Hoe werkt dit nu?
Bij onze waterzuivering wil ik kijken wat Coaguleren met FeBr3toevoegt aan het bezink proces.
Nu werken we alleen met een floculant, wat op zich redelijk werkt, echter zie je bij alle waterzuivering installaties dat ze beide gebruiken.
Ik begrijp dat coaguleren de lading van de deeltjes verlaagt waardoor ze door de vanderwaals kracht naar elkaar toe kunnen gaan.
Maar wat doet het coagulant nu eigenlijk?
Gaat het een reactie aan?
Ik kan er niks van terug vinden wat er nu precies op molecuul nivo gebeurt.
Kan iemand mij dit uitleggen, of richting een artiekel o.i.d sturen?
Al vast bedankt.
Laatste berichten
-
13:57
De Euro Nederlandse 100 qubit computer komt eraan
-
13:44
do-re-mi-fa-so vliegtuigen 6
-
13:43
Kunnen quantum Zonnecellen 190% quantum efficiënt zijn 2
-
11:32
[scheikunde] Kan chloorgas de geleiding van elektriciteit belemmeren? 6
-
11:31
geen minkowski-ruimte toch? Doe ik dit nou fout? 14
-
10:42
projectiel 8
-
10:37
Verschil tussen deze 2 vragen 5
-
09:48
Schroefdraad berekening 4
-
09:25
[scheikunde] berekeningen labo vitamine c bepaling 1
-
19:29
[wiskunde] rode en witte ballen verdelen 8
-
17:23
Rotatie van het heelal 41
-
22 apr
Weerfrustratie 5
-
22 apr
Muntje opgooien 14
-
21 apr
Reactiviteit silyl enol ethers 1
-
21 apr
Criterium voor vochtretentie
-
21 apr
speciale rel. theorie 5
-
21 apr
Vogels in de stad zijn goede klussers
-
21 apr
Ervaringen met "herontdekkingen" 15
-
20 apr
Herleiden afmetingen vanaf een foto 19
-
20 apr
Stank rotte eieren uit de warmwaterboiler 11
Nieuwsberichten
-
04 mar
Een nieuw soort magnetisme: altermagnetisme
-
31 okt
AI kan via stem diabetes vaststellen 11
-
21 okt
Einstein krijgt wéér gelijk 45
-
07 feb
witter dan wit 20
-
19 jun
irrigatie en de aardas
Coaguleren met FeBr3
Moderator: ArcherBarry
-
- Berichten: 2.455
Re: Coaguleren met FeBr3
Een uitleg wordt gegeven door de DLVO-theorie.
Stel even dat het colloïddeeltje negatief geladen is (bijv. silica), dan gaat in zijn nabijheid de concentratie positief geladen ionen groter worden t.o.v. de rest van de oplossing. Aldus wordt een elektrische dubbellaag gevormd. Indien concentratie positieve ionen hoog is, gaat de dubbellaag relatief gezien dunner worden omdat de oplossing relatief gezien slechts weinig verstoord hoeft te worden (in de onmiddellijke nabijheid zitten voldoende kationen, terwijl bij lagere concentraties de kationen van op grotere afstand nog nodig zijn voor ladingscompensatie). Hetzelfde geldt voor sterk geladen kationen (bijv. 3+). Een uitdrukking wordt gegeven door de Debye-lengte, zie hier voor wat meer info.
Wat bepaalt nu de stabiliteit van het colloïdaal systeem? Dat is het evenwicht tussen de van der Waals aantrekking van de colloïddeeltjes en de repulsie door de kationen in de dubbellaag. Des te dikker de dubbellaag, des te verder blijven de deeltjes van elkaar weg en is de van der Waals interactie niet sterk genoeg. Is de dubbellaag te dun, dan kunnen de deeltjes te dicht naderen, zo dicht dat de van der Waalsaantrekking de elektrostatische repulsie overwint en alles in elkaar klapt. Hoe maak je een dubbellaag dun? Door extra kationen, liefst met een grote lading toe te voegen.
PS: Ik merkte aan je vorige berichten dat je niet de neiging hebt te reageren op antwoorden, zou je toch zo vriendelijk willen zijn om dit te doen? Het is maar dat we allemaal vrijwilligers zijn.
Stel even dat het colloïddeeltje negatief geladen is (bijv. silica), dan gaat in zijn nabijheid de concentratie positief geladen ionen groter worden t.o.v. de rest van de oplossing. Aldus wordt een elektrische dubbellaag gevormd. Indien concentratie positieve ionen hoog is, gaat de dubbellaag relatief gezien dunner worden omdat de oplossing relatief gezien slechts weinig verstoord hoeft te worden (in de onmiddellijke nabijheid zitten voldoende kationen, terwijl bij lagere concentraties de kationen van op grotere afstand nog nodig zijn voor ladingscompensatie). Hetzelfde geldt voor sterk geladen kationen (bijv. 3+). Een uitdrukking wordt gegeven door de Debye-lengte, zie hier voor wat meer info.
Wat bepaalt nu de stabiliteit van het colloïdaal systeem? Dat is het evenwicht tussen de van der Waals aantrekking van de colloïddeeltjes en de repulsie door de kationen in de dubbellaag. Des te dikker de dubbellaag, des te verder blijven de deeltjes van elkaar weg en is de van der Waals interactie niet sterk genoeg. Is de dubbellaag te dun, dan kunnen de deeltjes te dicht naderen, zo dicht dat de van der Waalsaantrekking de elektrostatische repulsie overwint en alles in elkaar klapt. Hoe maak je een dubbellaag dun? Door extra kationen, liefst met een grote lading toe te voegen.
PS: Ik merkte aan je vorige berichten dat je niet de neiging hebt te reageren op antwoorden, zou je toch zo vriendelijk willen zijn om dit te doen? Het is maar dat we allemaal vrijwilligers zijn.
This is weird as hell. I approve.
-
- Berichten: 42
Re: Coaguleren met FeBr3
Typhoner
Bedankt voor uw uitgebreide reactie, ik weet niet wat u de indruk heeft gegeven dat ik niet reageer op antwoorden, maar gezien de drukte wil het er wel eens bij inschieten.
Als ik uw uitleg goed begrijp vormt de Fe3+ dus een laag rond het colloïddeeltje
Dit word veroorzaakt door de electronengravitiet?
Kan ik dit net zo zien als hydrateren? dus dat water zich rond de ionen verzameld?
Bedankt voor uw uitgebreide reactie, ik weet niet wat u de indruk heeft gegeven dat ik niet reageer op antwoorden, maar gezien de drukte wil het er wel eens bij inschieten.
Als ik uw uitleg goed begrijp vormt de Fe3+ dus een laag rond het colloïddeeltje
Dit word veroorzaakt door de electronengravitiet?
Kan ik dit net zo zien als hydrateren? dus dat water zich rond de ionen verzameld?
-
- Berichten: 2.455
Re: Coaguleren met FeBr3
Er zit steeds een laag ionen rond het deeltje, hoe dikker die laag is, hoe beter de deeltjes elkaar afstoten. Als je sterk geladen (gewoon, ouderwetse plussen en minnen van ionen, niets van elektronegativiteit) ionen hebt, wordt die laag dunner waardoor de deeltjes dichter bij elkaar kunnen komen en samenklonteren.
This is weird as hell. I approve.
