Waarom geen aanmaak vitamines bij mens

Kliche

De mens behoort tot een van de weinige soorten die bijvoorbeeld geen vitamine C aanmaakt, daarnaast ook geen B12 en eigenlijk geen enkele vitamine op D na (via de huid onder invloed van zonlicht).

Dit is mij altijd geleerd, maar nooit het waarom erachter. Vrijwel alle dieren produceren zelf vitamine C en zijn in principe niet volledig afhankelijk van opname uit voeding.

Waarom is dit 'gen' er nooit doorgekomen bij de mens? Of is het verdwenen (en hoe / waarom)?

Sjitty

De defintie van "vitamine" is eigenlijk een component die we nodig hebben (essentieel) maar zelf niet kunnen aanmaken. dit zijn meestal precursoren van bepaalde stoffen of cofactoren. voor een organsime die "vitamine" C wel zelf kan aanmaken is vitamine C dan eigenlijk geen vitamine meer. daarnaast zijn vitamines ook heel divers en niet zomaar een soort van chemische compnenten maar dus gewoon gedifinieerd als zijnde zoals ik net zei. Waarom we nu precies Vitamine C als mens niet aanmaken heb ik geen idee.Wat ik wel weet is dat we als mens in het algemeen en ook dieren in vergelijking met bacterien die bijna alles zelf aanmaken, overgestapt zijn naar het opeten van die componenten ipv van deze zelf aante maken, en dit energetisch gunstiger is. de energie die we nodigbhebben om die compnenten te bekomen via voeding is gunstiger dan dat we ze zelf zouden moeten aanmaken. Ik heb het hier vooral over aminozuren(waarvan we er ooknenkel niet zelf maken), ik weet niet of dat ook geldt vor vitamines, maar daarom denk ik eerder dat we de genen om ze aan te maken "verloren" zijn ipv "niet verworven" hebben omdat we ze toch via de voeding opnemen. Maar opnieuw, dit is eerder mijn idee, en ik weet nietof dit ook zo gegaan is. Mss bestaan er wel artikels hierover.

Lenus

De reden dat we het niet aanmaken is omdat het energetisch gezien inderdaad gunstiger is om ze via voeding op te nemen.

De genen zijn wel nog aanwezig in ons dna maar zijn niet geactiveerd (of functioneel uitgesloten, ik ben niet zeker).

Ook heeft de mens in vergelijking met sommige soorten (voornamelijk bepaalde bacteriën) minder nood aan vitamine C (voornamelijk dan als anti-oxidans) omdat we andere manieren hebben ontwikkeld die effiënter/veiliger zijn.

Rudi Lambert

Allereerst, de definitie van een vitamine is een stof die we niet kunnen aanmaken, dus ze heten vitamine OMDAT we ze niet kunnen aanmaken, niet andersom. Het gen dat nodig is om vitamine C aan te maken is in onze lijn van mensapen gemuteert, waardoor we het niet meer aan kunen maken. Dit geld voor 1 tak van mensapen, vleermuizen en cavias. Evolutionair gezien was dit geen probleem omdat het vrijwel overal in zit. Het werdt pas een probleem toen we ons eten gingen koken, waardoor de vit C kapot gaat. Hoeveel we feitelijk nodig hebben is een aangaande controverse. Schatting lopen uiteen van 70 milligram tot 4-6 gram per dag. Wat de overheid aanraad als dagelijks minimum (70 mgr) is dus het laagste getal in dat spectrum.

Het is overigens een hele belangrijke stof dat tal van functies heeft in het lichaam. Het is veel meer dan alleen een antioxidant. Zie bijvoorbeeld het stuk 'physiological functions in mammals' in het (engelse) wikipedia artikel.

http://en.wikipedia.org/wiki/Vitamin_C# ... in_mammals

Marko

Die controverse heerst dan toch niet binnen de wetenschappelijke wereld. Doses van 4-6 gram per dag worden in geen enkel wetenschappelijk ondersteund advies genoemd.

Rudi Lambert

Dat ligt er aan hoe nauw je het begrip wetenschap definieerd. Controverses spelen zich bijna per definitie aan de randen van de geaccepteerde wetenschap af, tot ze worden geaccepteerd. Overheidsadviezen (en ook lesboeken) lopen daarom bijna per definitie achter op de feiten. Nieuw onderzoek op het gebied van hart en vaatziektes wijzen er op dat we misschien veel meer nodig hebben dan de gangbare 70 mgr. Deels heeft dit ook met levenstijl te maken. Zo kost een cigarette ongeveer 30 mgr vitamine C (als anti-oxidant) en de anti-conceptiepil 50-100 mgr. Stress is ook een factor die aanzienlijke hoeveelheden vitamine c verbruikt. Dus een gestreste vrouw die een half pakje per dag rookt, en de pil slikt heeft zelfs volgens de huidige richtlijnen 500+ mgr meer nodig, maar dat zie je nergens terug in de adviezen.

