Inderdaad slechte theorie, omdat er eigenlijks per saldo niks stroomt en een macroscopische bocht voor zoiets submicroscopisch als een elektron niks voorstelt.
Dit is een kwestie van elektrostatica. Elektronen hebben gelijke lading en stoten elkaar af. De afstotende kracht neemt kwadratisch af met de afstand tussen de elektronen. Als je een ronde ringvormige geleider laadt met wat extra elektronen verdelen die zich heel netjes op gelijkmatige afstanden van elkaar op die ring, omdat dat qua potentiële energie t.o.v. elkaar het gunstigst is.
Maak je ring vierkant, en in de hoeken wordt de ladingsdichtheid wat groter. Laten we eens twaalf elektronen op een vierkante ring zetten:
- zcoulomb.png (5.38 KiB) 497 keer bekeken
rechts is gunstiger. Kijken we naar elektron "x". Bepaal bij hoeveel elektronen de afstand tot x korter is geworden, en tot hoeveel elektronen de afstand langer is geworden.
Dat is qua afstand en dus energie dus ongunstig voor de elektronen die dichter bij elkaar in dezelfde hoek zitten, maar daarmee komen ze wél het verst van alle andere hoeken te zitten. Het totale sommetje van alle krachten tussen alle elektronen onderling, het "grote plaatje", valt dan tóch gunstiger uit dan wanneer ze gelijkmatig over het vierkant verdeeld zouden zijn.
dus ehh; kan iemand mij uitleggen waarom de lading daar stijgt?
