QuarkSV schreef: ↑ma 19 aug 2013, 00:13
Zeker bovenaan rechts (naast de S) niet want daar zit "dicht" een nitrogroep en S is een groot atoom. Bovenaan links (tussen de nitrogroepen) ook niet want daar zit je tussen twee "grote" nitrogroepen die dus veel sterische hinder met zich meebrengen. (zie schets eerste bijlage)
Dus voor de onderste C (tussen de nitrogroep en O) verwacht ik het minst sterische hinder van de drie. Dus de nucleofiele aanval kan dan plaatsgrijpen op dit C-atoom..
Tot zover correct, althans...
In dit specifieke geval is het lastig om af te wegen wat er wint: De grotere sterische hinder op C-atoom nummer 2 (tussen de nitrogroepen) of het feit dat dat C-atoom iets meer positief geladen is (dit atoom ondervindt immers direct het effect van 2 nitrogroepen). Het effect van afstand is niet zo sterk bij mesomere effecten, maar het verschil in sterische hinder is ook niet zo groot.
Laten we het erop houden dat je wellicht een 50/50 verdeling tussen isomeren krijgt.
Als dit zo is, moet ik dan eerst via resonantie een (+) "maken" op dat C-atoom om vervolgens RSH te laten aanvallen erop, ik veronderstel van wel?
Nee, dat is een foutief begrip. Resonantie is geen stap in een reactie. Resonantie betekent dat de elektronen uitgesmeerd zitten. Dit geven we aan door grensstructuren te tekenen. De werkelijke structuur is een optelsom van die grensstructuren. Of je het nucleofiel nu laat aanvallen op de ene grensstructuur of op de andere maakt niet uit. Het makkelijkst is om de structuur te nemen die je doorgaans gebruikt om de stof weer te geven.
Na de nucleofiele aanval ontstaat een intermediair. Ook in dit intermediair treedt resonantie op, en dat is maar goed ook, anders zou de hele reactie niet verlopen. Door die resonantie kun je zien hoe de negatieve lading die op de ring komt verdeeld wordt.
Na afsplitsen van H
+ ontstaat de eindstructuur. Althans, ook hier weer althans. Je sprak eerder over het kwijtraken van oxidatieve eigenschappen. Dan zou ik vermoeden dat de H
+ wordt opgenomen in de ring en er een ring met 2 dubbele bindingen en 1 enkele binding ontstaat (zie structuur).