In eerste instantie kwam het advies van 4-6 gram per dag uit de orthomoleculaire hoek, die, ondanks het feit dat die onderzoekers allemaal universitaire opleidingen hebben, momenteel niet tot de wetenschap wordt gerekend, tenminste niet door wetenschappers in het reguliere segment,... de concurentie dus. Inmiddels zien we steeds meer artsen en therapeuten in het natuur geneeskunde segment dit advies overnemen. De verantwoording daarvoor is terug te vinden in tal van artikelen de meeste waarvan gepublicerd zijn in de verschillende 'journal(s) of clinical nutirien'. Helaas worden deze niet geindexeerd door medscape, medline etc en the American Medical Association, dus zijn ze voor veel mensen moeilijk terug te vinden. scholar.google.com indexeerd ze overigens wel. Doet niet af aan het feit dat ze bestaan en niks wijst er op dat deze onderzoeken van mindere kwaliteit zijn als andere. Zolang een behoorlijke groep onderzoekers met vergelijkbare opleidingen het niet eens kunnen worden met elkaar is het wat mij betreft een controverse. Het is niet alsof de wetenschap geen fouten heeft gemaakt wat betreft adviezen over de gezondhied in de afgelopen eeuw...

Benm

Er zijn met inname van vitames feitelijk 2 levels die van belang zijn:

- het minimum om geen deficientie te ontwikkelen

- het maximum om niet vergiftigd te raken

Het minimum aan vitamine c om geen scheurbuik op te lopen is redelijk bekend en dat haal je wel uit een glaasje jus d'orange per dag. Het maximum aan vitamine c per dag is een lastiger te bepalen gegeven. Een acuut dodelijke dosis vitamine c voor een volwassen persoon ligt in de buurt van 1 kilogram, iets dat praktisch niet haalbaar lijkt.

Het voornaamste gevaar zal erin liggen dat bij grote doses (grammen per dag of meer) je lichaam het moet uitscheiden, via urine of desnoods onverteerd in feces, en dat het daarbij een forse hoeveelheid water mee neemt.

Ik denk niet dat het kwaad kan om bijvoorbeeld 1 gram per dag te nemen. Ik zie echter ook geen voordeel boven een gangbare dosis van pakweg 200 mg, en daarmee alleen een nadeel in de kosten. Gezien vitamine c bijzonder goedkoop is, lijkt daar echter ook geen probleem te liggen. Als je denkt dat je je beter voelt bij een gram vitamine c per dag is er weinig reden om het af te raden, maar als van zo'n psychologisch effect geen sprake is, is er ook geen reden het aan te raden.

Marko

Rudi Lambert schreef: ↑wo 05 dec 2012, 14:54
Dat ligt er aan hoe nauw je het begrip wetenschap definieerd.

Niet zo heel nauw hoor. Gewoon die groep onderzoekers die hun conclusies baseren en systematisch en reproduceerbaar onderzoek, en die dat onderzoek publiceren na een kritische toetsing door collega's met verstand van zaken.

Nieuw onderzoek op het gebied van hart en vaatziektes wijzen er op dat we misschien veel meer nodig hebben dan de gangbare 70 mgr.

Nieuw wetenschappelijk onderzoek? Waar staat dat gepubliceerd dan?

In eerste instantie kwam het advies van 4-6 gram per dag uit de orthomoleculaire hoek,

Geen wetenschap dus. Het feit dat er mensen zijn met een wetenschappelijke opleiding die zich met deze kwakzalverij bezighouden is op zich kwalijk genoeg, maar verder niet relevant.

Het is niet alsof de wetenschap geen fouten heeft gemaakt wat betreft adviezen over de gezondhied in de afgelopen eeuw...

Waar het om gaat is dat de wetenschappelijke manier van werken het toelaat deze fouten te ontdekken, onderkennen en te herstellen.

Benm

Dat principe geldt natuurlijk altijd. Als uit voorschrijded, degelijk, onderzoek blijkt dat 5 gram vitamine c per dag de kwaliteit van leven verbetert is er geen reden dat niet als advies te geven.

