hzeil schreef: Ronnie,
Het fosfateren van staal voert men uit met een mengsel van verdund forforzuur en een primaire metaalfosfaat oplossing. Het metaal is hierbij Fe, Zn, of Mn.
Door de reaktie Fe + 2H3PO4 -----)- Fe(H2PO4)2 + H2 stijgt de pH.
Hierdoor worden de oplosbare primaire fosfaten van bovengenoemde metalen omgezet in de slecht oplosbare secundaire en tertiaire fosfaten.
De afgezette fosfaatlaag is dus maar gedeeltelijk een conversielaag van het onderliggende staal. Het meeste metaalfosfaat is afkomstig uit de electroliet.
Een probleem vormt altijd de reaktiesnelheid bij het fosfateren. Een kathodische behandeling versnelt de fosfatering door pH stijging. Oxyderende stoffen versnellen eveneens de fosfateringsreaktie door het wegnemen van atomaire waterstof van het oppervlak. ( nitraten, nitrieten, chloraten of waterstofperoxyde.
Een aangebrachte fosfaatlaag bevordert de corrosiebescherming en de hechting van de organische deklaag op het staal.
De pH wordt dus niet kunstmatig opgedreven tijdens het proces, tenzij eventueel voor het verbeteren van de kinetiek dan?
Heeft het stijgen van de pH, met als gevolg het vormen van andere fosfaatvormen, een invloed op de vorming van de "gefosfatiseerde" laag (andere ijzerfosfaten)? Als dat is kan het mss gunstig zijn de pH stelselmatig op te drijven?
