Wetenschapsforum

Inleiding

Ik vraag me al tijden af wat er zich nu eigenlijk buiten het universum/helal bevindt, en ik zal daarin ook niet de enige zijn.

Volgens de huidige inzichten was er ooit een oerknal, waarmee alles is begonnen.

Hierbij ontstond iets wat zich vervolgens enorm is gaan uitbreiden, in zowel ruimte als tijd.

Dit punt wordt als het begin gezien van zowel ruimte als tijd, en er bestaat dus geen 'voor' de oerkna of 'buiten' het universum. ruimte (en tijd) bevindt zich dus louter en alleen binnen het universum en binnen de periode tot de oerknal.

Ik vraag me af of dit wel de meest juiste omschrijving is. In beginsel zal ik me beperken tot ruimte, maar je kan e.e.a. net zo goed uitbreiden naar ruimte en tijd.

waarneming

De bedenking heeft te maken met de vraag wat nu de 'precieze' omschrijving van ruimte is. En in hoeverre ruimte iets wezenlijks is.

Het helal bevat een bepaalde hoeveelheid massa/energie, welke over een bepaalde ruimte wordt uitgespreid. Was deze hoeveelheid net ietsje anders geweest, dan was de verspreiding ook anders verlopen (als gevolg van aantrekkingskracht). Dus was er een hele andere hoeveelheid ruimte en tijd geweest. Hierdoor zou je een verband verwachten tussen de hoeveelheid ruimte/tijd en de hoeveelheid massa/energie.

Het tweede punt is de vraag waar de grens van het helal zich bevindt, en hoe het uberhaupt mogelijk is dat iets wat ooit geen ruimte was dat nu wel is. Er worden dan dus in zeker zin ruimte en tijd 'gecreeerd', anderzijds gaat er niets verloren, de hoeveelheid massa en energie blijven immers gelijk. dus zou je zeggen dat er geen verband is tussen de hoeveelheid massa/energie en ruimte/tijd.

Dit is een merkwaardige splitsing.

Waar wij dus vandaag de dag vanuit gaan, is dat de hoeveelheid massa/energie bepalend is voor de hoeveelheid ruimte/tijd, maar dat de hoeveelheid ruimte/tijd vrij kan worden gekozen en geen invloed heeft op de hoeveelheid massa/energie.

Bovendien is het vrijwel zeker dat het helal niet stil zal staan. Er zijn discussies over of het helal uiteindelijk zal uitbreiden ofwel zal inkrimpen, maar allen gaan ze uit van een 'gesloten systeem'. Er is dus GEEN invloed van buitenaf. maar er is wel de potentie om ruimte/tijd te creeeren, ofwel teniet te doen.

Dit is toch enigzins onbevredigend.

Los van dit alles is dan ook nog hetvolgede:

Stel dat er een grens is van het helal. Dit zou goed kunnen, want uitbreiding van het helal is op dit moment het meest aannemelijk, en dan zijn er 2 opties. Of er is wel een grens, of het helal is bij wijze van spreken een bol waar je na verloop van tijd weer op dezelfde plek terugkomt.

Stel nu dat die grens er is. En je reist met de uitbreidingssnelheid mee. Dan zou het gebrek aan ruimte en tijd dus betekenen dat je een bepaalde kant niet op kan. dit is dan ofwel het gevolg van een wel heeel aparte kromming van de ruimte/tijd, waardoor het de vraag is of je nog kan spreken van 3dimensies, ofwel er moet een soort van barriere zijn.

Ook dit is toch enigzins onbevredigend.

Verklaring

De reden hiervoor kan liggen in de exacte defnitie van ruimte, maar wanneer je praat over ruimte en tijd, denkt iedereen aan hetzelfde. Daarom denk ik dat we 'het gebied buiten het universum' toch anders moeten gaan zien. Waarbij het allemaal aankomt op:

definieren

Het kenmerkende van ruimte is toch wel dat je er een bepaalde hoeveelheid (afstand) mee aangeeft. Wat nu als het bij de oerknal en alles daarna niet draait om het creeeren van ruimte, maar juist om het definieren (vastleggen) van de ruimte.