Zoiets vereist natuurlijk wel goed onderzoek. Het siimpele feit dat mensen vitamine c niet zelf kunnen maken wijst er fetelijk al op dat we er historisch gezien genoeg van binnen krijgen via voeding. Als dat niet het geval was, dan had er selectiedruk gelegen op (oer)mensen die het wel zelf konden maken, en hadden we het vandaag de dag nog gekund.

Kliche

Benm schreef: ↑do 06 dec 2012, 02:29
Er zijn met inname van vitames feitelijk 2 levels die van belang zijn:

- het minimum om geen deficientie te ontwikkelen

- het maximum om niet vergiftigd te raken

voor zover ik weet is er geen intoxicatiegrens voor vitamine c. Oplosbaar in water dus secretie via urine gaat vrij snel.

Hoge plasmaconcentraties interfereren hooguit met laboratoriumtests, maar hebben voor zover ik weet geen beschreven negatief effect.

Kliche

Rudi Lambert schreef: ↑wo 05 dec 2012, 14:54
Dat ligt er aan hoe nauw je het begrip wetenschap definieerd. Controverses spelen zich bijna per definitie aan de randen van de geaccepteerde wetenschap af, tot ze worden geaccepteerd. Overheidsadviezen (en ook lesboeken) lopen daarom bijna per definitie achter op de feiten. Nieuw onderzoek op het gebied van hart en vaatziektes wijzen er op dat we misschien veel meer nodig hebben dan de gangbare 70 mgr. Deels heeft dit ook met levenstijl te maken. Zo kost een cigarette ongeveer 30 mgr vitamine C (als anti-oxidant) en de anti-conceptiepil 50-100 mgr. Stress is ook een factor die aanzienlijke hoeveelheden vitamine c verbruikt. Dus een gestreste vrouw die een half pakje per dag rookt, en de pil slikt heeft zelfs volgens de huidige richtlijnen 500+ mgr meer nodig, maar dat zie je nergens terug in de adviezen.

In eerste instantie kwam het advies van 4-6 gram per dag uit de orthomoleculaire hoek, die, ondanks het feit dat die onderzoekers allemaal universitaire opleidingen hebben, momenteel niet tot de wetenschap wordt gerekend, tenminste niet door wetenschappers in het reguliere segment,... de concurentie dus. Inmiddels zien we steeds meer artsen en therapeuten in het natuur geneeskunde segment dit advies overnemen. De verantwoording daarvoor is terug te vinden in tal van artikelen de meeste waarvan gepublicerd zijn in de verschillende 'journal(s) of clinical nutirien'. Helaas worden deze niet geindexeerd door medscape, medline etc en the American Medical Association, dus zijn ze voor veel mensen moeilijk terug te vinden. scholar.google.com indexeerd ze overigens wel. Doet niet af aan het feit dat ze bestaan en niks wijst er op dat deze onderzoeken van mindere kwaliteit zijn als andere. Zolang een behoorlijke groep onderzoekers met vergelijkbare opleidingen het niet eens kunnen worden met elkaar is het wat mij betreft een controverse. Het is niet alsof de wetenschap geen fouten heeft gemaakt wat betreft adviezen over de gezondhied in de afgelopen eeuw...

Ik neem aan dat je dit 'advies' uit het boek van Lenkei (en aanverwante bronnen) hebt?

Het is nogal een vaag gebied, met name omdat de mens over het algemeen niet de vitamine-c-status van grammen per dag kan behalen via een natuurlijke voeding. En gezien de mens gedurende 99,9% van zijn evolutie niet de beschikking had over hoogwaardige vitaminesupplementen, lijkt het niet zo aannemelijk dat de dagelijks benodigde hoeveelheid sinds deze eeuw zo ineens dagelijks door het plafond moet schieten om 'gezond' te blijven.

Vitamine C uit supplement heeft overigens nog geen bewezen positief effect op de preventie en behandeling van hart- en coronaire vaatziekten, wat overigens niet betekent dat een dergelijk effect niet bestaat.

Benm

Kliche schreef: ↑za 26 jan 2013, 21:49
voor zover ik weet is er geen intoxicatiegrens voor vitamine c. Oplosbaar in water dus secretie via urine gaat vrij snel.

Hoge plasmaconcentraties interfereren hooguit met laboratoriumtests, maar hebben voor zover ik weet geen beschreven negatief effect.

