Ineens leek het afgelopen met de vuursalamander in Nederland. De opvallende soort, zwart met gele vlekken, doet er zes jaar over om volwassen te worden en leeft daarna nog een jaar of vijftien. Hij kwam voor in drie gebiedjes in het uiterste zuiden van het land, waar zijn aantallen nauwlettend in de gaten werden gehouden. Sinds 2008 worden af en toe dode exemplaren gevonden, en steeds minder levende.
Vorig jaar zijn alle levende salamanders die nog te vinden waren opgepakt voor een fokprogramma in gevangenschap. Dat waren er 39. Van die dieren gingen er 19 binnen twee maanden dood. Het goede nieuws is, dat de oorzaak nu duidelijk is.
De salamanders zijn bezweken aan een schimmel van een soort die de wetenschap nog niet kende, schrijven An Martel (Universiteit van Gent) en collega’s. Ze hebben hem Batrachochytrium salamandrivorans genoemd, de salamanderetende schimmel. Deze schimmel is familie van B. dendrobatidis, een soort die de afgelopen jaren een slachting onder kikkers in de hele wereld heeft veroorzaakt. Honderden soorten kikkers en padden zijn daardoor vermoedelijk uitgestorven, het voortbestaan van veel andere hangt aan een zijden draadje.
Op wattenstaafjes, waarop slijm zat van salamanders die in 2010 in het Bunderbos leefden, bleek de schimmel al voor te komen: bij 13 van 33 wattenstaafjes was het raak. Bij een groep Belgische salamanders was de schimmel helemaal niet te vinden.
De salamanderetende schimmel veroorzaakt huidinfecties, die binnen een week dodelijk uitpakken. Om echt zeker te weten dat de besmettelijke schimmel de oorzaak van de achteruitgang was, hebben de onderzoekers vijf onbesmette dieren elk besmet met tweeduizend sporen van de schimmel. Het duurde iets langer dan een week, maar na achttien dagen waren ze alle vijf dood. Twee andere gezonde salamanders mochten een bak delen met een zieke. De ene stierf na 22 dagen, de andere na 27 dagen.
Bron, lees meer:
Noorderlicht
Publicatie:
An Martela, et al.:Batrachochytrium salamandrivorans sp. nov. causes lethal chytridiomycosis in amphibians
