodoxyde) en fijn verdeeld lood en het niet-electrochemisch actieve lood van de platen zelf in de vorm van een legering van lood en antimoon of een legering van lood en calcium.
Deze laatst genoemde legeringen (Pb/Sb of Pb/Ca) maken de platen hard en moeilijk vervormbaar. Het nadeel van de lood-antimoonlegering is dat de waterstofoverspanning daaraan wat lager is dan aan zuiver lood en dat draagt bij aan de zelfontlading.
Wat betreft het andere probleem van pghm : Loodsulfaat laat af en toe los van de platen en bezinkt dan in de sedimentatieruimte onderin. Uiteindelijk kan dat daar kortsluiting geven. Een accu moet je actief houden door hem regelmatig tamelijk diep te ontladen en daarna weer te laden. Dat gebeurt ook bij het normale gebruik in een auto.
Even als bij ander accu's treedt er bij loodaccu's een soort memoryeffect op. Als je het loodsulfaat niet actief houdt wordt het inactief en worden de platen steeds meer gesulfateerd. Een loodaccu die jaren niet meer gebruikt is, is door zelfontlading geheel gesulfateerd en is niet meer op te laden. De accu "onthoudt" dus dat hij jarenlang verwaarloosd is. En wel in de vorm van het inactieve loodsulfaat. Eventueel kan het loodsulfaat ook gedeeltelijk inaktief worden. Analoge problemen kennen we ook bij de NiCd accu's. Die moet je volledig ontladen alvorens ze weer opnieuw opgeladen kunnen worden. Ook daarbij moet je het volledige actieve materiaal steeds weer gebruiken. Anders krijg je capaciteitsverlies.
Je moet onderscheid maken tussen het electrochemisch actieve lood aan de platen in de vorm van loodsulfaat, looddioxyde, (loodoxyde) en fijn verdeeld lood en het niet-electrochemisch actieve lood van de platen zelf in de vorm van een legering van lood en antimoon of een legering van lood en calcium.
Deze laatst genoemde legeringen (Pb/Sb of Pb/Ca) maken de platen hard en moeilijk vervormbaar. Het nadeel van de lood-antimoonlegering is dat de waterstofoverspanning daaraan wat lager is dan aan zuiver lood en dat draagt bij aan de zelfontlading.
Wat betreft het andere probleem van pghm : Loodsulfaat laat af en toe los van de platen en bezinkt dan in de sedimentatieruimte onderin. Uiteindelijk kan dat daar kortsluiting geven. Een accu moet je actief houden door hem regelmatig tamelijk diep te ontladen en daarna weer te laden. Dat gebeurt ook bij het normale gebruik in een auto.
Even als bij ander accu's treedt er bij loodaccu's een soort memoryeffect op. Als je het loodsulfaat niet actief houdt wordt het inactief en worden de platen steeds meer gesulfateerd. Een loodaccu die jaren niet meer gebruikt is, is door zelfontlading geheel gesulfateerd en is niet meer op te laden. De accu "onthoudt" dus dat hij jarenlang verwaarloosd is. En wel in de vorm van het inactieve loodsulfaat. Eventueel kan het loodsulfaat ook gedeeltelijk inaktief worden. Analoge problemen kennen we ook bij de NiCd accu's. Die moet je volledig ontladen alvorens ze weer opnieuw opgeladen kunnen worden. Ook daarbij moet je het volledige actieve materiaal steeds weer gebruiken. Anders krijg je capaciteitsverlies.
Uitleggen is beter dan verwijzen naar een website