En iets verder: als het helal een systeem is dat ruimtes definieert.

Gevolgen

Dit zou veel problemen oplossen. Het klinkt misschien gek, maar denk er even 10 seconden over na. De oerknal is dan niets anders dan het nulpunt geweest, vanwaar af alles kon worden gedefinieerd. Sinds de oerknal is het helal uitgebreid, en het gebied waarin is uitgebreid, is ook gedefinieerd. Ook in het gebied dat zich buiten de oerknalgrens bevindt is er gewoon een ruimte (en tijd), althans in potentie, deze zijn immers nog niet benut en daarom voor de natuur ook niet daadwerkelijk aanwezig, ofwel totaal irrelevant. Maar de ruimte is er in potentie wel degelijk. Er is niets dat de sterren e.d. ervan weerhoudt de ruimte te betreden, behalve dan het inwendige systeem waar ze zich in bevinden. (en waar ruimte dus geen onderdeel van blijkt te zijn)

Wat het precieze gedrag van de ruimte hierbuiten is durf ik nu nog niet te zeggen. Er is een scenario mogelijk dat het gebrek aan defenitie betekent dat van buitenaf het helal geen vaste groote of periodes bezit. Dat je dus als je er op de ene manier naar kijkt het 10meter is, maar op de andere manier 10km. Een ander scenario is datde ruimte buiten het universum zich net zo gedraagt als daarbinnen, en er zich dus een 'zee van ruimte' bevindt die wel vastligt en er dus ook van buitenaf de exacte omvang van het helal bepaald kan worden.

Zeer interessante theorie zo zou je kunnen zeggen dat de oerknal slechts een excuus is om van al het gedoe af te zijn

Stekelbaarske schreef: ↑za 26 jan 2013, 21:39
zo zou je kunnen zeggen dat de oerknal slechts een excuus is om van al het gedoe af te zijn

Inderdaad. Althans wat betreft het creeeren van ruimte en tijd. De oerknal an sich kan nog steeds best hebben plaats gevonden.

De gedachtengang van jouw die ik tegenkwam in post 1 van dit topic zou ik misschien ook wel onder de categorie 'dit is toch enigzins onbevredigend' kunnen plaatsen. nog een argument dus!

In deze theorie zou er ruimte bijkomen aan de 'rand' van het universum, maar dat is niet wat we zien.

Als je een willekeurige kubieke megaparsec pakt ergens in het universum dan is dat na verloop van tijd twee kubieke megapersec groot, met alle afstanden pakweg 25% langer (effecten door zwaartekracht daargelaten). Hoe zou dat in jouw theorie passen?

Ericw schreef: ↑zo 27 jan 2013, 01:33
In deze theorie zou er ruimte bijkomen aan de 'rand' van het universum, maar dat is niet wat we zien.

Er wordt inderdaad ruimte bij het universum betrokken. Maar de ruimte was er daarvoor dus ook al wel. in potentie, maar niet voor het univerusm.

Volgens mij is dit ook precies wat we zien, want waar het helal ooit nog 4miljard lichtjaar breed was, is het nu al weer een stuk groter.

Ericw schreef: ↑zo 27 jan 2013, 01:33
Als je een willekeurige kubieke megaparsec pakt ergens in het universum dan is dat na verloop van tijd twee kubieke megapersec groot, met alle afstanden pakweg 25% langer (effecten door zwaartekracht daargelaten). Hoe zou dat in jouw theorie passen?

Dit heeft te maken met de uitdijing van het unversum/helal, en behoort toe aan het hele oerknal gebeuren. Terwijl de ruimte dit dus juist niet doet. Die was al aanwezig, maar diende alleen nog gedefinieerd te worden.

Dit heeft te maken met de uitdijing van het unversum/helal, en behoort toe aan het hele oerknal gebeuren. Terwijl de ruimte dit dus juist niet doet. Die was al aanwezig, maar diende alleen nog gedefinieerd te worden.

