E.e.a. was toendertijd grotendeels gebaseerd op het grootste gat dat je tussen twee priemgetallen kan hebben, met behulp van het postulaat van Bertrand: n < p < 2n, in combinatie met de hoeveelheid priemgetallen die er moet onder een bepaald getal (x of 2x) moeten zijn volgens de priemgetal telfunctie of Euler. Met de gedachtegang van nu kan ik daar nog het feit aan toevoegen dat de verdeling van priemgetallen enigzins gelijk matig moet zijn, omdat de verdeling van niet-priemgetallen dat ook is.
Bij wijze van spreke in de basis van de basis:
Een bepaald deel van de getallenlijn schetst altijd een bereik (bijvoorbeeld 1 tot 100), schept dit 100 postities. als er zich hiertussen 10 priemgetallen bevinden, weet je in elk geval dat het grootste gat tussen twee priemgetallen maximaal 90 kan zijn. dan zijn de priemgetallen het extreemst verdeeld (alles aan 1 kant en 1 aan de andere kant).
met de kennis van nu kan je dan zeggen dat er ook het getal 2 is, waarmee als het ware stapjes van 2 gemaakt worden. hierdoor kan het grootste gat in eens nog maar 80 zijn. en met het getal 3 erbij, nog slechts 66. enzenzenz.
De gedachte was o.a., dat als je dit grootste gat dan afzette tegenover de hoeveelheid priemgetallen en de hoeveelheid combinaties die je hiermee kan maken, dat de hoeveelheid combinaties (antwoorden) dan vele malen groter is, dan het grootste gat wat gevuld moet worden, dus dat elke combinatie voorkomt.
Echter lukte het me toendertijd niet om e.e.a. genoeg af te bakenen. De hoeveelheid combinaties werd niet groter dan het grootste gat, alleen bij kleinere getallen was dit het geval.
Daarbij wil ik nog zeggen als 'kantekening': het werken met Euler z'n hoeveelheid van getallen schept voor mij enkele problemen, omdat het in principe pas in het oneindige (dus nooit) zeker is. Als je Goldbach hierop wilt baseren, is goldbach ook pas in het oneindige waar, maar het leuke is nu juist dat Goldbach voor ieder individueel geval waar moet zijn. dat is wel een stukje anders. Je zou misschien dan statistiek erin kunnen betrekken, maar daar gaat het bij mij fout. Ik begrijp het hele idee met foutmarge van Euler niet echt, en weet eigenlijk ook niet wat dit nu voor zekerheden biedt, En of de maximale fout uberhaupt berekend kan worden. Dus of er voor een getal A (waaronder x priemgetallen zitten), met enige zekerheid te zeggen valt hoeveel priemgetallen er 100% ZEKER onder MOETEN zitten en x dus minimaal moet zijn.
Tot zover leuk. Nu wil ik het alsnog gaan proberen. Ik weet dat e.e.a. nog niet sluitend is, maar wieweet lukt het. Ik heb er erg veel uiteenlopende gedachten over, dus dit kon best eens een lang en onoverzichtelijk topic worden. Het is moeilijk de draad zomaar weer op te pakken, dus heb ik als instap maar een 'nieuwe' theorie bedacht, waar overigens veel van mn gedachten van toen dus wel in voor komen.
Ik probeer e.e.a. zo simpel mogelijk te houden, zodat de gedachtengang een voor een wordt uitgespreid. In mn gebruikte voorbeeld is voor alle duidelijkheid dus niet de werkelijkheid maar een denkbeeldige situatie genomen.
We nemen een getallen lijn:
0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11
met daarop een aantal priemgetallen (onderstreept)
0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
De bedoeling van Goldbach is, dat 2 priemgetallen samen elk getal N moeten vormen.
In de bovenstaande situatie leidt dat tot de volgende tabel van mogelijkheden:
1 | 3 | 5 | 7 | 9 | 11 | |
1 | 2 | 4 | 6 | 8 | 10 | 12 |
3 | 4 | 6 | 8 | 10 | 12 | 14 |
5 | 6 | 8 | 10 | 12 | 14 | 16 |
7 | 8 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 |
9 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 |
11 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 |
Als een getal tot 12 hier niet tussen staat, kan je het dus niet maken door 2 priemgetallen op te tellen.
Wat in de tabel opvalt, is dat verschillende antwoorden vaker voorkomen oftewel overlappen. dit komt door de regelmaat die in de volgorde van priemgetallen / niet priemgetallen zit.
Nu gaan we een priemgetal vervangen door een niet priemgetal.
De getallen lijn is nu:
0 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12
de tabel die erbij hoort.
1 | 3 | 5 | 7 | 9 | 11 | |
1 | 2 | 4 | 6 | 8 | 10 | 12 |
3 | 4 | 6 | 8 | 10 | 12 | 14 |
5 | 6 | 8 | 10 | 12 | 14 | 16 |
7 | 8 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 |
9 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 |
11 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 |
Echter geldt dit natuurlijk niet altijd en is het niet zo simpel. Er zijn een aantal situaties mogelijk waarin de variatie zo groot wordt, dat niet elk antwoord meer voorkomt.
