In mijn achtertuin is in het sneeuwdek duidelijk het patroon van de onderliggende stenen zichtbaar. Vreemd is dat dat patroon links op de foto lang niet zo geprononceerd is als rechts. Niet zichtbaar is dat nog verder naar links er helemaal geen patroon in de sneeuw zichtbaar is, maar dat stuk grond ligt in de schaduw van een haag, daar komt in de winter geen zonlicht.
- tuin.jpg (77.7 KiB) 299 keer bekeken
De schutting rechts is van hout, en staat pal op het zuiden. Daardoor is de omgeving van die schutting warmer; ze kaatst IR straling terug. De stenen hebben een grotere warmtecapaciteit dan de grond in de groeven tussen de stenen; ze kunnen dus meer warmte opslaan. Bovendien slaan ze door een betere warmtegeleiding sneller warmte op dan poreuze grond. Er is dus een duidelijk verschil in thermische inertie van grond en stenen.
De hierdoor in de stenen opgeslagen grotere hoeveelheid energie zorgt ervoor dat de sneeuw op de stenen langer warmer is en dus sneller sublimeert dan rond de groeven. Dat verklaart dan ook de strook sneeuw die toch in het zonlicht baadt direct onder de schutting, want die ligt op een strook zand. Verder naar links is de opwarming door de reflectie van de schutting steeds minder sterk, en dus het verschil in opgeslagen energie tussen grond en stenen minder.
Snijdt dit volgens jullie hout, of is er een betere verklaring?