Er is altijd een maximum, desnoods mechanisch van aard. Als je domweg 10 kilo vitamine c per dag zou eten zou je daaraan sterven, al was het maar omdat je daardoor niets anders meer in je maag kwijt kunt en verhongerde.

Het praktische punt waarop het ongezond wordt zal een stuk lager liggen. Op een gegeven moment moet je het gaan uitscheiden, en als dat in urine gebeurd moet daar behoorlijk wat water bij. Dan krijg je een rare situatie waarbij bijvoorbeeld 10 gram per dag niet schadelijk is, tenzij je minder dan 5 liter water per dag drinkt.

Kliche

Benm schreef: ↑vr 07 dec 2012, 03:31
Dat principe geldt natuurlijk altijd. Als uit voorschrijded, degelijk, onderzoek blijkt dat 5 gram vitamine c per dag de kwaliteit van leven verbetert is er geen reden dat niet als advies te geven.

Zoiets vereist natuurlijk wel goed onderzoek. Het siimpele feit dat mensen vitamine c niet zelf kunnen maken wijst er fetelijk al op dat we er historisch gezien genoeg van binnen krijgen via voeding. Als dat niet het geval was, dan had er selectiedruk gelegen op (oer)mensen die het wel zelf konden maken, en hadden we het vandaag de dag nog gekund.

Het hele evolutie-argument gaat hier niet op, omdat de meest extreme veranderingen in onze voedingssamenstelling post-industrieel zijn, wat een te korte tijdspan is voor effectieve selectiedruk.

Het kan prima dat de aangenomen (Westerse) leefstijl hogere inname van antioxidanten vereist, of dat deze samengaat met een lagere in- en opname hiervan, ten opzichte van traditionele leefstijlen. Wat betreft vitamine c is dit nog niet hard gemaakt dmv degelijk onderzoek voor zover ik weet.

Wat wel al een langere tijd (Cordain, 1999) bekend is, is dat voor voeding slecht geschikte producten (granen, snelle koolhydraten, trans-vetzuren) een steeds groter en% van onze dagelijkse voeding innemen, waarbij essentiële nutriënten hierdoor in steeds grotere mate vervangen worden. Dit is echter leefstijl-geïnduceerd. Het is onzin om hogere concentraties vitamines voor te schrijven als de voedingsamenstelling in eerste instantie al niet toereikend is.

Benm

Waarom is dat onzinnig? Als je constateert dat iemand een dieet heeft dat goed voorziet in macronutrienten, maar tekort schiet in vitamines, dat lijkt me de minst belastende behandeling daarvoor het toedienen van een multivitamine supplement.

Eerlijkgezegd acht ik het vrij waarschijnlijk dat je de gemiddelde levensverwachting kunt halen op eten van de mc dolands aangevuld met supplemeten, zolang je qua calorien maar niet meer inneemt dan je verbrandt.

Kliche

Je spreekt het zelf tegen, want elke dag bij de mac eten voorziet per definitie niet in een juiste voorziening van macronutriënten (hoog trans-vet), over de micronutriëntendeficiënties die je daar oploopt nog niet te spreken.

Maar goed, ik ben geen arts, maar als je ongezond eet en hierdoor problemen met je lichaam krijgt, is de meest verantwoorde en meest effectieve behandeling dan niet om gezonder te gaan eten? Klinkt wel weer heel farmaceutisch om de behandeling dan gelijk te gaan zoeken in een pil. Misschien als een tekort ernstige complicaties oplevert dan suppletie op dat moment de oplossing biedt, maar de oplossing voor lange termijn ligt toch echt bij de persoon zelf.

Wetenschapsforum

Laatste berichten

Nieuwsberichten

Waarom geen aanmaak vitamines bij mens

Waarom geen aanmaak vitamines bij mens

Re: Waarom geen aanmaak vitamines bij mens

Re: Waarom geen aanmaak vitamines bij mens

Re: Waarom geen aanmaak vitamines bij mens

Re: Waarom geen aanmaak vitamines bij mens

Re: Waarom geen aanmaak vitamines bij mens

Re: Waarom geen aanmaak vitamines bij mens

Re: Waarom geen aanmaak vitamines bij mens

Re: Waarom geen aanmaak vitamines bij mens

Re: Waarom geen aanmaak vitamines bij mens

Re: Waarom geen aanmaak vitamines bij mens

Re: Waarom geen aanmaak vitamines bij mens

Re: Waarom geen aanmaak vitamines bij mens

Re: Waarom geen aanmaak vitamines bij mens

Re: Waarom geen aanmaak vitamines bij mens