Wetenschapsforum

Tijdens een titratie van een onbekende waar we 0,5 ml kaliumjodideoplossing aan toevoegen, titreren we met natriumthiosulfaat (0.01M).

Net voor de gele kleur volledig verdwenen is voegen we een zetmeeloplossing (1%) toe als kleurindicator. Dit gaat een blauwe kleur geven. Dan titreren we verder tot kleurloos.

Kan iemand mij vertellen waarom we de zetmeeloplossing op het einde pas mogen toevoegen en niet reeds in het begin van onze titratie?

1 van de reden is dat zetmeel in 1 keer omslaat. wat betekent dat jij vanaf het begin al druppeltje voor druppeltje moet titreren anders kun je per ongeluk teveel toevoegen. Op deze manier weet je al dat je er bijna bent en kun je dan druppeltje voor druppeltje titreren. De eerste 25 ml (ik noem maar wat) kun je echter sneller door laten lopen.

Ik denk dat dat is bedoeld om een scherp eindpunt te geven.

Maar wat heeft dit met thin liquid chromatography te maken?

Jood en zetmeel vormen een onoplosbaar complex, als je vanaf het begin zetmeel toevoegt zal dit resulteren in een verkeerd resultaat, je maakt dan een titratiefout.

En je hebt het zetmeel niet echt nodig om het eindpunt te zien, het verdwijnen van de gele kleur is ook duidelijk, wel iets minder opvallend dan met de blauwkleuring van zetmeel