Wetenschapsforum

Door het aminozuur alanine uit het eiwit in menselijk haar te analyseren, is het mogelijk om de suikerconsumptie van iemand vast te stellen.


Uit de koolstofisotopenverhouding van alanine kun je aflezen hoeveel suiker iemand dagelijks binnenkrijgt. En die meetwaarde is een stuk betrouwbaarder dan de antwoorden die je krijgt als je het de mensen vraagt, schrijven onderzoekers van de universiteit van Alaska in het Journal of Nutrition. Hun ‘biomarker’ is vooral geschikt om de werkelijke (over)consumptie te achterhalen van suikerhoudende frisdranken, beweren ze. Helaas werkt deze truc alleen in landen waar men mais- of rietsuiker gebruiken om frisdranken te zoeten. Dus niet in Europa, waar vooral bietsuiker wordt gebruikt, maar wel in de VS.


De reden waarom dit werkt voor mais en suikerriet is dat deze zowat de enige C₄-planten in de menselijke voedselketen zijn. De manier waarop koolstof tijdens de fotosynthese wordt vastgelegd in suikers, is bij die C₄-planten anders dan bij de veel meer voorkomende C₃-planten. Een van de bijwerkingen is een afwijkende verhouding tussen koolstof-12 en koolstof-13 in die suikers. Bij de chemische reacties in C₄-planten is het iets zwaardere ¹³C duidelijk in het voordeel.


Het volgende punt is dat het menselijk lichaam voor de productie van alanine, een niet-essentieel aminozuur, bij voorkeur glucose gebruikt. En de klapper is dat die alanine wordt ingebouwd in eiwitten die heel lang meegaan. Isoleer alanine uit een plukje menselijk haar, bepaal de ¹³C/¹²C verhouding, en je hebt een indruk van de suikerconsumptie van de afgelopen paar maanden. Dit in tegenstelling tot bloed- en urinemonsters die nooit meer dan een momentopname zijn.


Lees verder


Zoals te zien op C2W


Publicatie:

K. Choy et al. The Carbon Isotope Ratio of Alanine in Red Blood Cells Is a New Candidate Biomarker of Sugar-Sweetened Beverage Intake. J. Nutr. 2013, 143, 878-884, DOI: 10.3945/jn.112.172999