@furan75: Jouw onderwerp heeft niets te maken met bindingsordes, wil je in de toekomst voor ieder onderwerp een nieuw topic openen? We willen het graag overzichtelijk houden.
"Success is the ability to go from one failure to another with no loss of enthusiasm" - Winston Churchill
een kanoniek "bestaat" sowieso niet, het is maar een voorstellingswijze om met eenvoudige Lewisstructuren wat meer subtiele aspecten van bindingen te beschrijven.
In die zin is wat jij optekent in orde, zolang je maar inziet dat er véél belangrijkere kanonieken zijn (waarbij alle atomen wel een oktetstructuur hebben).
Het is inderdaad een geldige grensstructuur. Er is sprake van O--N+-O- en de totale lading daarvan klopt. Wat ook klopt is dat de negatieve lading op de meest electronegatieve elementen zit.
Het N-atoom voldoet inderdaad niet aan de octetstructuur.
Het belang daarvan wordt nog wel eens overschat. Kijk bijvoorbeeld naar koolmonoxide. Ook bij CO is er sprake van een grensstructuur waarin het C-atoom niet aan de octetregel voldoet (namelijk: C=O> met 2 vrije elektronenparen op het O-atoom). Die structuur levert wél een belangrijke bijdrage, anders zou CO maar één grensstructuur hebben: met een positieve lading op het O-atoom en een negatieve lading op C. Daarmee zou het een polair molecuul zijn en bij kamertemperatuur zeker geen gas.
Hoe groot de bijdrage in dit geval precies is, tja.
Marko schreef: ↑zo 04 nov 2012, 12:09
Daarmee zou het een polair molecuul zijn en bij kamertemperatuur zeker geen gas.
Maar het is hoe dan ook een polair molecuul (met een partieel negatieve lading op C en een positieve op O). Waarom polariteit gasvormigheid uitsluit weet ik niet - HCl is toch ook een gas?
De crux zit hem in het woordje "partieel". Zou de resonantiestructuur met een drievoudige binding de enige zijn, dan moet de conclusie luiden dat er zich op het C-atoom een lading van -1e bevindt, en op het O-atoom een lading +1e.
Een molecuul met een dergelijke ladingsscheiding zou een groot dipoolmoment moeten hebben en is bij kamertemperatuur echt geen gas.
In werkelijkheid heeft CO maar een klein dipoolmoment. Dat duidt erop dat er meer aan de hand is: De lading zit niet in zijn geheel op het C-atoom. Dat kun je toekennen aan verschillen in electronegativiteit (formeel zit er een lading op het C-atoom maar stiekem trekt het O-atoom harder aan die ladingen, ondanks het feit dat EN-verschillen voor p-orbitalen veel kleiner zijn); je kunt dit ook weergeven door het tekenen van een grensstructuur waarin het O-atoom 2 vrije elektronenparen heeft.
Al met al maakt het geen klap uit. Zowel de octetregel, elektronegativiteit als het tekenen van grensstructuren zijn door de mens ingevoerde modellen om stofeigenschappen en bindingsgedrag te verklaren.
ik snap wat je bedoelt. Nu, het belangrijkste wat ik wou meegeven is dat CO iig wel polair is, de richting van het dipoolmoment volgt zelfs netjes uit de resonantiestructuren (door ze correct te wegen, dus die met alle atomen oktet het belangrijkst).
Al met al maakt het geen klap uit. Zowel de octetregel, elektronegativiteit als het tekenen van grensstructuren zijn door de mens ingevoerde modellen om stofeigenschappen en bindingsgedrag te verklaren.
Typhoner schreef: ↑ma 05 nov 2012, 19:12
ik snap wat je bedoelt. Nu, het belangrijkste wat ik wou meegeven is dat CO iig wel polair is, de richting van het dipoolmoment volgt zelfs netjes uit de resonantiestructuren (door ze correct te wegen, dus die met alle atomen oktet het belangrijkst).
Dan heb jij een andere definitie van polair dan ik.