Volgens mij zijn er slechts 2 soorten situaties denkbaar. waarbij dit het geval is. Wanneer je kan aantonen dat deze 2 situaties niet kunnen voorkomen, heb je, zo lijkt mij, dan een bewijs. Of eigenlijk zijn het 2 factoren die een rol spelen: 'de grote van de gaten' en de 'regelmaat in de gaten'.
situatie 1: Er is een gat dat zo groot is, dat het niet door de getallen ervoor kan worden opgevangen.
[/size] [size=85][/size] [size=85]
1 | 3 | 5 | 7 | 9 | 11 | |
1 | 2 | 4 | 6 | 8 | 10 | 12 |
3 | 4 | 6 | 8 | 10 | 12 | 14 |
5 | 6 | 8 | 10 | 12 | 14 | 16 |
7 | 8 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 |
9 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 |
11 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 |
Het getal 8 en 10 kunnen in bovenstaande situatie niet gevormd worden. Dus zou het vermoeden niet gelden.
Dat een situatie als deze voorkomt lijk mij vrijwel uitgesloten. Ik hoop dat iemand op dit forum dit ook kan onderbouwen. Mijn eigen kijk erop is dat een situatie als die hierboven al niet strookt met het postulaat van bertrand. Er moet een logische beschrijving zijn van hoe groot zo'n gat dan moet zijn, om daadwerkelijk anderen uit de sluiten. Ik zou zeggen dat dit dan groter moet zijn dan 1/2 n, met als n het hoogste getal. Aangezien het aantal priemgetallen altijd sneller zal toenemen dan de regelmaat 2n, (of n2), zal bovenstaande situatie dus alleen nog in het begin kunnen optreden, en daar kunnen we controleren dat dat niet het geval is.
Ik dacht zelfs dat het zo was dat een gat tussen twee priemgetallen onder een bepaald getal x nooit groter kan zijn dan ((wortelX)+X) of iets dergelijks, maar kan dat nergens terugvinden, of het beredeneren.
Situatie 2 die het bestaan van combinatie kan tegenwerken, is de regelmaat in de grote van de gaten. de tabel hieronder geeft een situatie weer waar telkens een gat van 4 optreedt.
1 | 3 | 5 | 7 | 9 | 11 | 13 | 15 | 17 | 19 | 21 | |
1 | 2 | 4 | 6 | 8 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 |
3 | 4 | 6 | 8 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 |
5 | 6 | 8 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 |
7 | 8 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 |
9 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 |
11 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 |
13 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 |
15 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 |
17 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 |
19 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 |
21 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 |
Echter is hierboven nog niet de situatie zoals die is met priemgetallen. Er is nergens een gat van 2 aanwezig. die is er bij priemgetallen wel. Hetgeen wat wie kunnen controleren, tezeamen met de hoeveelheid van Euler geeft aan dat voordat er een gat van 4 kan zijn, er al een aantal gaten van 2, moeten zijn geweest. (Dit betekent niet automatisch dat de gaten ook in stappen van 2 moeten toenemen, het kan best zo zijn dat voor 8 al 6 is geweest), maar het betekent wel dat als er een gat van 8 is, er al relatief veel kleinere stappen, dus heel veel van 2, veel van 4, of normaal aantal van 6 moeten zijn geweest. Dit lijkt misschien eerder bij Situatie 1 te horen, maar is hier van belang, want, wanneer we een kleine wijziging toepassen, maakt dat enorme verschillen.
