Ik ben het er zowel gevoelsmatig als wetenschappelijk niet mee eens. Het gaat immers niet alleen om het moment per tegel (heb ik geleerd bij mechanica in mijn opleiding bouwkunde aan de TU/e. Nu maar hopen dat ik geen flater ga slaan...Als je twee tegels hebt, dan laat je de tweede precies de helft overhangen op de eerste. Op die manier heb je de maximum overhelling en is de moment nul (dit is belangrijk!). Als je drie tegels hebt, dan laat je de bovenste de helft overhellen op de middelste (net zoals bij twee tegels) en de middelste een kwart overhelling op de onderste. Het moment is nu weer nul. Als je zorgt dat het moment nul is zul je de reeks 1/2 + 1/4 + 1/6 + 1/8 ... krijgen. Dit is een reeks die naar oneindig gaat.
).Laten we even voor het gemak aannemen dat we de tegels met elkaar verbinden (aan elkaar lijmen), waarbij iedere tegel steeds voor de helft op de voorgaande ligt. Zo onstaat 1 grote stijve trap.
Deze trap valt om wanneer het zwaartepunt buiten het standoppervlak valt. Met andere woorden: in de beschreven situatie zou je 3 tegels kunnen stapelen.
Als je nu echter de lijm verwijdert kan je er 4 stapelen. Het scharnierpunt wordt immers de bovenhoek van de eerste tegel. Die tegel ligt plat op de grond, en daar zal niets aan veranderen.
)
Een tiende deel van 24 kolommetjes opschuiven lukt niet best, maar bij benadering blijft het kloppen 