Ik heb het over de waarneming dat objecten die zich 2 keer zover van ons bevinden als andere objecten ook met een 2 keer zo grote snelheid van ons af lijken te bewegen. Dat is een niet-theoriegebonden waarneming.

De gangbare verklaring is dat de ruimte zelf uitdijt en omdat er 2 keer zoveel ruimte tussen zit, die verdere objecten ook 2 keer zo grote snelheid lijken te hebben.

Hoe zou die waarneming in jouw theorie passen?

geen...idee...zou de ruimte eeuwig kunnen blijven uitdijen? of moeten we het zien als een ballon, die we vullen met water, en uiteindelijk alles niet meer aankan?

dus het beste is -denk ik- van ervan uit te gaan dat er altijd (zelfs al voor de B.B.) ruimte heeft bestaan, waarin dat deeltje zijn massa zou gaan uitspuwen...het lijkt me immers onlogisch of -mogelijk om een aantal planeten de plaatsen waar er geen ruimte voor is...mocht er geen ruimte zijn, dan zou dat deeltje wat later de Big Bang zou vormen, toch niet kunnen rondzweven? Dus lijkt me nu de vraag: "wat is ruimte?"

& ik denk Ericw, dat je me niet goed begrepen hebt...We zien inderdaad het stukje (of meerdere!) ruimte aan de rand van 'ons' universum niet...dat bedoelde ik net...wat als er een universum is, waarin ons universum zich bevindt, maar dat zich zo ver heeft uitgedijt dat we het niet kunnen zien?

ik zal hetgeen ik bedoel trachten te illustreren met een tekening...

Hier even mijn theorie. De vorm die ik aan de universums gegeven heb is slechts een schets, voorstelling...Is niet gebonden aan feiten. Download de afbeelding voor grotere weergave en om het lezen van de tekst mogelijk te maken.

Verplaats je nu niet het probleem naar het 'oorspronkelijke universum'? Waar dijt dat oorspronkelijke universum in uit?

dat zou ik beantwoorden door te zeggen dat de ruimte werkelijk oneindig groot is, dan wel is het uitgerokken of doorboord door het oorspronkelijke universum...

helaas zitten we dan opnieuw bij de vraag "wat is ruimte? hoe groot is ruimte? is ruimte uitrekbaar?"

Als wij ons voor moeten stellen dat het geheel van tijd-ruimte en massa-energie en bijbehorende natuurwetten, het heelal dus, zonder enige te beredeneren aanleiding in het absolute niets is ontstaan en dat er dus geen 'voor het heelal' is, en ook geen 'het heelal ontstond in' bestaat, hebben we het moeilijk. Het valt maar niet te begrijpen.

Maar veronderstellen dat er een oorspronkelijk universum was, een ruimte waarin het huidige heelal is ontstaan, of dat er een ruimte-tijd was die later door bij de BB ontstane natuurwetten nog 'gedefinieerd' moest worden lost niets op, integendeel:

Er was een oorspronkelijk universum c.q. een oorspronkelijke ruimte-tijd zonder natuurwetten, zonder ruimte-tijd, zonder energie. Deze heeft misschien altijd, maar zonder dat tijd zelf bestond, bestaan. Maar mogelijk ontstond deze tijd zonder tijd, deze ruimte zonder ruimte, ook uit het niets.

En in dit mystieke 'alfabet zonder letters' ontstonden, eveneens zonder enige beredeneerbare aanleiding bij de BB de definitie van de natuurwetten, massa-energie en ruimte-tijd.

Dit is dan zo ongeveer de gedachte maak ik uit het voorgaande op.

Hoe ondoenlijk het voor mij al is de bestaande maar goed onderbouwde hypotheses te begrijpen, met dit giswerk worden de problemen alleen maar verplaatst en nog onbegrijpelijker.

dus de tekening die ik gemaakt heb ziet er bijgevolg vrij aannemelijk uit?

Nee, totaal niet.

valt het universum (of misschien zelfs nog uitgebreider, de ruimte) te tekenen?