1 | 3 | 5 | 7 | 9 | 11 | 13 | 15 | 17 | 19 | 21 | |
1 | 2 | 4 | 6 | 8 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 |
3 | 4 | 6 | 8 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 |
5 | 6 | 8 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 |
7 | 8 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 |
9 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 |
11 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 |
13 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 |
15 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 |
17 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 |
19 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 |
21 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 |
De situatie zoals we hem bij priemgetallen aantreffen, is een gecombineerde versie van deze twee beschreven situaties. Extreem weergegeven is het enigzins alsvolgt:
[s][/s][s][/s][s][/s][s][/s]
3 | 5 | 7 | 9 | 11 | 13 | 15 | 17 | 19 | 21 | 23 | 25 | 27 | 29 | 31 | 33 | 35 | 37 | 39 | 41 | ||
3 | 6 | 8 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 | 44 | |
5 | 8 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 | 44 | 46 | |
7 | 10 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 | 44 | 46 | 48 | |
9 | 12 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 | 44 | 46 | 48 | 50 | |
11 | 14 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 | 44 | 46 | 48 | 50 | 52 | |
13 | 16 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 | 44 | 46 | 48 | 50 | 52 | 54 | |
15 | 18 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 | 44 | 46 | 48 | 50 | 52 | 54 | 56 | |
17 | 20 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 | 44 | 46 | 48 | 50 | 52 | 54 | 56 | 58 | |
19 | 22 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 | 44 | 46 | 48 | 50 | 52 | 54 | 56 | 58 | 60 | |
21 | 24 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 | 44 | 46 | 48 | 50 | 52 | 54 | 56 | 58 | 60 | 62 | |
23 | 26 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 | 44 | 46 | 48 | 50 | 52 | 54 | 56 | 58 | 60 | 62 | 64 | |
25 | 28 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 | 44 | 46 | 48 | 50 | 52 | 54 | 56 | 58 | 60 | 62 | 64 | 66 | |
27 | 30 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 | 44 | 46 | 48 | 50 | 52 | 54 | 56 | 58 | 60 | 62 | 64 | 66 | 68 | |
29 | 32 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 | 44 | 46 | 48 | 50 | 52 | 54 | 56 | 58 | 60 | 62 | 64 | 66 | 68 | 70 | |
31 | 34 | 36 | 38 | 40 | 42 | 44 | 46 | 48 | 50 | 52 | 54 | 56 | 58 | 60 | 62 | 64 | 66 | 68 | 70 | 72 | |
33 | 36 | 38 | 40 | 42 | 44 | 46 | 48 | 50 | 52 | 54 | 56 | 58 | 60 | 62 | 64 | 66 | 68 | 70 | 72 | 74 | |
35 | 38 | 40 | 42 | 44 | 46 | 48 | 50 | 52 | 54 | 56 | 58 | 60 | 62 | 64 | 66 | 68 | 70 | 72 | 74 | 76 | |
37 | 40 | 42 | 44 | 46 | 48 | 50 | 52 | 54 | 56 | 58 | 60 | 62 | 64 | 66 | 68 | 70 | 72 | 74 | 76 | 78 | |
39 | 42 | 44 | 46 | 48 | 50 | 52 | 54 | 56 | 58 | 60 | 62 | 64 | 66 | 68 | 70 | 72 | 74 | 76 | 78 | 80 | |
41 | 44 | 46 | 48 | 50 | 52 | 54 | 56 | 58 | 60 | 62 | 64 | 66 | 68 | 70 | 72 | 74 | 76 | 78 | 80 | 82 |
Dat hierboven alle getallen voorkomen, is een gevolg van het feit dat het grootste gat van nietpriems dat overwonnen moet worden (31-25=)6 daarvoor al meerdere keren wel overwonnen is.
Wat je hiervoor zal moeten aantonen, is dus dat als er gaten van 10 zijn, deze is een eerder stadium al (veel vaker) moeten zijn overwonnen. Ook al is dit pure logica, ik zou op het moment niet weten hoe je dit op moet schrijven. wel hoe ik het in andere woorden kan zeggen: Als er een afstand van niet-priems is, moeten er hiervoor al priems zijn geweest die op deze afstand (en kleinere afstanden) bij elkaar lagen.
Wanneer je de hoeveelheid priems hebt tov de waarde van het priemgetal, tezamen met de verdeling hiervan (of liever de verdeling van niet-priemgetallen), en deze worden in principe allebei gegeven door euler, en leiden tot een bepaalde 'dichtheid', moet het denk ik toch mogelijk zijn om weer te geven dat dit wel het geval MOET zijn. en dat naarmate hoe verder je komt, er alleen maar veel meer mogelijkheden bij komen.
Om een indruk te geven: volgens Euler geldt rond het getal N = 1.000.000.000 dat gaten tussen priemgetallen gemiddeld 21 groot zijn. oftewel, op enige afstand VOOR N = 1.000.000.000 zouden alles afstanden van 2 tot 42(veiligheidsfactor 2) al een keer voor moeten komen tussen de priemgetallen die al geweest zijn. Dat deze afstanden van 2 tot 42 voor komen is vrij aannemelijk, sterker nog, het is al het geval tussen de getallen 1 tot 100. Dit moet toch aannemlijk te maken zijn adhv wederom Eulers hoeveelheid van getallen, en de dichtheid die hieruit volgt.
het zou ook leuk zijn het bovenstaande dmv goldbach zelf aan te tonen, dan heb je helemaal een mooi bewijs. Alleen zegt Goldbach bij mijn weet niets over de onderlinge afstand tussen 2 priemgetallen.
Ik merk dat ik moe begin te worden en minder scherp, maar ik zal er binnenkort zeker nog op terugkomen en verder op ingaan. ik heb deze post in 1 ruk door geschreven, maar post hem maar gewoon, al jullie kritiek is zeer welkom. Zoals ik al zei zal het me uberhaupt verbazen als er een bewijs gevonden wordt, zelf kan ik dat in ieder geval niet, laat staan het formuleren. Desalniettemin kan je het altijd proberen.