Beide virussen hebben een omvang van 1 bij 0,5 micrometer, zodat ze met een gewone lichtmicroscoop te zien zijn. Ze zijn groter dan veel bacteriën en zelfs groter dan sommige eukaryote cellen. Door dit formaat dacht men eerst dat het om een bacterie ging in plaats van een virus. Toch bleek al snel dat ‘de onbekende levensvormen’, zoals het team ze noemde, niet in staat zijn zich zelfstandig te repliceren, dus moesten het virussen zijn.
De Chileense variant werd eerst ontdekt. Het team zag dat deze, vermeende bacterie, amoebes parasiteerde. Nadat het team ontdekte dat het ging om een virus, analyseerde men het genoom. Het bevat 2556 eiwitcoderende sequenties. Bij de later gevonden Australische variant gaat het om 1502 sequenties. Het bijzondere van het genoom van beide virussen, is dat slechts 7 procent van de sequentie terug te vinden is in databases van genen. Wat alle andere genen doen is nog volledig onbekend.
Bron, lees meer:
C2W
Wetenschappelijke publicatie:
Nadège Philipp, et al.: Pandoraviruses: Amoeba Viruses with Genomes Up to 2.5 Mb Reaching That of Parasitic Eukaryotes
